نگاه ایرانی روابط خارجی (ایرفا)
سال:1394 | دوره:6 | شماره:1 (پیاپی 21) |تعداد مقالات:6

موقعیت ژئوپلیتیکی که جمهوری اسلامی ایران در آن قراردارد، به طور بالقوه این کشور را در مسیر راهروهای بین المللی انتقال نفت، گاز، کالا و مسافر قرارداده ولی با سیاست منزوی کردن ایران و توسط امریکا، این راهروها نیز دچار ناکارامدی های ساختاری شده اند. حل وفصل احتمالی مناقشه هسته ای ایران و غرب که نقطه عطفی در روابط ایران و جامعه بین المللی است، این پرسش را مطرح می کند که متعاقب کاهش قابل توجه بار امنیتی در روابط اروپا و ایران و استمرار و تقویت سیاست خارجی توسعه گرا از سوی ایران، چه تحولاتی در وضعیت پرچالش دو برنامه راهرو گاز جنوبی و راهرو تراسیکا به وجود خواهد آمد؟ یافته تحقیق این است که در میان مدت مهم ترین مانع ابتکار راهرو گاز جنوبی -مانع سیاسی- برداشته خواهد شد، اما راهرو تراسیکای اتحادیه اروپایی به دلیل موانع زیرساختی، تغییر عمده ای نخواهد کرد. نتیجه تحقیق این است که ایران با برنامه ریزی صحیح می تواند در راهرو گاز جنوبی حضور موثر داشته باشد و همچنین ذیل برنامه تراسیکا نیز از مزایایی بهره مند شود.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در ابتدای قرن بیستم مطالعات ایران به عنوان بخشی از مدل شرق شناسی کلاسیک با رویکرد زبان شناسی در امریکا آغاز شد. دانشگاه ها و موسسات مطرحی در امریکا همچون هاروارد، کلمبیا، استنفورد، ییل و برکلی بخش های مطالعات ایران و یا پارس را را ه اندازی کردند. در برنامه های آموزشی اولیه تاکید بیشتر بر تمدن ایران باستان و زبان بود. بعد از جنگ جهانی دوم رویکرد جدیدی به عنوان بخشی از برنامه های مطالعاتی خاورمیانه شناسی مطرح شد. این رویکرد تلاش داشت تا از جنبه مدرن و علم بین الملل به مطالعه ایران بپردازد. اگرچه مطالعات ایران به عنوان یک رشته مستقل شناخته می شد، انقلاب اسلامی سال 1979 میلادی برنامه های مطالعاتی ایران را در امریکا دستخوش دگرگونی عظیمی کرد و به آن اهمیت سیاسی بخشید. مقاله پیش رو با نگاهی کوتاه سیر تکاملی و پیشرفت برنامه های مطالعاتی ایران در امریکا را مورد مطالعه قرار می دهد. سپس رویکرد های متفاوت را که موجب تولید آگاهی در مورد ایران شده است از ابتدا تا امروز مورد بررسی قرار خواهد داد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این مقاله با استفاده از واقع گرایی نئوکلاسیک به تجزیه و تحلیل سیر تکاملی روابط امریکا و رژیم صهیونیستی از زمان شروع با اعتدال آن در دهه های 40 و 50، تا روابط «ویژه» امروز می پردازد. حمایت جدی امریکا از اسرائیل زمانی آغاز شد که تصمیم گیرندگان واشنگتن وجود یک دولت یهودی را در مبارزه با نفوذ شوروی با اهمیت ارزیابی کردند، این برداشت بویژه بعد از جنگ شش روزه در سال 1967 تقویت شد. با این حال بعد از جنگ سرد ارزش اسرائیل به عنوان مهره ای برای محقق کردن اهداف امریکا در منطقه رنگ باخت. در جنگ اول خلیج فارس اسرائیل به مسوولیتی برای امریکا تبدیل شد. مقاله تلاش دارد این موضوع را مطرح کند که در بلند مدت اهداف امریکا در منطقه و به طبع آن ارزش استراتژیک اسرائیل برای رسیدن به این اهداف، مهم ترین عامل در سیاست خارجی امریکا خواهد بود. در نتیجه عواملی مانند عقاید شخصی سیاستمداران امریکایی، رای یهودی-امریکایی و لابی اسرائیل تنها توانایی به تاخیر انداختن زوال روابط ویژه واشنگتن-تل آویو را در آینده خواهند داشت.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

نقش لابی های یهودی در روند تصمیم گیری در امریکا یکی از بحث برانگیز ترین موضوعات روابط بین الملل است که توجه بسیاری از سیاست مداران، محققان و دانشجویان را به خود جلب کرده است. مقاله پیش رو به بررسی عملکرد لابی های یهودی در ساختار تصمیم گیری امریکا و عوامل تاثیر گذار بر آن می پردازد. براساس آمارهای بدست آمده در این پژوهش و با توجه به حقایق تجربی و کاهش تاثیر لابی های یهودی در ساختار اجرایی امریکا و روابط ویژه میان واشنگتن و تل آویو غیر محتمل به نظر می رسد. مصالح استراتژیک مشترک به درک بهتر این رابطه کمک خواهد کرد. روابطی که مصالح ملی امریکا را به عنوان عامل محوری مطرح می کند. در نتیجه مقصود اصلی لابی های یهودی از طریق بررسی سیاست داخلی امریکا قابل ارزیابی است.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هنگامی که اوباما به عنوان رییس جمهور امریکا برگزیده شد، سیاست جدیدی در مورد جنگ های پرهزینه این کشور در عراق و افغانستان با توجه به خواسته ها و اهداف امریکا اتخاذ کرد. آسیا گرایی و یا توازن مجدد قدرت از محدوده خاورمیانه فراتر رفت و شامل توان عظیم منطقه آسیا- پاسفیک شد. با توجه به این موضوع، سوال اصلی مقاله آن است که اهمیت خاورمیانه در سیاست خارجی امریکا چیست؟ پاسخ این سوال بدینگونه است که سیاست اوباما نسبت به خاورمیانه با توجه به افزایش اهمیت شرق آسیا در حال کمرنگ شدن است. در دوران ریاست جمهوری اوباما، با توجه به کاهش قدرت امریکا و تهدید چین و اسلام گرایی او ناچار به تعامل با ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای در خاورمیانه و چین به عنوان یک قدرت منطقه ای در شرق آسیا شد. در نتیجه در قالب استراتژی منسجم، اوباما تاکید داشت گفتگوها با ایران مهمترین چالش استراتژیک در خاورمیانه است. با توجه به این موضوع، می توان گفتگوهای همزمان هسته ای با ایران و همچنین کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در کمپ دیوید در سال 2015 را تلاش امریکا در همکاری ایران با این شورا دانست. همزمان و مهمتر از آن آسیاگرایی به عنوان یک نیروی قوی در تمامی حوزه ها (استفاده از نیروهای کوچک، سریع و پیشرفته تر نظامی در کنار قدرت اقتصادی برای تامین نیازهای اقتصادی امریکا مانند شغل، صادرات و سرمایه گذاری) در جهت حفظ جایگاه رهبری جهانی امریکا برای مدیریت رشد چین در دستور کار قرار گرفت. آسیاگرایی فرمولی برای قرن 21 است تا قدرت امریکا را در قرن 22 حفظ کند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقاله پیش رو تحلیل سازه انگارانه تولید نظر کارشناسی در حوزه سیاست امریکا در قبال اسلام در موسسات رند و بروکینگز است. اگرچه دوگانگی اعتدال و افراطی گری در شرحه فکری هر دو موسسه مطالعاتی وجود دارد، اما تفاوت موجود در ساختار معنایی این دو مفهوم باعث ایجاد دو چارچوب متفاوت شده است. به نظر رند، دولت امریکا باید از جنگ عقیدتی «درون اسلام» جانب داری کند و به صورت فعال و از طریق حمایت از ایجاد نمونه های محلی، اعتدال گرا و مدرن اسلام و ساخت شبکه های معتدل از مسلمانان، در «دین سازی» شرکت کند. اندیشه ناشی از جنگ سرد جدید، در بطن این شناخت امریکا از اسلام و جهان اسلام قرار دارد. در مورد بروکینگز، ساختار سیاست مسلمانان به صورت واقع بینانه تعریفی از «وضع دشوار اسلام گرایان» ارائه می دهد که تعامل با اسلام گرایان معتدل را برای دولت امریکا ضروری می داند. این موسسه به دولت امریکا پیشنهاد می دهد تا تلاش کند، اسلام گرایان را به پسا-اسلام گرایی و یا اسلام گرایی لیبرال تشویق کند تا بلکه این افراد را که معتقد به فرایند دموکراتیک هستند مورد استفاده قرار دهد و بوسیله آنها تبدیل شدن به پناهگاهی برای خشونت را نپذیرد. با وجود تفاوت ها، آنچه چارچوب رند و بروکینگز را به هم پیوند می دهد، رد اسلام سیاسی به عنوان تهدیدی برای برتری امریکا و اسرائیل در منطقه است که مثال آن جمهوری اسلامی ایران و همراهانش در گروه های اسلامی مقاومت است.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.