نشریه پرستاری ایران
سال:1400 | دوره:34 | شماره:129 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: بیماری دیابت نوع دو با خود مدیریتی و تبعیت دارویی چالش برانگیز مواجه است. لذا هدف این مطالعه تعیین خود مدیریتی و تبعیت دارویی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود تا بتوان بر این مبنا برنامه ریزی مناسبی در جمعیت آسیب پذیر سالمندان انجام داد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی (توصیفی) بود. جامعه ی پژوهش سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند. تعداد 280 نفر، به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم کوتاه آزمون شناختی (AMT)، فرم مشخصات دموگرافیک، هم چنین پرسشنامه خودمدیریتی دیابت (DSMQ) و پرسشنامه تبعیت دارویی (MMAS) بود. تجزیه و تحلیل داده های خام با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید و سطح معناداری 05/0 ≤ p در نظر گرفته شد. یافته ها: بر مبنای 0 تا 10 میانگین خودمدیریتی 55/6 با انحراف معیار 66/1 بدست آمد. 2/63 درصد شرکت کنندگان نمره بالاتر از 8 را در تبعیت دارویی بدست آوردند که نشان دهنده خودمدیریتی و تبعیت دارویی مطلوب بوده است. خود مدیریتی با متغیرهای تحصیلات، مسکن، و کفایت درآمد ارتباط معنی داری داشت (001/0

زمینه و هدف: آرتریت روماتویید بیماری مزمن، التهابی و خود ایمنی پیش رونده با علایم بالینی متغیراست، که می تواند علت اصلی ناتوانی، کوتاهی عمر و مرگ باشد. شایع ترین علامت آرتریت روماتویید درد است. درد از عوامل تاثیر گذار بر الگوی خواب و استراحت است، و حدود 80 درصد افراد مبتلا به آرتریت روماتویید از اختلالات خواب شاکی هستند. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع ارزشیابی اثر، تک گروهی با انجام پیش آزمون و پس آزمون است، که طی آن اثر آموزش خود مراقبتی به روش بازخورد محور بر شدت درد و کیفیت خواب در افراد مبتلا به آرتریت روماتویید در درمانگاه روماتولوژی بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان آمل بررسی شد. در این پژوهش نمونه ها به روش مستمر انتخاب شدند. آموزش به روش بازخورد محور داده شد. در مرحله قبل و یک ماه پس از آموزش، پرسشنامه های مقیاس دیداری درد و شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ تکمیل شدند. سپس داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی، آزمون تی زوجی و ویلکاکسون با بکارگیری نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شدند. یافته ها: این مطالعه شامل 56 نمونه با میانگین سنی 04/45 و جنسیت 3/89 درصد زن بودند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد. بطور خلاصه؛ میانگین نمره شدت درد و کیفیت خواب بعد از مداخله در نمونه ها بطور معنی داری کمتر از قبل از مداخله بود (001/0

زمینه و هدف: توجه به عوامل دخیل در ایجاد فضای کاری مثبت و افزایش سلامت روان پرستاران حایز اهمیت است. یکی از این موضوعات جدیدی که در این باره مطرح شده سرمایه روان شناختی است. با توجه به اینکه پرستاران همواره در معرض شرایط چالش برانگیز جسمی، ذهنی و هیجانی هستند، مدیران بیمارستانی در فراهم کردن ساز و کارهایی در جهت کاهش خطرات بالقوه در زمینه کاری، مسیولیت دارند و شناخت فاکتورهای پیشگیری کننده مانند سرمایه روان شناختی، اولین قدم در طول رشد و توسعه سیاست های موثر در این زمینه محسوب می گردد، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین سرمایه روان شناختی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی جامعه مورد پژوهش تمامی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1398 بودند و نمونه مطالعه را 305 نفر از پرستاران واجد شرایط بودند. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تخصیص متناسب و انتخاب نمونه ها به روش مستمر در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سرمایه روان شناختی Luthans استفاده شد. تجزیه تحلیل داده تا با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین سرمایه روان شناختی کل نیز 25/15 ± 63/104 به دست آمد که با توجه به دامنه نمره 24 تا 144 در پرسشنامه سرمایه روان شناختی و میانگین نمره به دست آمده می توان گفت که پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند. در بین مولفه های سرمایه روان شناختی نیز، بالاترین میانگین نمره مربوط به خودکارآمدی 70/4 ± 29/28 و کمترین میانگین نمره مرتبط با تاب آوری 37/4 ± 62/24 بود. نتیجه گیری کلی: با توجه به میانگین نمرات به دست آمده از این مطالعه می توان گفت که پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند و بیشترین میانگین نمره در بین مولفه های سرمایه روان شناختی مربوط به خودکارآمدی بود. با توجه به اینکه مولفه تاب آوری از متغیر سرمایه روان شناختی کمترین میانگین را کسب نمود، به نظر می رسد که توجه به آن در پرستاران دارای اهمیت بالایی باشد. همچنین می توان به اهمیت این متغیرها و تاثیرات آن ها در حیطه های فردی، کاری و سازمانی ازجمله تاثیرات فردی و روان شناختی و نتایج مراقبتی مانند ارتقا و بهبود کیفیت مراقبت ها و پیامدهای سازمانی اشاره کرد که اهمیت توجه به آن را دوچندان می کند.

زمینه و هدف: تالاسمی ماژور یکی از شایع ترین بیماری های ژنتیکی و مزمن در عصر حاضر است. مبتلایان به بیماری های مزمن نظیر تالاسمی ناگزیرند در تمام طول زندگی خود تحت درمان مداوم پزشکی قرار داشته باشند و ادامه زندگی آنها به این درمان ها وابسته است. این پروتکل درمانی باعث تاثیر بر جنبه های مختلف زندگی این بیماران می گردد و می تواند باعث بروز اضطراب در این بیماران شود. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر، تعیین تاثیر آموزش همتا بر اضطراب بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بوده است. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی و تک گروهی است که در نیمه اول سال 1399در بیمارستان امام خمینی زابل انجام گرفت. مشارکت کنندگان به تعداد50 نفر و به روش نمونه گیری مستمر از بین افراد مبتلا به تالاسمی ماژور انتخاب شدند. اطلاعات از طریق فرم اطلاعات جمعیت شناختی و مقیاس سنجش اضطراب بک (BAI: Beck Anxiety Inventory) جمع آوری گردید. مطالعه در ابتدا با انتخاب دو نفر از همتایان واجد شرایط آغاز گردید. پس از انتخاب و آموزش همتایان، ابتدا پیش آزمون از شرکت کنندگان گرفته شد. و سپس برنامه آموزش کنترل اضطراب به شرکت کنندگان ارایه شد. این برنامه آموزشی با تاکید بر تجربه همتایان طی دو جلسه 60 دقیقه ای به فاصله یک ساعت در یک روز انجام شد. یک ماه پس از اتمام مداخله، از شرکت کنندگان در مطالعه، پس آزمون گرفته شد. تحلیل داده ها نیز با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی زوجی) انجام یافت. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در این مطالعه24/4 ± 5/24 سال بود. در مرحله پیش آزمون، میانگین نمره اضطراب افراد، 63/11 ± 73/17بود. در مرحله پس آزمون، این میانگین نمره به کاهش 32/11 ± 07/17 یافت. آزمون تی زوجی نشان داد که نمره اضطراب افراد مبتلا به تالاسمی ماژور در مراحل پیش آزمون و پس آزمون با هم اختلاف آماری معنی داری نداشته است (434/0 p=و 788/0t=). نتیجه گیری کلی: بر اساس نتایج حاصل اجرای برنامه آموزش همتا نتواسته تاثیر مثبتی بر اضطراب بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بگذارد. پیشنهاد می شود در مطالعات آتی تاثیر سایر مداخلات کاهنده اضطراب مانند آرام سازی عضلانی و موسیقی درمانی در کنار آموزش مورد بررسی قرار گیرد و در مطالعات آتی سایر ابزار های سنجش مورد استفاده قرار گرفته و گروه کنترل جهت تعیین تاثیر مداخلات بر اضطراب در این گروه بیماران لحاظ شود.

زمینه و هدف: انطباق صددرصدی با استانداردهای الزامی بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار می بایست اولویت هر بیمارستان باشد. به دلیل شیوع غیر منتظره همه گیری کووید-19، نظام سلامت با درجات بالایی از عدم اطمینان و چالش های ناشی از آن مواجه شده اند لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی انطباق بیمارستان امام خمینی شهر تهران با استانداردهای بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار در همه گیری کووید-19 در سال 1399 انجام شد. روش بررسی: این پژوهش مطالعه ای توصیفی-تحلیلی است که از ماه شهریور تا ماه آذر سال 1399 در مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران در دوران همه گیری کووید-19 انجام شد. 266 پرستار دارای معیارهای ورود با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات مشتمل بر دو ابزار اطلاعات دموگرافیک پرستاران و استانداردهای بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار با 27 گویه است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی شامل توزیع فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار در نرم افزار SPSS نسخه 16، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن پرستاران 94/7 ± 6/38 سال و جنسیت بیشتر آنان (2/90 درصد) زن بود. میانگین سطح انطباق با استانداردهای بیمارستان دوستدار ایمنی 59/16 ± 35/97 (107-80) و بر مبنای طیف لیکرت 62/0 ± 58/3 به دست آمد که در سطح متوسطی قرار داشت. نتیجه گیری کلی: به منظور بهبود وضعیت موجود مدیریت هدفمند و مبتنی بر شواهد منابع سازمانی، توجه به موانع تحقق ابعاد ایمنی بیمار، نهادینه نمودن فرهنگ ایمنی بیمار و ارتقاء جو ایمنی، توجه و تمرکز به شاخص های ایمنی بیمار، آموزش مداوم اثربخش نیازمندی های آموزشی کارکنان در زمینه ارتقاء ایمنی ذینفعان به ویژه در همه گیری کووید-19 ضرورت دارد.

زمینه و هدف: نارسایی قلبی دلیل اصلی مرگ، بیماری، بستری شدن در بیمارستان و کیفیت پایین زندگی است. گزینه های زیادی برای کنترل نارسایی قلبی وجود دارد که خود مراقبتی یکی از آنها است. با وجود اهمیت خودمراقبتی در نتایج مثبت سلامتی، بسیاری از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی رفتارهای خودمراقبتی ناکافی دارند. هدف از پژوهش حاضر تعیین وضعیت خود مراقبتی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی بوده است. روش بررسی: این مقاله بخشی از نتایج یک مطالعه مقطعی بزرگتر را گزارش می نماید. جامعه پژوهش شامل سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بخش های مراقبت ویژه قلبی بیمارستان های دولتی شرق گیلان در سال 1399 بود. از این جامعه، 125نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی (SCHFI) بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) تحلیل شد. یافته ها: نتایج در خصوص میانگین نمرات خودمراقبتی بیماران شرکت کننده در مطالعه، نشان داد که میانگین نمره کل خودمراقبتی 96/10 ± 16/67، استمرار خودمراقبتی 39/4 ± 94/28، مدیریت خودمراقبتی 96/3 ± 98/17و اطمینان به انجام خودمراقبتی 05/4 ± 49/20 بوده است. بیشتر نمونه های پژوهش از نظر خودمراقبتی کل (2/75%) و زیرمقیاس های آن شامل استمرار خودمراقبتی (2/59%)، مدیریت خودمراقبتی (6/69%) و اطمینان به انجام خودمراقبتی (4/82%) دارای وضعیت مطلوب بودند. بهترین وضعیت خودمراقبتی مطلوب به ترتیب در ابعاد اطمینان به انجام خودمراقبتی، مدیریت خودمراقبتی و استمرار خودمراقبتی بودند. نتیجه گیری کلی: یافته ها نشان داد وضعیت خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بطور کلی در وضعیت مطلوبی است. با وجود این نتایج، توجه بیشتر در مراقبت های پرستاری و درمانی جهت ارتقاء و بهبود وضعیت خودمراقبتی در سالمندان خصوصا در رفتارهای خود مراقبتی مربوط به انجام ورزش و توزین روزانه ضروری به نظر می رسد.

زمینه: پرستاری از جمله مشاغلی است که ارتباط موثر از ارکان آن بوده و بویژه در بخش اورژانس، داشتن شایستگی ارتباطی یک ضرورت حرفه ای برای ارایه مراقبت با کیفیت و ایمن است. با توجه به نقش شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی در برقراری ارتباط موثر پرستاران، این مطالعه با هدف تعیین شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی پرستاران اورژانس انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی در اورژانس های مراکز آموزشی-درمانی آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1398 انجام شد. در این مطالعه 234 پرستار به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از مقیاس شایستگی ارتباطی و پرسشنامه خودکارآمدی ارتباطی جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در نرم افزارSPSS نسخه 16 انجام شد. یافته ها: براساس نتایج، میانگین نمره شایستگی ارتباطی پرستاران 09/15 ± 03/141 بود که از میانه نمره ابزار (108) بیشتر بود. میانگین نمره خودکارآمدی ارتباطی پرستاران 00/22 ± 24/86 بود که از میانه نمره ابزار (66) بالاتر بود. بر اساس نتایج در مدل رگرسیونی، 11 درصد از شایستگی ارتباطی پرستاران تحت تاثیر متغیرهای ساعت کاری در هفته (001/0=P)، نوع بیمارستان (001/0

زمینه و هدف: سرطان به عنوان یک بیماری مزمن، به طور فزاینده ای مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است و از میان همه انواع سرطان ها، سرطان سینه یکی از شایع ترین انواع سرطان در جهان است. این مطالعه با هدف پیش بینی درماندگی روان شناختی و تحمل ناکامی براساس نارسایی هیجانی در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش بررسی: مطالعه از نوع همبستگی پیش بین بود. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان استان گلستان و مازندران بودند. روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه نارسایی هیجانی(Emotional insufficiency)، درماندگی روانشناختی DASS و عدم تحمل ناکامی (Intolerance of failure) بود. داده های جمع آوری شده در بهمن ماه 1397، با استفاده از SPSS نسخه 16 در سطح معنی داری 05/0 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در قالب جدول و شاخص های عددی توصیف و سپس برای رسیدن به اهداف و پاسخ به سوالات پژوهش آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون جهت تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: در متغیر نارسایی هیجانی 25/3 درصد از بیماران مورد پژوهش دشواری در شناسایی احساسات داشتند و در متغیر درماندگی روانشناختی 78/7 درصد از بیماران علایم اضطراب بالا داشتند و در متغیر عدم تحمل ناکامی 17/6 درصد از بیماران علایم عدم تحمل بی عدالتی داشتند. بین متغیر نارسایی هیجانی و خرده مقیاس های افسردگی (003/0