تحقق عدالت قضایی را می توان هدف غایی هر نظام قضایی و حقوقی دانست. نوع الفاظ و شیوه بیان اقرار توسط مقر یا ادای شهادت از سوی شاهد یا تنظیم اسناد مختلف از سوی خواهان و خوانده می تواند تابع عوامل مختلفی مثل سن، جنس، نژاد، قومیت، میزان سواد و سلامت روحی و جسمی، هوش، فرهنگ اجتماعی و غیره باشد. بر این اساس کشف مراد اصلی و حقیقی افراد مزبور از سوی قاضی در برخی موارد تا حدی دشوار می شود که می تواند مانعی برای تحقق عدالت قضایی تلقی گردد. در چنین مواردی است که نقش مهم زبان شناسی قضایی برای تحلیل محتوای کلامی و مکانیزم زبانی افراد درگیر در یک فرایند دادرسی به خوبی قابل درک است. تبیین نقش مهم زبان شناسی قضایی در دادرسی ها دانشی میان رشته ای است که تقریبا به تازگی در برخی از کشور های خارجی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله درصدد است تا ضمن مطالعه چند قضیه خاص در حقوق خارجی و تبیین نقش دانش زبان شناسی قضایی در بهبود کیفیت دادرسی ها و تحقق هر چه بیشتر عدالت، پیشنهاداتی برای ارائه به مراجع ذی صلاح، دادگاه ها و حقوق دانان ایرانی جهت ترکیب دانش حقوق و زبان شناسی ارائه و افق جدیدی را پیش روی آنها باز نماید.