مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
سال:1400 | دوره:13 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

هدف: تنش خشکی یکی از عمده ترین محدودیت ها در تولید محصولات زراعی است که اثر نامطلوبی بر کمیت و کیفیت آن ها دارد. کلزا همانند بسیاری از گیاهان زراعی از تنش ناشی از کمبود آب متاثر می شود. در سطح سلولی گیاهان از طریق سنتز پروتئین های خاص به تنش خشکی پاسخ می دهند. از این رو پژوهشی با هدف مطالعه مکانیسم پاسخ کلزا به تنش خشکی و تعیین پروتئین های دخیل در تحمل تنش انجام شد. مواد و روش ها: الگوی پروتئینی برگ ارقام Hyola308 و Sarigol بترتیب به عنوان ارقام حساس و متحمل با استفاده از تکنیک پروتئومیک فاقد ژل/فاقد (شاتگان پروتئومیکس) برچسب تحت سطوح مختلف تنش خشکی (6/. و 2/1 مگا پاسکال (MPa) به همراه شاهد) مورد بررسی قرار گرفت. جهت اعتبارسنجی تغییر محتوای پروتئین های شناسایی شده از وسترن بلات استفاده شد. نتایج: در کل 56 پروتئین شامل 16 پروتئین به صورت اختصاصی برای Hyola308، 16 پروتئین به صورت اختصاصی برای Sarigol و 12 پروتئین مشترک بین هر دو شناسایی شد. در Sarigol فراوانی اکثر پروتئین های درگیر در متابولیسم پروتئین، فتوسنتر و انرژی در مواجهه با سطوح مختلف تنش خشکی کاهش نشان داد، در مقابل در Hyola308 افزایش در فراوانی پروتئین های درگیر در متابولیسم انرژی، فتوسنتز و دفاع آنتی اکسیدان به صورت اختصاصی مشاهده شد. نتیجه گیری: استنباط می شود که افزایش فراوانی این پروتئین ها در برگ های Hyola308 قسمتی از مکانیسم تحمل این رقم در مواجهه با تنش می باشد و تقلیل کارایی چرخه کلوین و کاهش تولید قند و انرژی در Sarigol، کاهش رشد این رقم را تحت تنش خشکی می تواند توجیه کند.

هدف: انگور بی دانه یاقوتی یکی از زودرس ترین ارقام انگور در ایران است که اواخر اردیبهشت ماه محصول آن به بازار ارائه می-شود. همچنین تحمل بالای آن در برابر گرمای شدید منطقه سیستان و بلوچستان، آن را به یک رقم منحصر به فرد تبدیل کرده است. پروتئین های شوک حرارتی با وزن بالا نظیر HSP70، HSP60 و HSP90 به نظر می رسد نقشی اساسی در بقاء و رهایی از تنش گرمایی در گیاهان را دارند. با توجه به ویژگی برجسته تحمل در برابر تنش گرمایی در انگور یاقوتی سیستان و نقش کلیدی ژن HSP-70 در القای تحمل تنش گرمایی، در این مطالعه بیان ژن HSP-70 در سه مرحله رشدی نمو خوشه، تحت تاثیر تیمارهای هورمونی آبسیزیک اسید، جیبرلیک اسید و ایندول استیک اسید مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: مواد گیاهی مورد استفاده برای استخراج RNA کل در سه مرحله شکل گیری خوشه، شکل گیری حبه ها و پایان فرایند رشد طولی خوشه نمونه برداری شد. آغازگرهای اختصاصی ژن HSP-70 (1104687527) و ژن Actin-7 (100232866) به عنوان کنترل داخلی، جهت انجام واکنش Real Time-PCR مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت میزان بیان نسبی ژن مورد مطالعه بر اساس Ct های بدست آمده و با استفاده از فرمول Pfaffl آنالیز و نتایج با استفاده از طرح کاملا تصادفی بر پایه فاکتوریل و آزمون دانکن سطح معنی داری یک درصد با استفاده از نرم افزار SAS 9. 0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با استفاده از نرم افزار Cytoscape شبکه هم بیانی ترسیم شد. نتایج: بالاترین میزان بیان نسبی بدست آمده برای ژن HSP-70 در مرحله دوم نمو خوشه همزمان با گلدهی و تحت تاثیر تیمار هورمون آبسیزیک اسید بود. افزایش سطح هورمون آبسیزیک اسید سبب افزایش بیان ژن ABI2 می گردد که نتیجه آن سرکوب سنتز داخلی هورمون آبسیزیک اسید و افزایش بیان ژن HSP-70 می شود. نتیجه گیری: هورمون آبسیزیک اسید در مقایسه با تیمار هورمون ایندول استیک اسید و هورمون جیبرلین نقش اصلی را در افزایش بیان و القای تحمل تنش گرمایی انگور یاقوتی داشت. خوشه های تیمار هورمونی در مقایسه با نمونه شاهد از تراکم خوشه کمتری برخوردار بودند. تیمار جیبرلین علاوه بر کاهش تعداد حبه ها، افزایش طولی خوشه به دلیل رشد محور اصلی خوشه را نشان داد.

هدف: گندم دوروم (Triticum turgidum L. ) با متوسط تولید سالانه 40 میلیون تن، دهمین غله ی بسیار مهم و متداولی است که در سراسر جهان کشت می گردد. لذا هدف از این مطالعه تجزیه تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت ژنوتیپ های گندم دوروم برای آگاهی و استفاده از آن در مطالعات ژنومیک آینده با استفاده از نشانگرهای SilicoDArT تولید شده از DarTseq بود. مواد و روش ها: DNA مربوط به 94 ژنوتیپ گندم دوروم به روش CTAB از برگ های تازه استخراج شد. کیفیت و کمیت DNA استخراج شده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه گیری و غلظت DNA نمونه ها به میزان 50 نانوگرم در میکرولیتر تصحیح گردید. نمونه های DNA درDiversity Array Technology Pty, Ltd, Australia (https: //www. diversityarrays. com) برای تجزیه ژنوتیپی DArTseq با استفاده از پلاتفرم تجزیه ژنوتیپی بوسیله تعیین توالی (GBS) پردازش شدند. تجزیه تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت بر روی 7882 نشانگر باقیمانده با استفاده از نرم افزارهایPower Markerv. 3. 25، DARwinver5. 0، STRUCTURE 2. 1.، GenAlex v. 6. 41و Rv3. 2. 3 انجام گرفت. نتایج: مقدار محتوی اطلاعات چندشکلی (PIC) نشانگرهای SilicoDArT از 023/0 تا 499/0 با میانگین 38/0 متغیر بود. متوسط تکرارپذیری و میزان قرائت توالی ها در تمام گروه های لینکاژی به ترتیب بالای 98/0 و 92/0 بود. تعداد نشانگرهای SilicoDArT نقشه یابی شده از 300 نشانگر در گروه لینکاژی (Chr1A) تا 853 نشانگر در گروه لینکاژی (Chr7B) متفاوت بود. اندازه کروموزوم تحت پوشش نشانگرهایSilicoDArT از kbp1/829200 در گروه لینکاژی (Chr3B) تا kbp 79/589293 در گروه لینکاژی(Chr1A) متغیر بود. نتایج تجزیه کلاستر به روش اتصال-همسایگی (NJ)، ساختار جمعیت و تابع تشخیص مؤلفه های اصلی همخوانی بالایی با هم داشتند و بطور واضح ژنوتیپ های مورد بررسی را در چهار گروه مجزا قرار دادند. بیشترین میزان تنوع ژنتیکی مربوط به تنوع درون جمعیتی بود. نتیجه گیری: تعداد نسبتاَ بالای زیرجمعیت ها و وجود تنوع ژنتیکی بالا در میان و درون جمعیت ها از ویژگی های مجموعه ژنوتیپ های گندم دوروم مورد مطالعه در این تحقیق بود. لذا با توجه به اتلاف 84% تنوع ژنتیکی گندم دوروم طی فرآیندهای اولیه اهلی سازی، این جمعیت ها می توانند به عنوان یک منبع ارزشمند در تحقیقات بنیادی و کاربردی در پروژه های به نژادی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: بیشتر متابولیت های ثانویه توسط گیاهان تولید می شوند و در تولید داروها و درمان های نوین کابرد دارند. اما سنتز شیمیایی بسیاری از این متابولیت ها مشکل، پرهزینه و یا غیر ممکن است. با استفاده از پیشرفت های بیوتکنولوژی، تولیدات طبیعی گیاهان می تواند منبعی غنی از ترکیبات جدید با منشا گیاهی را برای کاربردهای گوناگون فراهم سازد. گیاه خرفه از جمله ی گیاهان دارویی مهم بوده و سازمان بهداشت جهانی به آن لقب اکسیرجهانی داده است. القای ریشه های مویین با استفاده از rhizogenes Agrobacterium یکی از روشهای کاربردی برای افزایش بیوسنتز متابولیت های ثانویه می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش ریشه های مویین خرفه با استفاده از Agrobacterium rhizogenes سویه های A4 و ATCC15834 تولید شد و به منظور تائید تراریختی ریشه ها، حضور ژن rolB توسط PCR و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن rolB بررسی شد. تأثیر سویه ی باکتری (A4 و ATCC15834)، ریز نمونه ی گیاهی (کوتیلدون، هیپوکوتیل و گیاهچه کامل) و غلظت های مختلف نانوذرات اکسید آهن (صفر، 20، 40 و 60 میلی گرم در لیتر) به عوان محرک غیرزیستی بر میزان القا و رشد ریشه های مویین و افزایش تولید متابولیت های ثانویه بررسی شد. نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد بیشترین درصد القای ریشه های مویین (80 درصد) توسط سویه ی A4، بر روی ریزنمونه ی گیاهچه کامل و با استفاده از 40 میلی گرم در لیتر نانوذرات اکسید آهن به دست آمد. بیشترین طول ریشه در غلظت 60 میلی گرم در لیتر نانوذرات اکسید آهن تولید شد و همچنینن سویه ی ATCC15834، ریزنمونه ی گیاهچه کامل و 40 میلی گرم در لیتر نانوذرات اکسید آهن بیشترین تأثیر را در افزایش محتوای فنول و فلاونوئید (92/4 و 48/0 میلی گرم بر گرم وزن خشک ریشه) و همچنین میزان مهار رادیکال آزاد (59/52 درصد) و قدرت آنتی اکسیدانی احیا آهن فریک (37/60 مول بر گرم وزن خشک ریشه) داشتند. لاین های ریشه های مویین تفاوت معنی داری را از نظر میزان رشد و تولید زیست توده نشان دادند و همچنین لاین G بیشترین میزان زیست توده را داشت. نتیجه گیری: به طور کلی نوع سویه، ریزنمونه و مقدار نانوذرات اکسید آهن نقش مهمی در القای ریشه های مویین گیاه خرفه و تولید متابولیت های ثانویه دارند. نتایج به دست آمده نشان داد سویه ی A4 و ATCC15834، ریزنمونه ی گیاهچه کامل و 40 میلی گرم در لیتر نانوذرات اکسید آهن افزایش معنی داری در تولید ریشه های مویین و ترکیبات دارویی گیاه خرفه سبب شدند. همچنین لاین های ریشه های مویین تفاوت معنی داری از نظر رشد و تولید زیست توده نشان دادند و بیشترین زیست توده توسط لاین G تولید شد.

هدف: حیوانات بومی به عنوان سرمایه ملی و ذخایر استراتژیک هر کشوری محسوب می شوند. حفظ و تکثیر آن ها از ارزش و اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. با توجه به اینکه تاکنون انتخاب مصنوعی در مرغان نژاد بومی ایران انجام نشده است، تنوع قابل توجهی در ژنوم آن ها مشاهده می شود. از این رو کسب اطلاعات و شناخت دقیق تر ژنوم این حیوانات برای برنامه های اصلاح نژادی ضروری می باشد. بنابراین، هدف از انجام این تحقیق، شناسایی و بررسی آثار عملکردی چندشکلی های تک نوکلئوتیدی و همچنین بررسی تنوع ژنتیکی در 17 مرغ بومی خزک با استفاده از اطلاعات توالی کل ژنوم می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش، تعداد 17 نمونه مرغ خزک با استفاده از روش توالی یابی نسل بعد (NGS) توالی یابی شد. بعد از انجام مراحل پیش پردازش توالی های کوتاه با استفاده از نرم افزارهای FastQC، Trimmomatic، BWA، Picard و ابزارهای برنامه GATK، در نهایت چند شکلی های تک نوکلئوتیدی با استفاده از ابزارUnifiedGenotyper در برنامه GATK شناسایی شدند. جهت محاسبه میزان پوشش خوانش ها و درصد الاینمنت خوانش ها با ژنوم مرجع از نرم افزار Samtools استفاده شد. مراحل کنترل کیفیت چندشکلی های تک نوکلئوتیدی با استفاده از نرم افزار Plink انجام شد، سپس تنوع ژنتیکی درون جمعیت مورد نظر با برنامه VCFtools محاسبه شد. نتایج: میانگین عمق پوشش توالی ها برای 17 مرغ خزک 45/6 بدست آمد. بعد از پردازش توالی های کوتاه، تعداد 15، 981، 176 و 10، 552، 735 SNP به ترتیب قبل و بعد از مرحله کنترل کیفیت شناسایی شد. نتایج حاشیه نویسی عملکردی چند شکلی های تک نوکلئوتیدی نشان داد که اکثر SNPها در نواحی اینترون و بین ژنی قرار دارند و تنها 8/2 درصد آنها متعلق به ناحیه اگزون می باشند. نسبت جهش های انتقالی به جهش های متقاطع (Ti / Tv) 43/2 و نسبت SNPهای هتروزیگوت به هموزیگوت به طور میانگین در مرغان خزک 3/3 بدست آمد. نتیجه گیری: تعداد SNPهای هتروزیگوت بالاتر، نشان دهنده ی تنوع ژنتیکی بالا در اکوتیپ خزک می باشد. این اکوتیپ مانند سایر اکوتیپ های بومی ایران دارای تنوع می باشد که می تواند به عنوان یک اکوتیپ تخم گذار بومی در برنامه های اصلاح نژاد حائز اهمیت باشد.

برنج از مهم ترین گیاهان زراعی دنیا است که سطح وسیعی از اراضی زراعی قابل کشت را به خود اختصاص داده است. بیماری بلاست از مهم ترین و مخرب ترین بیماری های برنج می باشد که موجب کاهش تولید این محصول می گردد. به دلیل آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویة قارچکش ها جهت کنترل این بیماری و از طرفی مقاومت بیمارگر به این مواد شیمیایی، توسعة راهکار های بهتر و سالم تر برای کنترل این بیمارگر ضروری به نظر می رسد. کنترل بیولوژیک بیماری های گیاهی با استفاده از آنتاگونیست ها می تواند یک روش جایگزین امید بخش باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تأثیر غیر مستقیم قارچTrichoderma harzianum بر قارچ بیمارگرMagnaporthe oryzae در شرایط گلخانه از طریق القاء مقاومت سیستمیک در رقم حساس طارم محلی بررسی شد. بدین منظور، بیان چند ژن مهم دفاعی در گیاهان همزیست شده با تریکودرما و گیاهان شاهد (فاقد تریکودرما) در زمان های مختلف پس از تلقیح بیمارگر با استفاده از روش Real-time qPCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج حاکی از افزایش سطح بیان ژن های NPR1، PR2 و PR3 پس از تلقیح بیمارگر در گیاهان همزیست شده با تریکودرما در مقایسه با گیاهان شاهد بود که در مورد ژن های PR2 و PR3 از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود داشت. با این وجود در بعضی از زمان ها، اختلاف معنی داری در سطح بیان ژن های مورد ارزیابی بین دو تیمار مشاهده نشد. بررسی صفات مرفولوژیکی مختلف از قبیل وزن خشک ریشه، ساقه و برگ، طول ریشه، قطر ساقه و ارتفاع بوته حاکی از افزایش آن ها در گیاهان همزیست شده در مقایسه با گیاهان شاهد بود هر چند این اختلاف بجز صفت ارتفاع بوته در مورد بقیه صفات معنی دار نبود. میزان کلروفیل a وb نیز بعنوان صفات فیزیولوژیکی در هر دو تیمار اندازه گیری شد. اگرچه مقدار کلروفیل a در گیاهان همزیست شده بیشتر از گیاهان شاهد بود اما اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بررسی بر همکنش گیاه برنج و بیمارگر در حضور تریکودرما نشان داد که اختلاف معنی داری از نظر شدت بیماری بین گیاهان همزیست شده و گیاهان شاهد وجود دارد به طوری که همزیستی گیاهان با تریکودرما موجب کاهش شدت بیماری در مقایسه با گیاهان شاهد گردید. نتیجه گیری: این نتایج می تواند تا حدودی بیانگر حفاظت سیستمیک گیاه برنج در مقابل قارچ M. oryza در اثر همزیستی ریشة گیاه با قارچT. harzianum و در نتیجه، القاء مقاومت و افزایش ژن های مرتبط با بیماری زایی باشد اما کافی نیست. بنابراین، لزوم تکرار آزمایش گلخانه و در نتیجه، اطمینان از وجود اختلاف معنی دار در بیان ژن های مورد مطالعه بین گیاهان همزیست شده و گیاهان شاهد ضروری به نظر می رسد.

هدف: تنوع ژنتیکی در گیاهان در طی مدت طولانی اهلی شدن جو زراعی، بویژه پس از استفاده از روش های اصلاحی مدرن و کشت فشرده، به میزان قابل توجهی کاهش یافته و معضل فرسایش ژنتیکی در این گیاه مطرح می باشد. خویشاوندان وحشی جو زراعی دارای مواد ژنتیکی با ارزش برای اصلاح جو هستند. تنوع ژنتیکی گونه های وحشی متعلق به خزانه ژنی اولیه جو در بکارگیری برنامه های اصلاحی جو به خصوص برای تحمل در برابر تنش های زنده و غیر زنده حائز اهمیت بسیاری است. با توجه به قرابت گونه وحشی (spontaneum L. Hordeum. ) با گونه زراعی و عدم اقبال در یافتن ژن های مقاومت در گونه زراعی، اینترگرسیون ژنی راه حلی مناسب برای انتقال ژن های مطلوب است. مواد و روش ها: در این پژوهش تنوع ژنتیکی جمعیت تلاقی برگشتی حاصل از تلاقی بین گونه ای جو زراعی و وحشی با استفاده از نشانگرهای مولکولی که در تسریع انتخاب برای سهم بیشتر والد دوره ای در روند تلاقی برگشتی مفید است، با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ارزیابی شده است. نتایج: برای بررسی تنوع ژنتیکی و تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) در بین 142 فامیل حاصل از تلاقی برگشتی، به ترتیب از دو نرم افزار POPGENE و ARlIQUIN استفاده شد. میانگین شاخص های Gst و Nm که نشان دهنده میزان تفرق ژنی و جریان ژنی بین گروه ها است به ترتیب معادل 59/0 و 34/0 بود، که بیانگر یک تبادل ژنی پایین بین 9 گروه حاصل از تلاقی برگشتی بوده است. تجزیه واریانس مولکولی گروه ها نشان داد که عمدة تنوع ژنتیکی 5/86 شناسایی شده مربوط به درون گروه ها بوده است. داده های حاصل از تشابه ژنتیکی نی در دامنه ای از 92/0-41/0 قرار گرفتند، که با نتایج فاصله ژنتیکی تطابق داشت. تجزیه ساختار جمعیت با استفاده از نرم افزار STRUCTRE جمعیت را به پنج گروه با تعداد 40، 22، 27، 20 و 35 فامیل برای هر گروه تقسیم کرد. نتیجه گیری: نتی نشانگرهای SSR جهت افزایش کارایی برنامه های انتقال ژن از گونه های خویشاوند جو به منظور اصلاح جو به-ویژه برای تحمل تنش های زنده و غیرزنده دارای پتانسیل ارزشمندی هستند.

هدف: میتوکندری به دلیل نقش های مهمی که در متابولیسم سلول دارد و به دلیل اینکه عمدتا از طریق مادر در حیوانات به ارث می رسد، یک منبع عالی برای توضیح وراثت سیتوپلاسمی است. در حیوانات اهلی مطالعات مختلفی ارتباط بین چندشکلی های DNA میتوکندری و صفات تولیدی و تولید مثلی را گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی چندشکلی ژن های ATPase6 و ATPase8 و اثر آنها بر میزان موفقیت بلوغ برون تنی تخمک ها (IVM) و کشت برون تنی جنین ها (IVC) در گوسفندان سنجابی بود. مواد و روش ها: نمونه های خون و تخمدان میش های بالغ از کشتارگاه بیستون واقع در کرمانشاه جمع آوری شد. در آزمایشگاه پس از جداسازی بافت اضافی پیرامون تخمدان ها و شستشوی آنها، مجموعه کومولوس-تخمک های با قطر بیشتر از 3 میلی متر از فولیکول ها آسپیراسیون شد. تعداد 100 نمونه که تعداد بیش از دو تخمک داشتند، به دیش های حاوی محیط بلوغ انتقال داده شدند. بعد از بلوغ تخمک ها، برای لقاح برون تنی هر نمونه، از اسپرم تازه قوچ سنجابی استفاده شد. برای کشت برون تنی، زیگوت های تشکیل شده در مرحله قبلی در محیط مایع تخمدانی سنتز شده به مدت 48 ساعت کشت داده شدند. استخراج DNA با استفاده از روش نمکی انجام شد. قطعه 895 جفت بازی از DNA میتوکندری که شامل ژن های ATPase6 و ATPase8 بود با استفاده از PCR تکثیر شدند و نمونه ها با استفاده از یک روش تغییر یافته SSCP ژنوتیپ شدند. برای بررسی ارتباط الگوهای مشاهده شده با نرخ بلوغ و کشت رویان از آزمون ناپارامتری کروسکال-والیس استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه وجود چند شکلی ها در نواحی ژنی مورد مطالعه را نشان داد و پنج الگوی مختلف باندی A (50 درصد)، B (12 درصد)، C (9)، D (21) و E (8 درصد) برای ژنها مشاهده شد. تجزیه و تحلیل ارتباط این الگوها با نرخ بلوغ و کشت رویان حاکی از نبود ارتباط معنی دار بین آنها بود (p>0. 05). نتیجه گیری: با وجود مشاهده چندشکلی در ژن های ATPase6 و ATPase8 با استفاده از روش تغییر یافته SSCP، این چندشکلی های تاثیری بر نرخ بلوغ و کشت رویان نداشتند.

هدف: اصلاح ژنتیکی میخک به عنوان یکی از مهم ترین گلهای شاخه بریده دنیا، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. به این منظور استفاده از تکنیک های اصلاح درون شیشه ای بسیار ضروری است. یکی از مهم ترین ملزومات اصلاح درون شیشهای میخک، دسترسی به یک روش باززایی با بهرهوری بالا و کم ترین احتمال تغییر ژنتیکی می باشد. در پژوهش حاضر به منظور تعیین روشی بهینه و با سرعت بالا، برای باززایی مستقیم ارقام میخک با استفاده از تنظیمکنندههای مختلف از جمله استفاده از آدنینهمی سولفات، برای اولین بار در ارقام میخک طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: به منظور تعیین سطح بهینه ی ترکیبات محیط کشت جهت باززایی مستقیم ارقام میخک (اسکیمو، تیبور و لابرتی)، آزمایشی با استفاده از محیط کشت MS به همراه غلظتهای مختلف تنظیمکنندههای رشد شامل تیدیازورون (TDZ) در چهار سطح (0. 5, 1, 2, 3 mg/L)، IAAدر دو سطح (0. 5, 1, mg/L) و آدنین همی سولفات در چهار سطح (0, 20, 40, 80 mg/L) به صورت طرح کاملاً تصادفی طراحی و اجرا شد. نتایج: مدل استفاده شده برای این آزمایش، در سطح یک درصد با R2= 96% و CV=22 معنی دار شد که نشان دهنده ی دقت قابل قبول آزمایش می باشد. با توجه به نتایج، مشاهده شد که در ریزنمونه های برگی ارقام مختلف میخک، استفاده از محیط کشت MS در شرایط نوری به همراه TDZ 2 mg/L+ IAA 0. 5 mg/L به طور مطلوبی سبب باززایی مستقیم از ریزنمونههای برگی شد. قابل ذکر است، با اضافه کردن40 میلی گرم در لیتر آدنین همی سولفات به محیط کشت، میانگین باززایی در بین ارقام مختلف، از 66 درصد به 94 درصد و میانگین تعداد شاخه در هر ریزنمونه از 12 شاخه به 36 شاخه افزایش یافت. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از ترکیب محیط پایه MS، ریزنمونه برگی در شرایط روشنایی و همچنین استفاده از ترکیب تنظیم کننده TDZ 2mg/L+ IAA 0. 5 mg/L+ Adenine sulfate 40 mg/L به طور معنی داری سبب باززایی از برگ ارقام میخک شد. به طور خلاصه نتایج این پژوهش گواه این بود که استفاده از آدنین همی سولفات تأثیر معنی داری در افزایش نرخ باززایی مستقیم ارقام میخک دارد.

هدف: زوفا (Hyssopus officinalis)، از مهم ترین گیاهان دارویی و ادویه ای متعلق به تیره نعناعیان و غنی از اسانس های روغنی است که برای اهداف دارویی، بهداشتی و خوراکی مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از روش کشت بافت از جمله تولید کالوس و باززایی این گیاه دارویی مهم می توان راندمان تولید متابولیت های ثانویه موثر آن را از نظر کمی و کیفی ارتقاء بخشید. مطالعه حاضر در محیط کشت پایه MS، به منظور تعیین مناسب ترین غلظت تنظیم کننده های رشد اکسینی و سیتوکینینی برای بدست آوردن بیشترین بازده در القاء و تولید کالوس و همچنین باززایی گیاهچه های درون شیشه ای از ریز نمونه های برگ و هیپوکوتیل در گیاه زوفا انجام گرفت. مواد و روش ها: آزمایش کالوس دهی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی (CRD) با سه تکرار اجرا گردید. در این آزمایش از سطوح مختلف تنظیم کننده رشد گیاهی (صفر، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر NAA) و دو نوع ریز نمونه برگ و هیپوکوتیل استفاده گردید. صفات مختلف از جمله سرعت رشد نسبی، وزن خشک و تر، قطر، رنگ و ساختار فیزیکی و درصد القای کالوس اندازه گیری و بررسی شد. آزمایش باززایی مستقیم و غیر مستقیم نیز به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار صورت گرفت. از سطوح مختلف تنظیم کننده رشد (1 و 2 میلی گرم در لیتر NAA) و (2 و 4 میلی گرم در لیتر BAP) استفاده شد و صفت درصد باززایی اندازه گیری شد. نتایج: بهترین درصد القای کالوس (100%) در محیط MS همراه با 2 میلی گرم در لیتر NAA و در ریز نمونه هیپوکوتیل بدست آمد. بیشترین درصد باززایی مستقیم (73%) و غیر مستقیم (80%) در محیط MS و ترکیب هورمونی 2 میلی گرم در لیتر NAA و 4 میلی گرم در لیتر BAP در ریز نمونه هیپوکوتیل و کالوس حاصل از هیپوکوتیل مشاهده گردید. نتیجه گیری: این آزمایش مشخص نمود که ریزنمونه هیپوکتیل مناسب جهت کالوس زایی و باززایی در زوفا می باشد.

هدف: نظر به این که تغذیه بر تمامی فعل و انفعالات بدن، به ویژه بر ژنوم و نیز بیان ژن ها تاثیر گذار است و همه موجودات همواره در حال تغذیه هستند و بدون تغذیه حیات امکان پذیر نیست. لذا هدف این پژوهش بررسی اجمالی نقش تغذیه در بیان ژن، همانندسازیDNA، جلوگیری از آسیب DNA و ترمیمDNA بود. مواد و روش ها: در این مطالعه با استفاده از کلید واژه های سرطان، ریبونوکلئاز، مهارکننده ریبونوکلئازی و اسید ریبونوکلئیک، در پایگاه های اطلاعاتی معتبر Scopus، SID، IranDoc، PubMed، Google Scholar، Web of Science و IranMedex جستجو انجام شد. به منظور انتخاب مستندات مورد استفاده، تمام مقالاتی که به زبان غیرانگلیسی و فارسی چاپ شده بودند، مقالات تکراری، مقالاتی که امکان دستیابی به متن کامل مقاله وجود نداشت و هم چنین مقالاتی که به صورت چکیده ارائه شده بودند حذف گردیدند. نهایتا موارد منتخب به منظور تنظیم مقاله حاضر به طور کامل مطالعه و خلاصه سازی شدند. نتایج: تنظیم بیان ژن برای حیات و سلامت ضروری است و به عوامل درون زا و رژیم غذایی و سایر عوامل محیطی که در سطوح مختلف و با مکانیسم های متعدد عمل می کنند حساس است. پیوندهای مهم و نزدیکی بین رژیم غذایی/تغذیه، وضعیت متابولیک، مسیرهای سیگنال دهی و تنظیم ژن وجود دارد. فناوری های پسا ژنومی شامل هیبریداسیون ریزآرایه و توالی یابی نسل بعدی امروزه امکان تجزیه و تحلیل با بازدهی و خروجی بالا، در سطح گسترده ژنوم، رونویسی و پویایی آن (حضور و کمیتRNA ها، الگوهای بیانRNA ) را فراهم می کند. علاوه بر این، تغییرات ناشی از رژیم غذایی یا عوامل دیگر در اشغال محل اتصال فاکتورهای نسحه برداری، ویژگی های کروماتین، الگوهای جهانی تباهی رونویسی و پروفایل ترجمه نیز امروزه می تواند در سطح ژنوم مورد مطالعه قرار گیرد. شواهد زیادی وجود دارد که تعداد زیادی از ریز مغذی ها، از جمله ویتامین ها و مواد معدنی به عنوان کوفاکتورهای آنزیم ها یا به عنوان بخشی از ساختار پروتئین ها (متالوآنزیم ها) در ترمیمDNA، جلوگیری از آسیب اکسیداتیو به DNA و همچنین نگهداری و متیلاسیون DNA مورد نیاز هستند. نقش ریز مغذی ها در حفظ ثبات ژنوم به طور گسترده ای بررسی شده است. بسیاری از ریز مغذی های در فرآیندهای مختلف پایداری ژنوم درگیر هستند. همچنین مکانیسم های مختلفی وجود دارند که به وسیله آن ها کمبود ریز مغذی می تواند باعث آسیب بهDNA، تسریع پیر شدن و ناپایداری کروموزومی شود. نتیجه گیری: ادغام نتایج حاصل از این فناوری های متنوع در نهایت به درک جامع و گسترده ای از سیستم کنترل بیان ژن و روابط رژیم غذایی-ژن-سلامت در علم تغذیه مدرن کمک می کند.