پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد پژوهش کیفی، به طراحی الگویی برای کنترل کارکنان نامرئی در سازمان های دولتی پرداخته است. برای گردآوری داده ها از مصاحبهء نیمه ساخت یافته و برای تحلیل داده ها از نظریه ء داده بنیاد استفاده شده است. جمعیت آماری پژوهش، مدیران دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی شهر ایلام بودند که به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. یافته ها نشان داد، کنترل کارکنان نامرئی تحت تأثیر شرایط علی، شرایط زمینه ای و شرایط مداخله گر قرار دارد. شرایط علی الگوی کنترلی شامل: سیستم ارزشیابی کارآمد، جو حمایتگری سازمان، نظام کنترل و نظارت کارآمد و ارتقای منصفانه کارکنان است. شرایط زمینه ای شامل: جبران خدمات مؤثر، توجه به ویژگی های شخصیتی افراد، رفتار حمایتی و اخلاق محورانه مدیران می باشد. عوامل مداخله گر شامل: قانون محوری، کاهش قدرت های پنهان، داشتن برنامه های کنترلی شفاف و مشخص است. توانمندسازی مدیران، توسعه منابع انسانی، ارتقای صمیمیت سازمانی، هماهنگی شغل با توانایی کارکنان، نظام استخدامی مناسب راهبردهای الگوی کنترلی هستند و درنهایت کنترل کارکنان نامرئی موجب کارآمدی سازمانی، رضایت ارباب رجوع، افزایش پاسخگویی سازمان، افزایش مشارکت و تعهد کارکنان می شود.