مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1396 | دوره:30 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: تاخیر در نوردهی می تواند سبب بهبود ساختار پلیمری، خواص مکانیکی و توزیع یکنواخت تر استرس ها در سمان رزینی گردد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روش های تابش نور فوری، تاخیری 5 و 10 دقیقه در دو نوع سمان رزینی بر استحکام باند push-out یک نوع فایبر پست در مناطق مختلف کانال ریشه انجام گردید.روش بررسی: در 60 ریشه دندان کشیده و اندو شده تک کانال، فایبر پست FRC Postec Plus توسط دو سمان رزینی Panavia F2.0 و Nexus3 و به سه روش نور دهی فوری و تاخیری 5 و 10 دقیقه چسبانده و بعد از 24 ساعت قرارگیری در تاریکی، تست push-out توسط دستگاه Universal testing در قطعات کرونال، میانی و آپیکال انجام شد. طرح شکست زیر استریومیکروسکوپ مشاهده و داده ها با تست های ANOVA و Tukey post hoc بررسی گردید. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: در Nexus3 استحکام باند فوری (11.4±18.32) به طور معنی داری بالاتر از روش های تاخیری بود (P=0.001). در Panavia F2.0 روش تاخیری 5 دقیقه به طور معنی داری نسبت به سایر روش ها بالاترین استحکام باند (13.4±34.62) را داشت (P<0.05). استحکام باند روش های مختلف نور دهی با ناحیه ریشه ارتباط معنی دار آماری نداشت. در Nexus3 استحکام باند ناحیه کرونال (11.3±83.7) از میانی (9.3±12.1) (P=0.015) و اپیکال (5.2±65.77) به طور معنی داری بالاتر بود (P=0.000) و نیز استحکام باند در ناحیه میانی از اپیکال (P=0.002). در Panavia F2.0 استحکام باند در مقایسه دو به دو نواحی، تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: تاخیر در تابش نور، اثرات متفاوتی در استحکام باندpush-out انواع سمان های رزینی دوال کیور دارد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر به دلیل توجه بیشتر به شاخص زیبایی، سیستم های مختلفی با استفاده از مواد سرامیکی همرنگ دندان، در ساخت رستوریشن ثابت استفاده می شوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین مشابهت مختصات رنگ سه سیستم رایج، با نمونه رنگ A2 از مجموعه انتخاب رنگ Vita classic بود.روش بررسی: در این مطالعه سیستم متال- سرامیک (MCR) (0.5 mm کور فلزی نیکل- کروم و 1mm لایه ونیر Ceramco lll) سیستم تمام سرامیک (CE)0.5 mm) کور زیرکونیا Cercon و1mm لایه ونیر Cercon ceram) و سیستم تمام پرسلن () (VM71.5 mm پرسلن Vita VM7) مورد بررسی قرار گرفتند. از هر سیستم 15 نمونه به شکل دیسک با قطر10mm و ارتفاع1.5mm به رنگ Vita A2 ساخته شد. پارامترهای رنگ L*a*b* نمونه ها با استفاده از اسپکتروفتومتری تعیین و تفاوت رنگ (DE) هر سیستم با نمونه رنگ مرجع محاسبه گردید. آنالیزهای آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه های متعدد Tukey انجام شد.یافته ها: اختلاف مختصات رنگ هر سیستم با نمونه رنگ مرجع معنی دار بود (P<0.05). مختصات رنگ نمونه مرجع b*=14.11، a*=1.59، L*=72.48 بود. میانگین این مختصات برای گروه MCR به ترتیب 15.51±0.64، 2.88±0.24، 72.61±0.38، برای گروه 17.51±0.61 CE، 2.77±0.14، 76.42±0.46، و برای گروه 17.9±0.61 VM7، 2.15±0.19، 75.13±0.6 بود. اختلاف رنگ گروه MCR (DE=1.98) در محدوده قابل قبول و برای دو گروه CE (DE=5.38) و VM7 (DE=4.72) غیر قابل قبول بود.نتیجه گیری: تحت شرایط این مطالعه نمونه های متال- سرامیک کمترین اختلاف را با نمونه رنگ مرجع داشتند.

زمینه و هدف: امروزه ایمپلنت دندانی جایگاه خود را در حیطه دندان پزشکی به دست آورده است. با توجه به پیش بینی های مربوط به موفقیت ایمپلنت های دندانی، توجه جامعه علمی از توصیف موفقیت ایمپلنت به سمت تجزیه و تحلیل دقیق عوامل مرتبط با شکست ایمپلنت در حال حرکت است. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل موثر بر شکست ایمپلنت با استفاده از شیوه های آماری معتبر بود.روش بررسی: برای نیل به اهداف پژوهش، از یک مطالعه کوهورت استفاده شد که در آن تعداد 1011 نفر برای درمان ایمپلنت دندانی به کلینیک دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده بودند و در مجموع 2368 ایمپلنت برای این بیماران قرار داده شد. در این مطالعه متغیر های پیشگو شامل متغیر های دموگرافیکی، وضعیت سلامت و متغیر های مربوط به ایمپلنت می باشند و متغیر پاسخ شکست ایمپلنت است. بقای کلی ایمپلنت ها با استفاده از تابع بقاء کاپلان مایر برآورد شد و عوامل خطر ابتدا با استفاده از آزمون های آماری Chi-square و Fisher''s exact شناسایی سپس برای آنالیز بیشتر وارد مدل رگرسیون خطرات متناسب کاکس شد.یافته ها: بقای 39 ماهه ایمپلنت های دندانی با استفاده از تابع کاپلان مایر 0.99±0.002 بود. با استفاده از مدل خطرات متناسب کاکس دو متغیر مکان دندان (P=0.049) و نوع دندان ایمپلنت شده (P=0.011) ارتباط معنی داری با زمان شکست ایمپلنت داشتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه دو متغیر مکان ایمپلنت و نوع دندان ایمپلنت شده بر روی شکست ایمپلنت اثر گذار بود به نحوی که بقای ایمپلنت در فک پایین بیشتر از فک بالا و خطر شکست در دندان های پیش نسبت به سایر دندان ها (آسیاب، آسیاب کوچک، نیش و شیری) بیشتر بود.

زمینه و هدف: سرطان بعد از بیماری های قلبی عروقی دومین عامل مرگ ومیر در کشور های توسعه یافته است. هدف این مطالعه تعیین فاکتورهای اپیدمیولوژیکی موثر در ایجاد سرطان حنجره و استفاده از آن در جهت تدوین برنامه هایی برای درمان موثرتر و بهبود پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان حنجره بود.روش بررسی: کلیه پرونده های ثبت شده در مرکز ثبت سرطان در وزارت بهداشت مربوط به بیماران سرطان حنجره استان تهران در سال های 1387-1384 مورد بررسی قرارگرفت. از تعداد کل 513 بیمار بررسی شده 279 بیمار که امکان پیگیری ایشان از طریق تماس تلفنی یا آدرس پستی ممکن بود، در مطالعه لحاظ گشتند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام شد، آنالیز اطلاعات با استفاده از SPSS20 انجام شد. بررسی بقاء با منحنی Kaplan Meier و اثر فاکتور های مورد مطالعه بر میزان بقاء با آزمون Cox regression بررسی گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران 61.1 سال، با انحراف معیار 10.54 بود. مردان 92.1% از بیماران را شامل می شدند. ترکیبی از سه روش جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی مهم ترین روش درمانی بود. میزان بقای کلی پنج ساله بیماران برابر 57.7%، با انحراف معیار 0.03 به دست آمد. متغیر جنسیت، میزان تاخیر حرفه ای و درجه تمایز هیستولوژی تومور با بقاء ارتباط معنی داری نداشت (0.52، 0.14، P=0.38). در حالی که میزان بقاء با سن و میزان تاخیر بیمار ارتباطی معنی دار داشت (0.07، P=0.03).نتیجه گیری: میزان بقاء در مبتلایان با سن بالاتر کمتر بود. همچنین تاخیر ناشی از بیمار و درمانگر بالا بود که توجه به آن برای ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: دندان مولر اول دایمی نقش مهمی در سلامت دندانی دارد و پوسیدگی های قبلی از بهترین ابزارهای ارزیابی ریسک هستند. هدف از این مطالعه این بود که با در نظر گرفتن دو فاکتور تعداد و شدت پوسیدگی در جمعیت دارای شیوع بالای پوسیدگی دندانی، تاثیر ریسک پوسیدگی با آستانه های مختلف و وزن هریک از فاکتورهای موثر در بروز پوسیدگی دندان دایمی سنجیده شود.روش بررسی: این مطالعه مورد- شاهدی در 150 دانش آموز کلاس دوم و سوم دبستان انجام شد. گروه شامل کودکان 9 ساله دارای حداقل یک دندان مولر دایمی دچار پوسیدگی و گروه شاهد کودکان فاقد پوسیدگی دندان دایمی بودند که بر اساس متغیرهای جنسیت و تحصیلات مادر جورسازی شده بودند. معاینه بر روی یونیت دندانپزشکی با استفاده از نور یونیت با روش چشمی انجام و شاخص dmft، DMFT و شدت پوسیدگی (D1-D3) بر اساس معیار سازمان بهداشت جهانی ثبت شد. داده ها با SPSS18 و با آنالیزهای آماری همبستگی اسپیرمن، کای- دو، ضریب شانس و رگرسیون تجزیه تحلیل شد.یافته ها: ارتباط خطی dmft دندان های شیری با DMFT مولر دایمی با ضریب همبستگی 0.34 (P<0.001) مشاهده شد. احتمال پوسیدگی دندان مولر دایمی در افرادی که پوسیدگی فعال در دندان های مولر شیری داشتند، 3.3 برابر افرادی که فاقد پوسیدگی فعال بودند به دست آمد. در مدل رگرسیون سایر ریسک فاکتورها شامل رژیم کاریوژن، تحصیلات والدین، استفاده از مسواک، خمیر دندان و نخ دندان، فلوراید و مراجعات دندانپزشک به عنوان پیشگوی معنی دار شناخته نشد (P>0.05).نتیجه گیری: فاقد پوسیدگی بودن دندان های شیری، با احتمال زیادی بدون پوسیدگی بودن دندان های مولر دایمی را پیشگویی می کند و در ارزیابی ریسک پوسیدگی بیمار کمک کننده است.

زمینه و هدف: امروزه بروز سرطان دهان در حال افزایش است. با توجه به افزایش جمعیت، امید به زندگی و مواجهه با عوامل خطر، شاهد افزایش شیوع به خصوص در زنان می باشیم. در کشور ما نیز با توجه به افزایش عوامل خطر این بیماری رو به افزایش است. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت مراقبت و درمان بیماران مبتلا به سرطان دهان مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران طی سال های 1392-1382 می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک بررسی توصیفی مقطعی بر روی مبتلایان به سرطان دهان در بیمارستان شریعتی تهران طی 10 سال بود که اطلاعات از طریق پرونده های بیماران جمع آوری شدند و با نرم افزار SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: آنالیز رگرسیون در 5 مدل انجام شده که در آن متغیرهای سن، جنس، محل تومور، stage و grade به عنوان متغیر مستقل و متغیر تاخیر درمان (فاصله زمانی تشخیص تا درمان) به عنوان متغیر وابسته وارد آنالیز شدند. نتیجه نشان داد که مدت زمان سپری شده از تشخیص تا درمان با متغیر سن بیمار ارتباط مثبت دارد، یعنی هرچه سن بیشتر بوده تاخیر در درمان هم بیشتر بوده است (P<0.05). این مدت زمان با جنس، محل تومور، grade و stage ارتباط نداشت.نتیجه گیری: با توجه به عواقب سرطان دهان برای بیماران، ضرورت تدوین برنامه هایی برای پیشگیری، تشخیص زود هنگام و در نتیجه بهبود زندگی مبتلایان مشخص می گردد.

زمینه و هدف: افراد توانخواه با مشکلات پیچیده دهان و دندان مواجه می باشند. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان دانش و دیدگاه دندانپزشکان در رابطه با ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه بود.روش بررسی: در این بررسی از دندانپزشکان شرکت کننده در پنجاه و چهارمین کنگره بین المللی انجمن دندانپزشکی ایران در تهران سال 1392 دعوت شد پرسشنامه ای روا و پایا را شامل اطلاعات سن، جنس، شهر محل طبابت، تجربه درمان فرد توانخواه، 13 سوال در حیطه دانش و یک سوال در رابطه با اهمیت دریافت آموزش درزمینه ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه پاسخ دهند. یافته ها با نرم افزار SPSS18 و توسط روش آماری رگرسیون خطی آنالیز گردید (P<0.05).یافته ها: 177 پرسشنامه جمع آوری شد. میانگین سنی افراد (10.1) 35.5 سال بود و 54% مرد بودند. میانگین نمره دانش دندانپزشکان 6.5 (انحراف معیار 2.5) از حداکثر قابل کسب 13 بود. 60% دندانپزشکان اظهار کردند که دریافت آموزش در رابطه با ارتقاء سلامت افراد توانخواه اهمیت دارد. دندانپزشکانی که سن کمتری داشتند و یا دارای تجربه کار قبلی بر روی بیماران توانخواه بودن نمره دانش بالاتری کسب کردند. دندانپزشکانی که سابقه درمان افراد توانخواه را داشتند اهمیت بیشتری جهت دریافت آموزش های مرتبط قائل بودند.نتیجه گیری: نتاج حاصل نشان داد که دندانپزشکان در زمینه دانش مربوط به ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه ضعیف هستند. اذعان بر اهمیت داشتن این آموزش توسط اکثریت دندانپزشکان، بر نیاز به بازنگری برنامه آموزشی (کوریکولوم) در این زمینه دلالت دارد.

زمینه و هدف: با اندازه گیری تولیدات علمی، می توان تصویری واقعی از چگونگی فعالیت های علمی یک کشور ارایه کرد. در همین ارتباط، حاصل کار مشترک پژوهشگران برای دستیابی به اهدافی مشخص و معین که به نوعی تولید علم و اطلاعات علمی است، همکاری های علمی و پژوهشی تعریف می گردد. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین همکاری های علمی نمایه شده دندانپزشکان ایرانی، در پایگاه استنادی Scopus در فاصله سال های 2014-2010 بود.روش بررسی: جامعه پژوهش شامل کلیه مقالات علمی حوزه دندانپزشکی ایران می باشد که در طی سال های مذکور در پایگاه Scopus نمایه شده اند. در نهایت نتایج با استفاده از آمار توصیفی در قالب نمودار و جداول ارایه گردید.یافته ها: با مطالعه 1282 مدرک مشخص شد که تولیدات علمی نمایه شده نویسندگان ایرانی حوزه دندانپزشکی در پایگاه Scopus طی سال های 2014-2010 رو به افزایش بوده است. همچنین دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان پرکارترین دانشگاه شناخته شد. میزان شاخص، درجه و ضریب همکاری در طی سال های 2010-2014 به ترتیب 4.23، 0.97 و 0.71 بود که می توان گفت از مقادیر نسبتاً بالایی برخوردار است. بیشترین مقالات در طی سال های مورد مطالعه، مربوط به همکاری های علمی چهار نویسنده ای بوده و پس از آن مقالات سه نویسنده ای در رتبه دوم و مقالات پنج نویسنده ای در رتبه سوم بود. بررسی ها نشان داد کمترین تعداد مقالات نیز مربوط به مقالات نویسندگان در گروه های 9 نفره و بیشتر است.نتیجه گیری: با استناد به نتایج این مطالعه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که روند تولیدات علمی حوزه دندانپزشکی رو به پیشرفت است. به علاوه نتایج نشان دهنده تمایل نویسندگان و پژوهشگران ایرانی حوزه دندانپزشکی به همکاری علمی و تولید علم به صورت گروهی می باشد.