رواناب یکی از پارامترهای مهم چرخه آبی طبیعت و مدیریت منابع آب حوضه های آبریز می باشد. در این تحقیق از تکنیک های سنجش از دور و GIS برای برآورد پتانسیل رواناب حوضه خسروآباد، واقع در استان همدان استفاده گردید. بدین منظور ابتدا لایه های موضوعی مختلفی از قبیل نقشه های کاربری اراضی و پوشش گیاهی، مدل رقومی ارتفاع، شیب، نقشه گروه هیدرولوژیکی خاک و موقعیت زیر حوضه های منطقه تهیه شدند. سپس با از لایه های اطلاعاتی تهیه شده، یک روش وزن دهی جهت تعیین پتانسیل رواناب منطقه بکار گرفته شد. همچنین به منظور بررسی تغییرات مکانی رواناب، پتانسیل برآورد شده در مناطق مختلف حوضه به چهار رده کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد طبقه بندی گردید و با روش SCS که برای سه وضعیت شرایط رطوبتی پیشین خاکی (خشک، نرمال و مرطوب) تعیین شده بود، مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که روش وزنی قادر به برآوردی قابل قبول از توزیع مکانی رواناب می باشد و از این روش می توان جهت برآورد پتانسیل سیل خیزی به خصوص در هنگامی که کمبود داده های وجود دارد، استفاده نمود. همچنین این نتایج نشان می دهند که با افزایش رطوبت از وضعیت خشک به مرطوب، میزان شماره منحنی در حدود 30 درصد افزایش می یابد.