(دانش و تندرستی در علوم پایه پزشکی (مجله دانش و تندرستی
سال:1400 | دوره:16 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه یکی از عوامل عفونت زا در زنان باردار و نوزادان تازه متولد شده، استرپتوکوک آگالاکتیه می باشد. کپسول این باکتری اهمیت ویژه ای در بیماری زایی دارد. هدف ازا ین مطالعه، بررسی الگوی مقاومت به آنتی بیوتیک و پراکنش تایپ های کپسولی در ایزوله های استرپتوکوک آگالاکتیه جدا شده از زنان باردار و نوزادان تازه متولد شده می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی، ایزوله های استرپتوکوک آگالاکتیه از از واژن و رکتوم زنان باردار و گوش و بینی نوزادان تازه متولد شده، جدا شد. تایپ های کپسولی Ia، Ib، II، III، Iv، V، VI، VII و VIII به ترتیب توسط ژن های ps1Ah، cps1bj، cps2k، cps1a/2/3I، cps4N، cps5O، cps6I، cps7M و cps8j شناسایی شدند. جهت تکثیر ژن ها از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) استفاده گردید. نتایج در این مطالعه، 73 ایزوله (8/52%) از نمونه های رکتوواژینال مادران باردار و 61 ایزوله (2/44%) از گوش و بینی نوزادان تازه متولد شده جمع آوری گردید. در نمونه های رکتوواژینال، سویه های مقاوم به تتراسایکلین (1/82%) و اریترومایسین (5/83%) بیشترین فراوانی را داشتند. همچنین، در نمونه های حلق و بینی، سویه های مقاوم به ریفامپین (6/83%)، اریترومایسین (3/98%)، تتراسایکلین (4/93%) و کلیندمایسین (6/83%)، فراوانی بالایی را نشان دادند. در هر دو گروه، تایپ کپسولی III (4/14%) و بعد از آن به ترتیب تایپ های کپسولی II (9/7%)، Ib (2/7%) و V (5/6%) بیشترین فراوانی را داشتند. تایپ های کپسولی VIII, VII Ia و VI در هیچ یک از ایزوله ها تشخیص داده نشد. فراوانی تایپ های کپسولی III، Ib، II و V افزایش معنی داری را در سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک نشان داد. نتیجه گیری نتایج ما مشخص کرد که فراوانی بالای تایپ های کپسولی استرپتوکوک آگالاکتیه در مادران باردار، نقش مهمی در افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک های مختلف دارد.

مقدمه از زمان ظهور بیماری همه گیر کووید-19، تحقیقات بر روی شناسایی افراد در معرض خطر و پیشگیری از شیوع آن متمرکز شده است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین گروه های خونی و ابتلای قطعی به کووید-19 در شاهرود است. مواد و روش ها این مطالعه یک مطالعه مقطعی تحلیلی است. داده های افراد مراجعه کننده مشکوک به کووید-19 در شاهرود از ابتدای اپیدمی در بهمن سال 1398 تا ابتدای سال 1400 توسط سیستم ثبت کرونا جمع آوری شده است. مورد قطعی کووید-19 در این مطالعه، کسی است که آزمایش RT-PCR مثبت داشته باشد. به منظور بررسی ارتباط گروه خونی مختلف و ابتلا به بیماری از رگرسیون لوجستیک استفاده گردید و وجود سایر متغیرهای اثرگذاری چون بیماری های زمینه ای و سن و جنس کنترل گردید. نتایج در این مطالعه بالاترین درصد PCR مثبت برای گروه خونی B (49/6 درصد) و سپس AB (43/1 درصد) است، ولی این اختلاف معنادار نیست. در مدل سازی انجام شده ارتباط معناداری بین گروه های خونی B و ابتلا به کووید-19 مشاهده شد به طوری که 56 درصد خطر بیشتر می شود. همچنین در بررسی ارتباط گروه های خونی غیر O با کنترل برای متغیرهای سن، جنس و بیماری زمینه ای نشان داد که گروه خونی غیر O نسبت به 35 O درصد شانس ابتلا را به طور معناداری افزایش می دهد. Rh ارتباط معناداری با ابتلا نشان نداد. نتیجه گیری این مطالعه نشان داد گروه خونی غیر O در مقایسه با O ریسک بالاتری برای ابتلا به کووید-19 دارد. در بین گروه های خونی، گروه خونی 56 B درصد خطر ابتلا را بیشتر می کند.

مقدمه با توجه به عوارض شدیدی که استفاده یا مواجه با سم کلرپیریفوس (CPF) بر ریه و سیستم تنفسی برجای می گذارد، در این مطالعه تاثیرات تمرینات هوازی بر بهبود عوارض ناشی از مسمومیت با CPF در سطح تغییرات بافت ریه و بیان ژن ها در موش های صحرایی بررسی گردید. مواد و روش ها 16 سر موش صحرایی نژاد ویستار در 6 گروه کنترل سالم، کنترل مسموم با دوز 1، کنترل مسموم با دوز 3، گروه تمرین دیده مسموم با دوز 1، گروه تمرین دیده مسموم با دوز 3 و کنترل DMSO تقسیم شدند. ماده CPF در دو دوز مختلف به صورت درون صفاقی به گروه های موردنظر تزریق شد. پس از ایجاد مسمومیت، تمرینات ورزشی طبق یک برنامه ورزشی معین به گروه های موردنظر داده شد. ارزیابی های بافت شناسی، اندازه گیری شاخص های استرس اکسیداتیو (SOD و MDA) و تغییرات بیان دو ژن SP-A و COP-1 در تمامی گروه های مورد مطالعه به ترتیب با استفاده از روش های رنگ آمیزی H&E و PAS و real-time PCR انجام شد. نتایج تصاویر حاصل از ارزیابی های بافت شناسی نشان داد که میزان تخریب مخاطی بافت ریه در گروه های کنترل مسموم با دوز 1 و دوز 3 افزایش یافته بود (001/0P=). پس از انجام تمرینات هوازی به میزان قابل توجهی از شدت میزان تخریب بافت کاسته شده بود. همچنین شاخص های اکسیداتیوی نظیر MDA و آنتی اکسیدانی مانند SOD در بافت گروه های مسموم به ترتیب به میزان معنی داری افزایش یافته بودند که پس از انجام تمرینات مشاهده گردید میزان SOD افزایش و سطح MDA کاهش یافته است. در سطح مولکولی نیز مشاهده شد که بیان دو ژن SP-A و COP-1 در گروه کنترل مسموم با CPF به میزان معنی داری کاهش یافته بود که پس از تمرینات هوازی به میزان معنی داری نسبت به گروه های کنترل افزایش یافتند. نتیجه گیری با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد تمرینات هوازی از طریق کاهش استرس های اکسیداتیو ناشی از مسمومیت با ترکیباتی نظیر CPF نقش موثری در کاهش آسیب های بافتی ناشی از استرس های اکسیداتیو و تنظیم بیان ژن های اختصاصی بافتی داشته باشند.

مقدمه مسمومیت حاد با الکل ها و شیوع اپیدمی ها در مناطق مختلف کشور جزو مهم ترین اورژانس های پزشکی شناخته شده که همه ساله با عوارض و مرگ ومیر بالا همراه می باشند، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط اختلالات اسید باز با پیش آگهی در بیماران مبتلابه مسمومیت با الکل در بیمارستان طالقانی ارومیه در سال 1398 انجام شد. مواد و روش ها این مطالعه به روش مقطعی در بازه زمانی سال 1398 به روش سرشماری بر روی بیماران با مسمومیت با الکل مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی ارومیه انجام شد، داده ها با استفاده از چک لیستی که شامل اطلاعات دموگرافیک بود جمع آوری شد؛ داده ها بعد جمع آوری وارد SPSS شده و با کمک آمار توصیفی و آزمون های کای دو، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون ANOVA، آزمون T گروه های مستقل تجزیه وتحلیل شد. نتایج نتایج نشان داد از 234 بیمار بستری در بیمارستان 213(91%) مرد و 21(9%) زن بودند، بیشترین گروه سنی 30-21 سال با 115(1/49%) بود، بیشترین شکایت بیماران 91(8/38%) تهوع و استفراغ بوده، میانگین HCO3 42/4±,63/23 و میانگین pH 08/0±,35/7 بود عدم وجود تفاوت معنادار بین جنسیت با مسمومیت با الکل (26/0=P) و اختلالات اسید و باز با جنسیت بود (24/0=P) بود. نیاز داشتن به دیالیز یا عدم نیاز به دیالیز با مسمومیت با الکل رابطه معنادار داشت (001/0=P) بین اختلالات اسید و باز با پیش آگهی بیماران مسمومیت با الکل نیز ارتباط وجود داشت (001/0=P). نتیجه گیری نتایج نشان داد در مسمومیت با الکل، اختلالات اسید باز به ویژه اسیدوز متابولیک با پیش آگهی بیماران ارتباط معناداری دارد و همچنین pH کمتر از 09/7 با پیش آگهی ضعیف در بیماران همراه می باشد. هرچند جهت تایید نتایج، مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر و با روش مطالعه آینده نگر توصیه می گردد.

مقدمه پروتیین القا شونده توسط فاکتور رشد ترانسفورم کننده بتا مرتبط با X (TGIF2LX) به عنوان یک هومیودومین پروتیین و کورپرسور فاکتور رشد ترانسفورم کننده بتا (TGF-β, )، تکثیر برخی سلول های سرطانی از جمله سرطان روده بزرگ را به واسطه ی برخی مسیرهای پیام رسانی تنظیم می کند. NAهای غیرکدکننده کوچک(micro RNA,miRNA) به عنوان تنظیم کننده های مولکولی سرطان روده بزرگ شناخته می شوند که در فرآیندهای رشد، تکثیر، تمایز و آپوپتوز سلولی نقش دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی اهمیت بیولوژیکی پروتیین TGIF2LX و تاثیر آن بر میزان بیان miRNAهای انکوژن miR-34a، miR-20a و miR-21 در سلول های رده سرطانی روده بزرگ SW1116 بود. مواد و روش ها رده سلولی SW1116 انسان و رده سلولی ترانسفکت شده با cDNA کدکننده ژن TGIF2LX و بیان کننده افزایشی این فاکتور، در محیط کشت RPMI 1640 در شرایط مناسب کشت شدند. برای ارزیابی میزان حیات سلول ها در in vitro از آزمون MTT استفاده شد. پس از استخراج RNA از هر دو گروه سلولی و سنتز cDNA، تجزیه و تحلیل بیان miRNAها با استفاده از تکنیک qRT-PCR انجام شد. نتایج نتایج نشان داد بیان افزایشی TGIF2LX می تواند تکثیر رده سلولی SW1116 را کاهش دهد. تجزیه و تحلیل بیان ژن نشان داد بیان افزایشی TGIF2LX می تواند سطح بیان miR-21 را به طور معناداری کاهش دهد (026/0P=). با این حال سطح بیان miR-34a (52/0P=) وmiR-20a (48/0P=) در سلول هایSW1116 ترانسفکت شده باTGIF2 LX در مقایسه با سلو ل های دستکاری نشده تغییر معناداری نشان نداد. نتیجه گیری یافته های ما شواهدی از مکانیسم های مولکولی را ارایه داد که هومیودومین پروتیین TGIF2LX می تواند با کاهش بیان miR-21 به عنوان سرکوب کننده تومور در سلول های سرطان روده بزرگ عمل کند. بنابراین، به طور بالقوه می توان این پروتیین را به عنوان یک گزینه امیدوارکننده برای استراتژی های درمانی مبتنی بر ژن در این سرطان مدنظر قرار داد.

مقدمه غلظت های بالای نیکوتین موجب القا مرگ سلولی در سیستم عصبی مرکزی می شود که می تواند بر سلامت افراد در معرض نیکوتین تاثیرگذار باشد. سیاهدانه دارای اثرات حفاظت سلولی بالایی است اما قدرت محافظتی آن در برابر مرگ سلول های عصبی هنوز مطالعه نشده است. از اینرو، در این مطالعه ما اثرات محافظتی روغن سیاهدانه را در سلول های PC12 تیمار شده با نیکوتین بررسی کردیم. مواد و روش ها بقای سلولی با استفاده از کیت اندازه گیریLDH اندازه گیری شد. آزمون TUNEL برای نشان دادن قطعه قطعه شدن DNA و آپوپتوز استفاده شد. تولید NO از طریق واکنش گریس محاسبه واز کیت سنجش سیتوکین التهابی موش صحرایی برای اندازه گیری غلظت سیتوکین های التهابی استفاده شد. نتایج نشان داد که غلظت 100 میلی مولار نیکوتین موجب کاهش زنده ماندن سلولی و افزایش سمیت سلولی سلولی، تولید NO، غلظت سیتوکین های التهابیو تکه تکه شدن DNA شد. روغن سیاهدانه منجر به افزایش زنده ماندن سلولی و کاهش سمیت سلولی، تولید NO، غلظت سیتوکین های التهابی و تکه تکه شدن DNA در سلول های PC12 تیمار شده با نیکوتین با غلظت بالا شد. نتیجه گیری نتایج مطالعه ما نشان داد که روغن سیاهدانه مرگ سلولی ناشی از نیکوتین را در سلول های شبه نورون PC12 از طریق مهار تولید NO و سنتز سیتوکین های التهابی غیرفعال و سرکوب می کند.

مقدمه مهندسی بافت با استفاده از سلول، داربست و فاکتور رشد محیط مناسبی برای ترمیم، جایگزینی یا بازسازی بافت آسیب دیده ایجاد می کند. داربست ها نقش ECM بافت طبیعی را بازی کرده و از رشد و تمایز سلول ها حمایت می کنند. روش الکتروریسی روشی سریع و کارآمد است که امکان ساخت داربست های نانوفیبری را فراهم می آورد. جداسازی فازی نیز روشی سریع و کم هزینه بوده و نیاز به ابزار کمتری دارد. مواد و روش ها در مطالعه ی حاضر بعد از به دست آوردن شرایط بهینه موثر در فرآیند الکتروریسی و جداسازی فازی، از پلیمر ژلاتین برای سنتز نانوفیبر و از پلیمر PLA و نانولوله کربنی چند دیواره برای ساخت کانال های متخلخل و نانوفیبری حاوی بربرین استفاده و با آزمون های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نتایج آزمون های مشخصه یابی در محیط خارج بدن نشان دهنده مناسب بودن کانال های حاوی PLA/MWCNTs/ نانوفیبر ژلاتین با بربرین بود. آزمون های عملکردی (که شامل SFI، Hot plate test) و آزمون های بافت شناسی از عصب بازسازی شده شامل رنگ آمیزی H&E و نیز آزمون های بافت شناسی از عضله گاستروکنمیوس پای معیوب (H&E) و همچنین وزن عضله گاستروکنمیوس پای معیوب بیانگر بهبود چشمگیر در موش های دریافت کننده بربرین در مقایسه با گروه کنترل منفی و گروه های فاقد بربرین بود. نتیجه گیری توانایی ساخت کاندوییت های متخلخل-نانوفیبری از پلیمرهای PLA و ژلاتین با تکنیک جداسازی فازی/الکتروریسی امکان استفاده از آنها را در مهندسی بافت عصب محیطی فراهم می کند.

پیشرفت ها در تصویربرداری سرطان از تشخیص و اندازه گیری ضایعه، به سمت ارزیابی کمی فرایندهای متابولیک و فعل و انفعالات سلولی و ملکولی با سرعت بالا در حال انجام است. استرومای تومور به عنوان یک عامل اساسی در پاتوفیزیولوژی تومور نقش مهمی را در استراتژی های درمانی و هدف قرار دادن محیط ریزتومور بازی می کند. از همین رو کنترل موفقیت آمیز سرطان نیازمند بررسی برهم کنش های پیچیده سلولی و ملکولی در بافت سرطان می باشد. ادغام پیشرفت های صورت گرفته در زیست شناسی ملکولی، شیمی سنتتیک و تکنیک های تصویربرداری، تشخیص بر پایه تصویربرداری را به سمت حوزه ملکولی –,عملکردی سوق داده است. بنابراین علم تصویربرداری به دنبال یافتن برنامه های کاربردی در تحقیقات علوم پایه، پیش بالینی و مطالعات ترجمانی سرطان می باشد. تصویربرداری هسته ای، تصویربرداری نوری و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) از ابزارهای اولیه هستند که برای تشخیص سرطان در حال توسعه می باشند. این تکنیک ها به واسطه رشد و پیشرفت پروب های ملکولی که اخیرا برای ثبت خصوصیات ملکولی و فیزیولوژیکی در داخل بدن بهبود یافته اند، در حال توسعه می باشند. در این مطالعه به مروری بر تکنیک های تصویربرداری ملکولی و پروب های رایج و همچنین استراتژی های به کارگیری آن ها می پردازیم.