دولت در چند دهه اخیر، با هدف تسهیل در امر برنامه ریزی توسعه و امکان کنترل بیشتر بر فضای محلی - ناحیه ای سعی بر کوچک سازی فضاها داشته است. در راستای تحقق چنین هدفی، اجرای راهبرد تقسیمات کشوری در دستور کار دولت قرار داشته است. هدف این مقاله، ارزیابی و تحلیل رویکرد دولت در تقسیمات کشوری و اثرات آن در نابرابری و عدم تعادل های شهری - ناحیه ای در استان خراسان شمالی است. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی است. برای شناخت رابطه تقسیمات کشوری در سال 1383 با نابرابری شهری - ناحیه ای در خراسان شمالی، از مدل های کمی و نرم افزار آماری استفاده شده و معیارها (اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی، کالبدی) بر مبنای میزان اهمیت و از هر معیار چند شاخص قابل سنجش انتخاب و مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج این پژوهش، نشانگر آن است که بر اساس مدل ضریب تغییرات و تعیین z شهرستان های استان خراسان شمالی، شهرستان بجنورد در 6 شاخص از 10 شاخص انتخابی، رتبه اول را داراست و مقدار z آن 8.57 است و فاصله آشکاری با شیروان به عنوان شهرستان دوم استان با مقدار z=-3.54 دارد. از این رو، نتیجه ارزیابی، بیانگر بیشترین اثرپذیری فضای شهری - ناحیه ای خراسان شمالی از تقسیمات کشوری در سال 1383 بوده است.این تاثیرات بر پدیده نخست شهری بجنورد آشکارتر بوده است. همچنین به کمک مدل رتبه – اندازه، مشخص شد بجنورد به عنوان مرکز ناحیه و استان با کارکرد سیاسی – اداری، مرکزیت خود را تحکیم نموده و تحولاتی ساختاری را به شکلی ملموس تر نسبت به دیگر شهرهای استان تجربه کرده است.