مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1400 | دوره:29 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

مقدمه: وابستگی به هرویین یک بیماری مزمن و عودکننده مغزی است که توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی، اپی ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود و سهم ژنتیک در آسیب پذیری به ایجاد این وابستگی 40-60 درصد است. تغییر در انتقال سروتونین در سیستم عصبی مرکزی در وابستگی به مواد مخدر و الکل دخیل است و بر اساس نتایج مطالعات همراهی، چندشکلی تک نوکلیوتیدی rs6313/T102C ژن HTR2A در وابستگی به مواد نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه مورد_شاهدی، ارزیابی همراهی چندشکلی rs6313 ژن HTR2A و وابستگی به هرویین در نمونه ای از جمعیت شمال غرب ایران است. مواد و روش ها: این مطالعه روی 100 فرد بیمار وابسته به هرویین و 102 فرد کنترل بدون وابستگی به مواد انجام شد. پس از استخراج DNA از خون، ژنوتیپ افراد نسبت به چندشکلی rs6313 ژن HTR2A با استفاده از روش PCR-RFLP تعیین گردید. آنالیز آماری داده ها برای مشخص کردن همراهی با نرم افزار SPSS vol. 16 انجام پذیرفت. یافته ها: فراوانی ژنوتیپ های CT, CC و TT چندشکلی rs6313 ژن HTR2A در گروه بیمار به ترتیب 50، 23 و 27 درصد و در گروه شاهد به ترتیب 35/32، 12/44 و 53/23 درصد بودند و بر اساس بررسی های آماری، تفاوت معناداری میان گروه های کنترل و بیمار وجود نداشت (P˃, 0. 05). بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نتوانست شواهدی مبنی بر همراهی چندشکلی rs6313 ژن HTR2A با استعداد وابستگی به هرویین در جمعیت آذری شمال غرب ایران ارایه دهد و این مسیله بر لزوم بررسی سایر چندشکلی های ژنتیکی کاندید در جمعیت مطالعه شده دلالت دارد.

مقدمه: خطاهای انسانی نقش فراوانی در بروز حوادث صنعتی دارند. عملیات جابجایی و تخلیه جرثقیلی بار از عملیات هایی هستند که رخداد خطای انسانی در آن ها می تواند به خسارت های جانی و مالی فراوانی منجر شود. هدف این مطالعه، واکاوی و بررسی احتمال رخداد خطاهای انسانی در اپراتورهای جرثقیل سقفی در شرکت فولاد هرمزگان بود. مواد و روش ها: این پژوهش مقطعی و توصیفی با استفاده از تکنیک SPAR-H صورت پذیرفت. در این مطالعه، ابتدا وظایف شغلی اپراتور جرثقیل سقفی واحد 240 ذوب شرکت فولاد هرمزگان، با استفاده از تکنیک آنالیز سلسله مراتبی وظایف (HTA) واکاوی شد؛ سپس احتمال رخداد خطای انسانی در وظایف شغلی با استفاده از تکنیک SPAR-H ارزیابی گردید. یافته ها: درمجموع، 5 وظیفه اصلی و 16 زیر وظیفه وارد واکاوی شد. بیشترین احتمال رخداد خطا مربوط به سه زیر وظیفه حرکت طولی، حرکت عرضی و حرکت بالا و پایین (3975/0) بود. کمترین احتمال رخداد خطا نیز به زیر وظیفه ثبت گزارش نوبت و انتقال اطلاعات به صورت گفتاری و نوشتاری اختصاص داشت (05/0). نتایج به دست آمده از این مطالعه، به روشنی تاثیر وابستگی میان وظایف را در افزایش احتمال رخداد خطا نشان می دهد. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که به منظور کاهش احتمال رخداد خطای انسانی، شناسایی و کنترل عوامل استرس زای شغلی، اصلاح وضعیت ارگونومی اتاقک های جرثقیل، تهیه دستورالعمل های کاری و آموزش و نظارت بر اجرا و به کارگیری درست آن ها ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: اتفون از دسته سموم ارگانوفسفره است که برای تحریک رشد گیاه به کار می رود. ژل رویال ماده ای با خواص آنتی اکسیدانی و برای تقویت دستگاه ایمنی موثر است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ژل رویال بر مولفه های اسپرمی، توان باروری آزمایشگاهی و شاخصه های استرس اکسیداتیو در موش سوری صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 20 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به 4 گروه کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. در گروه تجربی، حیوانات اتفون را با دوز mg/kg 480 دریافت کردند؛ سپس ژل رویال با غلظت mg/kg 200 به تنهایی و همچنین همراه با هورمون اتفون، به طور روزانه از طریق دهانی خورانده شد. پس از تیمار، برای ارزیابی مولفه های اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی، نمونه های اسپرم از دم اپیدیدیم جمع آوری و برای شاخصه های استرس اکسیداتیو، بافت بیضه اخذ گردید. سطح P˂, 0. 05 معنا دار در نظر گرفته شد. یافته ها: کاهشی در میزان تحرک و قدرت زنده مانی اسپرم ها، درصد لقاح، بلاستوسیست، جنین های هچ شده و همچنین افزایشی در میزان آسیب به DNA و نبود بلوغ هسته ای اسپرم ها و جنین های بلوک شده در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت؛ همچنین میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و مالون دی آلدیید در گروه های دریافت کننده اتفون، به ترتیب کاهش و افزایش یافتند، این در حالی است که ژل رویال می تواند از آثار تخریبی ناشی از استرس اکسیداتیو اتفون جلوگیری کند (P˂, 0. 05). بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، ژل رویال می تواند اثر بهبودی بر اسپرم های اپیدیدیمی و توان باروری آزمایشگاهی داشته باشد.

مقدمه: وزارت بهداشت از طریق شوراهای عالی و نظام تصمیم گیری بر دستگاه های اجرایی تاثیر می گذارد. به منظور اتخاذ رویکرد همکاری بین بخشی و حمایت طلبی مناسب برای تعامل با این شوراها و سلامت محور کردن تصمیمات گرفته شده، تحلیل وضعیت موجود لازم است؛ بنابراین، پژوهش حاضر به منظور تعیین چالش ها و موانع پیش روی شوراهای عالی موثر بر سلامت در تعامل با وزارت بهداشت در ایران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای با رویکرد کیفی از نوع زمینه ای است که به صورت تحلیل وضعیت موجود شوراهای عالی انجام شد. روش های جمع آوری داده ها شامل مصاحبه، جلسات بحث گروهی و تحلیل اسناد بودند. برای جمع آوری داده ها، تعداد 23 مصاحبه و 2 جلسه بحث گروهی متمرکز با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA vol. 10 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، شوراهای عالی منتخب از نظر فعالیت به سه دسته فعال، نیمه فعال و غیرفعال تقسیم می شوند. چالش های فراروی این شوراها شامل کمبود منابع مالی و انسانی، ساختار و تشکیلات نامناسب، قوانین و مقررات غیر شفاف، نبود ضمانت اجرایی، ضعف در برنامه ریزی و هماهنگی بین بخشی، نبود نظام پایش و ارزشیابی، پایین بودن سطح آگاهی و نگرش سیاست گذاران و مدیران درباره سلامت، رهبری ضعیف وزارت بهداشت و نداشتن پیوست سلامت در مصوبات است. بهبود عملکرد شوراهای عالی به منظور کاربرد پیوست سلامت در مصوبات از طریق مداخلات زیر قابل دستیابی است: 1. مداخلات سیاستی؛ 2. مداخلات ساختار اجرایی؛ 3. فرهنگ سازی و حمایت طلبی. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، ضرورت دارد نظام سلامت برای توسعه همکاری بین بخشی و حمایت طلبی مناسب از شوراهای عالی، به منظور بهبود عادلانه نشانگرهای سلامت جامعه، از طریق مداخلات سیاستی، اجرایی، فرهنگ سازی و حمایت طلبی نسبت به کاهش موانع تعامل اقدام کند.

مقدمه: خودکشی درنتیجه تعامل عوامل متعدد به وجود می آید. بااین حال، بیشتر خودکشی ها قابل پیشگیری هستند. اگر اقدام به خودکشی به مرگ منجر نشود، این نگرانی وجود دارد که دوباره این رفتار تکرار گردد؛ اما آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر یادگیری مشارکتی و عملی در افزایش سلامتی و پیشگیری اولیه از بروز مشکلات و همچنین کمک به نوجوانان برای یادگیری رفتارهای مثبت و حفظ سلامتی روانی خویش بسیار موثرند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر قدرت ایگو، خلق وخو و افکار خودکشی در میان دختران و پسران اقدام کننده به خودکشی در استان ایلام است. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری است و جامعه آماری مطالعه شامل همه دختران و پسران 18 تا 24 سال استان ایلام به تعداد 212 نفر است که برای بار اول در طول 6 ماه گذشته در سال 1398-1397، اقدام به خودکشی و به مراکز درمانی علوم پزشکی استان ایلام مراجعه کرده اند که از این تعداد، بر اساس ملاک های ورود، تعداد 80 نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت همتاسازی (بر اساس تحصیلات) در گروه های آزمایش (20 نفر دختر و 20 نفر پسر) و کنترل (20 نفر دختر و 20 نفر پسر) جایگزین گردیدند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس خلق وخو، مقیاس قدرت ایگو و مقیاس افکار خودکشی است. داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: در نتایج تحلیل واریانس مشاهده گردید میزان خلق وخو، قدرت ایگو و افکار خودکشی در میان دختران و پسران اقدام کننده به خودکشی در استان ایلام، در میان گروه های آزمایش، کنترل و پیگیری، پیش و پس از آزمون آموزش مهارت های زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. به همین ترتیب، تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش مهارت های زندگی در نوع گروه و وضعیت آزمون، بر میزان خلق وخو، قدرت ایگو و افکار خودکشی پسران و دختران اقدام کننده به خودکشی در استان ایلام تاثیرگذار بوده است. بحث و نتیجه گیری: از یافته های به دست آمده می توان چنین استنباط کرد که آموزش مهارت های زندگی بر قدرت ایگو، خلق وخو و افکار خودکشی دختران و پسران اقدام کننده به خودکشی، هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری، اثربخش بوده است.

مقدمه: پپتیدهای ضدمیکروبی (AMP) ترکیباتی با خاصیت ضدمیکروبی هستند که به سبب ظهور مقاومت باکتری های بیماری زا به آنتی بیوتیک ها، مطالعه و بررسی می شوند. در مطالعه حاضر، آثار سمیت و ضدمیکروبی دو پپتید مونومری S3 طبیعی به عنوان استاندارد و S∆, 3 با هیبرید S3-S∆, 3 و تترامر S3 بررسی و مقایسه گردید. مواد و روش ها: هیبرید پروتئینی (S∆, 3S3-2mer-GS) S3-S∆, 3 و پروتئین تترامر S3 (S3-4mer-GS) در باکتری E. coli. BL21 (DE3) بیان شدند؛ سپس وجود پپتیدهای موتانت تایید و فعالیت ضدمیکروبی آن ها با مونومرهای S3 و S∆, 3 مطالعه گردید. درنهایت، سمیت تترامر و هیبرید ساخته شده روی رده سلولی MDA-MB-231 ارزیابی و مقایسه شد. یافته ها: در بیان پروتئین نوترکیب، افزایش بار مثبت در پروتئین هیبرید برای باکتری میزبان اثر سمیت ایجاد نمی کند. میزان سمیت هیبرید در مقایسه با تترامر برای سلول های یوکاریوتی افزایش کمی داشت؛ اما در غلظت فعال این پروتئین، این افزایش ناچیز بود. میزان بقای سلولی در مورد هیبرید از S3 و SΔ, 3 کمتر است؛ اما میزان بقای سلولی برای هریک از توالی ها، با افزایش زمان کاهش پیدا می کرد. علاوه بر این، بازدارندگی رشد میکروبی هیبرید نسبت به تترامر، SΔ, 3 و S3 بهبود یافت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان بیان مناسب و افزایش فعالیت ضدمیکروبی و سمیت سلولی اندک، پپتید هیبرید S3 هیبرید S3 و S∆, 3 و تترامر S3 می توانند به عنوان یک استراتژی تولید موثر برای به دست آوردن AMPها در نظر گرفته شوند.

مقدمه: IL18 عضوی از خانواده سایتوکاین است و تنظیم کننده مهم واکنش های التهابی است. با توجه به عوارض شدید و برگشت ناپذیر این بیماری در مراحل پیشرفته، درمان به موقع به ویژه با داروهای گیاهی می تواند به عنوان یک راهکار مهم مطرح باشد؛ بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره گریپ فروت بر بیان ژن IL18 در موش های مبتلا به کبد چرب است. مواد و روش ها: در این مطالعه، 24 سر رت نر نژاد ویستار با وزن های 20±, 180 گرم، به چهار گروه (کنترل مثبت، کنترل منفی، تیمار اول و تیمار دوم) تقسیم گردیدند. به دو گروه تیمار به ترتیب عصاره گریپ فروت 4 و 8 میلی لیتر بر کیلوگرم، به مدت 5 هفته به صورت گاواژ داده شد. در پایان، رت ها با کلروفورم بیهوش گردیدند و پس از تشریح، بافت کبد و نمونه خون رت ها جمع آوری شد؛ سپس استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از کیت های مربوطه مطابق پروتکل انجام گردید و درنهایت، بیان ژن اینترلوکین 18 با استفاده از تکنیک RT-PCR (Real time) انجام و آنالیزهای مربوطه صورت گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر بیانگر آن بود که عصاره گریپ فروت با دوز ml/kg 8 می تواند باعث کاهش بیشتر بیان ژن IL18 نسبت به دوز ml/kg 4 در رت های مبتلا به کبد چرب شود. این کاهش بیان از نظر آماری، نسبت به گروه بیمار معنادار بود (05/0>P). نتایج تست های بیوشیمیایی بهبود کبد در رت های تیمارشده با دوز ml/kg 8 را تایید کرد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد آب میوه گریپ فروت به علت داشتن نارینجین، سبب کاهش علایم مختلف التهاب از طریق کاهش بیان ژن IL18 در رت های مبتلا به کبد چرب شود که می تواند به عنوان یک هدف درمانی در بیماری کبد چرب مطرح باشد.

مقدمه: ژن Atrogin-1 به صورت انتخابی، تنها درون بافت های ماهیچه ای بیان می شود. با توجه به اهمیت گیاه کرفس و ژن Atrogin-1، هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات ورزشی و کرفس کوهی بر بیان ژن Atrogin-1 در بافت قلب موش های صحرایی چاق است. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 180 تا 200 گرم از نژاد ویستار انتخاب شد و به 5 گروه کنترل، کنترل منفی (موش های چاق)، دو گروه تیمار دریافت کننده دوز 400 و 800 میلی گرم/کیلوگرم عصاره کرفس و همچنین یک گروه موش های چاق همراه با تمرینات ورزشی تقسیم گردیدند. گفتنی است که از تردمیل مخصوص موش استفاده شد که موش ها 5 روز در هفته و به مدت یک ساعت بر روی دستگاه قرار گرفتند. بیان ژن Atrogin-1 با استفاده از تکنیک Real Time RT-PCR بررسی گردید و درنهایت، با استفاده از نرم افزار SPSS vol. 22 و آزمون های T TEST independent و سطح معنی داری P˂, 0. 05 نتایج بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره کلوس با دوز 800 میلی گرم/کیلوگرم می تواند سبب کاهش چشمگیر و معنادار بیان ژن Atrogin-1 (b33/0 ±,15/1) نسبت به دوز 400 (ab50/0 ±,27/1)، نسبت به گروه چاق شود. از سوی دیگر، گروه موش ها با تمرینات ورزشی نیز کاهش معنادار بیان ژن Atrogin-1 را نسبت به گروه چاق داشتند (ab84/0 ±,75/1). نتایج تست های بیوشیمیایی نیز بهبود قلب موش های چاق را در موش های تیمارشده با دوز 800 میلی گرم/کیلوگرم کلوس تایید کرد. بحث و نتیجه گیری: کرفس کوهی (کلوس) به سبب داشتن ترکیباتی همچون فلاونوییدها می تواند باعث کاهش بیان ژن Atrogin-1 شود که در صورت تایید در مطالعات آینده می تواند به عنوان یک هدف درمانی در قلب افراد چاق مطرح باشد.

مقدمه: ژن ACE آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) را کدگذاری می کند که با وجود آلل I یا نبود آلل D یک قطعه 287 جفت بازی مشخص می شود. آلل D با فعالیت ACE بالاتر و افزایش سطح آنژیوتانسین II و عملکردهای ورزشی مبتنی بر قدرت همراه است؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه نیمرخ ژنتیکی چندشکلی تک نوکلیوتیدی rs4646994 ژن ACE در مردان نخبه وزنه بردار با غیرورزشکاران بود. مواد و روش ها: 30 مرد نخبه وزنه بردار (قهرمانان لیگ، کشور، تیم ملی، قهرمانان آسیا، جهان و المپیک) مقیم استان اصفهان، به همراه 43 داوطلب غیرورزشکار سالم که از لحاظ سن، قد و وزن مشابه گروه نخبه بودند، آزمودنی های بررسی را تشکیل دادند. با تکمیل فرم رضایت نامه، نمونه های بزاق از شرکت کنندگان جمع آوری شد و پس از مراحل استخراج DNA، تعیین ژنوتیپ های ACE با استفاده از تکنیک های PCR_RLFP و الکتروفورز صورت گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری، t مستقل، کای مربع و رگرسیون لجستیک از طریق نرم افزار SPSS vol. 20 انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد شیوع آلل D به طور معنی داری در وزنه برداران نخبه و غیرورزشکاران، بالاتر از آلل I در گروه ای خود بود (0. 05

مقدمه: بررسی آثار پپتیدهای دارای خاصیت ضد باکتریایی می تواند راه را برای به دست آوردن آنتی بیوتیک های موثرتر هموار سازد. در این تحقیق، پپتید تترامر Sushi3 طراحی و بیان شد؛ سپس با پپتید تترامر Sushi3 دیگری مطالعه و مقایسه گردید که به منظور تغییر خواص ضدباکتریایی، اسید آمینه های اسپارتیک اسید و پرولین آن با اسید آمینه های گلیسین و سرین جایگزین شده بودند. مواد و روش ها: ابتدا توالی های پپتیدی Sushi3 تترامر یادشده، طراحی و ساخته و به ترتیب Mer1 و Mer2 نام گذاری و به طور جداگانه در پلاسمید pET-26b(+) کلون گردید و درنهایت، به میزبان E. coli BL21(DE3) انتقال داده شدند. پس از بیان پپتیدهای بالا، وجود پپتیدها با روش SDS-PAGE و وسترن بلات تایید گردید؛ سپس فعالیت ضدمیکروبی Mer1 و Mer2 بررسی و مقایسه شد. درنهایت، سمیت دو تترامر ساخته شده بر روی رده سلولی MDA-MB-231 ارزیابی و مقایسه گردید. یافته ها: Mer1 و Mer2 بیان پروتیینی مشابه داشتند و اثر سمی هر دو پپتید روی رده سلولی تفاوت معنا داری نداشت؛ اما Mer2 نسبت به Mer1، در غلظت های یکسان، آثار ضدمیکروبی موثرتری دارد. بحث و نتیجه گیری: ارزیابی تاثیر جایگزینی اسید آمینه با بار منفی کمتر در افزایش فعالیت ضدمیکروبی پپتیدها، راهکار مناسبی است. نتایج بالا امکان طراحی و تولید پپتیدهای ضدمیکروبی علیه سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک را به عنوان نسل بعدی آنتی بیوتیک ها افزایش می دهد.