تحقیقات کیفی در علوم سلامت
سال:1393 | دوره:3 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: مادران دارای نوزاد نارس در معرض نیازهای مراقبتی فراتر از مسوولیت های معمول و روزمره مراقبت از شیرخوار قرار دارند. این احتیاجات ویژه و منحصر به فرد بر جنبه های مختلف زندگی مراقبت دهنده تاثیر می گذارد. شناخت تجربیات این مادران می تواند به پرستاران ارایه مراقبت از نوزادان کمک کند. این مطالعه با هدف تبیین تجربه مراقبتی مادران در پی تولد نوزاد نارس انجام شد. روش: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوای کیفی قراردادی انجام گرفت. داده ها از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته با 15 مادر دارای شیرخوار با تولد زودتر از موعد به روش نمونه گیری هدفمند از چهار بخش مراقبت ویژه نوزادان وابسته به مراکز دانشگاهی در ایران و در طی سال های 1391-92 جمع آوری شد. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط به خط دست نویس گردید و در نهایت با روش تحلیل محتوای قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. استحکام داده ها توسط مشارکت کنندگان و کنتزل خارجی تایید شد. یافته ها: تحلیل داده ها منجربه استخراج طبقات «بارقه های رشد» و «بار مراقبتی» شد. این طبقات به ترتیب با زیر طبقات «بهبود وضعیت جسمی و روانی مادر، تغییر در درک، آرامش و آسایش خاطر در زندگی» و «آزردگی جسمی، تنیدگی روانی، محدود شدن در زندگی» در مادران نمایان گردیده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نیاز به گسترش مداخلات برای کمک به مادران دارای نوزادان نارس را در طی بستری و پس از ترخیص از بیمارستان تایید می کند. پرستاران نیز می توانند از دانش حاصل از این مطالعه در جهت ارائه مراقبت و حمایت از این مادران و کاهش بار مراقبتی آنها استفاده نمایند.

مقدمه: با وجود ارائه دستورالعمل های استاندارد و آموزش های لازم به پرسنل جهت پایبندی به احتیاطات استاندارد، اجرای این احتیاطات همواره با مشکلاتی مواجه بوده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین تجربیات پرستاران از عوامل ممانعت کننده از پایبندی به احتیاطات استاندارد در پرستاران شاغل در بیمارستان انجام گرفت.روش: این پژوهش به صورت کیفی و با روش تحلیل محتوا انجام شد. داده ها با استفاده از 15 مصاحبه چهره به چهره و 5 جلسه گروه متمرکز جمع آوری شد. در هر کدام از این جلسات به طور متوسط 5 نفر پرستار و بهیار شرکت داشتند و تعداد کل شرکت کنندگان 40 نفر بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دستنویس و سپس خط به خط با استفاده از روش آنالیز محتوی تحلیل شد. برای مدیریت داده ها از نرم افزار MAXQDA نسخه 10 استفاده شد. نتایج: بر اساس تجربیات شرکت کنندگان سه تم اصلی استخراج شد که عبارت از «بی احتیاطی سخت افزاری، بی احتیاطی درکی و بی احتیاطی اجباری» بود. نبود وسایل در بخش، در دسترس نبودن وسایل و کیفیت نامناسب وسایل و تجهیزات از عواملی بوده است که باعث بی احتیاطی سخت افزاری می شد. باور نداشتن انتقال عفونت، عدم احساس خطر، صدمه ناشی از رعایت احتیاطات استاندارد، مسخره شدن توسط سایر پرسنل و اثرات منفی ناشی از رعایت احتیاطات استاندارد روی بیمار و همراه موجب بی احتیاطی درکی می شد. مشغله زیاد، مواجهات پیش بینی نشده و شرایط اضطراری از جمله عوامل تاثیر گذار بی احتیاطی اجباری بودند. نتیجه گیری: بعضی از شرکت کنندگان در این مطالعه پای بندی به رعایت احتیاطات استاندارد را قبول نداشته و رعایت آن را نه تنها مفید نمی دانستند که آسیب رسان تلقی می کردند. بنابراین برای رعایت احتیاطات استاندارد تنها تاکید بر آموزش به کارکنان و ارائه دستورالعمل ها کفایت نمی کند. بلکه باید علاوه بر تامین وسایل و تجهیزات، باور کارکنان را در خصوص لزوم رعایت این احتیاطات تقویت کرد. همچنین باید شرایطی فراهم آورد که پرسنل بتوانند این احتیاطات را رعایت کنند.

مقدمه: بیماران بستری در بیمارستان دارای نیازهای مختلف عبادی و مذهبی می باشند. شناخت این نیازها و برنامه ریزی مراقبت جهت برآورده نمودن آن ها از ضروریات انجام یک مراقبت کل نگر است. این مطالعه به تبیین نیازهای عبادی و مذهبی بیماران از دیدگاه پرستاران بالینی پرداخت. روش: امطالعه کیفی حاضر از نوع تحلیل محتوا بود. در مجموع 23 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی تهران با روش نمونه گیری هدفمند و با تنوع سن، جنس و سابقه کار شاغل در بخش های مختلف و سمت های گوناگون در مطالعه شرکت نمودند. داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه های عمیق، باز و نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، به صورت تحلیل محتوا و به روش تحلیل مقایسه ای مداوم صورت گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها مضمون اصلی تکریم باورها و ارزشها را آشکار کرد که خود از چهار مضمون فرعی «گرامیداشت خانواده، تعظیم شعائر مذهبی، شناخت ارزش ها و توسل جستن» تشکیل شد. نتیجه گیری: زمینه های فرهنگی، قومیتی و مذهبی تاثیر مهمی بر مراقبت داشته و شیوه درک مسایل و تصمیم گیری ها تاثیر می گذارد. پرستاران قادر خواهند بود با تعمیق ابعاد انسانی و ارتباط توام با احترام به اعمال مذهبی بیماران و خانواده، به ارتقاء سلامت جسمی، روحی و معنوی آن ها یاری رسانند.

مقدمه: اطلاعات در دسترس در مورد تجارب سقط با توجه به فراوانی آن، بطور نامتناسبی کم است و این بعنوان مانعی در سنجش اثربخشی سیاست های موجود و برنامه ریزی های لازم برای آینده عمل می کند. بنابراین با توجه به غیرمذهبی و غیرقانونی بودن سقط القایی در ایران و محدودیت اطلاعاتی موجود در این حیطه، مطالعه کیفی حاضر طراحی گردید. روش: مطالعه از نوع کیفی با رویکرد تحلیل محتوا می باشد. جمع آوری داده ها از طریق 23 مصاحبه نیمه ساختار یافته و عمیق با 15 زن سقط کرده در تبریز انجام گرفت. نمونه گیری بصورت هدفمند از خرداد سال 1392 آغاز و تا مرحله اشباع (شهریور ماه) انجام شد. تحلیل همزمان با جمع آوری داده ها، توسط نرم افزار MAXQDA نسخه 2007 انجام گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به استخراج سه درونمایه «انعکاس درون شخصی، جلب حمایت اجتماعی و تعارضات بعد از سقط» شد. بدین معنی که زنان بدنبال مواجهه با بارداری ناخواسته، به علت ماهیت برنامه ریزی نشده آن، واکنش های منفی و اجتنابی از خود بروز داده و یکسری نگرانی هایی را تجربه می کنند. سپس به طرق مختلف، به جلب حمایت اجتماعی جهت عملی سازی سقط می پردازند اما در بیشتر موارد، بعلت مغایرت سقط با نظام ارزشی و اعتقادی، دچار تعارضات بعد از سقط می شدند. نتیجه گیری: بارداری ناخواسته و سقط برای زنان با واکنش های منفی شروع می شود و به تعارضات بعد از سقط می انجامد که این امر لزوم حمایت روحی-روانی از زنان مواجه شده با بارداری ناخواسته را نشان می دهد. از طرف دیگر تعارضات بعد از سقط، ضرورت مداخلات برای پیشگیری اولیه (جهت جلوگیری از وقوع بارداری ناخواسته) و ثانویه (بسته کمک تصمیم) در راستای تصمیم گیری مناسب و کاهش پیامدهای منفی بعد از سقط را نشان می دهد.

مقدمه: برقراری ارتباط موثر با بیماران ویژگی اساسی مراقبت های پرستاری است. با این حال اغلب مطالعات، ارتباط پرستاران با بیماران را ضعیف توصیف کرده اند. شناخت محتوای ارتباط موثر پرستار و خانواده این امکان را فراهم می کند که ارتباط موثرتری بین تیم درمانی و خانواده های بیماران بستری در بخش های ویژه انجام شود. هدف از این پژوهش تعیین محتو ای برقراری ارتباط موثر بین تیم درمانی و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه از دیدگاه تیم مراقبت وخانواده بیماران می باشد. روش: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت. مشارکت کنندگان شامل ده نفر از افراد درجه یک خانواده، 8 پرستار، و 4 پزشک در بخش های ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان بودند. روش جمع آوری داده ها مصاحبه بدون ساختار و مشاهده بود. مصاحبه ها به صورت بدون ساختار بود. به منظور کسب درک عمیق تر و تایید داده های حاصل از مصاحبه ها، از روش مشاهده نیز استفاده گردید. مشاهدات بر تعاملات بین تیم مراقبت و خانواده بیماران در حین برقراری ارتباط متمرکز بودند. یافته ها: تجزیه و تحلیل دست نوشته ها در مورد مشارکت کنندگان درباره برقراری ارتباط منجر به شکل گیری پنج طبقه توجهات معنوی (امید دادن - توجه دادن به خدا و توسل به اعمال دینی و مذهبی)، واکنش عاطفی (همدلی، درک متقابل، القا آرامش، اعتماد)، جلب مشارکت شامل (مشارکت در تصمیم گیری و مشارکت در مراقبت جسمی)، آموزش تعاملی (شناسایی نیاز اطلاعاتی خانواده، پاسخ به نیاز خانواده بیمار و آموزش بیماران) و مشاوره و راهنمایی (مشاوره در انتخاب درمان، مشاوره در انتخاب بهترین مراقبت) شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق باعث شناخت محتوای مهمی در فرایند برقراری ارتباط بین تیم مراقبت و خانواده بیماران شد. با شناحت کامل محتوای برقراری ارتباط، ایجاد قوانین و مقررات جدید و بکارگیری روش های خلاق در امر اموزش برقراری ارتباط به تیم مراقبت و اجرای قوانین در عمل و پیاده سازی رویکرد بیمار محور در بالین، می توان برقراری ارتباط موثرتری داشت.

مقدمه: ماهیت ویرانگر سوختگی و رنج حاصل از تجربه دشوار زندگی پس از آن به هسته اصلی وجودی فرد مبتلا به سوختگی ضربه می زند. این در حالی است که محققین پرستاری که بیماری ها را بر اساس تمرکز بر دیدگاه و تجارب بیمار مورد بررسی قرارمی دهند، قادر خواهند بود به تاثیری که بیماری یا آسیب بر تمامیت خود می گذارد بهتر واقف گردند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تجارب بیماران سوختگی از تغییر خود در زندگی پس از سوختگی انجام گرفت. روش: این مطالعه از نوع کیفی بود که با استفاده از تحلیل محتوای کیفی و مصاحبه های عمیق و بدون ساختار انجام شده با 15 فرد نجات یافته از سوختگی انجام گرفت. یافته ها: در طی فرایند تحلیل کیفی محتوی مقوله «گسیختگی خود» به عنوان عصاره اصلی تجربه مشارکت کنندگان و بر اساس سه زیر طبقه {حمله به یکپارچگی خود (قدرت آسیب زایی و ماهیت تهاجمی سوختگی)، تهدید و آشفتگی (تهدید حیات، تهدید روند زندگی، تهدید اجتماعی و تهدید ارزشی) و ماتریکس خود (بافت ذهنی، عاطفی، دموگرافیک و مجیطی)} استخراج گردید نتیجه گیری: ماهیت چند بعدی مقوله «گسیختگی خود» درک تازه ای از تجارب بیماران مبتلا به سوختگی فراهم ساخت. همچنین با اشاره به تاثیر منابع انرژی موجود در «ماتریکس خود» فرضیاتی را در خصوص تفاوت روند بازگشت نجات یافتگان به زندگی معمول مطرح می کند.

مقدمه: بیماری تالاسمی با اختلالات خونی شدید و همولیز همراه است در این بیماری همانند سایر بیماری های مزمن والدین در مراقبت از فرزندان خود متحمل رنج های فراوانی می شوند. با توجه به اهمیت مفهوم رنج در پرستاری، درک این مفهوم جهت ارائه مراقبت مناسب ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه درک تجربه رنج مراقبتی والدین کودکان تالاسمی بر اساس توصیف آنان بود. روش: در این مطالعه کیفی که با رویکرد تحلیل محتوا انجام شد 21 مشارکت کننده از بین والدین کودکان تالاسمی مراجعه کننده به بخش تالاسمی به روش نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب شدند. تحقیق در یک بیمارستان دانشگاهی در شهر کرمان انجام شد روش جع آوری داده ها مصاحبه های نیمه ساختار یافته بود تمام مصاحبه ها ضبط و سپس کلمه به کلمه دست نویس شد و داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی Granheim و Lundman موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به ظهور چهار طبقه «گذران زندگی سخت، انگ و برچسب خوردن، دغدغه های والدین، و نقش شبکه حمایتی» گردید که در درون مایه رنج والدین جای گرفت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد رنج والدین کودکان تالاسمی عمیق اما بی صدا است شاید انعکاس نتایج این تحقیق بتواند دریچه ای به سوی جلب نگاه علاقه مندان برای یاری رساندن به خانواده این بیماران باشد.

مقدمه: با وجود اهمیت ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس، این ارتباطات در شرایط مطلوبی نیست. تعیین عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای موثر، مراقبت دهندگان را در طراحی مداخلات مناسب تر و بهتر، یاری می نماید. این مطالعه، با هدف توصیف تجربه کارکنان اورژانس از عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس، انجام گردید. روش: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و به روش تحلیل محتوی انجام شد. مشارکت کنندگان 22 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و با تنوع شغل، سمت، سن، جنسیت، سابقه و محل کار انتخاب شدند و جمع آوری اطلاعات با مصاحبه عمیق و نیمه ساختارمند، صورت گرفت. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی بود. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها، چهار طبقه را به عنوان عوامل زمینه ساز ارتباط بین حرفه ای نشان داد که عبارت از «دانش و مهارت زمینه ساز ارتباط موثر، مهارت های ارتباطی و تاثیر مثبت مذهب بر ارتباط و همسانی ویژگیهای دموگرافیک» بود. این چهار طبقه دو درونمایه کلی یا اصلی تحت عناوین «توانمندی و اشتراکات فرهنگی» را به عنوان اصلی ترین عوامل زمینه ساز ارتباط بین حرفه ای در بخش اورژانس، مشخص نمود. نتیجه گیری: مهمترین عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای، توانمندی و اشتراکات فرهنگی بود. بنابراین با تقویت دانش و مهارت کارکنان اورژانس و به کارگیری کارکنان با متغیرهای جمعیت شناختی و فرهنگی مشترک، می توان ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس را که در ارتقای پیآمد مراقبتی بیماران و رضایت شغلی پرسنل نقش اساسی دارد، ارتقاء بخشید.