مشاوره کاربردی
سال:1395 | دوره:6 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

هدف پژوهش حاضر ارزیابی مدل رابطه خوددلسوزی، همدلی زناشویی و افسردگی با میانجی گری بخشش زناشویی زنان بود. 200 زن متاهل خانه دار از میان کلیه زنان متاهل خانه دار شهرستان حمیدیه اهواز به روش نمونه گیری تصادفی و بر اساس ملاک های ورود و خروج از مناطق سه گانه شهرداری این شهرستان انتخاب شدند، و مقیاس های خوددلسوزی (SCS) ، بخشش تخلف-خاص زناشویی (MOFS)، همدلی (MES) و پرسشنامه افسردگی بک (BDI) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی همزمان به روش بارون و کنی (1986) و نرم افزار آماری 21- SPSS تحلیل شدند. ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیرهای خوددلسوزی با همدلی زناشویی، خوددلسوزی با بخشش زناشویی و همدلی زناشویی با بخشش زناشویی همبستگی مثبت معنادار و بین متغیرهای خوددلسوزی با افسردگی، همدلی زناشویی با افسردگی و بخشش زناشویی با افسردگی همبستگی منفی معنادار وجود دارد (p<0.01) نیز تحلیل های رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی نشان دادند که بخشش زناشویی میانجی بین خوددلسوزی و افسردگی و همدلی زناشویی و افسردگی هستند. در نتیجه میتوان بیان کرد که خوددلسوزی، همدلی زناشویی و بخشش زناشویی یک نقش راهبرد مقابله ای در کاهش نشانه های افسردگی و افزایش سلامت روانشناختی دارند.

پژوهش حاضر به منظور اعتباریابی پرسشنامه نیازهای مشاوره ای دانش آموزان دبیرستانی در حوزه های مختلف روانشناختی، تحصیلی و شغلی انجام شد. 734 دانش آموز دختر و پسر پایه دهم و یازدهم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله از نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز برگزیده و پرسشنامه سنجش نیازهای مشاوره ای دانش آموزان دبیرستانی اسکولی را تکمیل کردند. یافته ها نشان داد که پرسشنامه سنجش نیازهای مشاوره ای شامل هفت عامل ارتباطات اجتماعی، برنامه ریزی درسی، موارد حاد، مشاوره تحصیلی، ادامه تحصیل، مسائل جنسی و آشنایی با خدمات مشاوره است. ضریب پایایی آلفای کرونباخ این پرسشنامه 0.95، بود، و نیاز به مشاوره برای اطلاع از شرایط تحصیل در دانشگاه ها دارای بیشترین میانگین و نیاز به مشاوره برای مواردی مانند سوءاستفاده بدنی، خودکشی، مشروبات و مواد مخدر دارای کمترین میانگین هستند.

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر افزایش مهارت های تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر سال سوم متوسطه اول شهر خرم آباد انجام گرفت. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 دانش آموز دختر دبیرستانی در شهر خرم آباد به روش تصادفی انتخاب و به گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) واگذار شدند. شرکت کننده های گروه آزمایش 8 جلسه آموزشی مهارت های تحصیلی را به مدت دو ماه دریافت کردند، و به پرسشنامه مهارت های تحصیلی کانگاس و چک لیست نمرات پیشرفت تحصیلی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و از طریق نرم افزار 21- SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر بهبود مهارت های تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر موثر است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر ارتقای مهارت های تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر تاثیر فراوانی دارد.

شناخت چالش های موجود دانش آموزان دوره دبیرستان به دلایل واقع شدن در مرحله حساس رشد شخصیت و ضرورت پاسخگویی به انتظارات این مرحله، دارای اهمیت ویژه ای است زیرا هرگونه مداخله مشاوره ای نیازمند شناخت این چالش هاست. هدف پژوهش حاضر بررسی تجارب معلمان، مشاوران و مدیران مدارس از مشکلات رفتاری دانش آموزان مقطع دبیرستان بود. این پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. جامعه پژوهش شامل کلیه معلمان، مشاوران و مدیران دوره دبیرستان شهرهای تبریز، رشت، تهران، کرمانشاه، خرم آباد، اصفهان و اردبیل بود. 48 نفر از پرسنل مدارس مختلف شهرهای فوق الذکر به روش نمونه گیری داوطلبانه برگزیده شدند. اطلاعات با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته و روش کدگذاری و استخراج مضمون های اصلی و فرعی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که چالش های ارتباطی، چالش های انضباطی، کاهش انگیزه پیشرفت، عدم مهارت در حل مساله، سردرگمی هویت و چالش های عاطفی- هیجانی مهم ترین چالش های هیجانی- اجتماعی و تحصیلی هستند. بنابر این، شناسایی مشکلات اصلی این دوره موجب خواهد شد تا برنامه ها و مداخله های کاربردی بیشتری در آینده مد نظر قرار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی آموزه های دینی بر کیفیت زندگی و مولفه های آن در زوج های ارجاعی به شعب شوراهای حل اختلاف شهر اهواز بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به شعب شوراهای حل اختلاف شهر اهواز در سال 1395 بود، که 16 زوج به صورت داوطلب انتخاب و به طور تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل واگذار شدند، و به پرسشنامه کیفیت زندگی پاسخ دادند. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. زوج های گروه آزمایش آموزه های دینی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای یک بار در هفته دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی مانند تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری 16- SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش آموزه های دینی در مراحل پس آزمون و پیگیری موجب بهبود کیفیت زندگی و مولفه های آن در زوج های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است، بنابراین آموزه های دینی نقش بسزایی در ارتقاء و افزایش کیفیت زندگی زوج ها دارد.

این پژوهش با هدف بررسی روابط بین دختران و پسران از دیدگاه دختران نوجوان در سنین 15 تا 18 سالگی انجام گردید. پژوهش حاضر یک پژوهش کیفی از نوع مطالعه موردی است و نمونه گیری با استفاده از روش داوطلبانه از جامعه دختران مقطع متوسطه شهرستان های جنوب استان کرمان انجام گرفت. ابزارهای جمع آوری اطلاعات، مصاحبه نیمه ساختار یافته (10 نفر) و بحث در گروه های متمرکز (سه گروه 6 نفره) بودند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل چارچوب انجام شد. یافته ها نشان داد که دختران نوجوان، روابط دختر و پسر را در سه طبقه اصلی علل (ویژگی های شخصیتی، عوامل تربیتی و عوامل اجتماعی)، پیامدها (آسیبهای عاطفی–روانی، اجتماعی، خانوادگی، مشکلات تحصیلی و زندگی مشترک آینده) و راهکارها (مدرسه ای، مربوط به خانواده و حمایت اجتماعی) مطرح کردند. از دیدگاه شرکت کنندگان ویژگی های شخصیتی، عوامل تربیتی و اجتماعی در کیفیت شکل گیری رابطه با دوست غیرهمجنس موثرند و پیامدهایی را برای این روابط برشمردند که با آموزش به نوجوانان از پیامدهای جبران ناپذیر این نوع روابط کاسته خواهد شد، که این امر بایستی در برنامه های مرتبط با سلامت روان نوجوانان مورد توجه ویژه قرار گیرد.