مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1391 | دوره:25 | شماره:2 (مسلسل 71) |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: قرارگیری ایمپلنت ها به صورت غیرفعال و بدون استرس در محل خود از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه دقت ابعادی و زاویه ای 2 تکنیک قالب گیری تری باز و تری بسته به وسیله ماده قالب گیری پلی اتر و نیز دقت ثبت جزئیات سطحی دندان حین قالب گیری از ایمپلنت های دندانی مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: یک مدل فلزی با دو ایمپلنت در ناحیه دندان پرمولر دوم و مولر اول ماگزیمم و یک دندان با سطح شیاردار در ناحیه دندان مولر اول سمت مقابل جهت بررسی ثبت جزئیات در نظر گرفته شد. 27 قالب پلی اتر (با قوام متوسط) از این مدل (9 عدد به صورت تری باز و 9 عدد به صورت تری بسته و 9 عدد بعد از باز کردن کوپینگ های قالب گیری) گرفته شد. قالب ها با استفاده از گچ نوع 4 ریخته شد. ثبات ابعادی با استفاده از دستگاه (Coordinate Measuring Machine (CMM و ثبت جزئیات قالب ها با استفاده از دستگاه (VMM) Video Measuring Machine ارزیابی شد. نتایج حاصله آنالیز و با استفاده از آزمون T-test و One-way ANOVA مقایسه شدند.یافته ها: بین دو تکنیک تری باز و تری بسته از لحاظ آماری تفاوت قابل توجهی در ثبات ابعادی وجود داشت (P<0.001). به علاوه تفاوت معنی داری در ثبت جزئیات بین قالب گیری به روش باز و بسته و قالب گیری با و بدون وجود ایمپلنت ها مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: دقت قالب گیری با استفاده از تکنیک تری باز بیش از تری بسته ثبت گردید. وجود ایمپلنت یا عدم وجود آن در ثبت جزئیات سطحی دندان اهمیت چندانی نداشت.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه اندازه گیری درجه تبدیل سه نوع کامپوزیت (میکروهیبرید، نانوهیبرید و Ormocer) با دستگاه های لایت کیورینگ (QTH, LED) در سطح و عمق 2 میلی متر بود.روش بررسی: در این مطالعه از سه رزین کامپوزیت Ceram X (M2 shade), Tetric Evoceram (A2 shade), Tetric Ceram (A2) استفاده شد. نمونه ها به 2 گروه تقسیم شدند. 5 نمونه به وسیله (Coltolux 75, Coltene) QTH و 5 نمونه به وسیله (Demi, Kerr) LED کیور شدند. سپس نمونه ها در سطح و عمق 2 میلی متر برش خوردند و درصد درجه تبدیل نمونه ها به وسیله FT-IR (Bruker-tensor 27) به دست آمد. داده ها با 3-way ANOVA آنالیز شدند.یافته ها: نتایج آنالیز واریانس سه طرفه بین سه کامپوزیت نانو و میکرو هیبرید و Ormocer اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.001). همچنین نتایج آماری بین این سه گروه کامپوزیت حاکی از اختلافی معنی دار در سطح و عمق 2 میلی متری بود (P<0.001). به جز در مورد Ceram X نوع دستگاه لایت کیور بر میزان پلیمریزاسیون دو کامپوزیت دیگر تاثیر معنی داری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه درجه تبدیل کامپوزیت ها در ضخامت های متفاوت، اختلاف معنی داری را نشان داد. Tetric Ceram دارای بالاترین درجه تبدیل و نسبت پلیمریزاسیون عمق به سطح (Bottom/Top ratio) و کمترین میزان ضریب تغیررات در داده ها بود. نوع دستگاه لایت کیور در کامپوزیت های حاوی نانوفیلر نسبت درجه تبدیل عمق / سطح بالاتری را نسبت به QTH نشان می دهند.

زمینه و هدف: میزان گیر پست های داخل ریشه اهمیت زیادی در موفقیت درمان های اندودنتیک دارند و مسلم است که نوع ماده پرکننده کانال بر آن موثر است. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر نوع ماده پرکننده ریشه (گوتاپرکا با رزیلون) بر گیر پست های کوارتز با دیواره های کانال ریشه در شرایط آزمایشگاهی in vitro بود.روش بررسی: در این تحقیق تجربی (Experimental)، 44 دندان سانترال سالم فک بالا به وسیله دیسک فلزی از ناحیه CEJ قطع و آماده سازی اندودنتیک کانال توسط سیستم روتاری Protaper در تمام نمونه ها انجام شد. سپس نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه 22 تایی تقسیم شدند. نمونه ها در یک گروه توسط رزیلون و در گروه دیگر توسط گوتاپرکا پر شدند. فضای پست به طول 10 میلی متر از نقطه مرجع در جهت کرونو اپیکالی، به طور عرضی، به قطعاتی به ضخامت 2.3 میلی متر برش داده شدند. نمونه های حاصل از برش، زیر دستگاه Universal testing machine تحت نیروی فشاری (Push-out) قرار گرفتند. نیرو (با سرعت 1 mm/min) به تدریج افزایش می یافت تا زمانی که پست از دیواره کانال جدا شود. برای آنالیز داده ها از تست Mann-Whitney U استفاده شد.یافته ها: میانگین استرس منجر به جداشدگی پست از دیواره کانال ریشه در گروه مورد (رزیلون): MPa 7.08±1.5 و در گروه شاهد (گوتاپرکا) MPa 4.08±3.3 بود که این اختلاف معنی دار بود (P=0.04).نتیجه گیری: گیر پست های کوارتز فایبر در دندان های پرشده با رزیلون به طور معنی داری بیشتر از گوتاپرکا بود.

زمینه و هدف: به خاطر زمان بر بودن ترمیم محافظه کارانه رزین ادهزیو برای ترمیم دندان های دایمی جوان، استفاده از این روش در کودکان، خصوصا در موارد غیرهمکار منجر به مشکلات عدیده ای می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه ریزنشت ترمیم محافظه کارانه تحت کیورینگ جداگانه و همزمان بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 120 شیار در 120 دندان پرمولر غیر پوسیده آماده سازی گردید، دندان ها به چهار گروه 30 تایی تقسیم شدند: گروه 1: کیورینگ جداگانه باندینگ، کامپوزیت و سیلانت؛ گروه 2: کیورینگ همزمان همه مواد به مدت 60 ثانیه؛ گروه 3: کیورینگ همزمان همه مواد به مدت 40 ثانیه و گروه 4: کیورینگ همزمان همه مواد به مدت 20 ثانیه. تمامی نمونه ها ترموسایکل شدند و در محلول بازی فوشین غوطه ور گردیدند. دندان ها به طور عرضی برش خوردند و نفوذ رنگ با استفاده از استریومیکروسکوپ ارزیابی شد. داده ها تحت آنالیز One-Way ANOVA و Scheffe قرار گرفتند.یافته ها: میانگین میزان نفوذ رنگ در گروه 1، 2، 3 و 4 به ترتیب 1.53±0.6، 2.06±0.6، 2.5±0.7 و 3.53±0.6 بود. تفاوت آماری معنی داری بین گروه 1 و دیگر گروه ها وجود داشت (P=0.0001).نتیجه گیری: به علت مشکلات ناشی از ریزنشت در ترمیم های رزین ادهزیو پیشگرانه نباید از پروتکل کیورینگ همزمان استفاده کرد و در صورت استفاده از روش کیورینگ همزمان، زمان 60 ثانیه جهت اطمینان از کفایت پلیمریزاسیون پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: یکی از عوارض جانبی استفاده از دستگاه ثابت ارتودنسی در درمان ناهنجاری های دندانی یا Camouflage تحلیل ریشه است که در دندان های مختلف دیده می شود. اگر تحلیل در انتهای اپیکالی ریشه باشد قابل ترمیم نیست، لذا بنا به اهمیت این موضوع در درمان های ارتودنسی و پیشگیری از کاهش و تحلیل پیش رونده طول ریشه، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تحلیل ریشه در بیماران درمان شده با دستگاه Slot 018 Standard Edgewise انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کلیشه های پانورامیک استاندارد قبل و بعد از درمان 63 بیمار نیازمند درمان ثابت ارتودنسی فکین بررسی شدند. 24 دندان از هر بیمار شامل دندان های مولر اول یک سمت تا مولر اول سمت مقابل هر دو فک مورد بررسی قرار گرفتند. درجه تحلیل ریشه به صورت 3 درجه (درجه 0: بدون تحلیل، درجه 1: تحلیل مختصر به همراه ریشه هایی با نوک گرد شده تا تحلیل حداکثر 1/4 طول ریشه، درجه 2: تحلیل متوسط تا شدید در حد بیشتر از 1/2 تا 1/4 طول ریشه) بیان شد. رابطه میزان تحلیل ریشه با جنس توسط تست Mann-Whitney و رابطه میزان تحلیل ریشه با طول درمان توسط ضریب همبستگی اسپیرمن مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 1542 دندان بررسی شده، 345 دندان دارای تحلیل درجه 1 بودند و موردی از تحلیل درجه 2 یافت نشد. بیشترین میزان تحلیل ریشه درجه 1 در دندان لترال فک پایین مشاهده شد. میزان تحلیل ریشه چه در جنس مونث و چه در جنس مذکر در فک پایین به طور معنی داری بیشتر از فک بالا بوده است، همچنین میزان تحلیل ریشه در دندان های جنس مذکر به طور معنی داری بیشتر از دندان های جنس مونث بوده است (P<0.05). رابطه معنی داری نیز با طول مدت درمان و همچنین دندان های سمت راست و چپ فکین یافت نشد (P>0.05).نتیجه گیری: باتوجه به یافته های حاصل از این مطالعه، هیچگونه ارتباطی بین طول مدت درمان و سمت فکی با میزان تحلیل ریشه وجود ندارد، اما تحلیل ریشه در فک پایین و در جنس مذکر بیشتر رخ می دهد.

زمینه و هدف: با توجه به نیاز به وسیله ای که به دانشجویان کمک کند تا بتوانند میزان تقارب سطوح دندانی را در مراحل مختلف تراش اندازه بگیرند، طراحی و ساخت آن جهت استفاده در مراکز آموزشی دندانپزشکی برای اهداف آموزشی ضروری به نظر می رسید.روش بررسی: وسیله طراحی شده در این مطالعه، ابزاری است که با داشتن دو بازوی قابل تنظیم بر روی سطوح تراش خورده دندان، می تواند زاویه بین دو سطح را با دقت مناسبی اندازه گیری نماید. زاویه بین این دو بازو نشان دهنده میزان تقارب دو سطح است. برای بررسی پایایی (Reliability) وسیله از 3 عدد دای استاندارد با زوایای تقارب 13، 29، 45 درجه و همچنین 20 عدد دندان تراش خورده استفاده شد. شش نفر از دانشجویان سال آخر دندانپزشکی، هر کدام از نمونه ها را در دو نوبت زمانی با فاصله زمانی 24 ساعت اندازه گیری کردند. مقایسه میزان خطای اندازه گیری از دای های استاندارد بین مشاهده گرها و بین نوبت اندازه گیری ها با آزمون (Wilcoxon) Paired test سنجیده شد. حد معنی داری آماری 0.05 در نظر گرفته شد (a=0.05).یافته ها: با استفاده از وسیله طراحی شده، حداکثر اختلاف اندازه گیری ها از زوایای استاندارد، یک درجه بود. تعداد 6 عدد از اندازه گیری ها مقداری کمتر از زوایای استاندارد و 2 اندازه گیری مقداری بیشتر از زوایای استاندارد را نشان دادند. اختلاف اندازه گیری بین مشاهده گرهای مختلف معنی دار نبود. (ICC) Interclass Correlation Coefficient نوبت های اول و دوم روی نمونه های تراش خورده به ترتیب 97.4 و 97.5 به دست آمد. اختلاف اندازه گیری های یک مشاهده گر در دو نوبت زمانی از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که وسیله از پایایی و روایی مناسبی برخوردار است و می تواند جایگزین روش های قدیمی تر اندازه گیری زاویه تقارب شود.

زمینه و هدف: روش های متفاوتی برای بستن Open bite وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات روش (LAHP)Lower Anterior High Pull در بیماران با مال اکلوژن کلاس I با Open bite متوسط (Moderate) همراه با High Lower Lip Line بود.روش بررسی: گروه آزمایش شامل 10 بیمار با میانگین سنی 15.8±2.5 سال و Open bite متوسطی معادل 3.05±0.07 میلی متر بود. هیچ یک از بیماران تمایلی به انجام جراحی ارتوگناتیک نداشتند. روند درمان شامل خارج کردن پره مولرهای دوم هر دو فک و به دنبال آن Band و Bond کردن، Level کردن Curve of spee و بستنن فضای خلفی (از طریق جلو آوردن دندان های خلفی) بود. پس از طی این مراحل، Open bite به 2.04±1.17 میلی متر کاهش یافت. سپس بیماران دستگاه LAHP را 18 ساعت در روز برای مدت 8±2 ماه استفاده کردند. دستگاه LAHP، از یک High Pull Headgear و دو قلاب (Hook) که بر روی کمان داخلی آن لحیم شده، تشکیل شده بود. دو الاستیک (1.8, Light, Dentaurum) قلاب های بالایی را (بر روی کمان داخلی) به قلاب های پایینی (بر روی دندان های کانین فک پایین)، به صورت عمودی متصل می کرد. الاستیک ها هنگام بسته بودن دهان 10 گرم و هنگام باز شدن دهان 60 گرم نیرو تولید می کردند. مقدار Open bite قبل و بعد توسط آزمون Paired T-test ارزیابی گردید.یافته ها: ارزیابی های سفالومتری قبل و بعد از درمان، نشان دهنده کاهش Open bite بیماران به مقدار 1.5±1.7 در نتیجه استفاده از روش LAHP بود (P<0.001).نتیجه گیری: از این روش می توان به عنوان روشی قابل قبولی جهت بستن Open bite بیماران با مال اکلوژن کلاس I استفاده نمود.

زمینه و هدف: از دیدگاه سلامت نگر، روش های حرفه ای تعیین نیاز به درمان با وجود ارزش و استفاده زیاد دارای نقایصی بوده و باید با روش های بیمار - محور جایگزین یا ادغام شود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه و بررسی استفاده از شاخص کیفیت زندگی بر پایه پرسشنامه (Child Oral Health Impact Profile (COHIP و شاخص (Aesthetic Component-Index of Orthodontic Treatment Need (AC به عنوان دو روش سنجش بیمار - محور، با تعیین نیاز به درمان های ارتودنسی با استفاده از Dental Health Component-IOTN به عنوان روش سنجش حرفه ای نیاز بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی - تحلیلی در 597 نفر از دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان شهر اصفهان با طیف سنی 13 تا 18 سال انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی، جزء دندانی IOTN توسط دو معاینه گر آموزش دیده و کالیبره (ضریب توافق0.9 ) اندازه گیری شد. همچنین دانش آموزان با استفاده از تصاویر دهگانه جزء زیبایی، وضعیت خود را نمره دهی کردند. آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون های قدرت تشخیصی تست ها شامل حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی جهت مقایسه شاخص ها استفاده شد.یافته ها: از 568 دانش آموز مورد مطالعه %16.7 بر اساس شاخص حرفه ای و %2.1 بر اساس ارزیابی خود، نیاز به درمان ارتودنسی داشتند. تنها %10 این افراد دو مشخصه ناهنجاری شدید و تاثیر بد بر کیفیت زندگی را به طور همزمان داشتند. با اینکه رابطه معنی داری میان درجه مال اکلوژن و کیفیت زندگی دیده شد، ارتباط شاخص COHIP با جزء دندانی ضعیف (r=0.16) و با جزء زیبایی در حد متوسط (r=0.37) بود (P=0.001). حساسیت AC بسیار ضعیف ولی دارای ویژگی بالایی بود و دو شاخص دیگر از حساسیت و ویژگی متوسطی برخوردار بودند.نتیجه گیری: شاخص های بیمار - محور مورد مطالعه، قابلیت تعیین نیاز به درمان ارتودنسی را به تنهایی دارا نیستند، اما می توان از آن به عنوان ابزاری ضروری در کنار روش های حرفه ای در جهت تشخیص افراد اولویت دار در دریافت خدمات استفاده کرد.

زمینه و هدف: تاثیر وضعیت دهان بر فعالیت روزانه، یکی از شاخص های کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان است که عواقب فیزیکی، اجتماعی و روانی ناشی از وضعیت سلامت دهان را مورد سنجش قرار می دهد. هدف این مطالعه، بررسی این شاخص در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.روش بررسی: 499 بیمار مراجعه کننده به کلینیک درمانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در بهار سال 1390 در این مطالعه شرکت کردند و برای پاسخ به سوالات مربوط به شاخص ارزیابی اثرات وضعیت دهان بر فعالیت روزانه و ویژگی های دموگرافیک شامل جنس، سن و وضعیت تحصیلات قبل از دریافت هر گونه درمانی، مورد مصاحبه قرار گرفتند. آنالیز داده ها با روش آماری رگرسیون خطی انجام شد.یافته ها: %85.6 بیماران اظهار داشتند که در طی 6 ماه اخیر حداقل یک اثر وضعیت دهان بر فعالیت روزانه را تجربه کردند. بیشترین فعالیت مختل شده غذا خوردن (%50.1)، لبخند زدن و نشان دادن دندان ها بدون خجالت (%12.8) بوده است. میانگین امتیاز OIDP برای جمعیت مورد بررسی 5.6 و دامنه تغییرات آن بین 0 و 36 بود. مدل رگرسیون خطی که تاثیر متغیرهای جنس، سن و سال های تحصیل را بررسی می کرد نشان داد که افراد مسن و کسانی که تحصیلات کمتری داشتند، امتیاز OIDP بالاتری را کسب کردند.نتیجه گیری: در این مطالعه اثرات وضعیت دهان بر فعالیت روزانه آشکار بود. ارتباط بین سن، تحصیلات کم و افزایش تاثیر وضعیت دهان بر فعالیت های روزمره بر لزوم ارایه مراقبت های دهان و دندان پیشگیرانه جامع تر در بالغین، به ویژه در افرادی که از سطح تحصیلات کمتری برخوردارند، دلالت دارد.

زمینه و هدف: تغذیه ناصحیح یکی از مهمترین فاکتورهای اتیولوژیک در پوسیدگی های زودرس دوران کودکی (ECC) است. در بعضی مطالعات کلینیکی تغذیه شیر مادر (BF) از جمله فاکتورهای موثر در ECC ذکر شده است. نتایج و توصیه ها در این زمینه متفاوت و گاه متناقض است. با توجه به اینکه رویکرد مشترک بین اعضای مختلف شاغل در حرفه سلامتی در ارایه توصیه های عمومی ضرورت دارد، این مطالعه با هدف بررسی مروری مطالعات قبلی در رابطه تغذیه از مادر و پوسیدگی های زودرس دوران کودکی انجام شد.روش بررسی: با انتخاب لغات کلیدی، مقالات، بیانیه ها، سایت های Pubmed، SID، Scirus، Elsevier، انجمن دندانپزشکی کودکان آمریکا (AAPD)، انجمن پزشکی کودکان آمریکا (AAPD)، انجمن دندانپزشکی آمریکا (AAPD) و کتاب های مرتبط با موضوع از سال 1990 جستجو شدند. در مقالات، BF، سایر فاکتورها، تعریف پوسیدگی در کنار نوع مطالعه، حجم نمونه و محل انجام مطالعه بررسی و ثبت شدند.یافته ها: اختلاف فراوان در متدولوژی کار و عدم تعریف ثابت در ECC و BF، نتیجه گیری نهایی را مشکل ساخت. نتایج مطالعات درباره رابطه BF طولانی مدت و ECC غیرقطعی بود. مطالعات رابطه ای مثبت را بین BF شبانه و ECC نشان داد. سابقه BF تاثیری در بروز پوسیدگی نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نقش فراوان شیر مادر در تغذیه و رشد کودک و اهمیت پیشگیری از پوسیدگی در دوران کودکی، باید والدین را در زمینه احتمال پوسیدگی دندان های کودک در اثر تغذیه شبانه از شیر مادر آگاه کرد.