مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1399 | دوره:38 | شماره:603 |تعداد مقالات:3

مقدمه: لوسمی لنفوبلاستی حاد (Acute lymphoblastic leukemia یا ALL) شایع ترین لوسمی در کودکان است. تغییر در بیان miRNAها در ALL اتفاق می افتد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اهمیت miR-128، miR-144-3p، miR-181b و miR-451 در روند تشخیص و پاسخ به درمان در کودکان مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستی B است. روش ها: در این مطالعه، نمونه های سرم از 12 کودک مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستی B در زمان تشخیص (گروه مورد) و همچنین، 12 فرد سالم به عنوان گروه شاهد، جمع آوری شده است. پس از درمان، بار دیگر از این بیماران نمونه گیری شد و مقدار بیان miR-128، miR-144-3p، miR-181b و miR-451 در بیماران در دو مرحله ی تشخیص و پس از درمان بررسی شد. یافته ها: بیان miR-144-3p در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش (26/0 برابر و 020/0 = P) و در زمان بعد از درمان نسبت به قبل از درمان افزایش داشت (4 برابر و 001/0 > P). علاوه بر این، بیان miR-128 (11/0 برابر و 006/0 = P) و miR-181b (34/0 برابر و 040/0 = P) در وضعیت پس از درمان در مقایسه با قبل از درمان به طور معنی داری کاهش داشت. نتیجه گیری: کاهش بیان miR-144-3p می تواند به عنوان نشانگر تشخیصی و در مقابل، افزایش بیان این miRNA می تواند به منظور پی گیری پاسخ به درمان در بیماران ALL به کار رود. علاوه بر این، بیان کاهشی miR-128 و miR-181b پس از درمان بیماران، نشان می دهد که این miRNAها می توانند به عنوان نشانگرهای درمانی در کودکان ALL پیشنهاد شوند

مقدمه: گونه های فعال اکسیژن (Reactive oxygen species یا ROS) یکی از مهم ترین عوامل آسیب رسان بر کیفیت اسپرم در طی فرایند انجماد می باشند که باعث افزایش میزان پراکسیداسیون لیپیدی (Lipid peroxidation یا LPO) غشای سلول می باشد. مطالعه ی حاضر، با هدف اندازه گیری غلظت مالون دی آلدیید (Malondialdehyde یا MDA) در مایع سیمن مردان الیگواسپرمی پیش و پس از فرایند انجماد و بررسی تاثیر فولیک اسید و نیکوتینیک اسید بر غلظت MDA این افراد پس از فرایند انجماد انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی تجربی، نمونه ی مایع سیمن از 25 مرد الیگواسپرمی در محدوده ی سنی 45-25 سال جمع آوری گردید. هر نمونه به 5 گروه شامل گروه تازه (Fresh)، گروه انجماد بدون آنتی اکسیدان (شاهد)، گروه انجماد با نیکوتینک اسید (10 میلی مول)، گروه انجماد با فولیک اسید (50 نانومول) و گروه انجماد با ترکیبی از نیکوتینک اسید (10 میلی مول) + فولیک اسید (50 نانومول) تقسیم شدند. میزان غلظت MDA با استفاده از اسپکتروفتومتر در طول موج 535 نانومتر بر حسب نانومول/میلی لیتر در هر گروه ارزیابی گردید. یافته ها: مطالعه ی حاضر نشان داد که میانگین غلظت MDA در مایع سیمن پس از فرایند انجماد (12/0 ± 73/1 نانومول/میلی لیتر) در مقایسه با قبل از انجماد (02/0 ± 45/0 نانومول/میلی لیتر) افزایش یافت (001/0 > P). همچنین، میانگین غلظت MDA در گروه فولیک اسید + نیکوتینیک اسید (06/0 ± 68/0 نانومول/میلی لیتر) در مقایسه با سایر گروه های بعد از انجماد کمتر بود (001/0 > P). نتیجه گیری: ترکیب آنتی اکسیدان های فولیک اسید و نیکوتینیک اسید همراه محیط انجماد اسپرم منجر به کاهش سطح MDA و LPO غشای اسپرم در طی فرایند انجماد و حفظ پتانسیل باروری مردان الیگواسپرمی می شود

مقدمه: یکی از دلایل عفونت های بیمارستانی، پراکندگی اسپورهای Aspergillus در محیط می باشد. ترشح آنزیم های هیدرولیتیک به عنوان یک عامل ویرولانس در گونه های Aspergillus در نظر گرفته می شود. این مطالعه، با هدف شناسایی گونه های Aspergillus محیطی با تعیین توالی ژن بتا توبولین و ارزیابی قدرت تولید آنزیم پروتییناز و فسفولیپاز در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. روش ها: 93 کلنی Aspergillus از فضای بخش اورژانس، جراحی، مراقبت های ویژه و اتاق عمل دو بیمارستان آموزشی استان قزوین جمع آوری شد. ناحیه ی ژنی بتا توبولین به روش Polymerase chain reaction (PCR) تکثیر شد و 40 ایزوله تعیین توالی شدند. جهت ارزیابی قدرت تولید آنزیم پروتییناز و فسفولیپاز به ترتیب از محیط Yeast carbon base (YCB) و آلبومین سرم گاوی و محیط Egg yolk agar استفاده شد. یافته ها: بر اساس توالی بتا توبولین، Aspergillus flavus (3 درصد)، Aspergillus tubingensis (25 درصد)، Aspergillus fumigatus (20 درصد) Aspergillus niger (10 درصد)، Aspergillus sydowii (5/7 درصد)، Aspergillus terreus (5 درصد) و Aspergillus nidulans (5/2 درصد) شناسایی گردید. ارزیابی آنزیم های خارج سلولی نشان داد که 5/82 درصد از ایزوله ها توانایی پروتییناز با میانگین پروتییناز 13/0 ± 73/0 و 5/52 درصد از ایزوله های Aspergillus مورد بررسی دارای فعالیت فسفولیپازی با میانگین 17/0 ± 81/0 می باشند. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که سویه های محیطی دارای تولید بالای پروتییناز می باشند. بنابراین، به نظر می رسد که درک بهتر ارتباط عوامل ویرولانس با عفونت Aspergillus در مطالعات آینده، ضروری می باشد