مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1400 | دوره:32 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: ترکیبات طبیعی به علت داشتن عوارض جانبی کم تر و تجزیه زیستی بهتر در مقایسه با آنتی بیوتیک ها موردتوجه زیادی قرار گرفته اند. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضدباکتریایی و ضداکسیدانی اسانس برگ و پوست گیاه دارابی بر روی برخی باکتری های بیماریزای انسانی هست. مواد و روش کار: پوست و برگ گیاه دارابی از شمال ایران تحت نظر مرکز تحقیقات مرکبات جمع آوری شدند (رامسر، مازندران). اسانس گیری با استفاده از دستگاه کلونجر انجام گرفت. در این مطالعه تجربی فعالیت ضدباکتریایی، حداقل غلظت بازدارندگی و کشندگی به ترتیب با روش انتشار چاهک در آگار و براث میکرودایلوشن و همچنین از معرف 2، 2-دی فنیل-1-پیکریل هیدرازیل برای فعالیت ضد رادیکالی بر مبنای درصد مهار رادیکال آزاد استفاده شد. یافته ها: اسانس برگ بیش ترین اثر بازدارندگی بر روی باکتری باسیلوس سریوس (5/0± 5/32 میلی متر) نشان داد. به طور کلی اسانس برگ دارابی در مقایسه با اسانس پوست اثر بازدارندگی بهتری نشان داد. حداقل غلظت بازدارندگی اسانس برگ بر روی باکتری باسیلوس سریوس برابر با 62/0 میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت بازدارندگی اسانس پوست بر روی باکتری های باسیلوس سابتیلیس، استافیلوکوکوس اوریوس، میکروکوکوس لوتیوس و سودوموناس آیوروژینوزا برابر 62/0 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. با افزایش غلظت اسانس میزان مهار رادیکال های آزاد افزایش یافت. اسانس برگ بیشترین میزان 50 IC را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، اسانس دارابی خواص ضد باکتریایی و ضد اکسیدانی قوی نشان داد. در صورت فراوری ترکیبات اسانس دارابی می توان آن را برای تحقیقات کاربردی جهت تولید آنتی بیوتیک ها و سنتز داروهای ضدمیکروبی در بخش پزشکی و داروسازی توصیه کرد.

پیش زمینه و هدف: زانوی پرانتزی یکی از شایع ترین عارضه های اندام تحتانی هست که عملکرد افراد را در طی فعالیت های روزمره و ورزشی تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر استفاده از بریس های حمایت کننده مفصل زانو بر فرکانس فعالیت عضلات در افراد دارای زانو پرانتزی در طی دویدن است. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 30 دانشجوی پسر دارای زانوی پرانتزی (20-30 سال) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. استفاده از بریس زانو به مدت 8 هفته برای گروه تجربی انجام شد. از آزمودنی ها خواسته شده بود تا در اغلب فعالیت های روزانه خود از بریس استفاده نمایند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (Repeated measure ANOVA) در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد فعالیت الکتریکی عضله دوسر رانی کاهش معناداری را در فاز اتکای دویدن به اندازه (63/67-) درصد طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان داد (026/0=P). همچنین فعالیت الکتریکی عضله دوقلو در فاز اتکای دویدن طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کاهش معناداری را به اندازه (09/21-) درصد نشان داد (036/0=P). فعالیت الکتریکی سایر عضلات در گروه تجربی، هیچ گونه اختلاف معناداری را طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان نداد (05/0

پیش زمینه و هدف: دیابت ملیتوس مجموعه ای از اختلالات متابولیک است که در اثر مجموعه ای از عوامل به وجود می آید که می تواند ناشی از اختلال در سنتز انسولین یا کاهش حساسیت به آن هست. هدف از مطالعه ی حاضر ارزیابی شیوع ضایعات داخل دهانی در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 1 و 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی بیماران مراجعه کننده به بخش داخلی بیمارستان امام خمینی (ره) کلینیک دندان پزشکی البرز ارومیه در سال 1399 انتخاب شدند. بیمارانی که دیابت آن ها کنترل شده و HbA1C کمتر از 5/7 و FBS کمتر از 150 داشتند وارد مطالعه شدند. از این بیماران ابتدا در مورد سابقه ی ابتلا به دیابت، و رژیم دارویی توسط دندان پزشک پرسیده شده و در معاینه ی داخل دهانی بیماران ازنظر وجود ضایعات مورد توسط متخصص بیماری های دهان، فک و صورت و دانشجوی سال آخر دندانپزشکی ارزیابی قرار گرفتند داده ها با استفاده از آزمون کای اسکویر و نرم افزار SPSS 16. 0 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 369 نفر بیماران 1/62 درصد مذکر و 9/37 درصد با میانگین سن 5/9± 4/50 سال شرکت کردند آزمون کای اسکویر نشان داد که بین خشکی دهان و التهاب گوشه لب زنان با مردان تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 > P). اما بین خشکی دهان افراد مبتلا به دیابت نوع I و دیابت نوع II تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 > P). نتیجه گیری: با توجه به بیشتر بودن شیوع التهاب گوشه ی دهان و کاندیایازیس در بیماران دارای دیابت نوع 2، می توان بین پاتوفیزیولوژی این بیماری با شیوع این تظاهرات ارتباط برقرار کرده و بیماران دارای دیابت نوع 2 را از گروه های پرخطر دارای این ضایعات برشمرد.

پیش زمینه و هدف: بیماری مزمن کلیوی معمولا با کاهش کلسیم و شکستگی های با انرژی پایین در بیماران دیده می شود در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی ارتباط بین میزان estimated Glomerular Filtration Rate (eGFR) با شکستگی با انرژی پایین هیپ بپردازیم. مواد و روش کار: این مطالعه به شکل توصیفی در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه که با تشخیص شکستگی هیپ در سال های 95 و 96 به بیمارستان های الزهرا و کاشانی مراجعه می کردند انجام گردید. میزان Cr از پرونده بیمار استخراج گردید و ارتباط eGFR با سایر متغیرها بررسی شد. یافته ها: از بین بیماران موردمطالعه 203 نفر (48. 6درصد) eGFR زیر 60 و 215 نفر (51. 4درصد) eGFR بالای 60 داشتند. در بیماران با e-GFR زیر 60 جنس مونث به صورت معنی داری شایع تر بود، بیماری های زمینه ای دیابت و فشارخون بالا به صورت معنی داری بیشتر بود و همچنین میانگین سنی و سطح کراتینین به صورت معنی داری بیشتر از افراد دارای eGFR بالای 60 بود و از طرفی میانگین هموگلوبین در افراد دارای eGFR زیر 60 به صورت معنی داری کمتر از افراد با eGFR بالای 60 بود (p<0. 05). میزان مرگ ومیر در افراد با eGFR زیر 60 به صورت معنی داری بیشتر از افراد با eGFR بالای 60 بود. ارتباط معنی داری بین eGFR با نوع شکستگی و بیماری های ایسکمی وجود نداشت (p>0. 05). نتیجه گیری: مدیریت در پیشگیری از شکستگی هیپ و درمان بیماران با نارسایی کلیه می تواند در درمان شکستگی و کاهش مرگ ومیر ناشی از آن موثر باشد.

پیش زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (MS) (MIM # 126200) نوعی اختلال دمیلینه کننده التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی است که به عنوان شایع ترین علت ناتوانی عصبی غیر ترومایی در بالغین جوان شناخته می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط واریانت های rs9828629 (FOXP1 gene), rs6881706 (IL7R gene), rs9967792 (STAT4 gene) با مالتیپل اسکلروزیس عودکننده _فروکش کننده Relapsing-Remitting MS(RRMS) هست. مواد و روش کار: مطالعه مورد شاهدی شامل 129 مورد مبتلا به RRMS و 200 فرد سالم می باشد. با استفاده از تکنیک ARMS-PCR ژنوتایپ هرکدام از پلی مورفیسم های rs9828629, rs6881706, rs9967792 تعیین شد. مربع کای، آزمون دقیق فیشر Fisher’ s exact test و آنالیز رگرسیون اللی و ژنوتیپی برای بررسی ارتباط پلی مورفیسم های موردنظر با بیماری RRMS استفاده شد. یافته ها: با توجه به کل جمعیت بررسی شده ارتباط معنی داری بین rs6881706 و RRMS با 522/2 OR= و 759/4-336/1 95%CI= و 004/0P_Value= مشاهده شد. پس از استفاده از تصحیح (0169/1 = P) Bonferroni ارتباط این پلی مورفیسم با RRMS تغییر نکرد. اما هیچ ارتباطی بین rs9828629 و rs9967792 با RRMS مشاهده نشد. در بررسی ارتباط rs6881706 با RRMS در دو زیرگروه زن و مرد هیچ تفاوتی بین OR کل و OR زیرگروه ها مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر سه مورد از پلی مورفیسم های مرتبط با مالتیپل اسکلروزیس حاصل از مطالعه ارتباط در سطح کل ژنوم (GWAS) در جمعیت اروپایی را در جمعیت شمال غرب ایران بررسی کرده است. بین پلی مورفیسم rs6881706 و بیماری RRMS ارتباط معنی دار مشاهده شد ولی بین پلی مورفیسم های rs9967792 و rs9828629 با بیماری RRMS ارتباط معنی داری مشاهده نشد. اهمیت پلی مورفیسم های تاییدشده برای درک مسیرهای سیگنالینگ در بیماری RRMS و استفاده از آن ها به عنوان یک بیومارکرژنتیکی در تشخیص و غربالگری بیماری و ایجاد هدف جدید دارویی می باشد.

پیش زمینه و هدف: پروتیین غیر جفت کننده یک (UCP1) و سارکولیپین، پروتیین های تنظیم کننده ی گرمازایی غیرلرزشی به ترتیب در بافت چربی قهوه ای و عضلات اسکلتی هستند. هدف از این پژوهش، مطالعه ی اثر توام تغذیه طولانی مدت غذای پرچرب و تمرین منظم هوازی بر بیان این ژن ها در موش های سوری بود. مواد و روش کار: 28 سر موش سوری در چهار گروه 1) کنترل (7 سر)، 2) غذای پرچرب (7 سر)، 3) تمرین هوازی (7 سر)، 4) غذای پرچرب-تمرین (7 سر) قرار گرفتند. موش های گروه های غذای پرچرب به مدت 12 هفته غذای پرچرب (45 درصد) مصرف کردند. موش های گروه های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین هوازی روی نوارگردان قرار گرفتند. موش های گروه غذای پرچرب-تمر ین، علاوه بر داشتن رژیم غذای پرچرب، تحت تمرین هوازی قرار داشتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژن UCP1 و سارکولیپین از روش Real Time-PCR استفاده شد. یافته ها: داده های این پژوهش نشان داد، تمرین هوازی، تاثیر معنی داری در بیان ژن های UCP1 و سارکولیپین نداشت (87/0; P=17/0=(P. بااین حال، تغذیه غذای پرچرب موجب افزایش (در حدود سه برابر) در بیان UCP1 و سارکولیپین شد (009/0=; P= 0006/0(P. یافته مهم این که، تمرین هوازی از افزایش بیان UCP1 و سارکولیپین ناشی از تغذیه پرچرب جلوگیری کرد (49/0=; P=29/0 (P. بحث و نتیجه گیری: این یافته ها دلالت بر این دارند که تمرین منظم هوازی می تواند تاثیر افزایشی غذای پرچرب بر عوامل گرمازا یعنی UCP1 و سارکولیپین را محدود کند. بر این اساس، تصور می شود، تمرین هوازی از طریق این سازوکار تنظیمی می تواند گرمازایی ناشی از تغذیه پرچرب را تعدیل کند.

پیش زمینه و هدف: مصرف سولفات منیزیم اگرچه باعث پیشگیری از تشنج می شود، ولی می تواند باعث ایجاد مسمومیت در بیمار گردد. مطالعه ی حاضر جهت بررسی عوارض سولفات منیزیوم مادری تجویزشده در پره اکلامپسی در نوزادان term و late preterm طراحی شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر می باشد. 100 نوزادترم (گروه 1) و 100 نوزاد Preterm late (گروه 2) متولدشده در بیمارستان مطهری دانشگاه علوم پزشکی ارومیه از میان مادران با پره اکلامپسی که سولفات منیزیوم دریافت کرده اند و 100 نوزاد از مادران پره اکلامپسی که سولفات منیزیوم دریافت نکرده اند (گروه 3) به عنوان گروه کنترل و به صورت نمونه گیری آسان و در دسترس وارد مطالعه شدند. یافته ها: میانگین مدت زمان دریافت سولفات در گروه اول 9. 80 ± 8. 96 روز و در گروه دوم 15. 23 ± 27. 66 روز بود و این تفاوت معنی دار بود (035/0p=). در گروه اول، تعداد 94 نوزاد (94 درصد) در گروه دوم، 21 نوزاد (21 درصد) و در گروه سوم، 64 نوزاد (64 درصد) نیازی به حمایت نداشتند، که تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده شد) 001/0p<). بررسی آپگار دقیقه ی اول و پنجم، به شکل معنی داری در گروه دوم نسبت به گروه اول و کنترل پایین بود ولی این تفاوت معنی دار نبود (p>0. 05). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که منیزیوم سولفات برای موارد پره اکلامپسی منجر به هیپوتونی نوزادان، نیاز به بستری بیشتر در بخش یا NICU و آپگار پایین نمی شود.

آرتریت تاکایاسو یا به اصطلاح بیماری بدون نبض یک بیماری بسیار نادر در جوانان است که علایم اولیه آن در سن 5 تا 40 سالگی ایجاد می شود. اگرچه ممکن است هر دو جنس تحت تاثیر قرار بگیرند، 80-90 درصد بیماران زن هستند. این بیماری، آرتریت التهابی مزمنی است که عروق بزرگ را درگیر می کند. این شکل آرتریت می تواند با آنژیوگرافی غیرطبیعی بخش فوقانی آیورت و شاخه های اصلی آن همراه باشد که سبب اختلال در خون رسانی عروق اندام فوقانی گردد. حاملگی همراه با سابقه آرتریت تاکایاسو جز حاملگی های پرخطر محسوب می شود و بسته به پیشرفت بیماری و میزان آسیب به عروق، احتمال خطر افزایش می یابد. هدف از این بررسی، گزارش یک مورد حاملگی موفقیت آمیز و بدون عارضه در بیمار مبتلا به آرتریت تاکایاسو است. معرفی مورد: بیمار خانم 36 ساله حاملگی سوم صاحب دو فرزند سالم با سن حاملگی 38 هفته که با دردهای زایمانی مراجعه کرده بود. در سابقه آرتریت تاکایاسواز 8 سال قبل داشته که در بارداری فعلی هیچ گونه پیگیری انجام نداده و درمانی دریافت نکرده بود. اولین مراجعه وی در 38 هفتگی به علت شروع دردهای زایمانی بود. برای بیمار بررسی ها و اقدامات اورژانسی انجام شد و درنهایت به دلیل ارست دیلاتاسیون سزارین اورژانسی انجام گرفت که حاصل این بارداری نوزاد پسر سالم با اپگار 9-10 و وزن 4300 گرم بود.