علوم و مهندسی آبیاری
سال:1398 | دوره:42 | شماره:2 |تعداد مقالات:17

گزارش چهارم هیأت بین الدول تغییر اقلیم (IPCC)، در سال 2007 با تأکید بر جنبه های اقتصادی و توسعه سریع فناوری های جدید و گزارش پنجم آن در سال 2013 با تأکید بیشتر بر جنبه های اقتصادی و اجتماعی تغییر اقلیم و نقش آن در توسعه پایدار و مدیریت ریسک انتشار یافت. هدف این مطالعه، مقایسه تأثیر تغییر اقلیم بر دما و بارش استان اصفهان تحت سناریوهای گزارش چهارم و پنجم می باشد. نتایج نشان داد تا اواخر قرن بیست و یکم، تحت سناریوهای گزارش چهارم و پنجم، به ترتیب دما 49/4 و 19/4 درجه سانتی-گراد افزایش و بارش به میزان 68/4 درصد کاهش و 96/11 درصد افزایش خواهد یافت. همچنین نتایج حاکی از دقت بیشتر مدل های گزارش پنجم در مقایسه با گزارش چهارم می باشد. پهنه بندی اقلیمی نشان داد که تغییرات اقلیمی بخش های غربی استان اصفهان، بیشتر از بخش های مرکزی و شرقی می باشد که باعث کاهش منابع آبی در بخش های مختلف می شود.

یکی از مشخصه های مهمی که تاکنون در سرریزهای کلیدپیانویی کمتر به آن پرداخته شده، استهلاک انرژی می باشد. با توجه به این ویژگی بررسی استهلاک انرژی جریان روی سرریز کلیدپیانویی هدف اصلی مطالعه حاضر می باشد. بدین منظور در این مطالعه بلوک هایی در کلید خروجی سرریز کلیدپیانویی مستطیلی تعبیه شد. برای ارزیابی تأثیر پارامترهای ارتفاع موانع (Hb)و فاصله اولین ردیف موانع مستطیلی از تاج کلید خروجی (Ds)، یک مدل فیزیکی از سرریز کلیدپیانویی به عرض 90 سانتی متر ساخته شد. این سرریز روی یک فلوم آزمایشگاهی به طول 13 متر، عرض 90 سانتی متر و ارتفاع 1 متر تعبیه گردید. سپس موانع روی کلید خروجی سرریز قرار داده شد. آزمایش ها با دبی های مختلف از 5 تا 135 لیتر بر ثانیه صورت پذیرفت و میزان استهلاک انرژی سرریز مورد ارزیابی قرار گرفت. موانع در دو ارتفاع متفاوت (12 و 8 سانتی متر) و دو فاصله ( و طول کلید خروجی از ابتدای آن) قرار داده شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزایش ارتفاع موانع و افزایش فاصله ی اولین ردیف نصب، میزان استهلاک انرژی را افزایش می دهد. از طرفی پارامتر ارتفاع نسبت به فاصله، اثر بیشتری را در افزایش استهلاک انرژی دارد و میزان استهلاک انرژی در مدل با ارتفاع مانع 12 سانتی متر، اختلاف چندانی با مدل 8 سانتی متری نداشت؛ ولی حدود 10 درصد بیشتر از مدل بدون مانع بود. هم چنین استهلاک انرژی در مدل با فاصله ی به اندازه ی 4 درصد بیشتر از مدل با فاصله-ی و به اندازه ی 10درصد نیز بیشتر از مدل بدون مانع است. هم چنین با افزایش دبی، میزان استهلاک انرژی کاهش می یابد.

به منظور مدیریت رواناب شهری لازم است میزان رواناب به درستی برآورد گردد. از جمله مدل های پرکاربرد برای برآورد رواناب شهری، مدل SWMM است که یک برای یک واقعه رگبار و یا برای داده های پیوسته سری زمانی کیفیت و کمیت رواناب را شبیه سازی نماید. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی کارآئی کانال های جمع آوری رواناب با استفاده از مدل SWMM در حوضه شهری لیکک است. به این منظور ابتدا کارایی مدل مورد ارزیابی قرار گرفت. برای واسنجی مدل از سه واقعه بارندگی و به منظور ارزیابی و اعتبار سنجی مدل از دو واقعه استفاده شد. کارایی مدل در براورد دبی اوج و حجم جریان با استفاده از ضریب ناش-ساتکلیف، خطای مجموع مربعات و ضریب BIAS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از واسنجی مدل نشان داد که دبی اوج و حجم جریان شبیه سازی انطباق خوبی با مقادیر مشاهداتی دارد (74/0NS=، 0052/0RMSE=، 48/10BIAS%=) و از نتایج به دست آمده در واسنجی برای برآورد مقدار بهینه پارامترها استفاده شد. به منظور ارزیابی و اعتبار سنجی مدل از دو واقعه مجزا از مرحله واسنجی استفاده شد. نتایج حاصل از ارزیابی، کارایی و دقت مدل را تأیید می کند (58/0NS=، 0027/0RMSE=، 95/10BIAS%=). با استفاده از بارش طرح و مقادیر بهینه پارامترها، اقدام به شبیه سازی شبکه جمع آوری رواناب گردید. نتایج نشان داد که مدل SWMM کارایی خوبی در شبیه سازی دبی اوج و حجم سیلاب دارد. همچنین نتایج بیانگر این بود که کانال های موجود در شهر کارایی کافی در انتقال رواناب را ندارند و در بارش های با دوره های برگشت مختلف ممکن است باعث آبگرفتگی شوند.

یکی از راهکارهای سازگاری با کاهش منابع آبی، استفاده از منابع آبی نامتعارف نظیر آب دریای خزر برای محصولات غالب استان نظیر سویا میباشد. هدف از این پژوهش، ارزیابی کارایی مدلAquaCrop در شبیه سازی عملکرد سویا و استفاده از نتایج حاصل از واسنجی مدل برای بهینه سازی مصرف آب، تحت تنش های مختلف آبی و شوری است. به این منظور آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. سه سطح آبیاری شامل 75 درصد، 100 درصد و 125 درصد نیاز آبی و 3 سطح شوری شامل آبیاری با آب معمولی با شوری 6/0، آب با شوری 5 (شوری حد آستانه قابل تحمل توسط سویا) و آب با شوری 8 (بیش از حد آستانه) در کرتهای با ابعاد 3×3 متر بود. به کمک دادههای حاصل از سطح آبیاری کامل و بدون تنش شوری، مدل AquaCropبرای گیاه سویا واسنجی شد. ضریب تعیین بین مقادیر شبیه سازی و اندازه گیری شده در شرایط مختلف شوری و تنش خشکی برای عملکرد دانه و عملکرد بیوماس به ترتیب 969/0 و 957/0 و مقادیر ریشه میانگین مربعات خطا به ترتیب 39/0 و 95/0 تن درهکتار محاسبه گردید که نشان دهنده دقت قابل قبول مدل است. هم چنینمدل در شبیه سازی سطح آبیاری دقت بیشتری نسبت به تنش شوری در عملکرد دانه و عملکرد بیوماس داشت. در مجموع مدل پس از واسنجی شدن از دقت قابل قبولی در شبیه سازی برخوردار می باشد بر این اساس می توان دراستان گلستانشبیه سازی عملکرد سویا تحت تنش شوری ناشی از آب دریا و سطوح آبیاری از مدل AquaCrop استفاده کرد.

این پژوهش به منظور تعیین واکنش ارقام برنج بهرژیم های آبیاری در سیستم آبیاری بارانی اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی و سه تکرار طی دو سال (1382-1381)در ایستگاه تحقیقات شاوور وابسته به مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا گردید. عامل اصلی آبیاری در سه سطح 75، 100 و 125درصد آب مورد نیاز گیاه و عامل فرعی، سه رقم برنج پرمحصول به همراه سه رقمِ محلی عنبوری قرمز و چمپای 16 و 6 در نظر گرفته شد. بذور ارقام به صورت خشکه کاریبه عمق سه تا چهار سانتی متر در کرت هایی به ابعاد 11×11 متر مربع کشت گردید. تجزیه مرکب مربوط به عملکرد دانه نشان داد بین سال و اثر متقابل آن با رقم در سطح 1 درصد و ارقام نیز در سطح 5 درصد، تفاوت معنی دار بود، در سایر موارد اختلافی از نظر آماری مشاهده نشد. بیشترین عملکرد دانه مربوط به سال دوم با متوسط 3164 کیلوگرم در هکتار بود. با تغییر شرایط از تیمار 75 به 125 درصد، عملکرد دانه از 2572 به 2860 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. بالاترین راندمان مصرف آب مربوط به سطح 75 درصد با 179گرم در مترمکعب بود. در بین ارقام، بیشترین تولید دانه را چمپای 16 با متوسط 3035 کیلوگرم در هکتار داشت.

امروزه معضل کم آبی و محدودیت منابع آبی و همچنین حجم بالای تبخیر و هدررفت آب، باعث شده تا اهمیت روش های کاربردی مبنی بر کاهش میزان تبخیر از مخازن کوچک و بزرگ در سراسر دنیا روز به روز برجسته-تر گردد. در تحقیق حاضر از یک روش شیمیایی جدید به منظور کاهش میزان تبخیر از سطح منابع آب شرب و پساب سد باطله مجتمع مس سرچشمه استفاده شده است. در این روش با استفاده از رزین پلی ونیل بوتیرال به همراه الکل های چرب هگزادکانول و اکتادکانول ترکیبی جدید جهت کاهش میزان تبخیر ارائه شده است. به این منظور، با حل پودر جامد این رزین در حلال کلروفورم و پخش آن در سطح آب یک لایه پلیمری تشکیل می شود که این لایه مانع از خروج مولکول های سطح آب و تبخیر می شود. علاوه بر این حضور لایه پلیمری فوق در سطح آب می تواند به عنوان بستر پخش الکل های چرب نیز استفاده گردد. نتایج به دست آمده از تحقیق فوق نشان می دهد، ترکیب رزین پلی ونیل بوتیرال با الکل های چرب نتایج بهتری را نسبت به استفاده خالص از این مواد ارائه می دهد. نتایج پژوهش حاضر میزان کاهش تبخیر بر روی دو نمونه آب شرب و پساب با استفاده از ترکیب دو ماده فوق را به ترتیب 23/59 و 67/46 درصد نشان می-دهد.

بررسی جریان آب در خاک های اشباع و غیر اشباع به منظور تعیین دبی نشت، فشار آب منفذی، نیروی بالابرنده و گرادیان هیدرولیکی در طراحی سدها مورد توجه متخصصین است. شبیه سازی عددی یک روش سریع و کم هزینه برای مطالعه حرکت آب در محیط متخلخل است که در دهه های اخیر رشد چشم گیری داشته است. در این تحقیق، معادله ریچاردز در حالت دو بعدی و غیرماندگار با استفاده از روش عددی حجم محدود و شبکه بندی نامنظم مثلثی جداسازی و یک مدل کامپیوتری تهیه شد که قابلیت شبیه سازی حرکت آب در خاک اشباع و غیراشباع را دارد. در این مدل به منظور محاسبه هدایت هیدرولیکی در محیط غیراشباع برای شبیه سازی جریان می توان از رابطه ون گنوختن و یا توابع دیگر استفاده کرد. مدل عددی در دو بخش جریان محصور و غیرمحصور با داده های آزمایشگاهی سایر پژوهشگران صحت سنجی شد. متوسط خطای مدل عددی در محاسبه فشار در جریان محصور و غیرمحصور به ترتیب 1/1 و 5/1 درصد و متوسط خطای آن در محاسبه دبی نشت در جریان غیرمحصور 6/5 درصد است، که دقت مناسبی برای مدل عددی است. یکی از موارد بسیار مهم در کنترل پایداری سدهای خاکی، میزان فشار آب منفذی و نیروی نشت ایجاد شده در شرایط وقوع افت ناگهانی سطح آب در مخزن است. متوسط درصد خطای محاسبه فشار آب منفذی در شرایط نشت غیرماندگار توسط مدل عددی 6/5 درصد است. در شرایط افت ناگهانی سطح آب، توزیع فشار در جریان غیرماندگار در بخش های بالادست از حالت هیدرواستاتیک مقداری خارج شده و باعث اختلاف فشار آب منفذی محاسباتی و مشاهداتی می شود.

محدودیت کمی و کیفی منابع آب باعث شده است که در بسیاری از اراضی گیاهان با تنش آبی مواجه شوند. از این رو شناخت این تنش ها می تواند در مدیریت زراعی موثر باشد. تنش آبی تاثیر زیاد بر عملکرد، نقش مهمی در برنامه ریزی صحیح آبیاری، تعیین زمان و مقدار مناسب مصرف آب مورد نیاز گیاه دارد. شاخص تنش آبی گیاه(Crop Water Stress Index (CWSI) )یکی از پارامتر های برآورد تنش است. این تحقیق بمنظور برنامه ریزی آبیاری ذرت علوفه ای (SC-701) با استفاده از دمای سطح برگ در شرایط اقلیمی شمال اصفهان، در سال زراعی 1392-1393، با پنج تیمار آبیاری T5, T4, T3, T2, T1 به ترتیب 37، 63، 75، 87و 100 درصد تخلیه مجاز رطوبتی خاک و در چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد تخلیه مجاز رطوبتی خاک از 37 به 100 درصد، اختلاف دمای سطح برگ نسبت به دمای هوا حدود 4 درجه سانتیگراد شد و شاخص CWSIحدود سه و نیم برابر افزایش پیدا کرد. شاخص CWSI در روز قبل از آبیاری برای تیمارT1 تا T5 از حدود 12/0 تا 46/0 محاسبه شد. نتایج نشان داد معادله خط مبنای پایین تنش برای گیاه ذرت، تیمار T3 (75 درصد تخلیه مجاز رطوبتی) برابر با و معادله خط مبنای بالای تنش معادل درجه سانتیگراد است و شاخص تنش آبی گیاه که مبنای برنامه ریزی آبیاری است، 24/0 محاسبه شد. بررسی نتایج عملکرد تیمارها نشان داد که برنامه ریزی آبیاری در این منطقه، باید براساس تیمارT3 با 75 درصد تخلیه مجاز رطوبتی خاک انجام شود.

قوس بیرونی رودخانه، یکی از مناسب ترین مکان ها به منظور احداث آبگیر می باشد. در هنگام وقوع سیلاب، رسوبات با جریان انحرافی وارد آبگیرهای جانبی می شوند و مشکلاتی را هم چون تجمع رسوبات در ورودی، کانال و در پایین دست آبگیر به وجود می آورند. یکی از روش های کارآمد و مؤثر در کاهش میزان رسوب ورودی به آبگیرها، استفاده از صفحات مستغرق می باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از یک فلوم آزمایشگاهی با قوس 180 درجه ملایم، ابعاد ناحیه گردابی در کانال آبگیر جانبی منشعب از خم رودخانه در شرایط با و بدون حضور صفحات مستغرق با اشکال هندسی متفاوت، تحت شرایط هیدرولیکی یکسان مورد ارزیابی و مطالعه قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد، نسبت آبگیری یکی از عوامل مهم و موثر در شکل-گیری و تعیین ابعاد ناحیه گردابی است. با افزایش این نسبت، طول و عرض نسبی ناحیه گردابی کاهش می یابد. ابعاد ناحیه گردابی تا حدودی متأثر از زاویه استقرار صفحات مستغرق می باشد، به گونه ای که طول و عرض نسبی ناحیه گردابی در مقایسه با حالت بدون وجود صفحات مستغرق، با افزایش زاویه استقرار صفحات به طور متوسط به ترتیب حدود 5 درصد افزایش و حدود 7 درصد کاهش یافته است. علی-رغم ایجاد بریدگی در لبه ابتدایی راس و کاهش تا 29 درصدی سطح صفحات مستغرق، کارایی صفحات در ممانعت از ورود رسوبات به آبگیر جانبی و هدایت جریان سطحی به سمت دهانه آبگیر حفظ شده است.

پیش بینی عملکرد گیاهان راهبردی و برنامه ریزی برای توسعه کشاورزی با شناخت و کمی نمودن میزان اثر متغیرهای مهم آب و هوایی بر تولید محصول در هر منطقه امکان پذیر است. هدف این پژوهش تدوین مدل مناسب برای پیش بینی عملکرد گندم دیم به کمک متغیرهای آب و هوایی در منطقه بیجار واقع در کردستان می باشد. برای این منظور دوره رشد گندم دیم در منطقه به شش مرحله تقسیم و از متغیرهای آب و هوایی مربوط به پنج مرحله اول برای تعیین ساختار مدل استفاده شد. متغیرها شامل بارش، رطوبت نسبی، حداکثر و حداقل درجه حرارت، ساعات آفتابی و سرعت باد با دوره آماری 25 ساله (1366 تا 1390) بودند. با توجه به تعداد زیاد متغیرهای آب و هوایی، برای شناسایی عامل هایی که نقش اصلی دارند، از روش تجزیه به مؤلفه اصلیاستفادهشد. با استفاده از روش رگرسیون چندمتغیره و عامل های اصلی شناسایی-شده، مدل تخمین میزان عملکرد گندم دیم تدوین شد. نتایج تحلیل ها نشان داد با هشت مؤلفه می توان 85 درصد از واریانس کل 30 متغیر آب و هوایی مربوط به پنج مرحله دوره رشد گندم دیم در منطقه بیجار را توجیه نمود. هم چنین تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد با این هشت عامل می توان 6/84 درصد از تغییرات عملکرد گندم را توجیه و مدل سازی نمود (92/0R=). در میان عامل ها نیز عامل مربوط به متغیرهای آب و هوایی مرحله رشد زایشی گندم دیم بیشترین نقش را در تولید محصول منطقه بیجار ایفا نمود. درصد خطای مدل در برآورد عملکرد گندم دیم منطقه برای سال های 1391، 1392 و 1393 به-ترتیب 11، 68/9 و 8/15 درصد به دست آمد.

افزایش تولید محصول به ازای واحد حجم آب مصرفی نیازمند برنامه ریزی دقیق تر برای انتخاب روش مناسب آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب موجود در بخش کشاورزی است. بدین منظور این آزمایش طی سه سال زراعی (1395-1392) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان بر روی رقم کبکاب اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل مقدار آب مصرفی در روش آبیاری قطره ای زیرسطحی در سه سطح بر اساس 75، 100 و 125 درصد نیازآبی و در روش قطره ای سطحی بر اساس 100 درصد نیاز آبی بودند. آزمایشات بر اساس طرح بلوک کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. نتایج حاصل از اجرای طرح نشان دادتیمار برتر سطوح مختلف آبیاری، از نظر عملکرد، تیمار قطره ای سطحی و 100 درصد نیاز آبی بود که با تولید 6/8412 کیلوگرم در هکتار با تیمارهای 75، 100 و 125 درصد نیاز آبی در آبیاری زیرسطحی اختلاف معنی داری داشت. به دلیل مصرف کمتر آب در تیمار 75 درصد نیاز آبی نسبت به آبیاری قطره ای سطحی می توان این تیمار آبیاری و از نظر عملکرد و کارایی مصرف آب بیش تر می توان تیمار قطره ای سطحی را برای شهرستان بهبهان توصیه و پیشنهاد نمود. در صفت رطوبت میوه، تیمار قطره ای سطحی با 3/14 درصد رطوبت عنوان برتر و جایگاه نخست را از آن خود کرد و تیمارهای 125، 100 و 75 درصد نیازآبی به ترتیب با 8/11، 8/11 و 7/10 درصد رطوبت میوه به طور مشترک جایگاه یکسانی را به خود اختصاص دادند.

امروزه استفاده از مدل های برنامه ریزی ریاضی برای تعیین الگوهای زراعی مناسب از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. به همین منظور، در این مطالعه برای تعیین الگوی بهینه کشت و تخصیص آب و اراضی تحت شرایط عدم حتمیت در شهرستان همدان از مدل برنامه ریزی آرمانی فازی وزنی (WFGP) استفاده شد. این مدل با سه الگوی وزن های مساوی، وزن های متفاوت کاهنده، وزن های متفاوت افزاینده برای آرمان ها و محدودیت منابع آبی و با در نظر گرفتن اهداف زیست محیطی و اقتصادی طراحی شده است. داده های موردنیاز مربوط به سال 1393-1392 هستند که از پایگاه اطلاعاتی سازمان جهاد کشاورزی استان همدان جمع آوری شدند. اهداف به کار گرفته شده در مدل فوق شامل حداکثر کردن سود ناخالص، حداکثر کردن نیروی کار مورد نیاز و استفاده مطلوب از کود شیمیایی هستند. بدین منظور، مجموع درجه عضویت همه آرمان های فازی در مدل حداکثر گردید. حل مدل پیشنهادی در محیط نرم افزاری GAMS 24. 1 صورت گرفت. نتایج نشان داد که با ایجاد انعطاف در ضرایب فنی و به کارگیری وزن های مساوی برای آرمان های فازی، منابع موجود به صورت بهینه تخصیص یافته و مجموع سطح زیر کشت محصولات زراعی نسبت به شرایط فعلی 22 هکتار کاهش می یابد. اما با به کارگیری وزن های متفاوت فزاینده و کاهنده برای آرمان ها، مجموع سطح زیر کشت محصولات زراعی به ترتیب 25 و 875 هکتار افزایش می یابد. با توجه به نتایج به دست آمده، جهت توسعه بخش کشاورزی استان همدان، برنامه ریزی و مدل سازی از پایین به بالا پیشنهاد شد. برای تحقق این امر، نیاز است که تصمیمات لازم از سطح شهرستان شروع شده و تا سطح ملی ادامه یابند.

دقت در طراحی و مدیریت صحیح سیستم های آبیاری بارانی از عوامل مهم در توسعه و بهبود آن هاست. بنابراین در این پژوهش، به بررسی نحوه ی طراحی، اجرا و بهره برداری از سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آب پاش متحرک در شهرستان اقلید در فارس پرداخته شد. برای این منظور، هشت سیستم به عنوان نمونه انتخاب شد. برای ارزیابی این سیستم ها از معیار های ضریب یکنواختی کریستیانسن(CU)، یکنواختی توزیع(DU)، بازده پتانسیلکاربرد در ربع پایین (PELQ)، بازده واقعی کاربرد در ربع پایین (AELQ)، بازده کاربرد (Ea)، بازده ترکیبی (Ec)، تلفات تبخیر و بادبردگی (WDEL) و تلفات نفوذ عمقی(DP) استفاده شد. مقادیر متوسط شاخص های CU، DU، PELQ، AELQ، Ea، Ec، WDEL و DP به ترتیب برابر 37/73، 82/61، 51/54، 31/52، 50، 1/82، 84/12 و 32/5 درصد به دست آمد. نتایج این تحقیق بیانگر این بود که دلیل پایین بودن PELQ وAELQمشکلات مربوط به طراحی و بهره برداری است. بر اساس نتایج، می توان با کاهش فواصل آب پاش ها، تنظیم فشار و عدم استفاده از تعداد زیاد آب پاش به طور هم-زمان، یکنواختی توزیع را افزایش داد. هم چنین با کاهش مدت زمان آبیاری، تلفات آبیاری کاهش و بازده ترکیبی و بازده کاربرد آب در سیستم افزایش می یابد.

به منظور بررسی اثر عدم قطعیت خروجی مدل های HadCM3 و ECHO-G بر پیش بینی دمای حداقل و حداکثر، بارش و شدت خشکسالی (شاخص SPI) استان گلستان طی دوره 2045-2016 نسبت به دوره 2015-1986، خروجی این مدل ها توسط مدلLARS-WG در 15 ایستگاه هواشناسی ریزمقیاس شد. عدم قطعیت مدل ها به روش وزن دهی میانگین های مشاهداتی و نمودار جعبه ای و تحلیل آماری داده ها به روش آزمون-های تجزیه واریانس و مقایسه میانگین انجام گرفت. نتایج نشان داد در شبیه سازی بارش و دما مدل HadCM3 در منطقه های غرب و مرکز و مدل ECHO-G در منطقه شرق وزن بیشتری داشتند. در عین حال بر اساس تحلیل نمودار جعبه ای، میزان عدم قطعیت دمای حداقل و حداکثر در بیشتر ماه ها در دو مدل یکسان بود ولی در خصوص بارش عدم قطعیت مدل HadCM3 در اغلب ماه ها بیشتر از مدل ECHO-G است. مطابق پیش بینی مدل های HadCM3 وECHO-G، میانگین سالانه دمای حداقل به ترتیب 5/0 و 6/1 و دمای حداکثر به ترتیب 2/0 و 7/0 درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت. همچنین این مدل ها به ترتیب افزایش معنی دار بارش سالانه (9/30 میلی متر) و کاهش غیرمعنی دار آن (8/11 میلی متر) را پیش بینی کردند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر مدل سازی در مقیاس ماهانه بر درصد وقوع دوره های نرمال و ترسالی و در مقیاس سالانه بر درصد وقوع دوره ترسالی خیلی شدید تأثیر دارد. بیشترین مساحت طبقه های بارش سالانه استان در دوره پایه و پیش بینی مدل ECHO-G در محدوده 550-350 میلی متر و در پیش بینی مدل HadCM3 در محدوده 650-450 میلی متر مشاهده شد.

شکست و تخریب پل ها بر اثر آبشستگی در فونداسیون آنها علاوه برخسارات مالی و بعضاً جانی، راه ارتباطی به نقاط سیل گیر و محتاجکمکرسانیرانیز قطع می کند. مطالعات انجام شده روی 383 پل در ایالات متحده نشان می دهد که در 25 درصد آن ها تخریب پایه و در 72 درصد تخریب تکیه گاه، علت شکست پل بوده است. به همین منظور حفاظت پایه و تکیه گاه پل از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. صفحات مغروق صفحاتی هستند که بر خلاف سایر روش ها روی بستر قرار نمی گیرند که خود باعث آبشستگی بستر شوند بلکه با فاصله از بستر و به صورت مغروق درون عمق آب قرار می-گیرند. هدف این تحقیق بررسی عملکرد صفحات مغروق در کنترل آبشستگی اطراف تکیه گاه پل به ازای فواصل نصب مختلف (فواصل 5/0، 1، 5/1 و 2 برابر طول مؤثر تکیه گاه) و تحت شرایط مختلف جریان (اعداد فرود 15/0، 17/0، 2/0 و 22/0) می باشد. نتایج نشان داد که به طور متوسط در شرایط مختلف جریان صفحات با فواصل نصب La5/0، La1، La5/1 و La2 عمق آبشستگی تکیه گاه را به ترتیب 23، 17، 31 و 42 درصد نسبت به حالت بدون حضور صفحه کاهش دادند.