کومش
سال:1400 | دوره:23 | شماره:5 (پیاپی 85) |تعداد مقالات:15

هدف: ویسفاتین آدیپوکین پیش التهابی می باشد که عمدتا در چربی احشایی بیان می شود. سیتوکین ویسفاتین در چاقی و دیابت نوع 2 افزایش می یابد. ویسفاتین یک آدیپوکین انسولین مانند است که احتمالا در بروز واکنش های التهابی و دیابت نقش دارد. اهداف مطالعه حاضر، بررسی ارتباط پلی مورفیسم rs4730153 ژن ویسفاتین با ویژگی های آنتروپومتریک، سطح ویسفاتین، مقاومت به انسولین و متابولیسم لیپید در جمعیت دیابت/ پره دیابت ایرانی بود. مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 70 داوطلب مبتلا پره دیابت/دیابت و 70 داوطلب به عنوان شاهد انجام شد. سطح سرمی ویسفاتین و انسولین با کیت الایزا و سایر پارامترها با روش های استاندارد اندازه گیری شد. تعیین ژنوتیپ با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز-چند شکلی طول قطعه محدود (PCR-RFLP) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد در سطح کلسترول، انسولین، ویسفاتین، بین افراد دیابتی و غیردیابتی تفاوت معنی دار وجود ندارند (05/0>p). تحلیل رگرسیونی ژنوتیپ ها نشان داد که پلی مورفیسم rs 4730153 با دیابت نوع 2 ارتباط ندارد (05/0>p). تفاوت معنی داری در توزیع ژنوتیپ و فراوانی آللی بین گروه های حساس به انسولین، مقاوم به انسولین و بینابینی وجود نداشت (05/0>p). تفاوت معنی داری در سطح کلسترول بین بیماران با ژنوتیپ های مختلف مشاهده شد (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد ارتباطی بین ویسفاتین و دیابت نوع2 (T2D) وجود ندارد. پلی مورفیسم rs 4730153 با دیابت و مقاومت به انسولین ارتباط معنی دار ندارد اما با متابولیسم لیپید ارتباط دارد.

هدف: مطالعات گذشته نشان داده اند پرتوهای لیزر کم توان در مدولاسیون رفتار سلول های استیوسارکومای انسانی نقش ایفا نموده و منجر به تغییراتی در تکثیر، تمایز و چسبندگی سلول ها می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر پرتوهای لیزر کم توان بر رفتار فیزیکی سلول های استیوسارکوما مبتنی بر توپوگرافی سطح و تحلیل بعد فرکتال می باشد. مواد و روش ها: سلول های استیوسارکوما رده MG-63 در محیط DMEM-F12 حاوی %10 FBS کشت داده شدند و پس از رسیدن به تراکم %80 در چهارمین پاساژ تابش لیزر انجام گردید. لیرزهای 532 نانومتر با توان 25 میلی وات، 650 نانومتر با توان های 3 و 150 میلی وات و 780 نانومتر با توان 70 میلی وات به مدت 8 دقیقه بهره برداری شدند و پس از 72 ساعت تکثیر سلول ها بررسی شد. با نقشه برداری توپوگرافی سطح توسط میکروسکوپ نیروی اتمی و تصویربرداری کانفوکال تغییرات ابعاد سلول ها در سه بعد تعیین گردید و با پردازش تصاویر کانفوکال، آنالیز بعد فرکتال انجام شد. یافته ها: تابش لیزر تغییرات معناداری در پارامترهای تکثیر، ارتفاع، محیط و مساحت سلول ها ایجاد می نماید. هم چنین در بعد فرکتال سلول ها در تمامی لیزرها به غیر از توان 3 میلی وات نسبت به سلول های گروه کنترل تغییر معناداری ایجاد به وجود می آید. نتیجه گیری: تحلیل طیف فرکتال در کنار بررسی سه بعدی تغییرات ابعاد سلول ها می تواند به عنوان یک شاخص کمکی در پیش بینی پاسخ سلول های استیوسارکوما به درمان با پرتوهای لیزری کم توان ارزیابی شود.

هدف: در بسیاری از مطالعات، اختلالات راه رفتن در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس را به عنوان شایع ترین اختلال در این بیماری یاد کرده اند. از این رو مطالعه حاضر به منظور بررسی الگوی عملکرد عضلات اندام تحتانی در شروع راه رفتن در بیماران مولتیپل اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم طراحی شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقایسه ای در دو گروه بیمار مولتیپل اسکلروزیس و سالم انجام شد. 16 بیمار زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با نمره EDSS≤ 4. 5 به روش نمونه گیری غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. هم چنین 16 فرد سالم و همسان از نظر جنس، قد و وزن به صورت تصادفی در گروه کنترل سالم انتخاب شدند. ترتیب فراخوانی، زمان پاسخ و کار فیزیولوژیکی عضلات تی بیالیس قدامی، سولیوس، بایسپس فموریس، گلتیوس میدیوس و رکتوس فموریس در هر دو گروه حین آغاز راه رفتن ثبت و بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت الکتریکی عضلات منتخب اندام تحتانی در افراد دارای مولتیپل اسکلروزیس نسبت به گروه سالم تاخیر معناداری (02/0

هدف: کیفیت نامطلوب خواب، یکی از مشکلات شایع دوران بارداری بوده و ذهن آگاهی ممکن است بر بهبود خواب زنان باردار موثر باشد و لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی، بر کیفیت خواب زنان باردار نخست زا اجرا شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده با طرح پژوهشی دو گروهه (مداخله و کنترل) از بین 135 زن باردار نخست زا در سن بارداری 24-14، 29 نفر که کیفیت نامطلوب خواب داشتند به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند برای مادران گروه مداخله، هشت جلسه هفتگی مشاوره گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی برگزار شد و مادران در گروه کنترل، تنها مراقبت های معمول بارداری را دریافت کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبورگ و فرم جمع آوری اطلاعات دموگرافیک بود. کیفیت خواب گروه مداخله، قبل از شروع مداخله، پس از پایان جلسه هشتم و یک ماه بعد از اتمام آخرین جلسه، و در گروه کنترل در آغاز مطالعه، هشت و دوازده هفته بعد اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین نمره ی کیفیت خواب در دو گروه مداخله و کنترل، قبل از مداخله اختلاف معنی داری نداشت (27/0

هدف: بیماران متصل به ونتیلاتور به علت دریافت داروهای سداتیو، تغییر در سطح هوشیاری و اینتوباسیون قادر به خودگزارشی درد خود نیستند، لذا مدیریت ناکافی درد در این بیماران باعث افزایش مدت زمان اتصال به ونتیلاتور می گردد. هدف از این مطالعه تاثیر اجرای الگوریتم کنترل درد بر شدت درد و مدت زمان اتصال بیماران به ونتیلاتورمی باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 396 بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهر اهواز به روش در دسترس و بر اساس معیارهای ورود از مرداد 1396 لغایت خرداد 1397 انتخاب و سپس به روش تصادفی با استفاده از بلوک های چهارتایی به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. در گروه آزمون، روزانه به مدت 10روز، شدت درد با استفاده از ابزار رفتاری درد اندازه گیری شد و بر اساس الگوریتم کنترل درد، تسکین درد صورت گرفت. هم چنین در مدت 10 روز، روزانه دو گروه به وسیله چک لیست پژوهشگر ساخته از نظر معیارهای جداسازی از ونتیلاتور بررسی شدند. یافته ها: در گروه آزمون، شدت درد از روز اول مداخله شروع به کاهش نمود (0001/0P<). مدت زمان اتصال به ونتیلاتور نیز کاهش پیدا کرد و این اختلاف نسبت به گروه کنترل از نظر آماری معنی دار بود 0001/0

هدف: اثرات مفید پلی فنول ها در کمک به بهبود وضعیت گلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در مطالعات علمی گزارش شده است. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر مکمل خوراکی الاژیک اسید (EA) بر شاخص گلایسمی و مقاومت انسولینی در افراد دیابتی نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکورکنترل شده با دارونما، 44 فرد دیابتی انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی در گروه مداخله (22 نفر) و دارونما (22 نفر) قرارگرفته و به ترتیب کپسول حاوی 180 میلی گرم EA در روز یا دارونما را به مدت 8 هفته دریافت کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه اطلاعات دموگرافیک، شاخص های تن سنجی، دریافت مواد غذایی و میزان فعالیت بدنی، فاکتورهای بیوشیمیایی قند خون ناشتا و دوساعته، سطح انسولین پلاسما، درصد هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) و مقاومت انسولینی (IR) اندازه گیری شد. یافته ها: در ابتدا و انتهای مطالعه به لحاظ فاکتورهای تن سنجی، دریافت مواد غذایی و میزان فعالیت بدنی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. در انتهای مطالعه، دریافت EA در گروه مداخله باعث کاهش معنی داری در میانگین قند خون ناشتا و دوساعته، سطح انسولین پلاسما، درصد HbA1c و میزان IR در مقایسه با گروه دارونما گردید (05/0>P). نتیجه گیری: مکمل EA می تواند به عنوان یک مکمل آنتی اکسیدانی با منشا غذایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 از طریق بهبود عوارض جانبی مزمن مفید باشد. علت این امر شاید مربوط به قدرت آنتی اکسیدانی این پلی فنول باشد.

هدف: درد از عوارض شایع حین خروج شیت شریانی است. استفاده از کیسه یخ و طب فشاری از جمله روش های کنترل درد هستند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر دو روش طب فشاری و کیسه یخ بر درد حین خروج شیت شریانی در بیماران تحت آنژیوپلاستی انجام شده است. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 90 بیمار به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه کیسه ی یخ به مدت 15 دقیقه در ناحیه ی کشاله ی ران سمت راست بیمار کیسه ی یخ گذاشته و سپس شیت خارج شد. در گروه طب فشاری در نقطه هوگو(Hegu) 20دقیقه قبل از خروج شیت فشار اعمال شد. در گروه کنترل، فقط دست بیماران به مدت 20 دقیقه توسط پرستار لمس شد. برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس VAS استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره درد در گروه های کیسه یخ و طب فشاری به ترتیب 6/1± 6/1 و 4/1± 4/2 و در گروه کنترل 27/1± 03/4 بود. بعد از خروج شیت شریانی اختلاف معناداری بین سه گروه از نظر نمره درد مشاهده شد (0001/0=P). با وجود پایین تر بودن نمره درد در گروه کیسه یخ تفاوت معناداری از نظر آماری با گروه طب فشاری مشاهده نشد (065/0=P). نتیجه گیری: هر دو روش مداخله روی کنترل درد حین خروج شیت شریانی به دنبال آنژیوپلاستی موثر بوده و بیماران از گذاشتن کیسه یخ یا اعمال طب فشاری شکایتی نداشتند. بنابراین هر دو این روش ها قابل استفاده هستند.

هدف: موکوزیت دهانی از ناتوان کننده ترین عوارض شیمی درمانی است که به شدت وضعیت تغذیه این بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دهانشویه بیکربنات سدیم بر پیشگیری، بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون می باشد که در طی فروردین ماه 1398 تا تیر ماه 1399 در کلینیک انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی در غرب ایران انجام شد. در این مطالعه بیماران سرطانی با روش بلوک تصادفی به گروه های مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران درگروه مداخله هر 8 ساعت، 2 مرتبه و در هر مرتبه 5/7 سی سی محلول دهانشویه بیکربنات سدیم رادریافت نمودند. در روزهای پیگیری مقیاس ها برای بیماران تکمیل شدند. یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد دهانشویه بیکربنات سدیم به خوبی توانسته است از بروز موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی که هیچ علامتی از موکوزیت دهانی در ابتدای مطالعه نداشتند، در طول مطالعه جلوگیری کند. از این رو تفاوت آماری معنی داری در نمره ارزیابی عینی (21/4=F، 74/0=P) و نمره ارزیابی ذهنی (67/3=F، 61/0=P) موکوزیت دهانی در طول مطالعه در گروه بیکربنات سدیم مشاهده نشد. هم چنین تفاوت آماری معنی داری در شدت موکوزیت دهانی در ارزیابی عینی و ذهنی، بین گروه بیکربنات سدیم و پلاسبو در روزهای پیگیری مشاهده شد (01/0=P). نتیجه گیری: دهانشویه بیکربنات سدیم، با پیشگیری از بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی در طی سه هفته، سبب حفظ و ارتقاء سلامت دهان شده است. بر این اساس توصیه می شود به عنوان یک اقدام مراقبتی-درمانی در محیط های بالینی در بدو شیمی درمانی برای این بیمارن مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: بروز خستگی به هنگام ورزش وامانده ساز در پاسخ به تجمع اسیدلاکتیک در عضلات فعال و خون نمایان می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو شیوه تمرینی (غوطه وری در حوضچه آب سرد و تکنیک یوگا) بر لاکتات خون به هنگام فاز برگشت به حالت اولیه بعد از یک ورزش وامانده ساز است. مواد و روش ها: 45 فوتبالیست مرد به شیوه تصادفی ساده به 3 گروه مساوی تقسیم شدند و 15 دقیقه ریکاوری را در قالب گروه های غوطه وری در آب سرد با دمای 10 درجه سانتی گراد و انجام تکنیک های یوگا و استراحت غیر فعال (کنترل) را بلافاصله پس از تست ورزشی وامانده ساز کانینگهام اجرا نمودند. سطوح لاکتات خون در شرایط قبل، بلافاصله، 5 دقیقه و 15 دقیقه بعد از آزمون در هر 3 گروه اندازه گیری شد. یافته ها: افزایش معنی داری در سطوح لاکتات خون بلافاصله پس از ورزش نسبت به سطوح پایه در همه گروه ها مشاهده شد (05/0>P). تفاوت معنی داری در سطوح لاکتات خون در 5 و 15 دقیقه ریکاوری نسبت به سطوح پایه در دو گروه نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (05/0

هدف: اعتباربخشی به دلیل تاثیرات مثبت شگرف بر حوزه های عملکردی نظیر کیفیت و ایمنی، رایج ترین رویکرد در ارزشیابی و ارتقای عملکرد مراقبت های بهداشتی محسوب می شود. نظر به تدوین الگوی ملی اعتباربخشی مراقبت های بهداشتی اولیه، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد مراکز خدمات جامع سلامت آرادان بر اساس الگوی ملی اعتباربخشی به انجام رسید. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر در پاییز 1399 با مشارکت چهار مرکز خدمات جامع سلامت در شهرستان آرادان اجرا گردید. ابزار مطالعه، چک لیستی مشتمل بر 39 استاندارد و 231 سنجه ارزیابی در ابعاد عملکردی دوازده گانه تعریف شده بود که از مدل ملی اعتباربخشی عملکردی مراکز خدمات جامع سلامت استخراج گردید. مطالعه پس از آموزش مدیران و پرسنل مراکز بهداشتی در خصوص ماهیت اعتباربخشی، محتوای ابزار ارزیابی و نیز نحوه تکمیل آن، در دو مرحله خودارزیابی و ارزیابی بیرونی اجرا گردید و سطح عملکرد مراکز بهداشتی مورد بررسی بر اساس ارزیابی میزان رعایت الزامات اعتباربخشی تعریف شده در مدل مورد استفاده تعیین گردید. در این راستا، نمرات داده شده به گزینه های "رعایت کامل"، "رعایت نسبی" و "عدم رعایت" به ترتیب برابر 1، 5/0 و 0 تعیین شد لذا میزان رعایت الزامات تعریف شده در هر سنجه، استاندارد و بعد از اعتباربخشی به صورت درصد گزارش گردید. یافته ها: میزان انطباق عملکرد مراکز خدمات جامع سلامت با استانداردها و سنجه های اعتباربخشی در بخش خودارزیابی و ارزیابی بیرونی به ترتیب برابر با 47/71 و 43/15 درصد می باشد. در بخش خودارزیابی، بعد "جامعه-محور بودن خدمات" با کسب نمره 75/93 درصد و بعد "ارزشیابی ارایه خدمت" با کسب نمره 0 به ترتیب حایز بالاترین و پایین ترین سطح عملکردی از جهت انطباق با استانداردهای اعتباربخشی شدند؛ در حالی که در بخش ارزیابی بیرونی، بعد استمرار خدمت با 63/29 درصد و ابعاد "جامعه-محور بودن خدمات"، "کیفیت و ایمنی خدمات" و "تحقیق در سیستم های بهداشتی" با کسب نمره 0 به ترتیب حایز بالاترین و پایین ترین سطح عملکرد شدند. نتیجه گیری: وضعیت عملکرد مراکز مورد بررسی دارای کاستی های قابل توجهی است که این امر، ضرورت طراحی و اجرای مداخلات ارتقایی با مشارکت متخصصین و صاحبان فرایند را مورد تاکید قرار می دهد.

هدف: عملکرد جنسی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS) به خطر می افتد. مطالعات اخیر، بر تمرینات تعلیقی عملکردی با استفاده از مقاومت وزن بدن در مقابل نیروی جاذبه تاکید دارند. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرینات مقاومتی کل بدن بر عملکرد جنسی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به MS بود. مواد و روش ها: از بین 93 نفر از بیماران زن مراجعه کننده به انجمن MS اصفهان، تعداد 34 نفر در دامنه ی سنی 20 تا 50 سال به صورت هدفمند، با نمره مقیاس وضعیت ناتوانی گسترش یافته (EDSS) 1-4، به عنوان نمونه آماری انتخاب و در دو گروه کنترل (15 نفر) و تجربی (19 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی برنامه تمرینات مقاومتی کل بدن را برای مدت 8 هفته و گروه کنترل مراقبت های معمول خود را دریافت کردند. از پرسش نامه 54 سوالی کیفیت زندگی برای اندازه گیری ابعاد جسمانی و روانی کیفیت زندگی و عملکرد جنسی بیماران استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بهبود معناداری در عملکرد جسمانی (001/0=P)، محدودیت کاری به علت مشکلات جسمی (001/0=P) و عاطفی (015/0=P)، سلامت جسمانی (018/0=P)، عملکرد جنسی (018/0=P) و رضایت مندی جنسی (040/0=P) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در پس آزمون ایجاد شده است؛ اما در رابطه با درد (485/0=P)، نشاط و سلامت عاطفی (468/0=P)، انرژی (459/0=P)، درک از سلامت (600/0=P)، عملکرد اجتماعی (116/0=P)، عملکرد شناختی (896/0=P)، نگرانی از وضعیت سلامت خود (118/0=P) و سلامت روانی (091/0=P) تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی کل بدن مولفه های لازم را برای بهبود ابعاد جسمانی کیفیت زندگی و عملکرد جنسی بیماران مبتلا به MS را دارد.

هدف: اثر محافظت عصبی و اعمال مختلف آگونیست های PPARα (گیرنده فعال شده تکثیر پروکسیزومی-آلفا) مثل فنوفیبرات و بزافیبرات توسط مطالعات گذشته گزارش شده است. مطالعه حاضر اثرات ضدصرعی و عملکردهای محافظت کننده عصبی فنوفیبرات در تشنج کیندلینگ القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ) در موش کوچک آزمایشگاهی را مورد ارزیابی قرار داد. مواد و روش ها: موش های کوچک آزمایشگاهی نر بالغ NMRI به صورت تصادفی در سه گروه به شرح زیر قرار گرفتند (8=n): کنترل، موش های کیندلینگ بدون درمان و حیوانات کیندلینگ تیمار شده با فنوفیبرات. تزریق های داخل صفاقی تکراری PTZ (mg/kg45) یک بار هر 48 ساعت جهت ایجاد تشنج کیندلینگ برای 21 روز استفاده گردید. موش های تیمار شده به صورت دهانی فنوفیبرات در دوزmg/kg 30 دریافت کردند. سطح پلاسمایی فاکتور نوروتروفیک مشتق شده مغزی (BDNF)، سطح مالون-دی آلدهید (MDA) مغز و تغییرات هیستوپاتولوژیک در پایان مطالعه ارزیابی شدند. یافته ها: دریافت فنوفیبرات به طور قابل توجهی مدت زمان تاخیری تشنج در موش های تیمار شده را بهبود بخشید. فنوفیبرات به طور معنی داری (05/0>P) سطح پلاسمایی BDNF در موش های کیندلینگ تیمار شده (ng/mL 08/0± 06/12) در مقایسه با گروهPTZ (ng/mL 20/0± 43/13) را کاهش داد. درمان با فنوفیبرات به طور معنی داری (05/0>P) سطوح MDA در موش های کیندلینگ درمان شده در مقایسه با گروه PTZ را 68 درصد کاهش داد. هم چنین فنوفیبرات آسیب های هیستوپاتولوژیک در حیوانات کیندلینگ تیمار شده را بهبود بخشید. نتیجه گیری: فنوفیبرات سطح BDNF پلاسما و سطح مغزی MDA به همراه تغییرات هیستوپاتولوژیک مغز در تشنج کیندلینگ در موش کوچک آزمایشگاهی را تصحیح کرد که ممکن است با بهبود رفتارهای تشنجی در ارتباط باشد.

هدف: در این مطالعه به بررسی اثر مواجهه توام استرس گرمایی به عنوان یک عامل استرس محیطی و استرس روانی بر سطح سرمی هورمون تستوسترون در موش های صحرایی نر پرداخته شده است. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 40 عدد موش سالم صحرایی نر بالغ ویستار طی دوره 40 روزه انجام شد. موش ها به صورت مساوی و به طور تصادفی به سه گروه مواجهه و یک گروه شاهد تقسیم شدند. موش ها در گروه مواجهه با استرس گرمایی در معرض مواجهه با دمای 36 درجه سانتی گراد و رطوبت 20درصد قرار گرفتند. گروه مواجهه با استرس روانی در معرض سه نوع استرس شامل نور استروب، شیب دار نمودن قفس و پخش صدا قرار گرفتند. گروه توام نیز روزانه مطابق ترتیب مذکور هر دو نوع مواجهه را تجربه می نمودند. سپس، میزان هورمون تستوسترون در همه گروه ها اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد، گروه مواجهه توام (15/1± ng/ml 20/4) از سطح هورمونی کم تری نسبت به دو گروه های مواجهه که به صورت جداگانه در معرض استرس گرمایی (15/1± ng/ml35/4) و روانی (51/1± ng/ml 98/4) قرار گرفتند، برخوردار بودند. این در حالی است که میزان سطح هورمون گروه شاهد 69/1± ng/ml 41/5 بود. نتایج واریانس تک متغیره نشان داد گروه مواجه توام بیش ترین میزان اختلاف سطح هورمون را نسبت به گروه شاهد و بزرگ ترین اندازه اثر را دارد. نتیجه گیری: به طور کلی، استرس گرمایی و روانی هر کدام می توانند بر سطح هورمون تستوسترون به عنوان یکی از مولفه های تولید مثلی تاثیرگذار باشند. با این حال مواجهه توام با این دو نوع عامل استرس زا ممکن است به اثرات حادتری بر روی سطح هورمون مورد بررسی منجر شود.

هدف: استریاتوم ورودی اصلی عقده های قاعده ای است و آسیب آن باعث ایجاد اختلال در رفتارهای شناختی و حرکتی می شود. برخی شواهد نشان داده اند که ورزش می تواند اختلالات شناختی به ویژه یادگیری و حافظه ناشی از آسیب های مغزی را جبران کند. پژوهش حاضر بررسی تاثیر تخریب دو طرفه ناحیه نیواستریاتوم عقده های قاعده ای با استفاده از تزریق دوطرفه ایبوتونیک اسید و نیز ورزش اجباری بر حافظه فضایی و ویژگی های آنتروپومتریک موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: در این پژوهش 48 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی در شش گروه (کنترل، شم جراحی، جراحی، ورزش، شم جراحی و ورزش، جراحی و ورزش) تقسیم شدند. تخریب دو طرفه ناحیه استریاتوم عقده های قاعده ای با استفاده از تزریق دوطرفه ایبوتونیک اسید انجام شد. گروه های ورزشی به مدت 4 هفته روی یک تردمیل ورزش کردند. یافته ها: یافته ها نشان داد که تزریق ایبوتونیک اسید در ناحیه نیواستریاتوم منجر به تخریب و کاهش معنی دار یادگیری و حافظه فضایی در مقایسه با گروه سالم شده است (05/0>P). ورزش اجباری نتوانست اختلال یادگیری و حافظه فضایی ناشی از تخریب استریاتوم را به طور معنی داری بهبود بخشد (05/0

هدف: فلبیت یکی از عوارض شایع کاتتر عروق محیطی است. با توجه به نقش ضد التهابی رزماری، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر موضعی پماد رزماری بر زمان بروز فلبیت و عفونت ناشی از کاتتر عروق محیطی در کودکان بستری در بخش اطفال انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، جامعه پژوهش کودکان بستری در بخش کودکان بیمارستان گنجویان دزفول در سال 1396 بودند. از بین جامعه پژوهش، 96 کودک انتخاب و به روش تصادفی بلوک بندی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله مقدار نیم سی سی پماد رزماری و در گروه کنترل پماد ایوسرین، در قسمت دیستال انژیوکت استعمال شد. محل انژیوکت هر 12 ساعت تا 72 ساعت از نظر علایم فلبیت کنترل و هر 24 ساعت محل تمیز و مجددا پماد استعمال شد. در صورت تشخیص فلبیت، کانولای آنژیوکت به طریق استریل جدا و جهت انجام کشت به آزمایشگاه فرستاده شد. یافته ها: زمان بقاء کاتتر در گروه مداخله 98/9 ساعت بیش تر از گروه کنترل (027/0=P) و میزان بروز فلبیت در گروه کنترل (5/37درصد) نسبت به گروه مداخله (8/18درصد) بیش تر بود (034/0=P). در بررسی کانولاسیون نوک کاتتر در محیط کشت بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (213/0=P). نتیجه گیری: استعمال موضعی پماد رزماری می تواند سبب کاهش میزان بروز فلبیت ناشی از کانولای داخل وریدی در اطفال شود، لذا به عنوان روش جایگزین در کاهش فلبیت توصیه می شود.