مراکز فرماندهی و کنترل و سامانه های مرتبط در راهبری و هدایت سامانه های دفاع هوافضایی کشور نقش حیاتی ایفا می نمایند که با توجه به روند رو به رشد تهدیدات و نیز تغییر ماهیت جنگ های کلاسیک ضروری است تمهیدات لازم جهت تقویت و رفع آسیب پذیری های آن ها صورت پذیرد. عوامل بسیاری بر عملکرد این مراکز بویژه در آینده تاثیر گذارند که در این میان تشخیص و تبیین این عوامل جهت رویارویی با آینده و چالش های آن بسیار حایز اهمیت است. لذا این تحقیق به تبیین عوامل موثر بر آینده فرماندهی و کنترل در حوزه دفاع هوافضایی به عنوان هدف اصلی تحقیق پرداخته است. این تحقیق به لحاظ نوع؛ کاربردی و به لحاظ روش؛ توصیفی و تجزیه تحلیل داده های آن به روش آمیخته صورت پذیرفته است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل 20 نفر از خبرگان حوزه دفاع هوافضای کشور می باشد که با استفاده از روش گلوله برفی تا حد اشباع انتخاب گردیده اند. در بخش کمی نیز تعداد 65 نفر از مدیران و مسیولان این حوزه بصورت هدفمند به عنوان حجم نمونه انتخاب و فرآیند جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه و طیف لیکرت انجام و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق در بعد عوامل خارجی موید آن است که میزان تهدیدها (4. 52) بیش از فرصت ها (4. 27)می باشد. همچنین یافته ها حاکی از آن است که در بعد عوامل داخلی نیز میزان ضعف ها (3. 29) بیش از نقاط قوت (3. 05) می باشد و وضعیت موجود در ناحیه تدافعی ماتریس موقعیت راهبردی قرار می گیرد که این امر در تدوین راهبردهای رسیدن به وضع مطلوب (ناحیه تهاجمی) نقش اساسی دارد. همچنین با استفاده از ضعف ها و تهدیدات تعیین شده، پنج چالش عمده احصا گردید که نهایتا پیشنهاداتی جهت برون رفت از این چالش ها با استفاده از فرصت ها و قوت ها ارایه گردیده است.