رستنیها
سال:1400 | دوره:22 | شماره:2 (پیاپی 62) |تعداد مقالات:13

جنس Ferula یکی از بزرگ ترین جنس های تیره چتریان (Apiaceae)، از نظر جغرافیای گیاهی در بخش های مرکزی و شرقی ناحیه ایرانی-تورانی، مدیترانه ای و بخش شمالی صحرا-سندی پراکنده شده است. در طبقه بندی پیشنهادی جدید برای این جنس، بخش Merwia دارای چندین گونه مهم از نظر اقتصادی است که الگوی پراکندگی منحصر به فردی در ناحیه ایرانی-تورانی نشان می دهند. آنالیز خوشه بندی براساس فاصله (عدم تشابه) برای 608 نمونه از 29 گونه این بخش انجام شد و نتایج با درخت حاصل از آنالیز تبارشناختی توالی هایITS هسته ای مقایسه گردید. نقشه های پراکندگی، غنای گونه ای و پیش بینی برای حضور گونه های بخش Merwia توسط نرم افزار DIVA-GIS ترسیم گردید. طبق آنالیز خوشه بندی، بخش Merwia به عنوان یک عنصر ایرانی-تورانی به هفت گروه تقسیم می شود، به طوری که تمرکز چند گروه با نواحی غنای گونه ای در ارتباط است. نتایج بررسی حاضر نشان داد که سه ناحیه با غنای گونه ای بالا در زاگرس، خراسان-کپه داغ و مرکز افغانستان مشخص می گردد. نقشه پیش بینی برای زیستگاه های مناسب با مراکز غنای گونه ای هماهنگی دارد و بیشتر به سمت مناطق کوهستانی گسترش می یابد. طبق مقیاس AOO در IUCN، گونه های بخشMerwia به صورت در معرض خطر انقراض و در بحران انقراض قرار می گیرند که این امر نیازمند حفاظت شدید آن ها می باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تعداد کروموزوم های سوماتیک و کاریوتیپ های پنج جمعیت خرزهره (Nerium oleander L. ) در رویشگاه های مهم این گیاه در ایران مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات کاریولوژیک نشان داد که تمام جمعیت های مورد مطالعه دیپلویید (2n = 2x = 22) بودند. مطالعه حاضر، نخستین گزارش از مشخصات کاریوتیپ N. oleander است. بیشترین مقادیر میانگین طول کروموزوم (45/1 میکرومتر) و طول کروموزوم هاپلویید (9/15میکرومتر) در جمعیت چابهار یافت شد. همه کروموزوم ها از نوع متاسنتریک بودند و شکل کلی کاریوتیپ ها تقارن را برای همه جمعیت ها نشان داد. طبق طبقه بندی استبین (Stebbin 1971)، جمعیت ها در کلاس 1A قرار می گیرند که نشان دهنده تقارن کروموزوم در میان جمعیت ها است. به علاوه، مطالعات کاریومورفولوژی و برآورد شاخص های عدم تقارن نشان داد که همه جمعیت ها متقارن هستند. در این میان، جمعیت های خاش و کوهدشت به ترتیب نامتقارن ترین و متقارن ترین کاریوتایپ ها محسوب می شوند. براساس پارامترهای کاریوتیپی، جمعیت های در نظر گرفته شده چابهار، فنوج و خاش که در فلورا ایرانیکا به عنوان N. indicum Mill. گزارش شده اند، از جمعیت های کرج و کوهدشت متمایز بودند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

با توجه به اهمیت روزافزون تغذیه دام با علوفه با ارزش، مطالعه اخیر در مناطق مختلف ایران، با هدف توصیف تنوع ژنتیکی و ریخت شناختی جمعیت های یونجه (Medicago polymorpha L. ) با استفاده از صفات ریخت شناسی و تجزیه و تحلیل نواحی فاصله انداز داخلیITS) ) انجام گردید. بررسی ریخت شناسی 14 جمعیت جمعآوری شده از سه منطقه کشور در خرداد 1396 و تجزیه و تحلیل فیلوژنتیک ماکسیمم پارسیمونی و بایسین ناحیه ITS آن ها انجام شد. نمونه های این گونه از جنبه ریخت شناسی به گروههای مختلفی دستهبندی شدند. طبق نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر، میزان بالایی از تنوع در بسیاری از ویژگی های ریختشناسی بین جمعیتها مشاهده شد. تجزیه و تحلیل خوشه بندی براساس اطلاعات ریخت شناسی ارتباط نسبی بین توزیع جغرافیایی را نشان داد. تجزیه و تحلیل فیلوژنتیک براساس داده های آی. تی. اس. نشان داد که تمام نمونه های M. polymorpha در یک شاخه تکنیا تجمیع شدند. مجموع نتایج یافتههای این مطالعه، حاکی از وجود تنوع زیاد در نمونه های M. polymorpha در مناطق مختلف ایران است. به علاوه، استفاده از صفات ریخت شناختی همراه با تجزیه و تحلیل آی. تی. اس. برای ردیابی منشا و تکامل گونه مذکور در ایران مفید است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ویژگی های ریزریخت شناسی دانه گرده نُه جنس از تیره اسفناجیان (Atriplex، Bassia، Bienertia، Chenopodium، Dysphania، Haloxylon، Kochia، Salsola و Suaeda) که قادر به تحمل شرایط بسیار حاد بوم شناختی در ایران هستند، به وسیله میکروسکوپ نوری (LM) و میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که صفات کمّی و کیفی ریزریخت شناسی دانه گرده در جنس های مورد بررسی متفاوت بودند. دندروگرام به دست آمده از این بررسی، جنس های مورد بررسی را در دو گروه و سه تیپ قرار داد. اگر چه گروه اول از لحاظ آرایه شناسی و فیلوژنی مفید واقع نشد، اما گروه دوم تا حدودی مطابق با سطوح آرایه شناسی و فیلوژنی براساس بررسی های اخیر مربوط به جنس های مورد مطالعه بود که شامل تیپ هایA (Atriplex)، C (Chenopodium) و (Dysphania) D می شد. تعداد حفره ها، نقش مهمی در ایجاد گروه دوم داشت. تعداد echinus ها در حفره ها و در سطح 10 میکرومتر مربع اگزین نقش مهمی در ایجاد گروه اول داشتند و بقیه صفات دانه گرده در تعیین هر دو گروه دارای اهمیت بودند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

شمارش های کروموزومی تقسیمات میتوزی و یا میوزی روی 17 آرایه متعلق به نه تیره شامل Ammi majus (n=11)، Anthemis pseudocotula (n=9)، Centaurea kotschyi var. persica (n=27, 2n=54)، Jurinea macrocephala (n=17)، Scorzonera cana (n=7)، Scorzonera raddeana (n=6)، Physorrhynchus chamaerapistrum (n=16)، Onosma rostellatum (n=12)، Silene conoidea (n=10)، Umbilicus tropaeolifolius (n=18)، Polygala hohenackeriana (n=7)، Batrachium rionoo (n=8)، Hyoscyamus leucanthera (n=17)، Hyoscyamus niger (n=17)، H. pusillus (n=34)، H. reticulatus (n=17) و H. senecionis var. bipinnotisectus (n=34) انجام شد که از این تعداد، شمارش کروموزومی شش گونه شامل H. senecionis var. bipinnatisectus، Onosma rostellatum، H. leucanthera، Polygala hohenackeriana، Scorzonera raddeana و Umbilicus tropaeolifolius برای نخستین بار گزارش می شود. همچنین، شمارش کروموزومی چهار گونه شامل Ammi majus، Centaurea kotschyi var. persica، Scorzonera cana و Batrachium rionii برای فلور ایران جدید است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

منطقه شکار ممنوع سد درودزن در استان فارس قرار دارد. مساحت این منطقه حدود 30000 هکتار مربع است و فلور آن بین سال های 90– 1389 مطالعه گردید. در این مطالعه جمعا، 1876 نمونه گیاهی، متعلق به 529 آرایه شامل 345 جنس و 76 تیره بررسی گردید. طیف شکل های زیستی به صورت یک ساله (6/40 %)، همی کریپتوفیت (92/30 %)، ژئوفیت (47/13 %)، کامه فیت (91/8 %) و فانروفیت (07/6 %) تقسیم بندی شدند. تیره های بزرگ براساس تعداد آرایه عبارت بودند از کاسنیان (76 گونه)، باقلاییان (48 گونه)، چمنیان (45 گونه)، نعناعیان (38 گونه)، کلمیان (26 گونه)، چتریان (23 گونه)، میخکیان (21 گونه) و گاوزبانان (17 گونه). جنس های با گونه های پرشمار شامل گون (21 گونه)، هزارخار، گل گندم، فرفیون، شنگ اسبی و مگس گیر (هر کدام هفت گونه)، پیاز، اویارسلام و پونه سا (هر کدام شش گونه) بودند. عناصر ایرانو-تورانی با در برداشتن (59/55 %)، عمده ترین نوع پراکنش جغرافیایی منطقه را به خود اختصاص دادند. همچنین، 80 آرایه (12/15 %) انحصاری ایران درنظر گرفته شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

گونه (Trautv. ) Grossh Tanacetum tenuissimum (تیره کاسنی) به عنوان گزارش جدید از شمال غرب ایران و استان آذربایجان شرقی گزارش می شود. این گونه، با داشتن صفاتی از قبیل طول گیاه (15-40 سانتی متر)، طول جقه (4/2-0/0 میلی متر)، طول فندقه (2/3-8/1 میلی متر)، تعداد رگه های فندقه (6-10 عدد)، شکل حاشیه جقه (کنگره ای)، طول و عرض کپه (8 × 5/4 میلی متر) و طول و عرض برگ های قاعده ای (1 × 5 سانتی متر) از T. tabrisianum که نزدیک ترین گونه خویشاوند است، قابل تشخیص می باشد. همچنین، بررسی ریزریخت شناسی دانه گرده به کمک میکروسکوپ نوری و الکترونی نشان داد دانه های گرده از نوع سه شیار-روزنه ای و خاردار (تیپ آنتمیس) هستند و براساس نسبت طول قطبی (P) به قطر استوایی (E)، شکل 75% آن ها بیضی-دایره ایی، 15% تقریبا بیضی و 10% دایره ایی است. نقشه پراکندگی این گونه به همراه دو گونه خویشاوند خود (T. canescens و T. tabrisianum) در دنیا و ایران، شرح کامل ریخت شناسی گیاه، ریزریخت شناسی دانه گرده و کلید شناسایی برای سه گونه ذکر شده، ارایه گردیده است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این مطالعه، دانه های گرده 22 گونه از جنس Sedum متعلق به تیره گل نازیان از ایران با استفاده از میکروسکوپ نوری (LM) و میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که دانه های گرده متقارن شعاعی، جور قطب، عمدتا دارای سه شیار منفذی (به ندرت چهار شیار)، کوچک تا متوسط و در شکل های کشیده، تقریبا کشیده و کشیده-کروی بودند. در بررسی سطح دانه گرده، دو نوع مختلف از تزیینات اگزین در نمونه ها مشاهده شد (چروکیده-مخطط و چروکیده-مخطط-سوراخدار). از میان ویژگی های بررسی شده، اندازه و شکل دانه گرده دو صفت مهم آرایه شناختی در سطح جنس محسوب شده که در تفکیک اعضای دو جنسPhedimus و Hylotelephium از جنسSedum مؤثر بودند. نتایج آنالیز عددی براساس 15 صفت کمّی و کیفی نیز تایید کننده تعیین حدود این جنس ها از یکدیگر بود. آنالیز صفات ریخت شناسی انتخاب شده نزدیکی دو بخش Sedum و Epeteium را در جنس Sedum نشان داد. همچنین، صفات ریخت شناسی گرده، از نظر آرایه شناختی در تعیین حدود گونه های نزدیک بسیار مفید بود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

Artemisia L. از نظر ریخت شناسی یک جنس متنوع و گسترده از تیره کاسنیان (Asteraceae) است. این جنس بیش از 500 گونه دارد که 37 گونه از آن در ایران گزارش شده و پراکندگی گسترده این جنس در مناطق بیابانی ایران، آن را یکی از عناصر اصلی منطقه ایرانو-تورانی ساخته است. در این مطالعه، هشت گونه Artemisia از مناطق مختلف استان اصفهان با استفاده از روش های میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ نوری (LM) و براساس ویژگی های کمّی و کیفی سلول های اپیدرمی برگ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شکل سلول های اپیدرمی از نوع چندضلعی تا نامنظم متفاوت بوده و شکل آن در حاشیه سلول به صورت موج دار تا صاف است. این مطالعه، سه نوع مختلف روزنه anemocytic، anisocytic وparacytic را در هر دو سطح رویی و زیرین برگ های گونه های Artemisiaمشخص نمود. شش نوع کرک غده ای و غیرغده ای شامل رأسی، سپری شکل، قلابی شکل، پوششی، مخروطی شکل و نیش دار در این گونه ها مشاهده شد. در نهایت، با وجود این که تنوع ویژگی های ریزریخت شناسی برگ در بین گونه ها برای شناسایی گونه های این جنس مفید بود، اما برای طبقه بندی قابل اتکاء و دقیق تر، نیاز به ادغام داده های ریزریخت شناسی با سایر اطلاعات است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss. ) تنها گونه شناخته شده از جنس Zataria در تیره نعناییان است که عموما در مناطق خشک و کوهستانی جنوب غربی، جنوب و جنوب شرقی فلات ایران می روید. برداشت بی رویه، شرایط نامساعد آب و هوایی و چرای بی رویه، بقای آن را در زیستگاه های بومی به خطر انداخته است. از این رو، شناسایی رویشگاه ها و بررسی تنوع ریخت شناسی برای حفاظت از جمعیت آن ها ضروری است. بین سال های 1396 تا 1397، مناطق رشد این گونه در استان های مختلف ایران شناسایی شد و 15 جمعیت در پنج استان کشور برای ارزیابی تنوع ریخت شناسی انتخاب شدند. بیست و یک صفت ریخت شناختی با روش های مختلف آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. صفاتی نظیر تعداد گل آذین در بوته، وزن خشک، تعداد گل در گل آذین و وزن تر (به ترتیب 76/93، 08/73، 01/71 و 25/64 درصد) بیشترین ضریب تغییرات صفات را در بین جمعیت ها دارا بودند. تجزیه همبستگی صفات فنوتیپی، همبستگی معنی داری را بین ابعاد برگ، پارامترهای زیست توده و صفات زایشی نشان داد. تجزیه خوشه ای 15 جمعیت را به دو خوشه مستقل می توان تقسیم کرد. سیزده جمعیت با مقادیر نسبتا کم صفات ریخت شناسی در خوشه اول گروه بندی شدند. همچنین، دو جمعیت شامل جمعیت خنج و جویم در خوشه دوم قرار گرفتند که صفات ریخت شناختی ارزشمندی را برای استفاده در برنامه های اصلاحی گیاهان دارویی دارا بودند. در نهایت، در بررسی حاضر، تغییرات ریخت شناختی بالایی در جمعیت های آویشن شیرازی جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران مشاهده گردید که ممکن است به عوامل مختلف بوم شناختی، جغرافیایی و عوامل ژنتیکی آن ها نسبت داده شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در مطالعه سویه های سیانوباکتریایی، تنوع ریخت شناختی سلول ها در هنگام رشد در محیط های کشت مختلف اغلب منجر به شکل گیری اختلاف نظرهای بسیاری در هنگام شناسایی آرایه ها با استفاده از کلیدهای شناسایی کلاسیک می شود. از این رو، هدف اصلی این مطالعه شناسایی سویه های سیانوباکتریایی و مقایسه توزیع آن ها و سپس تعیین بهترین محیط کشت با بیشترین ثبات و کمترین تأثیر بر تغییرات ریخت شناختی آن ها است. در این راستا، نمونه هایی از خاک اطراف دریاچه های آلاگل، آجی گل و آلماگل (استان گلستان) جمع آوری و آرایه های سیانوباکتریایی موجود در آن ها جداسازی و شناسایی شدند. به علاوه، ارتباط حضور سویه های مختلف سیانوباکتریایی با ویژگی های فیزیکوشیمایی خاک نیز بررسی گردید. براساس نتایج به دست آمده، در مجموع، پنج سویه از آجی گل، چهار سویه از آلاگل و دو سویه از آلماگل گزارش شد. همچنین، نتایج بررسی ها نشان داد که دو سویه Nostoc punensis و Anabaena sp. در آلاگل و آجی گل به صورت مشترک و دو سویه Dulcicalothrix alborzica و Neowestiellopsis persica تنها در خاک منطقه آلماگل با بیشترین میزان EC حضور داشتند. سپس، دو سویه Nostoc punensis و Desmonostoc salinum که دارای بیشترین تغییرات ریخت شناسی در محیط کشت بودند، جهت ادامه مطالعات انتخاب شدند و این تغییرات در دو محیط کشتZ8 و BG-11 فاقد نیترات از زمان تلقیح تا پایان مرحله ایستایی رشد اندازه گیری گردید. نتایج حاصل از بررسی تغییرات ریخت شناختی نشان داد که سلول های رویشی و آکاینت هر دو سویه در محیط کشت BG-11 مارپیچ، بزرگ و هتروسیست ها استخوانی شکل شدند، اما شکل طبیعی خود را در محیط کشت Z8 حفظ کردند. بر این اساس، پیشنهاد می شود از محیط کشت Z8 به عنوان محیط کشت ترجیحی برای حفظ ثبات سلول ها و تغییرات ریخت شناختی کمتر استفاده شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

Reseda microcarpa subsp. zanjanica Ranjbar & Asgari متعلق به تیره ورث (Resedaceae) به عنوان زیرگونه جدید از استان زنجان معرفی می شود. ویژگی های ریخت شناسی و ریزریخت شناسی شامل گل، برگ، گل آذین، دانه و دانه گرده، بوم شناختی شامل ارتفاع و بستر رشد، پراکنش، آرایه شناختی و وضعیت حفاظت برای زیرگونه جدید (با توجه به فهرست IUCN) بررسی و با زیرگونه R. microcarpa subsp. microcarpaمقایسه گردید. به علاوه، بررسی آماری حاصل از کلیه صفات کمّی و کیفی ریخت شناسی و ریزریخت شناسی با استفاده از نرم افزار MVSP و با روش تجزیه مولفه های اصلی (PCA)، تفکیک این دو آرایه را تایید نمود. همه صفات به جز اندازه بیشینه شیار دانه گرده در سه گروه (صفات B شامل ارتفاع گیاه و طول گل آذین، گروه صفات C شامل اندازه محور قطبی دانه گرده و اندازه کمینه و میانگین شیار دانه گرده و گروه A شامل بقیه صفات ریخت شناسی و ریزریخت شناسی) قرار گرفتند و دو گروه از صفات، دارای ارزش آرایه شناختی بیشتر در جدایی دو آرایه فوق بودند (گروه C برایsubsp. microcarpa R. microcarpa و گروه B برای زیرگونه جدید). اگر چه صفات گروه A در تعیین موقعیت هر دو آرایه با ارزش بود، اما اندازه بیشینه شیار دانه گرده کمترین ارزش را داشت. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

فعالیت های بشری به ویژه افزایش تجارت بین المللی در قرن اخیر مانند واردات و صادرات محصولات کشاورزی باعث شده است تا گونه های خارجی زیادی در مناطق جدید حضور پیدا کنند. برخی از این گونه ها آسیب های اقتصادی و زیست محیطی عمده ای را به تنوع زیستی و کشاورزی وارد می کنند. بیشتر گیاهان معرفی شده و مستقر شده در اکوسیستم های ایران به منظور اهداف زینتی وارد شده اند. از میان سه منطقه جغرافیایی گیاهی اصلی ایران، ایرانو-تورانی، هیرکانی و صحارا-سندی، دو منطقه آخر به ترتیب در شمال و جنوب ایران دمای یخبندان سالانه ندارند و یا به ندرت مدت زمان کوتاهی در معرض دماهای پایین در برخی از نقاط قرار می گیرند که این موضوع باعث شده است این مناطق دارای اکوسیستم های آسیب پذیر و شکننده نسبت به گونه های گیاهی وارداتی و بیگانه داشته باشند. جنس فرفیون (Euphorbia) با هشت گونه وارداتی بزرگترین گروه گیاهان گلدار ایران با رفتار علف هرزی یا مهاجم می باشند. تمام هشت گونه خارجی منشا دنیای جدید دارند و متعلق به زیرجنس Chamaesyce می باشند. از هشت گونه وارد شده پنج گونه آن متعلق به بخش Anisophyllum زیربخش Hypericifoliae می باشند. اگرچه اعضای این زیربخش دارای مسیر فتوسنتزی چهارکربنه هستند اما در اقلیم های معتدل، معتدل گرم و گرمسیری رویش دارند. علف هرز بودن اعضای این گروه با ویژگی های متفاوتی از جمله تجدید نسل سریع، تولید بذر زیاد، شکل خزنده، پراکنش بذر به فواصل طولانی تسهیل می شود.طی بررسی های میدانی اخیر در جنوب ایران (استان کرمان)، گونه ای علف هرز از جنس فرفیون از مزارع حنا واقع در مرکز تحقیقات جیرفت جمع آوری شد که با هیچ یک از توصیف های گونه های موجود در ایران مطابقت نداشت. پس از بررسی دقیق نمونه های فوق و بررسی آن ها با کلیدهای موجود (Radcliffe-Smith 1980, Radcliffe-Smith 1986, Von Raab-Straube & Raus 2015, Mugnai et al. 2021) مشخص شد که گزارش جدیدی برای ایران متعلق به بخشAnisophyllum زیربخش Hypericifoliae با مشخصات زیر می باشد: گیاهی علفی یک ساله، بدون کرک، خوابیده تا خیزان یا نیمه افراشته تا افراشته، به ارتفاع 15 تا 100(120) سانتی متر. ساقه ها در قسمت بالا منشعب، صاف، به قطر 2 تا 3 میلی متر. برگ ها متقابل، نیزه ای-مستطیلی کشیده تا واژتخم مرغی کشیده، به طول 7 تا 30 و عرض 4 تا 10 میلی متر، با رگبرگ های در قاعده پنجه ای (3 تایی) و در بالا شانه ای، نوک تیز تا تقریبا نوک تیز، در حاشیه شدیدا دندانه اره ای، در قاعده مورب گرد تا کمی قلبی، در هر دو سطح صاف، با دمبرگ به طول 1 تا 2 میلی متر، با گوشواره به طول 1 تا 2 میلی متر، مثلثی، آزاد یا پیوسته، شرابه ای تا ریش ریش به طرف نوک و بیشتر به رنگ قرمز. سیاتیوم ها کنار هم به شکل مجتمع در دسته ها و خوشه های آزاد در جوانه های جانبی یا انتهایی (به طول 2 تا 7 میلی متر) احاطه شده با برگک های تحلیل رفته؛ گریبان توربینی شکل، به طول 9/0 تا 1 و عرض 7/0 تا 1 میلی متر، صاف؛ لوب ها نیزه ای کشیده تا مثلثی، نوک تیز؛ غده ها 4 عدد یا وجود ندارند، تقریبا مدور، کوچک، سبز رنگ، با زواید گلبرگ مانند سفید تا صورتی رنگ یا بدون زایده. کپسول ها سه وجهی، با ناو تقریبا تیز، به طول 1 تا 3/1 و عرض 3/1 تا 5/1 میلی متر، صاف، بدون کرک؛ خامه ها آزاد، به طول 3/0 تا 4/0 میلی متر. بذور بیضوی-چهارگوش تا بیضوی-سه گوش، به طول 8/0 تا 1 و عرض 6/0 تا 8/0 میلی متر، با 3 تا 5 فرورفتگی کم عمق و نا منظم عرضی در هر طرف، با سطحی زگیلک دار، قهوه ای روشن، بدون کارونکل. نمونه بررسی شده: ایران: استان کرمان، جیرفت، مرکز تحقیقات علی آباد، 626 متر، 15 / 7 / 1400، طهماسبی (IRAN 77784). ویژگی های مذکور با گونه Euphorbia hypericifolia مطابقت داشت. این گونه با منشا دنیای جدید از بسیاری از کشورهای دنیای قدیم مانند ایتالیا، چین، هند، سریلانکا، پاکستان، عراق، ترکیه، یونان و قبرس به عنوان یک گیاه مهاجم یا علف هرز گزارش شده است که نخستین گزارش از حضور آن برای فلور ایران می باشد. این ششمین گونه علف هرز یا مهاجم خارجی از زیربخش Hypericifoliae در ایران می باشد. براساس شواهد موجود، بذور این گونه توسط بستر آلوده کوکوپیت وارداتی از کشور سریلانکا به استان کرمان وارد کشور شده و کمتر از یک سال مساحتی بالغ بر یک هکتار از اراضی کشاورزی مرکز تحقیقات جیرفت را آلوده کرده است. به واسطه انتشار سریع این گونه به سایر مناطق و مشکل ساز بودن آن برای اکوسیستم های کشاورزی و طبیعی، توصیه می شود با روش های مختلف مدیریت، مناطق آلوده به این علف هرز مهاجم، هر چه سریعتر شناسایی و افراد آن به طور کامل معدوم شوند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.