مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1385 | دوره:19 | شماره:1 (مسلسل 46) |تعداد مقالات:15

دندانپزشکی یکی از شاخه های پزشکی می باشد که همیشه از فتوگرافی سود برده است. هدف اصلی از این کار، گردآوری اطلاعات تکمیلی برای پرونده بیماران است که می تواند شامل نمایش مراحل درمانی نیز باشد. یک عکس می تواند، ارتباط بین دندانپزشک و لابراتوار را تسهیل نماید. در سالهای آتی، اهمیت کنترل کیفیت در دندانپزشکی، افزایش خواهد یافت و تصاویر فتوگرافی بهترین وسیله برای بررسی کیفیت درمان ها می باشد؛ بنابراین خیلی غیر عادی به نظر می رسد که سخنرانی و یا مقاله ای در دندانپزشکی بدون تصویر ارایه گردد. دوربین و متعلقات آن باید در دسترس و کارکرد با آن آسان باشد. اگر چه انواع مختلفی از دوربین و ملحقات آن را می توان خریداری کرد و بلافاصله برای تهیه تصاویر کلوز - آپ مورد استفاده قرار داد؛ ولی باید توجه داشت که همه تولید کنندگان، دوربین های مناسب دندانپزشکی تولید نمی کنند و در بسیاری از موارد توصیه های فروشندگان صحیح نمی باشد. امید است مقاله حاضر بتواند راهنمای مناسبی در انتخاب و به کارگیری تجهیزات مناسب در کلینیک دندانپزشکی باشد.

زمینه و هدف: معرفی کامپوزیت های packable در سالهای اخیر، امکان ترمیم دندانهای خلفی با این مواد را فراهم آورده است. هرچند کاهش انقباض پلیمریزاسیون و نزدیکی ضریب انبساط حرارتی آنها به دندان، استرس وارده به ساختمان دندان را کاهش می دهد؛ اما ویسکوزیته بالا، ممکن است سبب تطابق کمتر شود؛ بنابراین به طور واضح نمی دانیم که آیا این مواد می توانند سبب استحکام ساختمان دندان شوند یا خیر؟ هدف از مطالعه حاضر ارزیابی مقاومت به شکست دندانهایی است که به روشهای مختلف جایگزینی و curing، با کامپوزیت packable یا هیبرید ترمیم شده اند.روش بررسی: در این مطالعه تجربی - مداخله ای 75 دندان پره مولر سالم به صورت تصادفی به 5 گروه 15 تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و بر روی بقیه دندانها ابتدا حفرات مزیواکلوزودیستال مشابه یکدیگر تراش داده شد. در گروه دوم، دندانها با کامپوزیت اسپکتروم (هیبرید) به روش incremental و با شدت نوری 500 mw/cm2 پر شدند. در گروه سوم، از کامپوزیت (packable) Surefil، با روش incremental و شدت نوری 500 mw/cm2 استفاده شد. دندانهای گروه چهارم و پنجم با کامپوزیت Surefil و روش bulk پر شدند. با این تفاوت که در گروه چهارم شدت نوری 500 mw/cm2 و در گروه پنجم روش ramp (100-900 mw/cm2) به کار رفت. بعد از ترموسایکل، نیروی مقاومت به شکست توسط Universal Testing Machine ارزیابی شد. برای تعیین درجه تبدیل مونومر به پلیمر (DC یا Degree of Conversion) در عمیق ترین ناحیه از روش FTIR (Fourier Transformation Infrared) استفاده شد که روش کار در گروه های مورد آزمایش (A-D) مشابه با گروه های آزمایش مقاومت به شکست (2-5) بود. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey HSD برای بررسی نتایج استفاده و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: مقاومت به شکست در گروه کنترل به صورت معنی داری بیش از سایر گروه ها بود؛ ولی در بین گروه های ترمیم شده تفاوتی از لحاظ آماری وجود نداشت. DC برای کامپوزیت اسپکتروم به طور قابل توجهی بیشتر از Surefil بود. روش bulk و شدت نوری 500mw/cm2 سبب کاهش DC گردید. DC در روش bulk و شدت نوری بالا به روش ramp با روش incremental و شدت نوری 500 mw/cm2 تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: روش جایگزینی، شدت و نحوه تابش و نوع کامپوزیت بر مقاومت دندانها به شکست، اثری نداشت. استفاده از کامپوزیت packable به روش bulk و با شدت نور 500 mw/cm2 یا کمتر در حفرات به عمق 4 میلیمتر و یا بیشتر به دلیل عدم حصولDC  مناسب توصیه نمی شود.

زمینه و هدف: امروزه به علت افزایش تقاضای بیماران برای تامین حداکثر زیبایی، پوشش سطح عریان ریشه، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. از میان تکنیک های ارایه شده، بیشترین احتمال بازسازی انساج پریودنتال با استفاده از اصول (GTR) Guided Tissue Regeneration اتفاق می افتد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بالینی روش GTR-based root coverage با غشای کلاژنه و پیوند استخوان و روش (SCTG) Subepithelial Connective Tissue Graft (کنترل مثبت) در درمان تحلیل های لثه ای انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 11 بیمار (9 زن و 2 مرد، 25-52 ساله) با 31 تحلیل لثه ای کلاس I و II میلر (عمق تحلیل £ 2 میلیمتر) مورد بررسی قرار گرفتند. ضایعات جهت درمان تحلیل لثه به صورت تصادفی در دو گروه SCTG و GTR تقسیم شدند. متغیرهای مطالعه شامل عمق تحلیل (RD)، سطح چسبندگی بالینی(CAL)  و عمق پروبینگ (PD) در مید باکال و عرض تحلیل در سطح CEJ بودند که قبل از مداخله و 6 ماه بعد اندازه گیری شدند، یافته ها توسط آزمون آماریIndependent t  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: با مقایسه نتایج اولیه و 6 ماه بعد مشاهده شد، هر دو روش به صورت معنی داری باعث کاهش عمق تحلیل (=GTR 2.1 میلیمتر،  2.3=SCTGمیلیمتر، P<0.0001) و بهبود سطح چسبندگی بالینی (GTR= 2.1 میلیمتر، =SCTG 2.5 میلیمتر، P<0.0001) شدند. بعد از 6 ماه متوسط پوشش ریشه با روش GTR، 62% و با روش SCTG،74 % به دست آمد.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر، در هر دو روش، نتایج کلینیکی مشابه هم بودند. استفاده از غشای کلاژنه و یک پیوند استخوان، ممکن است نیاز به برداشت بافت پیوندی از خود بیمار را بر طرف نماید.

زمینه و هدف: مرحله سمان کردن یکی از مهمترین مراحل، در تکنیک تهیه ترمیمهای پرسلنی محسوب می شود؛ ولی اطلاعات محدودی در ارتباط با میزان استحکام باند سیستمهای رایج سرامیکی - به خصوص سرامیک های IPS-Empress 2، در دسترس می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان استحکام باند برشی میان سرامیک هایIPS-Empress 2  و سه نوع سمان رزینی Dual-Cure و مقایسه آنها با یکدیگر انجام شد.روش بررسی: در این بررسی تجربی آزمایشگاهی،30 جفت بلوک سرامیکی از نوعIPS-Empress 2  به شکل دیسک و به ضخامت 2.5 میلیمتر و قطرهای 8 و 10 میلیمتر آماده شدند. پس از سندبلاستینگ و پاکسازی اولتراسونیک، سطح کلیه نمونه ها توسط اسید هیدروفلوریک 9% به مدت 60 ثانیه اچ شد؛ سپس در سه گروه 10 تایی، توسط سه سیستم رزینی باندینگ سرامیک ها، شاملPanavia F 2 ، Variolink II و Rely X ARC دو به دو به یکدیگر باند شدند. پس از نگهداری کلیه نمونه ها در محیط آبی، با حرارت 37±1 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت، عمل ترموسایکلینگ به تعداد 500 سیکل، بین درجه حرارتهای 5 و 55 درجه سانتیگراد، به مدت یک دقیقه در هر محیط، صورت گرفت. استحکام باند برشی برحسب مگاپاسکال، با کمک دستگاه Instron با سرعت mm/min0.5 اندازه گیری شد. اطلاعات موجود با استفاده از آزمون آماری One Way ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقایسه دو به دو گروه ها به روش Tukey HSD انجام شد. در انتها نوع شکست با کمک میکروسکوپ الکترونی (SEM) ارزیابی گردید. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: اختلاف آماری معنی داری بین استحکام باند برشی انواع سمانها یافت شد (P<0.05). سمانVariolink II  دارای بیشترین میزان استحکام باند با مواد سرامیکیIPS-Empress 2  بود؛ همچنین ترکیبی از انواع شکستها مشاهده گردید.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، سمانVariolink II  با بیشترین درصد وقوع شکست cohesive، دارای بیشترین استحکام باند با سرامیک هایIPS-Empress 2  بود.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رایج در ترمیم های کامپوزیتی، ریزنشت از لبه های ترمیم می‎ باشد. استفاده از سیستم ‎های چسبنده که باند مطلوب با دندان برقرار می ‎کنند، می تواند در کاهش ریزنشت موثر باشد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه چهار سیستم چسبنده عاجی در کاهش میزان ریزنشت ترمیم ‎های کامپوزیت رزین در دندانهای شیری و دایمی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، حفرات کلاس V در 80 دندان کانین شیری و 80 دندان پره مولر دایمی کشیده شده سالم انسان، به گونه ‎ای که حاشیه اکلوزالی حفرات در مینا و لبه لثه‎ای آنها در حدود 1 میلیمتر پایین تر از CEJ قرار داشته باشد، تعبیه گردید. دندانها به دو بخش دایمی و شیری که هر کدام شامل 4 گروه 20 تایی ‎بودند، تقسیم شدند. حفرات در چهار گروه دندانهای دایمی توسط چهار سیستم چسبنده شامل،Scotchbond Multipurpose ، Single Bond، Clearfil SE Bond و Prompt L-Pop و با کامپوزیت رزین ‎های مربوطه ترمیم گردیدند. همین روند در 4 گروه دندان شیری انجام گرفت. پس ازپرداخت ترمیم ها و انجام ترموسیکل، نمونه ها در محلول فوشین 0.5% به مدت 24 ساعت نگهداری شدند. بعد از آن در جهت باکولینگوالی برش داده شده و برای بررسی نفوذ رنگ در زیر استریومیکروسکوپ قرار گرفتند. جهت مقایسه ریزنشت بین گروه ها از آزمون کروسکال والیس و آزمون تکمیلی Dunn استفاده گردید و 0.05>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته‎ ها: بررسی بر روی چهار سیستم چسبنده در دندانهای دایمی در مارجین اینسیزالی و لثه ای و در مارجین اینسیزالی دندانهای شیری اختلاف معنی داری نشان داد (به ترتیب P=0.000، P=0.002، P=0.000). با مقایسه عملکرد هر یک از سیستم های آزمایشی به طور جداگانه بین دندانهای دایمی با شیری و در دو مارجین اینسیزالی و لثه ای تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. تنها PLP اختلاف آماری واضحی را در ریزنشت مارجین لثه ای نشان داد (P=0.009). به طوری که کاربرد PLP در دندانهای شیری نسبت به دایمی، سیل سرویکالی بهتری را نشان داد. CSEB نتایج قابل قبولی را در کاهش ریزنشت حاشیه سرویکالی و اینسیزالی دندانهای شیری به همراه داشت. بحث و نتیجه گیری: عملکرد سیستم های SBMP، SB و CSEB در دندانهای شیری و دایمی، می تواند با نتایج قابل قبول کلینیکی همراه باشد و تنها PLP (به استثنای مارجین لثه ای شیری) در کاهش ریزنشت، عملکرد ضعیفی را نشان می‎ دهد. با توجه به اهمیت سهولت و کوتاهی مراحل کلینیکی در کودکان و نیز نتایج مطلوب CSEB در دو حاشیه مینایی و عاجی دندانهای شیری، به نظر می ‎رسد که می ‎توان از این سیستم در کاهش ریزنشت ترمیم‎ های کامپوزیت رزین بهره گرفت.

زمینه و هدف: اکریل ها یکی از پر استفاده ترین مواد در دندانپزشکی هستند که از خصوصیات مهم آنها قابلیت انحلال و جذب آب می باشد. با توجه به اینکه تاکنون در مورد این دو خصوصیت اکریل ایرانی تحقیقی صورت نگرفته، مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری و مقایسه میزان قابلیت انحلال و جذب آب اکریل گرما سخت ایرانی اکروپارس با اکریل گرما سخت ملیودنت (مورد تایید ADA)، انجام شد.روش بررسی: مطالعه آزمایشگاهی حاضر، مطابق با استاندارد شماره 2571 موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و استاندارد شماره 12 ADA و استاندارد شماره 1567 ISO انجام گرفت. از هر نوع اکریل 6 نمونه به شکل دیسک با ابعاد 50x0.5 میلیمتر تهیه گردید. نمونه ها ابتدا در دسیکاتور و سپس داخل oven به مدت 24 ساعت نگهداری شده و پس از آن توزین گردید؛ سپس در داخل آب غوطه ور شده و 7 روز در oven نگهداری و دوباره توزین گردیدند. نمونه ها به مدت 24 ساعت در دسیکاتور و داخل oven قرار داده شدند تا مجددا خشک شوند و سپس دوباره وزن آنها اندازه گیری شد. پس از جمع آوری اطلاعات در رابطه با میزان جذب آب و قابلیت انحلال، داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی و One sample t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین جذب آب در اکریل ملیودنت 0.01 mg/cm2 ±0.76 یا 1 µg/mm3±30.5 و در اکریل اکروپارس 0.009 mg/cm2 ±0.77 یا 0.87 µg/mm3±30.7 بود. همچنین میانگین قابلیت انحلال در اکریل اکروپارس 0.001 mg/cm2 ±0.062 یا 0.13 µg/mm3±2.5 و در اکریل ملیودنت 0.001 mg/cm2 ±0.042 یا 0.097 µg/mm3±1.7 بود. بررسی های آماری نشان داد که میانگین جذب آب آکریل های اکروپارس و ملیودنت با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (P=0.9)؛ ولی میانگین قابلیت انحلال این دو نوع اکریل تفاوت معنی داری نشان داد (P=0.002).نتیجه گیری: میزان جذب آب اکریل اکروپارس مطابق با استاندارد های موجود می باشد، در صورتی که قابلیت انحلال آن بیشتر از حد استاندارد های موجود است. این مساله احتمالا ناشی از بیشتر بودن میزان مونومر باقیمانده بعد از پخت، نوع و میزان عوامل cross linking و پلاستی سایزرها و یا بیشتر بودن مواد افزودنی محلول در آب موجود در ترکیب اکریل اکروپارس می باشد. در خصوص آکریل ملیودنت نیز میزان جذب آب مطابق با استانداردهای موجود و میزان قابلیت انحلال کمی بیشتر از حد استاندارد است.

زمینه و هدف: اهمیت وضعیت گیرنده های هورمونی در سرطان سینه در زمینه تشخیص، پیش آگهی و پاسخ به هورمون درمانی ثابت شده است. تومورهایی که هم گیرنده پروژسترون و هم استروژن دارند، به هورمون درمانی بهتر از تومورهای فاقد گیرنده پاسخ می دهند؛ همچنین تشابه بین بافت پستان و غدد بزاقی به دلیل وجود ساختمانهای آسینی و مجاری اثبات گردیده و همراهی کارسینومای سینه و غدد بزاقی گزارش شده است. به این ترتیب این سوال مطرح می شود که آیا تومورهای غدد بزاقی گیرنده پروژسترون را express می کنند؟ ولی نتایج تحقیقات اخیر ضد و نقیض بوده و در این مورد اختلاف نظر زیادی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی expression گیرنده پروژسترون در پلئومورفیک آدنوما و آدنوئید سیستیک کارسینومای غده بزاقی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 29 بلوک پارافینه انتخاب گردید (14 نمونه پلئومورفیک آدنوما و 15 نمونه آدنوئید سیستیک کارسینوما) و مقاطع تهیه شده از آنها به روش هماتوکسیلین و ائوزین و سپس ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی پروژسترون رنگ آمیزی شد؛ سپس تعداد سلولهای رنگ گرفته با شمارش توسط Eye piece graticule (لنز مدرج چشمی) مشخص گردید. اگر میزان رنگ گرفتگی بیشتر از 5% بود، مثبت در نظر گرفته شد، و در صورتی که کمتر از 5% سلولها رنگ گرفته بودند، ایمونوراکتیویتی منفی محسوب گردید؛ همچنین وجود این گیرنده در پارانشیم تومور، سلولهای استروما (فیبروبلاست)، سلولهای آماسی و آندوتلیال عروق و غدد بزاقی اطراف تومور بررسی شد. یافته ها توسط آزمون آماری t و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: Expression گیرنده پروژسترون در 15 نمونه آدنوئید سیستیک کارسینوما و 13 نمونه پلئومورفیک آدنوما منفی بود. تنها در یک نمونه پلئومورفیک آدنوما ایمونوراکتیویتی شدید با این نشانگر در تومور وجود داشت. در 12 نمونه غده بزاقی نرمال اطراف تومور ایمونوراکتیویتی خفیف تا متوسط مشاهده شد. در اکثر موارد، سلولهای اندوتلیال، فیبروبلاست و التهابی، هیچ گیرنده پروژسترونی را نشان ندادند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، عدم expression گیرنده پروژسترون در آدنوئید سیستیک کارسینوما و پلئومورفیک آدنومای غدد بزاقی را نشان داد.

زمینه و هدف: ساخت کارپول های دندانپزشکی در کارخانه های متعددی در دنیا انجام می شود که در ایران این کار توسط شرکت دارو پخش صورت می گیرد. مطالعه حاضر، با هدف مقایسه کیفی و کمی کارپول دارو پخش و دو کارپول وارداتیSeptodont  (ساخت فرانسه) و Ecocaine (ساخت ایتالیا) از نظر قدرت و پایداری بی حسی و نیز بررسی کیفیت فیزیکی، انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 70 فرد سالم مراجعه کننده به درمانگاه جراحی فک و صورت بیمارستان شریعتی انتخاب و پس از گرفتن رضایت نامه آگاهانه، در قسمت فوقانی پیشانی آنها با استفاده از هر کدام از کارپول های بی حسی، به میزان 0.1 سی سی تزریق انجام شد. در زمانهای معین وسعت بی حسی توسط جراح دهان و فک و صورت اندازه گیری گردید و نیز کیفیت تزریق با کارپول های یاد شده توسط 11 جراح مقایسه و بررسی شد؛ سپس ابعاد مختلف کارپول ها با هم مقایسه گردید. جهت مقایسه آماری بین وسعت ناحیه بی حس شده توسط سه فرآورده در هر مقطع زمانی (فاز I) از آزمونRepeated measure ANOVA  و جهت مقایسه میزان رضایتمندی جراحان (فاز II) از آزمون Friedman استفاده شد. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: از نظر وسعت و طول مدت بی حسی، هیچگونه اختلاف معنی داری بین سه کارپول یاد شده وجود نداشت. رضایتمندی جراحان از کاربرد آنها تقریبا یکسان بوده و هر سه نوع کارپول قابلیت آسپیراسیون داشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، سه نوع کارپول مورد بررسی دارای کیفیت یکسان بودند.

زمینه و هدف: رادیوگرافی معمول ترین روش تعیین طول ریشه در درمانهای اندودنتیک می باشد که استفاده از آن در کودکان به دلیل خطرات اشعه، تداخل تصویر جوانه دندانهای دایمی با ریشه دندانهای شیری و عدم همکاری، مشکلاتی را به همراه دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی دقت یک وسیله الکترونیکی تعیین طول کانال دندان (Dentaport ZX) در اندازه گیری طول کانال دندانهای شیری در شرایط In vivo انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه ارزیابی روشهای تشخیصی، بافت پالپی 52 دندان (115 کانال) که قرار بود کشیده شوند خارج شد. طول کانال ریشه دندانها توسط دستگاه Dentaport ZX تعیین گردید؛ سپس دندانها کشیده شدند و طول حقیقی کانال دندانها با فایل شماره 15 K-Type با دقت mm 0.1 به وسیله کولیس اندازه گیری و با هم مقایسه شد. اطلاعات با استفاده از آزمونهای اسمیرنوف کلوموگروف، chi-square، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی درون گروهی و سطح معنی داری p<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تفاضل اندازه گیری های طول کانال دندانهای شیری از دو طریق چشمی و با دستگاه، 0.384 ± 0.170 میلیمتر بود. بیشترین انحراف از طول واقعی کانال بین 0.2- تا 0.2+ میلیمتر و دقت دستگاه در حد فاصل 0.5 ± میلیمتر از فورامن آپیکال 92.17% و در حد فاصل 0.2± میلیمتر از فـورامن آپـیکال 66.96% بود (P<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، استفاده از Dentaport ZX برای درمان اندودانتیک دندانهای شیری می تواند مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: کنترل عفونت مبحث مهمی در دندانپزشکی است. چنانچه روشهای کنترل عفونت موثر در رابطه با تجهیزات یا سطوح کار انجام نگیرد، عوامل بیماری زا می توانند به بیماران بعدی منتقل شوند. با توجه به اینکه بعضی از وسایل یا سطوح کار آلوده، استریل نمی گردند، باید توسط مواد ضد عفونی کننده مناسب ضد عفونی شوند. در مطالعه حاضر میزان تاثیر ضد ویروسی سه ماده ضد عفونی کننده، هیپوکلریت سدیم با رقت 1 به 100 از محلول 5% هیپوکلریت سدیم (سفید کننده خانگی)، هیپوکلریت با رقت 1 به 10 از محلول 5% هیپوکلریت سدیم و دکونکس AF50 بر روی ویروس HBV، بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای قبل و بعد (before after)، سرم 26 نفر از افراد مبتلا به هپاتیت B به وسیله روش PCR جهت حضور ویروس HBV بررسی شد. 9 مورد HBV PCR مثبت شد؛ سپس 36 پلیت از سرم های آلوده تهیه شد. 9 پلیت به عنوان کنترل بدون آلودگی باقی ماند و 27 پلیت به سه گروه 9 تایی تقسیم گردید و هر گروه با یکی از محلولهای 0.5% و 0.05% هیپوکلریت سدیم و محلول دکونکس AF 50 ضد عفونی گردید؛ سپس سواب های آغشته به BSAS (Bovine Serum Albumin Sodium Chloride) روی پلیت ها کشیده شد و از طریق محیط ترانسفر به آزمایشگاه ویرولوژی انستیتو پاستور انتفال داده شد. در این واحد پس از استخراج DNA ویروس HBV، با کیت تجارتی HBV و با استفاده از روش PCR (Polymerase Chain Reaction) باندهای مورد نظر قابل مشاهده و بررسی گردید. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون آماری Cochrane انجام گرفت و <0.05 p به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج این مطالعه، نشان داد که در بین گروه های مورد بررسی، هیچ یک از نمونه های ضدعفونی شده با هیپوکلریت سدیم 0.5% آلودگی نداشت؛ در حالی که در مورد نمونه های ضدعفونی شده با هیپوکلریت سدیم 0.05%، میزان آلودگی 11.1% و در نمونه های ضدعفونی شده با دکونکس AF50، میزان آلودگی 44.4% بود. اختلاف آماری معنی داری بین نمونه های هیپوکلریت 0.5% و دو گروه دیگر مشاهده شد. نتیجه گیری: هیپوکلریت سدیم 0.5% قادر به حذف HBV می باشد.

زمینه و هدف: سرب به عنوان یکی از خطرناک ترین سموم فلزی موجود در جهان شناخته شده و ورود آن به بدن می تواند منجر به بروز مسمومیتهای حاد و مزمن با طیف گسترده ای از علایم سیستمیک و دهانی گردد. مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری میزان سرب خون در کارگران معدن سرب کوشک یزد و ارزیابی ارتباط آن با عوارض دهانی در این افراد، انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی، 70 نفر از کارگران معدن سرب کوشک یزد و 70 نفر از کارگران کارخانه نساجی یزدباف به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا برای تمامی افراد مورد بررسی، پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک، سوالات پزشکی و علایم دهانی تکمیل گردید؛ سپس از هر فرد نمونه خون تهیه و میزان سرب خون با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. اطلاعات با استفاده از آزمونهای t، Chi-Square و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سرب خون در گروه مورد 7.06 mg/dl و در گروه شاهد 4.97 mg/dl بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.039). سه نفر از افراد گروه مورد، دارای سرب خون بالای 20 mg/dl بودند. بین دو گروه مورد و شاهد از لحاظ وجود علایمی مانند، عصبی بودن، خستگی مزمن، وجود خط سرب، پیگمانتاسیون مخاط، التهاب لثه، سوزش زبان، کاهش احساس چشایی و افزایش DMF اختلاف معنی دار آماری دیده شد (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر و با توجه به این که سرب خون کارگران معدن در محدوده مجاز قرار داشت، علایم و عوارض مشاهده شده، ارتباطی با مسمومیت سیستمیک سرب نداشت. تماس مستقیم مخاط دهان با سرب از طریق هوای تنفسی و یا شرایط دشوار کار در معدن، می تواند به عنوان عامل این مشکلات محسوب شود. انجام بررسی بر روی کارگران معادن مشابه و ارزیابی علایم آنها، توصیه می شود.

(LCH) Langerhans cell histiocytosis یک بیماری نادر با انفیلتراسیون سلولهای لانگرهانس، هیستیوسیت، لنفوسیت و ائوزینوفیل ها می باشد. اتیولوژی این بیماری کاملا مشخص نشده است. بیماری می تواند به صورت لوکالیزه یا منتشر و حاد یا مزمن دیده شود. در بسیاری از مواقع تظاهرات دهانی به عنوان اولین علایم بیماری بروز پیدا می کنند. در مقاله حاضر، یک مورد از Langerhans Cell Histiocytosis در یک پسر بچه 3 ساله که به دلیل لقی شدید دندانها و بوی بد دهان مراجعه نموده بود، گزارش شده است. در رادیوگرافی این بیمار ضایعات متعدد استئولیتیک با حدود مشخص در ماگزیلا و مندیبل و در بررسی هیستولوژیک ساختمان نسجی متشکل از پرولیفراسیون سلولهای تک هسته ای شبه هیستیوسیت همراه با ائوزینوفیل و سایر سلولهای آماسی مشاهده شد. بیمار علایم دیابت بی مزه را نشان می داد و در آزمایش خون موارد بررسی شده در حد طبیعی بود.