پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1400 | دوره:14 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

ویروس کرونا این روزها در سراسرجهان به سرعت در حال شیوع است و کشورهای زیادی در دنیا گرفتار این ویروس شدهاند. کرونا در حقیقت یک خانواده گسترده از ویروس هایی است که منجر به عفونت های تنفسی از یک سرماخوردگی ساده تا اپیدمی CoV2-SARS میشوند که در سال 2019 شیوع پیدا کرد. و حاال کووید-19 جدیدترین عضو این خانواده که اصطلاحاً با نام کرونا در ایران شهرت یافته است با سرعت در حال گسترش است. گسترش این بیماری نظام مراقبت های بهداشتی و پزشکی را تحت تأثیر قرار داده است و ارایه خدمات مراقبت های بهداشتی را سرعتی سریع به سوی روشهای جدید سوق میدهد. تردیدی نیست که بحران جهانی فعلی کووید-19 با توجه به شیوع بالای بیماری کرونا و محدودیت های مراجعه حضوری یا رو در رو، اکنون بیش از هر زمان دیگری بر اعمال روشهای دیجیتالی )کامپیوتر، شبکهها کامپیوتری چندرسانهای، اینترنت، تلفن. . . ( برای بهینه سازی مراقبتهای بهداشتی تأکید میکند. در حال حاضر مراقبت از راه دور به یک روش مؤثر برای ارایه مراقبت های پزشکی و همچنین آموزش از راه دور تبدیل شده و در قالب روش های گوناگونی مانند مراقبت خانگی از راه دور )Homecare Tele )بکار گرفته میشود . مراقبتهای خانگی از راه دور (THC (زیرمجموعهای از پزشکی از راه دور است. این امر شامل ارایه خدمات بهداشتی و درمانی به بیماران در خانه از طریق استفاده از فن آوری های ارتباطی از راه دور، که امکان تعامل صدا، فیلم و داده های مرتبط با سلامت را فراهم میکند، است. THC شامل طیف وسیعی از مراقبت های بهداشتی از طریق آموزش، پشتیبانی عاطفی و اجتماعی، انتشار اطلاعات و کمک و پیشنهادات خود مراقبتی است .اجرای THC به مدیریت بهتر بیماران دارای بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی ، COPD، دیابت و غیره کمک میکند و سبب مراجعه کمتر فرد به خدمات مراقبتهای بهداشتی اولیه میشود. THC دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی را افزایش میدهد، به ویژه با توجه به اینکه نیاز به مراقبت در منزل با بالارفتن سن، افزایش مییابد .علاوه بر این، THC میتواند به ایجاد شبکه های خدمات بین بیمارستان ها و ارایه دهندگان مراقبت های اولیه کمک کند، از این طریق به بیماران امکان دسترسی بهتر به خدمات را میدهد. عالوه بر بهبود مدیریت شرایط مزمن و افزایش دسترسی به مراقبت های بهداشتی، THC معتقد بر این است که هزینه های مراقبت های بهداشتی را کاهش میدهد...

زمینه و هدف: در سال های اخیر نقش پرستار رابط بخش های مراقبت ویژه، جهت توسعه همکاری های بین حرفه ای و تداوم مراقبت های پیشرفته طی انتقال بیماران بدحال از بخش های ویژه به بخش های عمومی مورد توجه قرار گرفته است. در همین راستا، مطالعه مروری نظام مند با هدف بررسی اثر بخشی نقش پرستار رابط بخش های مراقبت ویژه بر ارتقاء پیامدهای بیماران انجام شد. روش ها: مطالعه مروری نظام مند در سال 1399 با جستجو در پایگاه های بین المللی داده های علمی که پوشش کاملی از متون پرستاری داشتند شامل Scopus و Pub Med و CINAHL و Science Direct و پایگاه های علمی داخلی شامل پایگاه جهاد دانشگاهی SID و پایگاه نشریات داخل کشور Magiran، همچنین موتور جستجوگر Google scholar انجام شد، جستجو با کلید واژه های اصلی "پرستار رابط"، "بخش مراقبت ویژه" و "پیامدهای بیماران" و معادل انگلیسی آنها "Intensive Care Unit" و "Liaison Nurse" و" Patient Outcomes" و در محدوده ی زمانی سال 2005 تا نوامبر 2020 انجام شد. ارزیابی نقادانه مقالات با استفاده از ابزار Jadad انجام شده و از مجموع 335 مقاله بازیابی شده اولیه 13 مقاله منتخب به مرحله ی مرور نهایی وارد شدند. یافته ها: یافته های 13مقاله وارد شده به مرور نهایی نشان دادند که اجرای نقش پرستار رابط بخش های مراقبت ویژه بر پیامدهای بیماران شامل: افزایش رضایتمندی، کاهش اضطراب جابجایی، کاهش طول مدت بستری و بستری مجدد، کاهش بروز عوارض ناخواسته، و تسریع در بهبودی بیماران تاثیر مثبت داشته ولی بر بهبود و ارتقاء سطح هوشیاری، پارامترهای آزمایشگاهی و برخی شاخص های همودینامیک تاثیری نداشته است. نتیجه گیری: اگرچه شواهد مطالعه مروری حاضر، بیانگر تاثیر مثبت نقش پرستار رابط بخش های مراقبت ویژه بر پیامدهای بیماران است، ولی این تاثیرات در بعضی مطالعات، از نظر آماری معنادار نبوده است، از این رو، برای تایید اثربخشی نقش پرستار رابط بخش های مراقبت ویژه به مطالعات با رویکردهای تحقیقی متفاوت کمی وکیفی و حجم نمونه بیشتر و محیط های پژوهشی متفاوت نیاز است.

زمینه و هدف: علیرغم عقاید منفی پرسنل بخش های مراقبت ویژه در مورد بودن خانواده کنار بیمار، مطالعات زیادی نشان داده است که مراقبت خانواده محور می تواند در برآورده کردن این نیاز و همچنین آرامش و شاخص های فیزیولوژیک بیماران تاثیر داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر مراقبت خانواده محور بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران آسیب مغزی بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب استان اصفهان در سال 1399 بود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت نیمه تجربی انجام شد. تعداد 30 بیمار آسیب مغزی مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب اصفهان در سال 1399 به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و با تخصیص تصادفی جایگشتی به دو گروه 15 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله خانواده درجه یک بیماران به مدت سه روز و دو نوبت در روز در ساعت 10 صبح و سه عصر بر بالین بیمار حضور یافتند و برنامه مراقبت خانواده محور را انجام دادند. گروه کنترل مراقبت های جاری بخش را دریافت کردند. شاخص های فیزیولوژیک 15 دقیقه قبل، حین و بعد از مراقبت ثبت و اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین شاخص های فیزیولوژیک از جمله ضربان قلب، فشارخون سیستولیک، اشباع اکسیژن خون شریانی گروه مداخله به طور معناداری با گروه کنترل تفاوت داشت (05/0P). نتیجه گیری: مراقبت خانواده محور بر بالین بیمار تغییرات مهمی در معیارهای فیزیولوژیک ایجاد می کند که باعث آرامش در بیمار و تعادل در شاخص های فیزیولوژیک بیمار می شود. بنابراین باید شرایطی فراهم شود که نزدیکترین فرد خانواده با آموزش کافی در رابطه با مراقبت خانواده محور، در زمان مناسب بر بالین بیمار حضور یابد.

زمینه و هدف: جدا کردن بیمار وابسته به ونتیلاتور همیشه با چالش های جدی و خطرناکی همراه بوده است. برخی از معیارهای قابل اندازه گیری وجود دارد که پیامدهای پیش بینی جداسازی را امکان پذیر می کند. با توجه به تعدد این معیارها، محققان تصمیم گرفتند با انجام مطالعه ای مهمترین معیارها را در آمادگی بیمار و پیامدهای جداسازی از ونتیلاتور مشخص کنند. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 96 بیمار وابسته به ونتیلاتور به طور تصادفی وارد شدند. معیارهای تنفسی و پارامترهای فیزیولوژیکی بیمار در سه بازه زمانی اندازه گیری شد. بیماران در جداسازی به دو قسمت موفق و ناموفق تقسیم شدند. با مانیتورینگ هر یک از معیارهای تنفسی و فیزیولوژیکی و با استفاده از آمار آزمون رگرسیون و رسم منحنی راک، قدرت هر یک از معیارهای فوق را در پیش بینی عواقب از جداسازی ترسیم کردیم. یافته ها: نسبت شانس (OR) برای شکست در جداسازی با افزایش RSBI در هر سه بازه زمانی افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان داد که معیارهای RSBI در زمان قبل از خارج کردن لوله تراشه با حساسیت 73 درصد و ویژگی 88 درصد و سطح زیر منحنی 82/0 در مقایسه با سایر معیارها بیشترین تاثیر را در پیش بینی شکست در جداسازی دارد. نتیجه گیری: علیرغم نتایج متناقض در مورد معیار RSBI در تعیین زمان مناسب برای جداسازی از دستگاه تنفس و همچنین احتمال شکست در جداسازی همچنان در مقایسه با سایر معیارها RSBI دارای توان پیشگویی و حساسیت و ویژگی بالایی است.

زمینه و هدف: بار کار ذهنی پرستاران منجر به ایجاد پیامدهای ناگوار برای بیماران می شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بار کار ذهنی پرستاران با کیفیت خدمات مراقبتی در بخش مراقبت های ویژه (ICU) انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-همبستگی در سال 1398 در زنجان انجام شد. برای ارزیابی بار کار ذهنی پرستاران، از ابزار بارکاری ناسا (NASA Task Load Index (NASA TLX) با امتیازدهی صفر تا 100 استفاده شد. بار کار ذهنی 38 پرستار شاغل درICU، 138 بار ارزیابی شد. کیفیت خدمات ارایه شده این پرستاران، با استفاده از چک لیست پژوهشگر ساخته در 300 بیماری که مراقبت می کردند، مورد مشاهده قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار بارکار ذهنی پرستاران 987/0± 53/81 بود. میانگین امتیاز کیفیت خدمات از 100 نمره 06/11± 28/70 بود. در بین میانگین امتیازات ابعاد مراقبتی، بعد اجرای اقدامات اورژانسی نسبت به سایر ابعاد پایینتر و در سطح عملکرد ضعیف قرار داشت. اما در سایر موارد امتیاز مراقبت از بیماران بالاتر از 50 قرار داشت که نشان دهنده کیفیت مراقبت متوسط و یا خوب قرار داشت. بین بار کار ذهنی پرستاران و کیفیت خدمات ارتباط معنادار آماری وجود نداشت (P-value>0. 05). نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش کیفیت ارایه خدمات، ارتباط ضعیفی با بار کار ذهنی پرستاران داشت. لذا بررسی دلایل کاهش کیفیت خدمات مراقبتی با مطالعات کیفی توصیه می شود.

زمینه و هدف: مراجعه به موقع پس از استروک و استفاده از درمان های نوین وریدی و کنترل فشارخون باعث تسریع در بهبود علایم پس از سکته مغزی می شود. لذا این مطالعه با هدف رابطه بین فاصله زمانی شروع علایم سکته مغزی تا مراجعه به اورژانس با مشخصات جمعیت شناختی بیماران مبتلابه حوادث عروق مغزی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی بر روی، 296 نفر از بیماران مراجعه کننده، پس از وقوع استروک به بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در نیمسال اول سال 1397 به روش سرشماری انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی جمع آوری شدند. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی بیماران 75/14± 87/68 سال که ازنظر جنس 153 نفر (7/51 درصد) مذکر و 143 نفر (3/48درصد) مونث بودند. میانگین زمان شروع علایم تا مراجعه به اورژانس 04/4± 21/36 ساعت، میانگین زمان لازم جهت رسیدن به اورژانس 48/2± 98/35 دقیقه و میانگین بعد مسافت تا زمان رسیدن به اورژانس 95/3± 11/41 کیلومتر بود. 291 نفر (3/98 درصد) نوع استروک ایسکمیک و در 5 نفر (7/1درصد) هموراژیک بود. بعد مسافت، سطح تحصیلات بیمار و همراهان وی و نحوه انتقال ارتباط معنا داری با تاخیر در زمان مراجعه به اورژانس بیمارستان داشتند. نتیجه گیری: زمان مراجعه به بیمارستان جهت درمان بیماران پس از بروز سکته از میانگین بالایی برخوردار است و عواملی چون فاصله زیاد از مرکز درمانی، نحوه انتقال بیماران، سطح تحصیلات که می تواند نشان دهنده عدم آگاهی کافی در مورد علایم بالینی سکته باشد در این امر دخالت داشتند.

زمینه و هدف: مدیریت زخم بیماران ترومایی از اقدامات مهم و شایع در بخش اورژانس است. به دنبال تروما، تغییرات همودینامیک و متابولیکی در بدن ایجاد می شود که گاهی بسیار پیچیده بوده و حتی با وجود مراقبت زیاد، عوارض و مرگ و میر زیادی را به دنبال دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل خطرزای زخم های مدیریت شده در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام خمینی ارومیه انجام شده است. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی در بازه زمانی از اول مهر 1398 تا 29 اسفند 1398 بر روی تمام بیماران ترومایی مراجعه کننده با زخم به اورژانس بیمارستان امام خمینی ارومیه به صورت سرشماری انجام شد. داده ها با استفاده از چک لیستی که شامل مشخصات دموگرافیک، بیماری های زمینه ای، مشخصات زخم و نحوه مدیریت زخم بیماران از نظر بروز عوارض و بهبودی در ماه ششم با توجه به معیار اسکار ونکوور جمع آوری شد. یافته ها: از 350 بیمار مورد مطالعه 86 (6/24 درصد) زن و 264(4/75 درصد) مرد بودند و میانگین سنی بیماران 1/11± 3/37 سال بود. شایع ترین عارضه عفونت (9 درصد) و التهاب اطراف زخم (5 درصد) بود. مصرف سیگار (P<0. 05)، دیابت (P=0. 03) و آلوده بودن زخم (P=0. 03) با بروز عفونت ارتباط داشت. پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی (P=0. 02) و تمیز نگه داشتن زخم نیز با کاهش بروز عارضه عفونت مرتبط بود (P=0. 01). میانگین درجه زخم در بدو مراجعه جهت بیماران 3/2± 4/6 و پس از 6 ماه6/1± 1/3 بود؛ ارزیابی آماری نشان داد که کاهش معناداری در درجه زخم ها پس از 6 ماه روی داده است (P=0. 001). نتیجه گیری: دیابت و سیگار کشیدن ریسک فاکتورهای مشترک بروز عارضه عفونت و کاهش بهبودی زخم هستند.