مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1383 | دوره:17 | شماره:1 (مسلسل 38) |تعداد مقالات:13

بیان مساله: در بسیاری از تحقیقات دندانپزشکی، تعیین میزان تخریب یا ساخت استخوان در اثر پیشرفت بیماری یا موفقیت درمان، از اهداف اصلی به شمار می رود. از آنجا که چشم انسان قادر به تشخیص تغییرات اندک دانسیته رادیوگرافیک نیست، برای محاسبات کمی، از روشهای دقیقتری چون دانسیتومتری دیجیتال مستقیم و غیر مستقیم یا دانسیتومتری اپتیک استفاده می شود.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین دقت دانسیتومتری با یک روش جدید دیجیتال یعنی Photoshop اصلاح شده انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه که از نوع بررسی تست ها بود، از 37 نمونه محلول اوروگرافین با سه غلظت 12.5، 25 و %37.5 با شرایط یکسان روی فیلم های شماره 2 دندانی تصویر رادیوگرافیک، تهیه و توسط اسکنر دیجیتایز شد. از هر تصویر منطقه ای به ابعاد 800×800 پیکسل جدا و با فرمت JPEG فشرده و ذخیره گردید. میانگین ارزش پیکسلی هر تصویر به صورت عددی بین صفر تا 255 با استفاده از الگوریتم نوشته شده در MATLAB 6.1 محاسبه گردید. همبستگی بین غلظت نمونه و مقادیر عددی محاسبه شده برای هر تصویر با آنالیز رگرسیون و معنی داری اختلاف اعداد محاسبه شده برای غلظتهای مختلف با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) بررسی شد. برای آزمون اختلاف گروهها به صورت دو به دو از Tukey HSD استفاده گردید؛ همچنین از آزمون آلفا کرونباخ برای بررسی تکرارپذیری روش در اندازه گیریهای سه گانه استفاده شد.یافته ها: آنالیز رگرسیون همخوانی بین غلظت و میانگین ارزش پیکسلی محاسبه شده را قوی (r=0.883) نشان داد؛ اختلاف میانگین ارزش پیکسل ها برای غلظتهای مختلف نیز معنی دار بود (P=0.0001)؛ همچنین ضریب تکرارپذیر مناسبی در مورد بررسیهای مکرر یک نمونه (a=%99.96) و نمونه های مشابه (%99.68=a) حاصل گردید.نتیجه گیری: دانسیتومتری به روش Photoshop اصلاح شده، به علت دقت بالا، سهولت استفاده و عدم نیاز به دانسیتومتر می توانند جایگزین مناسبی برای روش دانسیتومتری معمولی یا اپتیک باشد.

بیان مساله: پریودنتیت مزمن از شایعترین بیماریهای پریودنتال در جهان است که با استفاده از روشهای جراحی و غیرجراحی درمان می شود.هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر داکسی سایکلین و دارونما بعد از انجام جرمگیری و صاف کردن سطح ریشه (SRP: Scaling & Root Planning) در پریودنتیت مزمن به روش غیر جراحی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای دو سویه کور، بیماران مراجعه کننده به بخش پریو دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام SRP برای 22 بیمار به طور تصادفی داکسی سایکلین 20 میلیگرمی دو بار در روز به مدت 3 ماه و برای 23 بیمار با همان روش دارونما تجویز گردید. شاخصهای مورد بررسی خونریزی حین پروب کردن (BOP)، پاکت های کمتر یا مساوی 6 میلیمتر، پاکت های بیشتر یا مساوی 7 میلیمتر و چسبندگی کلینیکی در 2 گروه کمتر از 6 و بیشتر از 7 میلیمتر بود. دو گروه پس از 3 و 6 ماه با استفاده از آزمون t با هم مقایسه شدند.یافته ها: میزان خونریزی در حین پروب کردن در گروه مورد و به دنبال SRP پس از 3 ماه (007/ 0P) و 6 ماه (045/0 P) نسبت به گروه شاهد کاهش بیشتری داشت. کاهش عمق پاکت (PD) در هر گروه کمتر از 6 و بیشتر از 7 میلیمتر نسبت به گروه مورد کاهش قابل توجهی داشت (05/0 P<). در مورد چسبندگی کلینیکی (CAL) نیز مقایسه دو گروه کمتر از 6 و بیش از 7 میلیمتر بعد از 3 ماه (11/0 P=) و 6 ماه (035/0 P=) با برتری گروه مورد همراه بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز داکسی سایکلین بعد از SRP به مدت 3 ماه در بهبود شاخصهای کلینیکی اثرات بسیار بهتری نسبت به SRP بدون تجویز این دارو دارد. پیشنهاد می شود داکسی سایکلین برای درمان پریودنتیت مزمن بعد از SRP تجویز شود.

بیان مساله: یکی از مشکلات درمان بیماریهای پریودنتال، گسترش بیماری به ناحیه انشعاب ریشه ها می باشد. روشهای متعددی برای درمان این ضایعات مطرح گردیده است. این روشها شامل درمانهای Resective، Conservative و Regenerative می باشد.هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش بازسازی شامل روش موقعیت دادن کرونالی فلپ و استفاده از ماده آلوگرفت Demineralized Bone Matrix (Dynagraft) به منظور بازسازی استخوان در درگیری فورکیشن درجه II فک پایین انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه Randomized Controlled Clinical Trial که به صورت دو سویه کور انجام شد، 12 نفر از مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران (9 زن و 3 مرد) که در محدوده سنی 25 تا 40 سال بودند، مورد بررسی قرار گرفتند؛ این افراد دارای درگیری فورکای درجه II مولرهای فک پایین (طبقه بندی Glickman) به صورت Bilateral بودند. مولرهای یک طرف توسط ماده پیوندی Dynagraft و طرف مقابل توسط روش موقعیت دادن کرونالی فلپ مورد درمان قرار گرفتند. متغیرهای عمق پاکت (PPD)، سطح چسبندگی کلینیکی (CAL)، لثه کراتینیزه (KG) و عمق پروبینگ افقی (HPD) در زمان عمل، 3 و 6 ماه پس از جراحی اندازه گیری و ثبت شدند. همچنین به منظور بررسی تغییرات رادیوگرافیک استخوان و نیز تایید یافته های حاصل از اندازه گیریهای کلینیکی در مقاطع زمانی فوق، رادیوگرافی RVG نیز انجام شد. تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری Paired t انجام شد.یافته ها: میانگین کاهش PPD 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 75/1 و 25/2 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 26/1 و 27/1 میلیمتر بود (005/0 P<). میانگین Attachment Gain 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 1/1 و 5/1 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 2/0 میلیمتر و 3/0 میلیمتر بود. میانگین کاهش لثه کراتینیزه 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 5/0 و 6/0 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 1/1 میلیمتر و 1/1 میلیمتر بود (005/0 P<). میانگین کاهش HPD 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 55/1 و 2 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 55/0 و 55/0 میلیمتر بود (01/0 P<). رادیوگرافی RVG تهیه شده از نواحی فوق 3 و 6 ماه بعد از عمل نشانگر تایید تغییرات ایجادشده طبق یافته های حاصل از اندازه گیریهای کلینیکی بود؛ به گونه ای که ترمیم استخوان (Bone Filling) در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بهتر بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان استفاده از ماده پیوندی (Dynagraft) DBM را به عنوان روشی مناسب برای درمان ضایعات درجه II مولرهای فک پایین توصیه نمود. به هر حال مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر، مشاهدات طولانی مدت تر و نیز بررسی بافت شناختی برای ارزیابی کامل این گونه روشهای بازسازی و پتانسیل آنها برای ترمیم درگیری فورکا مورد نیاز است.

بیان مساله: پاکسازی و شکل دهی کانال یکی از گامهای مهم در درمان ریشه دندان می باشد. در این مورد هر روزه وسایل جدیدی توسط شرکتهای مختلف طراحی و وارد بازار می شوند. هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان کارایی روشهای چرخشی Profile، Protaper، Flex Master و دستی NiTi K-File در آماده سازی کانال ریشه انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی 80 ریشه مزیال دندانهای مولر فک پایین انسان که تازه بیرون آورده شده بودند، انتخاب شدند. در هر ریشه یکی از کانال ها به عنوان شاهد و کانال دیگر به عنوان مورد در نظر گرفته شد. این ریشه ها به چهار گروه مساوی تقسیم شدند و هر یک از آنها توسط یکی از فایل های Profile، Protaper، Flex Master و فایل دستی NiTi K آماده شدند. پس از دکلسیفیکاسیون, مقاطع میکروسکوپی از ریشه ها در فاصله 3 و 5 میلیمتری از انتهای اپکس تهیه شد و با استفاده از میکروسکوپ نوری ارزیابی شد. معیار ارزیابی بر اساس میزان دبری و پره دنتین باقیمانده و میزان صاف شدن دیواره های کانال بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری Kruskal- Wallis تحلیل گردید. یافته ها: میزان دبری باقیمانده در مقطع 3 میلیمتری، در گروه Protaper، Flex Master به طور معنی داری کمتر بود (05/0 P<) ولی در مقطع 5 میلیمتری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. از نظر میزان پره دنتین باقیمانده در مقاطع 3 و 5 میلیمتری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. Protaper به طور معنی داری دیواره های صاف تری نسبت به گروههای دیگر در مقاطع 3 و 5 میلیمتری ایجاد نمود (05/0 P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد برای پاکسازی کانال ریشه استفاده از فایل Protaper، مناسب تر باشد.

بیان مساله: رادیوگرافی رایجترین روش محاسبه طول کارکرد به شمار می رود ولی به دلیل محدودیتها و مشکلاتی که دارد، روش ایده آلی محسوب نمی گردد؛ بویژه کاربرد آن در کودکان به دلیل خطرات تابش اشعه، مشکلات انجام تکنیک آن بخصوص در کودکان خردسال و غیر همکار و سوپرایمپوزیشن جوانه دندان دایمی بر روی ریشه دندانهای شیری و ... مشکلات عدیده ای را فراهم می کند.هدف: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کارکرد یک نوع Electronic Apex Locator (EAL) در تعیین طول دندانهای شیری انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی (In-vitro) 96 کانال از دندانهای شیری کشیده شده که حداقل دو سوم طول ریشه آنها باقی مانده بود، با شرط عدم وجود انسداد در کانال ها، درمان ریشه قبلی و پرفوراسیون کف پالپ شامبر بررسی شدند. طول نمونه ها توسط رادیوگرافی نیز تعیین شد. معیار مقایسه طولهای به دست آمده از Raypex 4 و رادیوگرافی نیز طول واقعی کانال ها بود که از طریق مشاهده مستقیم تعیین گردید. EAL مورد استفاده در مطالعه Raypex 4 از دستگاههای جدید نسل چهارم (Ratio Type) بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری Chi-Square و Pearson Correlation مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: دقت %61.5 Raypex و دقت رادیوگرافی 5/63% بود؛ بین اندازه گیریهای EAL و مشاهده مستقیم اختلاف معنی داری وجود نداشت (08/0=P)؛ ولی این اختلاف با رادیوگرافی معنی دار بود (01/0 P=). قطر فورامن اپیکال کانال (محل بازشدگی کانال) تاثیری بر دقت EAL نداشت (05/0 P>). نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به ایمنی، بدون درد بودن، کاربرد راحت و سریع و قابل مقایسه بودن دقت Raypex 4 EAL با رادیوگرافی، استفاده از آن برای تعیین طول دندانهای شیری کودکان مفید باشد.

بیان مساله: Subtraction یک روش نوین تصویربرداری است که تغییرات جزیی دانسیته را نمایش می دهد؛ این تغییرات در رادیوگرافی معمولی قابل مشاهده نمی باشند. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان توانایی برنامه Subtraction نرم افزار Photoshop در نشان دادن تغییرات جزیی دانسیته رادیوگرافیک بین دو تصویر دندانی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت بررسی تست ها انجام شد، 5 عدد مندیبل خشک در موقعیت ثابت نگه داشته شد؛ ورقه های نازک آلومینیومی روی مندیبل در محل دندانهای 6 و 7 نصب گردیدند. از هر مندیبل یک تصویر بدون ورقه آلومینیومی به عنوان مرجع تهیه شد و متعاقب آن یک سری 20 تایی از تصاویر همراه با ورقه های آلومینیومی به ضخامتهای 50 تا 1500 میکرون به وسیله دستگاه Radiovisiography (RVG) گرفته شد. هر یک از تصاویر اولیه مندیبل ها، به وسیله نرم افزار Photoshop، از تصاویر بعدی جدا (Subtract) شد. تفاوت در دانسیته در تصویر در محل دندانهای 6 و 7 مربوط به ورقه های آلومینیومی بود؛ همچنین دانسیته نوری ورقه های آلومینیومی به وسیله دستگاه دانسیتومتر مشخص گردید. یافته ها: حداقل ضخامت 300 میکرون برای رویت واضح آلومینیوم در تمام نمونه ها لازم بود؛ در این مطالعه با استفاده از برنامه Subtraction نرم افزار %6.6 Photoshop تفاوت در دانسیته رادیوگرافیک (300 میکرون آلومینیوم) مشاهده شد. با گذاردن ششمین لایه و رسیدن به ضخامت 300 میکرون در همه نمونه ها (100% موارد) نشانه آلومینیومی به آسانی و با وضوح کامل قابل رویت شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دقت برنامه Subtraction  نرم افزار Photoshop با دقت نرم افزارهای متداول Subtraction یکسان می باشد؛ همچنین دقت نرم افزار Photoshop برای بررسیهای کلینیکی تغییرات کوچک لوکالیزه در استخوان آلوئولار مناسب است.

بیان مساله: چینی دندانی یکی از بهترین موادی است که تاکنون در دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. سازگاری عالی با نسج، زیبایی، حلالیت بسیار کم در محیط دهان، استحکام فشاری بالا و کمترین تجمع پلاک میکروبی روی چینی گلیزشده، از مزایای این ماده نسبت به سایر مواد دندانی است. شکنندگی چینی به علت پایین بودن استحکام کششی، ضربه ای و همچنین سایش مینای دندان طبیعی مقابل آن از معایب چینی های دندانی می باشد و از مهمترین خواص مکانیکی آن، استحکام خمشی است که در واقع توانایی مقابله پرسلن در برابر شکستن متعاقب نیرویی است که از بالا اعمال می شود. یکی از روشهایی که برای رفع شکنندگی و تقویت استحکام خمشی چینی پیشنهاد شده، پخت چینی روی فلز می باشد که بیش از سایر روشها مورد استفاده واقع شده است. هدف: با توجه به این که ترمیم و جایگزینی دندانها با استفاده از ترمیم های Porcelain Fused to Metal (PFM) هنوز کاربرد فراوانی دارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی استحکام خمشی چینی D4 Dentin از نوع باندشونده به فلز و مقایسه با چینی Dentin Vita انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، برای اندازه گیری استحکام خمشی چینی Dentin، طبق استاندارد ISO 6872: 1995 (E)، قالبی از فولاد زنگ نزن به ابعاد 2´5´25 میلیمتر ساخته شد؛ این قالبها با خمیر Dentin (VMK 68N) Vita و Dentin D4 پر شدند و پس از پخت در کوره Vita، از هر یک 10 بلوک تهیه گردید و استحکام خمشی نمونه ها تعیین شد. نمونه ها توسط مبدل مخصوص روی دستگاه تست خمشی سه نقطه ای قرار گرفتند و نیرو به قسمت وسط وارد گردید و استحکام خمشی نمونه ها تعیین شد. به منظور تحلیل آماری از آزمونهای t-student و آنالیز کواریانس استفاده شد. یافته ها: میانگین استحکام خمشی بلوک چینی 53.40±1.35 D4 Dentin مگاپاسکال و 53.86±7.38 Vita Dentin مگاپاسکال حاصل گردید. بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه با توجه به استاندارد ISO 6872: 1995 (E) ، نشان داد که استحکام خمشی تمام نمونه های D4 Dentin بالای 50 مگاپاسکال و مطابق استاندارد مزبور می باشد.

بیان مساله: هپاتیت C عفونت نسبتا شایعی است که یکی از راههای انتقال آن ورود اتفاقی سوزن آلوده می باشد و دندانپزشکان از این نظر پیوسته در معرض خطر می باشند.هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع هپاتیت C و سنجش آگاهی دندانپزشکان شهر یزد در مورد انتقال و پیشگیری از بیماری هپاتیت انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی (1381) انجام شد، از تمامی دندانپزشکان شاغل در شهر یزد نمونه خون (104 مورد) گرفته شد و در آزمایشگاه سازمان انتقال خون شهر یزد، ابتدا به روش ELISA نسل اول از نظر Anti HCV و در صورت مثبت بودن آزمایش Riba برای تایید انجام شد؛ در این بررسی همچنین پرسشنامه ای توسط هر دندانپزشک تکمیل گردید که به وسیله آن میزان آگاهی وی نسبت به بیماری هپاتیت سنجیده شد. پس از استخراج نتایج، نمرات آگاهی در سطوح متغیرهای مستقل و با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس و t مقایسه شدند.یافته ها: هیچ یک از 104 نمونه گرفته شده از نظر Anti HCV مثبت نبودند؛ میانگین کلی آگاهی دندانپزشکان در مورد هپاتیت 08/14 در مقیاس 20 بود؛ آگاهی 1/92% از این افراد، در حد متوسط و بالا بود بین آگاهی افراد مورد مطالعه با متغیرهای سن، جنس و سابقه کار از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر، نبودن آلودگی به هپاتیت C در دندانپزشکان شهر یزد ناشی از شیوع کم این هپاتیت در جامعه شهری یزد و نیز نشانگر آگاهی و عملکرد مطلوب در مورد راههای جلوگیری از عفونتهای قابل انتقال از طریق خون و دهان می باشد.

بیان مساله: امروزه به دلیل افزایش قیمت آلیاژهای با طلای بالا (High Gold) تمایل بسیار چشمگیری به استفاده از آلیاژهای بیس متال در ترمیم های فلز- سرامیک ایجاد شده است. یکی از آلیاژهای بیس متال تولیدشده در داخل کشور، آلیاژ مینالوکس می باشد. در بررسی یک آلیاژ دندانی، تطابق مارژین از مهمترین خصوصیاتی است که باید مورد ارزیابی قرار گیرد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه دو آلیاژ مینالوکس (ساخت شرکت موادکاران وابسته به جهاد سازندگی) و وراباند2 (Albadent Co. USA) از لحاظ تطابق لبه ای در مراحل حرارتی پخت پرسلن انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 عدد دای برنجی استاندارد با طرح Finishing Line چمفر °135 توسط دستگاه تراش Computer Numeric Controlled (CNC) تهیه گردید. مجموعه دای ها به دو دسته 12 عددی A و B تقسیم شدند. پس از Wax Up، نیمی از نمونه ها با آلیاژ مینالوکس و نیم دیگر با وراباند2 ریخته شدند و سپس مراحل پخت پرسلن بر روی آنها انجام گردید. در هر گروه چهار نمونه کنترل وجود داشت که ونیر پرسلن نشدند و تنها مراحل حرارتی پخت پرسلن بر روی آنها انجام شد. Marginal Gap تمامی نمونه ها پس از چهار مرحله (Casting، Degassing، پرسلن گذاری و Glazing) از ناحیه باکال و لینگوال توسط Scanning Electron Microscope (SEM) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس چهار طرفه و آزمون مقایسات چند گانه با ملاک Tukey تحلیل شدند. یافته ها: Marginal Gap دو آلیاژ مینالوکس (31.10±7.8 μm) و وراباند(30.27±6.96 μm) 2  با 95% اطمینان اختلاف معنی داری را نشان ندادند (43/0=P). در هر دو آلیاژ بیشترین تغییرات Marginal Gap پس از مرحله دگازینگ به وجود آمد (05/0 P<). مجاورت پرسلن و ونیر پرسلن در آلیاژ مینالوکس، موجب تغییرات معنی دار در تطابق لبه ای ‎شد (05/0 P<) ولی در آلیاژ وراباند2 تغییری در این مورد مشاهده نشد (05/0 P>). نتیجه گیری: طبق یافته های این مطالعه، تطابق لبه ای آلیاژ مینالوکس مشابه آلیاژ وراباند2 و Marginal Gap آلیاژ مینالوکس در محدوده کلینیکی قابل قبول می باشد و می توان با این آلیاژ تطابق لبه ای بسیار مناسبی را بدست آورد.

بیان مساله: تشخیص آملوبلاستومای تک حفره ای از کیست دانتی ژور، کشف تغییرات آملوبلاستومایی ایجادشده در جدار کیست دانتی ژور در مراحل اولیه، تشخیص اپی تلیوم ادنتوژن هیپرپلاستیک موجود در جدار همبندی کیست دانتی ژور از یک توده آملوبلاستومایی، همه مستلزم بکارگیری روشی دقیق و مطمئن است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه واکنش ایمنی شاخص تکثیر سلولی Ki-67 در قسمتهای مختلف اپی تلیوم کیست دانتی ژور و آملوبلاستومای تک حفره ای انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه هم گروهی گذشته نگر، با استفاده از روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، نشانگر Ki-67 بر روی 9 مورد آملوبلاستومای تک حفره ای و 15 مورد کیست دانتی ژور، به کمک آنتی بادی MIB-1 رنگ شد. تعداد هسته های رنگ گرفته در دو ناحیه بازال و سوپرابازال اپی تلیوم پوشاننده هر دو ضایعه، در 1000 سلول اپی تلیالی شمارش و به عنوان Labeling Index (LI) بیان و مقایسه گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t-student تحلیل گردید. یافته ها: میانگین Ki-67 (LI) در لایه بازال کیست دانتی ژور (66/1±59/2) و آملوبلاستومای تک حفره ای (79/0±76/3) تفاوت معنی داری نشان نداد ولی در ناحیه سوپرابازال در آملوبلاستومای تک حفره ای (69/0±15/2) به طور معنی داری بیشتر از کیست دانتی ژور (55/0±77/0) بود (003/0=P). اختلاف میانگین تعداد سلول های Ki-67 مثبت (LI) در اپی تلیوم پوشاننده کیست دانتی ژور و آملوبلاستومای تک حفره ای (صرف نظر از موضع سلول های رنگ گرفته) از نظر آماری معنی دار بود (05/0 P<)؛ در این حالت میانگین تعداد سلول های Ki-67 مثبت در اپی تلیوم پوشاننده آملوبلاستومای تک حفره ای بیشتر از کیست دانتی ژور بود. نتیجه گیری: استفاده از نشانگر Ki-67 (LI) در ناحیه سوپرابازال یا کل ضخامت اپی تلیوم پوشاننده برای مقایسه دو کیست، می تواند به عنوان شاخصی برای تشخیص کیست دانتی ژور از آملوبلاستومای تک حفره ای مورد استفاده قرار گیرد.

بیان مساله: کیفیت مناسب مواد و در حد استاندارد بودن آنها در بهبود امر درمان، سرعت و دقت کار موثر و مهم می باشد؛ بنابراین اگر مواد تولید داخلی نیز از کیفیت بالا مطابق استاندارد های جهانی برخوردار باشند، دیگر نیازی به استفاده از مواد مشابه وارداتی نمی باشد.هدف: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی خواص کاربردی سیمان زینک اکساید اوژنول تقویت شده ساخت داخل با نام تجاری زولیران (Zoliran) (شرکت گلچای، ایران) طبق استانداردهای بین المللی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، تجربی، زمان سخت شدن، استحکام تراکمی، حلالیت و ضخامت لایه ای زولیران، بررسی گردید. طبق روش ارایه شده توسط BS 7214; ISO 3107 (1991) و EN 23107 تعداد نمونه ها برای بررسی زمان سخت شدن 2 عدد، استحکام تراکمی 5عدد، حلالیت 4 عدد و ضخامت لایه ای 3 عدد در نظر گرفته شد. آزمایشها طبق دستورالعمل این استانداردها، انجام شد.یافته ها: زمان سخت شدن زولیران در دو آزمایش مختلف معادل 03/6 – 57/5 دقیقه و استحکام تراکمی در پنج آزمایش انجام شده بین 79/25-29/21 مگاپاسکال بود. حلالیت زولیران در چهار آزمایش حدود 3/1 تا 5/1% و ضخامت لایه ای در سه آزمایش معادل 5/11-11 میکرون بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که خواص فیزیکی ماده زولیران، به عنوان سیمان موقت برای پروتزهای ثابت (Type I- Cl I) و لایه محافظتی دایمی کف حفره ها (Type IV-Cl I) مطابق با استاندارد های ذکرشده می باشد.

بیان مساله: کشیدن دندان همیشه به عنوان آخرین راه درمان در دندانپزشکی انتخاب می شود. امروزه با توجه به پیشرفتهای چشمگیر در زمینه درمانهای دندانپزشکی، حفظ دندانهای دایمی تا سنین کهنسالی امری رایج است. با این همه در بیشتر کشورهای فقیر (از نظر اقتصادی) یا در کشورهایی که مردم تحت پوشش بیمه های درمانی نیستند، آمار بالای کشیدن دندان بخصوص دندانهایی که قابل درمان هستند، موجب تاسف است.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین علت کشیدن دندان در مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1379 انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 320 بیمار که به منظور کشیدن دندان به بخش جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده بودند، انجام گردید. اطلاعات عمومی بیمار، وضعیت بهداشت دهان، محل دندان و علت کشیدن آن در پرسشنامه ای جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری Chi-Square تحلیل گردید.یافته ها: بین علت کشیدن دندان در دو جنس اختلاف معنی داری از نظر آماری وجود نداشت. شایعترین علت کشیدن دندان پوسیدگی (50%)، بیماریهای پریودنتال (6/16%)، مشکلات پروتز، درخواست بیمار و دلایل دیگر (4/33%) بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، پیشنهاد می شود این بررسی در سطح جامعه نیز انجام شود و در صورت حصول همین نتایج، اقدامات کافی برای پیشگیری از پوسیدگی و مشکلات پریودنتال که در این تحقیق جزو عوامل اصلی کشیدن دندان بودند، انجام گیرد.