مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1395 | دوره:29 | شماره:4 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: علیرغم کاهش پوسیدگی های دندانی در سالیان اخیر، این بیماری همچنان یک مشکل شایع و اساسی بوده و تلاش های متعددی به عمل آمده تا از میزان شیوع آن کاسته شود از طرف دیگر مشکل عود پوسیدگی نیز در بسیاری از ترمیم های موجود دیده می شود لذا هدف از مطالعه حاضر ارایه یک روش مناسب برای تراش و یک ماده ترمیمی با هدف کاهش عود پوسیدگی بود. روش بررسی: تعداد 80 دندان مولر انسانی جمع آوری شدند. نمونه ها در مرحله اول به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در نیمی از آن ها، تهیه حفره کلاسv به ابعاد mm 3×5 با فرز و در نیمی دیگر با لیزر Er: YAG (انرژی 300mJ. فرکانس10Hz. توان3W) انجام شد. سپس نمونه ها به 4 گروه مساوی تقسیم شدند: گروه اول باندینگ توتال اچ single bond (3M-ESPE، St. Paul، MN) و کامپوزیت Z250 (3M-ESPE، St. Paul، MN)، گروه دوم باندینگ سلف اچClearfil SE bond (kuraray، Japan) و کامپوزیت Z250، گروه سوم گلاس آینومرنوریII Fuji (GC، USA)، گروه چهارم گلاس آینومر شیمیایی Fuji IX(GC، USA) برای ترمیم حفرات تهیه شده مورد استفاده قرار گرفت. نمونه ها بر اساس پروتکل در سیکل PH قرار گرفتند. در نهایت دندان های برش خورده پس از پالیش نهایی تحت بررسی میکروهاردنس قرار گرفتند. داده ها توسط تست های آنالیز واریانس دو طرفه و توکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: آنالیز واریانس دو طرفه نشان داد که نوع بافت سوبسترا (مینا و عاج) (0/0001P<) در هر دو گروه اثرات معنی داری بر میزان ریزسختی داشته در حالی که روش آماده سازی و نوع اچینگ و یا ماده ترمیمی مورد استفاده اثر معنی داری بر مقادیر ریزسختی نشان ندادند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده روش مورد استفاده برای تهیه حفره، سیستم باندینگ و ماده ترمیمی مورد استفاده برای ترمیم حفرات اثر معنی داری بر مقاوم سازی بافت های دندانی مینا و عاج در برابر دمینرالیزاسیون شیمیایی ندارد.

زمینه و هدف: پوسیدگی دندان از رایج ترین بیماری های عفونی است. در میان باکتری های دهانی استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سوبرینوس به عنوان عوامل اصلی پوسیدگی دندان در نظر گرفته شده اند. هدف از این تحقیق تولید آغوز (کلستروم) فوق ایمن حاوی آنتی بادی های اختصاصی ضد باکتری های عامل پوسیدگی دندان در گاو و بررسی اثرات ضد میکروبی آن بر رشد و چسبندگی باکتری های دهانی در شرایط آزمایشگاه بود. روش بررسی: در این تحقیق آزمایشگاهی، سه گاو باردار با آنتی ژن های کشته شده سویه های استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سوبرینوس به تنهایی و استرپتوکوکوس موتانس توام با استرپتوکوکوس سوبرینوس، از طریق عضلانی ایمن شدند. پس از زایمان، کلستروم جمع آوری و تغییر مقدار آنتی بادی اختصاصی در سرم وکلستروم با روش آگلوتیناسیون بررسی شد. همچنین اثر ضد میکروبی آن روی رشد و چسبندگی باکتری های دهانی به روش میکروتیترپلیت بررسی شد. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون One-Wey ANOVA در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: در سرم گاوهای ایمن، آنتی بادی های ضد باکتری های تزریق شده بسته به مورد در رقت های 1000/1 تا 3000/1 و در آب آغوز (whey) در رقت های 320/1 تا 1280/1 تشخیص داده شد. آغوز گاوهای ایمن سبب کاهش قدرت اتصال استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سوبرینوس به ترتیب در روش اول به میزان 69 و 43 درصد در روش دوم به ترتیب 38 و 18 درصد شد که در روش اول در استرپتوکوکوس موتانس به طور معنی دار کاهش اتصال بیشتر از روش دوم است (001/0P<) و همچنین باعث کاهش رشد دو سویه از استرپتوکوکوس موتانس شدند (05/0P<). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر ضد باکتریایی کلستروم ایمن شده بر روی دو سویه از مهم ترین باکتری های عامل پوسیدگی دندان در شرایط آزمایشگاهی، به نظر می رسد این ماده بتواند در پیشگیری و کنترل پوسیدگی دندان مفید باشد.

زمینه و هدف: اندازه گیری دقیق متغیرها در مطالعات اپیدمیولوژیک اهمیت به سزایی دارد. طوری که حتی بهترین طراحی آن ها نمی تواند مانع اشکالات وارده به دلیل عدم پایایی و روایی اندازه گیری در مطالعات شود. هدف از این مطالعه تعیین پایایی روش های اندازه گیری طول کانال دندان می باشد. روش بررسی: این مطالعه روش شناختی با استفاده از داده های موجود در پرونده های بیماران مراجعه کننده به درمانگاه دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان با حجم نمونه 58 نفر به صورت تصادفی ساده طی سال 1391 انجام شد. به منظور تعیین پایایی اندازه گیری طول کانال دندان و معرفی مناسب ترین شاخص اندازه گیری از شاخص های ضریب همبستگی درون رتبه ای، نمودار بلاند آلتمن و نمودار پراکنش استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین و انحراف معیار طول کانال ها در دستگاه اپکس یاب Root ZX 28/2 ± 93/21 میلی متر، در رادیوگرافی PA 38/2 ± 04/22 میلی متر و اختلاف میان طول کانال ریشه به وسیله اپکس یاب و پرتونگاری در همه دندان ها 48/0 ± 1/0 گزارش گردید. ضریب همبستگی درون رتبه ای میان اندازه طول کانال ریشه به وسیله اپکس یاب و پرتونگاری در همه دندان ها 989/0گزارش شد. نمودار گرافیکی بلاند التمن نمایانگر توافق بالای دو روش اندازه گیری بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه علاوه بر اطمینان دادن به متخصصان درمان ریشه که اندازه گیری طول کانال دندان با روش رادیوگرافی پری اپیکال آسان تر است، اثبات کرد که رویکردهای مختلف سنجش پایایی نیز نتایج مشابهی دارند. با این وجود استفاده از رویکرد ضریب همبستگی درون رتبه ای و بلاند آلتمن با در نظر گرفتن توافق به جای ثبات توصیه می گردد.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین آناتومی مندیبل با سن و جنسیت در رادیوگرافی پانورامیک بیماران بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، رادیوگرافی پانورامیک 322 فرد 55-25 ساله مورد بررسی قرار گرفت. افراد به 3 گروه سنی 34-25، 44-35 و 55-45 سال تقسیم شدند و شاخص های رادیومورفومتریک(Gonial angle، Antegonial angle، Mental foramen، Mandibular canal، Mandibular foramen) در رادیوگرافی پانورامیک بیماران اندازه گیری شد. در پایان، اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 و با استفاده از آزمون t دو نمونه مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین شاخص های رادیومورفومتریک در گروه های سنی مختلف تفاوت هایی را نشان داد که از نظر آماری معنی دار نبودند (05/0P>). میانگین تمامی زوایای مورد اندازه گیری در زنان بزرگتر از مردان و سایر شاخص های مورد اندازه گیری در مردان بزرگتر از زنان بود. همچنین Mandibular foramen نیز با افزایش سن به طرف قدام حرکت می کرد. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه انجام شده در این نمونه محدود، شاید بتوان به این نتیجه رسید که شاخص های رادیومورفومتریک مورد ارزیابی در این مطالعه دقت بالایی در پیش بینی سن و جنسیت ندارند.

زمینه و هدف: سرطان دهان در حال حاضر یکی از بیماری های بسیار مهم مرتبط باسلامت دهان تلقی می شود. هدف از این مطالعه تعیین آگاهی دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه های آزاد و دولتی اصفهان از سرطان دهان و مقایسه میزان آگاهی دانشجویان در سال های مختلف تحصیل بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی-تحلیلی است که در سال 1392 انجام شد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه آزاد و دولتی اصفهان بود که به صورت تصادفی 255 نفر انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد جمع آوری شد. داده ها پس از جمع آوری به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از روش های توصیفی و توسط آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از دانشگاه آزاد و دانشگاه سراسری شهر اصفهان به ترتیب 56% و 44% از دانشجویان مشارکت داشتند. در رابطه با انجام روتین معاینات کلینیکی مخاط دهان، 81% پاسخ مثبت دادند که اختلاف معنی داری بین سال های تحصیلی شرکت کنندگان وجود نداشت (116/0P=). در رابطه با معاینه بیماران با ضایعات دهانی، %46 از آن ها پاسخ مثبت دادندکه اختلاف بین سال های تحصیلی به شدت معنی دار بود (001/0P≤ ). نتیجه گیری: یﺎ ﻓ ﺘ ﻪ ﻫ ﺎ ی ایﻦ ﻣ ﻄ ﺎ ﻟ ﻌ ﻪ ﻧ ﺸ ﺎ ن داد ﺳ ﻄ ﺢ ﺁ ﮔ ﺎ ﻫ ﻲ دانشجویان ﺩ ﻧ ﺪ ﺍ نپزﺷ کی ﺷ ﻬ ﺮ ﺍ صفهان ﺩ ﺭ ﺍ ﺭ ﺗ ﺒ ﺎ ﻁ ﺑ ﺎ ﺗ ﺸ ﺨ ﻴ ﺺ ﺿ ﺎ ﻳ ﻌ ﺎ ﺕ ﺳ ﺮ ﻃ ﺎ ﻥ ﺩ ﻫ ﺎ ﻥ ﺩ ﺭ ﺣ ﺪ ﮐ ﺎ ﻓ ﻲ نبود ﻭ دانشجویان اگرچه ﻣ ﻌ ﺎ ﻳ ﻨ ﺎ ﺕ ﻣ ﻌ ﻤ ﻮ ﻝ ﺑ ﺮ ﺍ ﻱ ﮐ ﺸ ﻒ ﺳ ﺮ ﻃ ﺎ ﻥ ﺩ ﻫ ﺎ ﻥ ﺭ ﺍ ﺍ ﻧ ﺠ ﺎ ﻡ می دادند اما از برخی عوامل خطر و ضایعات دهانی مرتبط با سرطان آگاهی کافی نداشتند پس لازم است در طی دوران تحصیل برنامه های آموزشی جامع تدوین شود.

زمینه و هدف: صدمات دندانی یکی از شایع ترین مشکلات دندانی در بین کودکان و نوجوانان است که معمولاً در بخش های قدا می دهان روی داده و تاثیر زیادی بر سلامت فیزیکی و روانی بیمار دارند. اقدام فوری در درمان دندان های صدمه دیده سبب بالا رفتن ظرفیت بازسازی این دندان ها می شود، به همین دلیل دانش دندانپزشکان و اقدامات موثر آن ها در زمینه درمان صدمات دندانی از مهم ترین عوامل موثر در ارتقای پروگنوز این دندان ها به شمار می رود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی دانش دندانپزشکان عمو می در زمینه تشخیص و درمان صدمات دندانی بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پرسشنامه تنظیم شده شامل اطلاعات شخصی و سوالاتی در رابطه با آگاهی دندانپزشکان عمو می شهر گرگان در مورد نحوه مواجهه با صدمات مختلف دندانی به روش سرشماری، در اختیار 131 دندانپزشک عمو می قرار گرفت. پس از تکمیل پرسشنامه، اطلاعات گردآوری شده مورد تحلیل و بررسی آماری قرار گرفت. برای بررسی ارتباط میزان آگاهی با جنسیت از T-test، ارتباط میزان آگاهی با محل کار از آزمون ANOVA، ارتباط میزان آگاهی با سن و سابقه کار از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی ارتباط میزان آگاهی و میزان مواجهه با بیماران صدمه دیده از تست اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره آگاهی دندانپزشکان 5/1± 5/8 از 10 نمره و در هر دو جنس فاقد تفاوت معنی داری بود (083/0=P). محل کار در میزان آگاهی دندانپزشکان تاثیری نداشت (133/0=P). بین سن و سابقه کار و میزان آگاهی رابطه آماری معنی داری به دست نیامد (805/0=P). در این مطالعه میزان مواجهه با بیماران صدمه خورده نیز در میزان آگاهی دندانپزشکان تاثیر گذار نبود (507/0=P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج سطح آگاهی دندانپزشکان عمو می در حد نسبتاً خوبی قرار دارد و این می تواند چشم انداز مناسبی در جهت درمان صدمات دندانی توسط دندانپزشکان در نظر گرفته شود. از آن جا که مسئله صدمات دندانی حائز اهمیت بوده و دانش مربوط به آن در حال افزایش و تغییر می باشد، لازم است تا برای به روز رسانی سطح آگاهی دندانپزشکان عمو می در زمینه مدیریت و درمان صدمات دندانی، برنامه ریزی های مناسبی انجام شود.

سالخوردگی فرآیندی است که امروزه با رشد بسیار بالایی همراه است. با افزایش سن تغییرات بیولوژیک و فیزیولوژیک در ارگان های مختلف بروز می کند. تغییر در شرایط اجتماعی و اقتصادی، همراه شدن بیماری های سیستمیک و ناتوانی، تغییرات در وضعیت دهان و دندان همگی می توانند بر کیفیت زندگی افراد تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات فرآیند سالمندی به طور کلی و به طور کلی خاص در دهان بود. این مطالعه برگرفته از مقالات موجود در پایگاهای اطلاعاتی Pub Med، Google scholar و مقالات ایرانی از 1384-1395 می باشد. کلید واژه های مورد بررسی عبارت بودند از: Geriatrics Dentistry، oral health، oral medicine، risk factors. تغییرات دهانی سالمندان هماهنگ با وضعیت سیستمیک افراد یا به صورت جداگانه بروز می کند. این تغییرات در بافت سخت و بافت نرم اتفاق می افتد. پیامد هر یک از این تغییرات آسیب هایی است که بدلیل شرایط افراد، گاه امکان ترمیم و بازسازی را دشوار می گرداند. با توجه به اینکه رشد جمعیت سالخورده در دنیا و ایران رو به افزایش است تدابیر لازم جهت مقابله با مشکلات دهان و دندان برای این دسته افراد باید در نظر گرفته شود. مهم ترین آن ها ویزیت های دوره ای به سبب کاستن از ریسک برخی بیماری ها از جمله سرطان های دهانی است. همچنین حفظ شرایط مناسب دندان ها و پریودنشیم نه تنها به طور خاص در سلامت دهان بلکه به طور گسترده تری بربرخی بیماری های سیستمیک از جمله بیماری های قلبی، ریوی، دیابت و غیره تاثیرگذار می باشد.

درد عضلات جونده بعد از دندان درد شایع ترین درد در ناحیه دهانی صورتی می باشد. سندرم اختلال درد عضلانی صورت (MPDS) شایع ترین شکل اختلالات گیجگاهی فکی است. این سندرم شامل دردی است که از نقاطی در عضلات و فاسیاها شروع شده و همراه با اسپاسم و حساسیت به لمس و محدودیت در حرکت و خستگی و برخی اوقات دیسفانکشن می باشد. از طریق یک بررسی انتقادی مبتنی بر شواهد در منابع موجود مولفان قصد داشتند که اطلاعات جامعی درباره مداخلات درمانی برای درد عضلات صورت مهیا کنند. تعداد 51 مقاله انگلیسی زبان از سال 1981 تا 2013 از طریق منابع اینترنتی pubmed، Medline، Ovid، Scholar google برای این منظور بررسی شدند. مطالعات انجام شده در دو دسته کلی درمان های دارویی و غیر دارویی به تفصیل بررسی شده بودند. درمان MPDS ابتدا باید بر شناسایی و تصحیح علت زمینه ای متمرکز شود. از بین روش های دارویی Thiocolchicoside (TCC)، مهارکننده های NSAIDs و COX-2 و از بین روش های غیر دارویی اولتراسوند و لیزر نوید بخش هستند. مکانیسم پیچیده MPDS با مکانیسم های عصبی محیطی و مرکزی زمینه ای آن ممکن است به دشواری درمان MPDS، علی الخصوص در حالت مزمن منجر شود.