زیست شناسی جانوری
سال:1399 | دوره:12 | شماره:3 |تعداد مقالات:5

این تحقیق با هدف تعیین رژیم غذایی بچه ماهیان کلمه ذخیره شده در استخرهای خاکی و بهبود شرایط حاکم بر استخر جهت افزایش نوع ارگانیسم غذایی غالب صورت گرفت. بدین منظور، چهار استخر با خصوصیات هیدروبیولوژیکی یکسان در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی سیجوال استفاده شد. نمونه برداری از ارگانیسم های موجود در استخر، اندازه گیری طول و وزن بچه ماهیان کلمه و بررسی محتویات روده و معده آن ها طی 4 ماه از اول فروردین تا اواسط تیرماه صورت گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بیشترین و کمترین مقدار ضریب چاقی به ترتیب 196/1 و 633/0 بوده در حالی که بیشترین میزان شاخص غالبیت (Ip) 14/42 برای گاستروپودا و کمترین مقدار آن 4/2 برای حشرات آبزی محاسبه گردید. نتایج حاصل از آنالیز Fp نشان داد که گاستروپودا و خرچنگ در بیشتر مواقع به عنوان طعمه های اصلی و ارگانیسم هایی نظیر حشرات آبزی و دوکفه ای ها بو زئوپلانکتون به عنوان طعمه های فرعی برای بچه ماهیان کلمه در استخرهای خاکی مرکز سیجوال شناخته شدند. بررسی ارجحیت غذایی (FP) و محتویات معده و روده بچه ماهیان کلمه در مراحل مختلف گویای آن است که در هنگام تغذیه وافر از گاستروپودا ارجحیت غذایی و شدت تغذیه عدد بالاتری را نسبت به سایر غذاها نشان می دهد.

سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، ویژگی های منحصر به فردی از قبیل تعدیل سیستم ایمنی، ترشح فاکتورهای کنترل بقاء سلولی و نیز پتانسیل تمایز به استخوان، غضروف و چربی را دارند. تمام فرایندهای سلولی از قبیل تمایز، تکثیر، پیری و مرگ بطور مستقیم و یا غیرمستقیم توسط مکانیزم های اپی ژنتیکی از قبیل متیلاسیون هیستونی تنظیم شده و آنزیم هیستون متیل ترانسفراز G9a یکی از آنزیم های مهم در این زمینه است. سلول های بنیادی مزانشیمی در مغز استخوان رت (BM-MSCs) در محیط آزمایشگاهی استخراج شده و کشت شدند. سپس در کشت اولیه، پاساژ اول، دوم و سوم تحت تاثیر غلظت های مختلف A366 (یک مهارکننده اختصاصی آنزیم G9a) قرار گرفتند. سپس با استفاده از فلوسایتومتری، محاسبه زمان دوبرابر شدن جمعیت سلولی و بررسی پروفایل چرخه سلولی، وضعیت تکثیری BM-MSCs مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان تمایز به چربی BM-MSCs تیمار شده با A366، با استفاده از رنگ آمیزی اویل رد و بیان ژن های ویژه چربی مورد بررسی قرار گرفت. بررسی زمان دو برابر شدن جمعیت BM-MSCs و بررسی چرخه سلولی نشان داد که مهار آنزیم G9a با غلظت های پایین A366 تاثیر معنی داری بر پتانیسل تکثیری BM-MSCs ندارد. اگرچه غلظت های بالای A366، مدت زمان دوبرابر شدن جمعیت سلولی را افزایش داده و توقف چرخه سلولی را القاء می کند. همچنین تیمار BM-MSCs با A366 موجب افزایش پتانسیل تمایز سلول ها به سمت چربی می شود. تنظیم کنندگان اپی ژنتیکی از قبیل A366 که برای کنترل سرطان پیشنهاد شده اند، رفتارهای تکثیری و تمایزی BM-MSCs را تحت تاثیر قرار می دهند. همچنین این تنظیم کننده ها می توانند به عنوان یک رویکرد مناسب جهت تکثیر و تمایز بهتر MSCs به کار گرفته شوند، تا این سلول ها با کارایی بالاتری در سلول درمانی، مهندسی بافت و نیز ترمیم و هومئوستازی بافتی نقش ایفا کنند.

این پژوهش با هدف بررسی اثر تمرین استقامتی قبل القای آلزایمر بر یادگیری، حافظه و تغییرات گاماسکرتاز هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار انجام شد. 32 سر رت نر بالغ 8 هفته ای با میانگین وزنی 17 ±,250 گرم، قبل از القای آلزایمر به صورت تصادفی به دو گروه استراحت (16 سر) و تمرین (16 سر) تقسیم شدند. پس از 4 هفته (هفته اول و دوم با سرعت 10 متر بر دقیقه در دو نوبت 15 دقیقه ای، هفته سوم با سرعت 15 متر بر دقیقه در سه نوبت 15 دقیقه ای و در هفته چهارم با سرعت 15 متر بر دقیقه در چهار نوبت 15 دقیقه ای با وقفه 5 دقیقه ای)، هر گروه به دو زیرگروه: 1-تزریق آمیلوئیدبتا و 2-بدون تزریق تقسیم شدند. پس از 72 ساعت حیوانات کشته و هیپوکمپ آنها جهت بررسی برداشته شد. تغییرات گاما سکرتاز با روش Real Time PCR اندازه گیری و اطلاعات با آزمون آنوا یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. در تست یادگیری و حافظه موریس بین زمان سپری شده برای یافتن سکو در گروه های مختلف در روزهای دوم (001/0 ≥, p، 758/10 = F)، سوم (001/0 ≥,p، 574/10 = F) و چهارم (001/0 ≥, p، 846/4 = F) تفاوت معنی داری وجود داشت. مدت زمان سپری شده برای یافتن سکو در گروه استراحت-تزریق Aβ, 1-42 در همه ی روزها به طور معنی داری بیشتر از گروه های دیگر بود (001/0≥, p ). نتایج آزمون پروب (حافظه فضایی) نشان داد، زمان صرف شده در ربع دایره هدف برای گروه های مختلف به طور معنی داری متفاوت است (001/0 ≥, p، 245/9 = F). همچنین، گاما سکرتاز در گروه تمرین نسبت به گروه استراحت در مرحله بعد از القای آلزایمرکاهش معناداری را نشان داد (001/0=p ). تمرین هوازی قبل از القای آلزایمر منجر به کاهش گاما سکرتاز و افزایش یادگیری و حافظه و از این طریق امکان دارد به شکل پذیری هیپوکامپی کمک و فواید شناختی و عملکردی در پی داشته باشد.

کبد چرب از اختلالات شایع متابولیکی است که میلیون ها نفر در جهان به آن مبتلا هستند، با توجه به عوارض جانبی بسیاری از داروهای شیمیایی که در درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند این مطالعه با هدف بررسی اثر روغن دانه های کتان و سیاه دانه بر میزان سرمی آنزیم های کبدی و برخی از فاکتورهای التهابی در موش های صحرایی نر مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام گردید. در این مطالعه تجربی از تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ که به 5 گروه 8 تایی شامل گروه های کنترل (فاقد تیمار)، شاهد مبتلا به کبد چرب (تیمار با امولسیون چربی)، و گروه های تجربی تحت تیمار 6 هفته ای با امولسیون چربی و به ترتیب تیمار 28 روزه با 75/0 میلی لیتر بر کیلوگرم روغن کتان، 5 میلی لیتر بر کیلوگرم روغن سیاه دانه و ترکیب هر دو 75/0+5 میلی لیتر بر کیلوگرم روغن های کتان و سیاه دانه تقسیم شدند، استفاده گردید. در پایان پس از خون گیری و جداسازی سرم سطح آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین، پروتئین تام واینترلوکین 6 اندازه گیری و آنالیز گردیدند. نتایج نشان داد که القای کبد چرب باعث افزایش معنادار میزان اینترلوکین 6، پروتئین تام، نیتروژن اوره خون و ALP، ALT، AST و کراتینین نسبت به گروه کنترل می گردد (01/0< p). روغن های سیاه دانه و کتان به تنهایی و با هم باعث کاهش معنادار فاکتورهای فوق می گردد (01/0< p). روغن های سیاه دانه، کتان و استفاده همزمان هر دو باعث کاهش فاکتورهای سرمی ناشی از التهاب و آسیب کبدی در اختلال کبد چرب می شوند.

نوروپاتی دیابت اختلال اعصاب محیطی در افراد مبتلا به دیابت است که تارهای عصبی در این بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر غلظت های سرمی عامل رشد عصب و نوروتروفین 4 در زنان مبتلا به نوروپاتی دیابتی بود. تعداد 45 زن دیابتی با میانگین سنی 58/4±,97/47 سال بصورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. سپس آنها بصورت تصادفی به سه گروه 15 نفری کنترل، تمرین هوازی و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. سطوح NGF و NT4قبل و بعد از دوره تمرینی تهیه و به روش الایزا ساندویچ اندازه گیری شد. برنامه تمرین برای مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه و شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره انجام گرفت. همچنین برنامه تمرین مقاومتی برای هشت هفته و تواتر سه جلسه و نیز شدت 40 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه دنبال شد. از آزمون آماری اندازه های تکراری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج افزایش معنی داری در سطوح سرمی NGF در هر دو گروه تمرین هوازی (001/0 = p) و مقاومتی (001/0 = p) پس از هشت هفته مقایسه گردید که این تغییرات نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود (05/0≥,p) و نسبت به همدیگر معنی دار نبود (50/0= p). همچنین افزایش معنی داری در سطوح سرمیNT4 در هر دو گروه تمرین هوازی (015/0 = p) و مقاومتی (153/0 = p) پس از هشت هفته مقایسه گردید که این تغییرات نسبت به گروه کنترل معنی دار بود اما نسبت به همدیگر معنی دار نبود (00/1 = p). بنظر می رسد که تمرین مقاومتی و هوازی اثر محافظتی روی افزایش پیشرفت بیماری نوروپاتی دیابتی دارد و حتی می تواند پیشرفت این بیماری را کند یا بهبود دهد.