مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1400 | دوره:39 | شماره:632 |تعداد مقالات:3

مقدمه: اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، یک عارضه ی عصبی روانی است که کودکان، نوجوانان و بزرگسالان را به خود مبتلا می کند و چون کنترل تکانه، بخش عمده ای از مشکلات زندگی این افراد می باشد، باید به آن ها آموخت که چگونه تکانه های خود را کنترل نمایند. این پژوهش، با هدف تعیین اثربخشی بازی کنترل تکانه بر تکانشگری و مشکلات رفتاری کودکان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعال-تکانشگر انجام شد. روش ها: این پژوهش، از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی بود. جامعه ی آماری شامل 60 نفر از کودکان نقص توجه/ بیش فعال-تکانشگر در محدوده ی سنی 12-8 ساله بود که به طور تصادفی، به دو گروه مورد و شاهد 30 نفره تقسیم شدند. با کودکان گروه مورد به مدت هشت هفته و دو بار در هفته و هر بار به مدت 45 دقیقه بازی کنترل تکانه انجام شد. پس از مداخله، پرسش نامه ی توانایی ها و مشکلات (Strengths and difficulties questionnaire یا SDQ) توسط خانواده ها و معلمین تکمیل و آزمون عملکرد مداوم (Continuous performance test یا CPT) انجام شد. به منظور پی گیری اثرات مداخله، یک ماه بعد ارزیابی ها تکرار شد. هم زمان در گروه شاهد یک بازی خنثی انجام شد. هر دو گروه در طول انجام پژوهش، داروی ریتالین را به صورت همسان سازی شده به میزان 10 میلی گرم در روز مصرف می کردند. یافته ها: بین آزمودنی ها در گروه های مورد و شاهد از لحاظ نمره ی کنترل تکانه، تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما از لحاظ نمرات مشکلات کلی، مشکلات رفتاری، مشکلات با همسالان و افزایش رفتار مطلوب اجتماعی از نظر والدین تفاوت معنی داری با (05/0 > P) به دست آمد. از نظر معلم در نمرات مشکلات کلی، تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0 > P)، اما در سایر زیر گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بازی کنترل تکانه در کودکان بیش فعال/ نقص توجه توانست در طول زمان باعث بهبود مشکلات رفتاری شود، اما بر روی تکانشگری در این بیماران، تاثیر چشم گیری نداشت.

مقدمه: این مطالعه، با هدف تعیین معیارهای ارزش تشخیصی یافته های سونوگرافی ترانس واژینال و هیستروسکوپی در مقایسه با پاتولوژی در تشخیص ضایعات اندومتر در زنان مبتلا به خونریزی غیر طبیعی رحمی انجام شد. روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی، 106 زن پری منوپاز و پست منوپاز با شکایت خونریزی داخل رحمی، تحت سونوگرافی ترانس واژینال و هیستروسکوپی قرار گرفتند و صحت یافته های این دو روش تشخیصی با نمونه برداری اندومتر در اتاق عمل مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، میزان توافق بین سونوگرافی و هیستروسکوپی بررسی شد و معیارهای ارزش تشخیصی دو روش سونوگرافی و هیستروسکوپی بر حسب یافته های پاتولوژی محاسبه گردید. یافته ها: میزان توافق بین سونوگرافی و هیستروسکوپی در طبیعی بودن ضخامت اندومتر، 69 درصد بود و توافق بین دو روش در زنان پست منوپاز بالاتر از زنان پری منوپاز بود. سونوگرافی دارای حساسیت و ویژگی بالایی برای تشخیص میوم نبود، اما ارزش اخباری مثبت سونوگرافی در تشخیص پولیپ (7/82 درصد) و ارزش اخباری آن در تشخیص میوم (7/91 درصد) بالا بود. هیستروسکوپی دارای حساسیت و ویژگی بالایی در تشخیص پولیپ و میوم بود. نتیجه گیری: بین سونوگرافی ترانس واژینال و هیستروسکوپی، توافق مطلوبی برای تعیین طبیعی بودن اندومتر وجود دارد. هیستروسکوپی، دارای معیارهای ارزش تشخیصی بالایی برای تشخیص این ضایعات است، اما از آن جایی که هیستروسکوپی یک روش تهاجمی است، استفاده از سونوگرافی ترانس واژینال به منظور غربالگری زنان دچار خونریزی غیر طبیعی رحمی توجیه پذیر می باشد.

ارزیابی مکانیسم سکته ی مغزی، یک مرحله ی مهم تشخیصی در بررسی بیماران مبتلا به سکته ی مغزی ایسکمیک است. تخمین زده شده است که آمبولی کاردیوژنیک، عامل ایجاد کننده ی 30-15 درصد از کل موارد Ischemic stroke (IS) است. همچنین، نزدیک به 30 درصد بیماران IS نیز سکته ی مغزی آمبولیک با علت نامشخص (Embolic stroke of undetermined source یا ESUS) می باشد. انواع اختلالات قلبی از جمله آریتمی ها (فیبریلاسیون دهلیزی)، ترومبوس بطنی و شریانی، بیماری دریچه ای قلب، تومورهای قلبی، آندوکاردیت، نقایص دهلیزی و بطنی و کاردیومیوپاتی های دهلیزی و بطنی، می تواند باعث سکته ی مغزی کاردیوآمبولیک شود. همچنین، اگر چه قوس آیورت یک ساختار قلبی نیست، اما به طور معمول با بررسی های قلبی ارزیابی می شود. اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک و ترانس ازوفاژیال، روش های تشخیصی گسترده ای برای ارزیابی، تشخیص و مدیریت سکته ی آمبولی و ESUS، آمبولی سیستمیک و ریوی هستند. این مقاله، منابع قلبی با خطر پایین و بالای سکته ی مغزی آمبولیک را مرور می کند و در مورد نقش هر دو نوع اکوکاردیوگرافی در بالین بحث می کند.