مقدمه: خطاهای دارویی یک رخداد شایع و بالقوه خطرناک برای بیمار است که می تواند در سیستم درمان به عنوان یکی از معیارهای سنجش ایمنی بیمار مورد استفاده قرار گیرد. نوزادان یک جمعیت آسیب پذیر به دلیل تغییر اندازه بدن هستند. استفاده از تجربیات و نظرات افراد در سیستم درمان می تواند منبع مهمی برای جمع آوری اطلاعات و برنامه ریزی در زمینه پیشگیری از خطاهای دارویی باشد. هدف از این مطالعه تبیین تجارب دستیاران پزشکی از خطاهای دارویی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بود. روش: نوع مطالعه حاضر کیفی بود؛ که به روش فنومنولوژی انجام شد. 6 نمونه از بین رزیدنت های بخش ویژه نوزادان یکی از بیمارستان های آموزشی همدان انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود و تا اشباع داده ها ادامه یافت و تجزیه وتحلیل داده ها، با استفاده از روش کولیزی انجام گرفت. یافته ها: با تحلیل مقایسه ای داده ها 3 طبقه و 9 زیر طبقه تدوین شد. درون مایه های اصلی ناکارآمدی در حرفه ای شدن، نارسایی در فرآیند تجویز دارو توسط پزشکان و ویژگی های فردی و روانی بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد، نظارت بیشتر بر کار پزشکان کم تجربه در امر مراقبت از بیمار، الکترونیکی کردن پرونده های پزشکی، همت شرکت های داروساز در بسته بندی مناسب داروها و مدیریت کارآمد می تواند در کاهش خطاهای دارویی مؤثر باشد.