مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1386 | دوره:20 | شماره:3 (مسلسل 52) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: با توجه به استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر (FRC) و نیز نقش حفره های محافظه کارانه در حفظ پنج سالم دندان های پایه، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان مقاومت به شکست بریج های قدامی بالا و خلفی پایین در شرایط in vitro انجام شد.روش بررسی: این پژوهش به روش تجربی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. از 44 دندان تازه و سالم کشیده شده انسان برای ساخت 22 اینله بریج ثابت، شامل 11 اینله بریج سه واحدی قدامی بالا با مدل کلینیکی جایگزینی سانترال و 11 اینله بریج خلفی پایین با مدل کلینیکی جایگزینی مولر اول استفاده شد. نمونه های فوق از کامپوزیت تقویت شده با فایبر تهیه شدند. بریج های ثابت قدامی و خلفی مذکور به همراه PDL مصنوعی در آکریل خود پخت مانت شدند، سپس توسط دستگاه شبیه سازی دهان مصنوعی load cycle گردیدند و بعد در دستگاه Instron با سرعت 1mm/min تحت نیروی نهایی قرار گرفتند، تا شکست در تمام نمونه های قدامی بالا و خلفی پایین روی داد و منحنی اعمال نیرو ثبت گردید. آنالیز آماری اعداد بدست آمده توسط آزمون های Kolmogorov-Smirnov و Independent Sample و Kaplan-Meier انجام و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: با توجه به آزمون آماری، اعداد به دست آمده از شکست بریج های قدامی بالا و خلفی پایین از توزیع نرمال تبعیت می کردند. حدود اطمینان 95% میانگین مقاومت به شکست برای بریج قدامی بالا 562N-450N و برای بریج های خلفی پایین 1761N-450N بود. مقاومت به شکست در نمونه های هر دو گروه (قدامی و خلفی) در برابر نیروهای جویدن بالا بود. همچنین شکستگی در هر دو گروه در پوشش سطحی کامپوزیت، بدون آسیب به فریم ورک صورت گرفت. بیشترین درصد شکستگی در نمونه های خلفی از میانه پونتیک به سمت کانکتور دیستالی و در نمونه های قدامی در کانکتور لترالی (بین پونتیک سانترال و اباتمنت لترال) مشاهده شد. بین دو گروه بریج های قدامی بالا و خلفی پایین، اختلاف آماری معنی داری دیده شد (P<0.001). بدین صورت که مقاومت به شکست در نمونه های قدامی کمتر از نمونه های خلفی بود.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج مطالعه حاضر، مبنی بر بالا بودن مقاومت به شکست نمونه های قدامی (500N£) و نمونه های خلفی (1600N£) دربرابر نیروهای جویدن در هردو ناحیه، می توان به کارگیری اینله بریج های FRC قدامی بالا و خلفی پایین را به صورت کلینیکال توصیه نمود. تردیدی نیست که مطالعات بیشتر تجربی و کلینیکی در این مورد ضروری است.

زمینه و هدف: مهر و موم کامل فضای کانال آماده شده با مواد پر کننده یکی از مراحل اساسی درمان ریشه می باشد. در کلینیک ترکیب گوتاپر با یک سیلر به شکل گسترده ای جهت پر کردن کانال مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین مطالعات ریزنشت برای بررسی خواص مهر و موم کنندگی این مواد بخش مهمی از تحقیقات اندودنتیکس را به خود اختصاص می دهد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان ریزنشت پرکردگی های ریشه دندان با استفاده از سه سیلر AH26, Apexit و Dorifill به روش الکتروشیمیایی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، از 55 دندان نیش کشیده شده فک بالا و پایین انسان استفاده شد. بعد از قطع قسمت تاجی دندان ها، کانال ریشه با استفاده از روش step back پاکسازی و آماده شد. سپس نمونه ها به طور تصادفی در سه گروه 17 تایی قرار گرفتند و 4 نمونه به عنوان کنترل مثبت و منفی در نظر گرفته شد. هر گروه با یکی از سیلرهای مورد آزمایش همراه با گوتاپرکا به روش تراکم جانبی پرشد. اندازه گیری ریزنشت به روش الکتروشیمیایی در فواصل 72 ساعت با استفاده از یک منبع الکتریکی با توان 10 ولت و با ثبت اختلاف پتانسیل دو سریک مقاومت 100 اهمی انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های Kruskall Wallis و Mann Whitney با سطح معنی داری p<0.05 استفاده شد.یافته ها: تمام نمونه های مورد آزمایش در سه گروه، مقدار اندکی ریزنشت را در ابتدای آزمایش از خود نشان دادند که به مرور زمان افزایش یافت، ولی میانگین ریزنشت در گروه Apexit بالاتر از دو گروه AH26 و Dorifill بود و کمترین میزان ریزنشت مربوط به گروه Dorifill بود. اگر چه اختلاف آماری معنی داری بین این سیلر و AH26 مشاهده نشد.نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، مطلوب ترین مهر و موم آپیکال با سیلر Dorifill و AH26 و ضعیف ترین مهر و موم آپیکال مربوط به سیلر Apexit می باشد.

زمینه و هدف: در ترمیم های فلزی- سرامیکی غالبا شکستگی اتفاق می افتد. با توجه به هزینه بر بودن و صرف وقت زیاد برای ساخت مجدد، بهتر است این شکستگی ها ترمیم شود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر عوامل شیمیایی برای آماده سازی سطحی فلزات غیرقیمتی جهت باند به کامپوزیت انجام شد. در این مطالعه استحکام باند برشی کامپوزیت به آلیاژ غیرقیمتی توسط 4 سیستم باندینگ با باند فلر- سرامیک مورد مقایسه قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 50 عدد دیسک مسطح از آلیاژ غیرقیمتی (Silvercast, Fulldent) Ni-Cr-Be ریخته و توسط کاغذ سیلیکون کارباید شماره 120، 400 و 600 به ترتیب پالیش و به 50 گروه 10 تایی تقسیم شدند. در گروه 1 یا کنترل بر روی فلز، پرسلن فلدسپاتیک (Ceramco2m Dentsply Ceramco) به کار رفت. بقیه نمونه ها به مدت 15 ثانیه توسط ذرات اکسید آلومینیوم 50 میکرونی تحت فشار 35 psi سندبلاست شده و برای 5 ثانیه با آب شسته و توسط هوای فشرده خشک شدند. گروه های 2، 3، 4 و 5 به ترتیب سیستم های باندینگ (Kuraray) Panavia F2, (GC) Metal Primer II, (3M) Ceramic Primer, (Bisco) All-Bond, (Kuraray) Panavia F2 را دریافت نمودند. کامپوزیت اپک Foundation opaque و به دنبال آن کامپوزیت هیبرید Gradia Direct روی سطح فلز آماده شده قرار گرفت و هر کدام جداگانه توسط نور پلیمریزه شد. نمونه ها در آب مقطر 37oC به مدت یک روز نگهداری و سپس برای 1000 چرخه (55-5oC) ترموسایکل شدند و سپس تحت آزمون استحکام باند برشی قرار گرفتند. نحوه شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 10 برابر برای ارزیابی نوع شکست بررسی شد. آزمون آماری ANOVA و Tukey´s HSD بر روی داده ها انجام شد.یافته ها: متوسط استحکام باند برشی در گروه فلز- سرامیک 38.6±2 مگاپاسکال، گروه 17.06±2.85 All-Bond2 مگاپاسکال، گروه Ceramic Primer 14.72±1.2 مگاپاسکال، 19.04±2.2 Metal primer II مگاپاسکال، و گروه 21.37±2.1 Panavia F2 مگاپاسکال بود. گروه کنترل به معنی داری استحکام باند بالاتری نسبت به بقیه گروه ها ایجاد نمود (P<0.001). استحکام باند گروه Panavia F2 به طور معنی دار از All-Bond2 و Ceramic Primer بیشتر بود (P<0.05)، ولی با Metal Primer II تفاوت معنی دار نداشت. استحکام باند گروه Metal Primer II به طور معنی داری از Ceramic Primer بیشتر بود (P<0.05)، ولی با All-Bond2 تفاوت معنی دار نداشت.نتیجه گیری: بر مبنای نتایج ای مطالعه مطمئن ترین درمان شکستگی ترمیم های فلز- سرامیک تعویض پرسان در شرایط ایده آل است. در صورت عدم امکان، استفاده از سمان های رزینی چسبنده حاوی فیلر و منومرهای فسفاته (به خصوص (MDP مانند Panavia F2 جهت رسیدگی کامپوزیت به آلیاژهای غیرقیمتی توصیه می شود.

زمینه و هدف: برای جایگزینی دندان های از دست رفته بیماران، استفاده از ایمپلنت های دندانی در سراسر جهان رواج روز افزونی یافته است. بنابراین اندازه گیری دقیق ارتفاع و پهنای استخوان، قبل از جایگذاری ایمپلنت های دندانی ضروری است. روش جراحی، نوع و اندازه ایمپلنت ها با توجه به ابعاد استخوان باقی مانده تعیین می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی دقت توموگرافی خطی در تعیین محل کف حفره بینی و کف سینوس ماگزیلاری و تعیین پهنای استخوان ماگزیلا در محل مورد نظر برای جایگذاری ایمپلنت می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع بررسی روش ها می باشد. در این مطالعه، فاصله عمودی بین کرست آلوئل تا کف حفره بینی و کف سینوس ماگزیلاری در مقاطع توموگرافیک تهیه شده از 12 ناحیه از استخوان ماگزیلای 3 جمجمه خشک انسان اندازه گیری شد. همچنین پهنای استخوان ماگزیلا در این مقاطع مورد اندازه گیری قرار گرفت؛ سپس جمجمه ها در محل های مشخص شده برش داده شدند. اندازه های واقعی فواصل مورد نظر بر روی مقاطع استخوانی با مقادیر حاصل از مقاطع توموگرافیک مقایسه شد.یافته ها: با اصلاح مقادیر به دست آمده روی مقاطع توموگرافیک توسط ضریب بزرگنمایی عنوان شده توسط کارخانه سازنده دستگاه (1.4)، میانگین مطلق خطا در مورد اندازه گیری ارتفاع استخوان در ناحیه حفره بینی و سینوس ماگزیلا به ترتیب 0.28 میلی متر (SD=0.24) و 1.1 میلی متر (SD=0.68) به دست آمد. میانگین مطلق خطا در مورد اندازه گیری پهنای استخوان ماگزیلا در ناحیه حفره بینی و سینوس ماگزیلا نیز به ترتیب 0.65 میلی متر (SD=0.50) و 0.55 میلی متر (SD=0.45) محاسبه شد. در مورد اندازه گیری ارتفاع استخوان در ناحیه حفره بینی 100% مقادیر به دست آمده و در ناحیه سینوس ماگزیلا 50% مقادیر در محدوده دقت ±1 میلی متر قرار گرفت. در مورد اندازه گیری پهنای استخوان نیز در ناحیه حفره بینی 50% مقادیر و در ناحیه سینوس ماگزیلا 83.3% مقادیر به دست آمده در محدوده دقت ±1 میلی متر قرار داشتند.نتیجه گیری: توموگرافی خطی در تعیین ارتفاع استخوان ماگزیلا در ناحیه حفره بینی و در تعیین پهنای استخوان در ناحیه سینوس ماگزیلا نسبت به نواحی دیگر دارای دقت بالاتری است. دقت توموگرافی خطی در اندازه گیری ارتفاع و پهنای استخوان در هر دو ناحیه حفره بینی و سینوس ماگزیلا قابل قبول است.

زمینه و هدف: مواد پر کننده کانال ریشه باید سازگاری بیولوژیک داشته باشند و به خوبی توسط بافت های اطراف ریشه تحمل شوند، زیرا این مواد معمولا به مدت طولانی در تماس نزدیک با بافت های زنده اطراف ریشه قرار دارند. مواد جهش زا پتانسیل القای آسیب به DNA را دارند و احتمالا می توانند تغییرات بدخیمی در سلول ها ایجاد کنند. مواد سایتوتوکسیک می توانند باعث ایجاد پاسخ های التهابی و آسیب بافتی شوند. مطالعه تجربی حاضر با هدف ارزیابی جهش زایی و سمیت سلولی چهار سیلر مختلف (Sankin K.K) Sankin Apatite III, (3M ESPE) Ketac-Endo Aplicap, (Dentsply, DeTrey) AH Plus و (Kerr) EWT Tubli-Seal انجام شد.روش بررسی: در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی سیلرها در دو حالت تازه مخلوط شده و سخت شده مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی سمیت سلولی، مواد به مدت 1، 2 و 7 روز در محیط کشت قرار گرفتند. سپس رقت های مختلف از عصاره های حاصل تهیه و به صورت 1، 2 و 7 روز در تماس با سلول های قرا رداده شدند و جهش زایی به کمک آزمایش sos-umu با استفاده از باکتری سلامونلا تیفی موریوم TA1535PSK 1002 بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA یک طرفه Mann Whitney, Kruskall Wallis و Post hoc مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره تمام سیلره وقتی تازه مخلوط شده اند، سایتوتوکسیک هستند. سیلر Ketac-Endo Apticap و دنبال آن Sankin Apatite III کمترین سیمت و سیلر Tubli-Seal بیشترین سمیت را نشان دادند. برخلاف سیلرهای دیگر سمیت Tubli-Seal EWT با گذشت زمان کاهش نیافت. فعالیت آنزیم بتاگالاکتوزیداز توسط سیلرها به طور قابل توجهی افزایش نیافت و هیچ کدام از سیلرها در هیچ کدام از سیلرها در هیچ حالتی جهش زا نبودند.نتیجه گیری: از بین سیلرهای بررسی شده، Tubli-Seal EWT بیشترین سمیت در زمان های طولانی را نشان داد و سمیت بقیه سیلرها با گذشت زمان کاهش یافت. هیچ کدام از سیلرها فعالیت جهش زایی نشان ندادند.

زمینه و هدف: دستگاه فانکشنال به تعدادی از دستگاه های متحرک یا ثابت گفته می شود که موقعیت مندیبل را در ابعاد ساژیتالی و ورتیکالی تغییر داده و باعث تغییرات ارتوپدیک و ارتودنتیک می شود. علیرغم تاریخچه طولانی دستگاه های فانکشنال هنوز اثرات و عملکرد این دستگاه ها مورد اختلاف نظر می باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی اثرات اسکلتی و دندانی دستگاه Fa II در بیماران دارای مال اکلوژن class II همراه با کمبود رشد مندیبل بود.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی قبل و بعد، 35 بیمار دارای مال اکلوژن class II div I مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران حداقل 11 ماه تحت درمان با دستگاه Fa II بودند. محدوده سنی دختران 10-13 سال و پسران 11-14 سال بود. از آنالیز ترکیبی برای تعیین اثرات دندانی و اسکلتی استفاده شد. از آنالیز Paired T برای مقایسه میانگین قبل و بعد از درمان استفاده و p<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه تفاوت معنی داری در ارتفاع قدام و خلف صورت، رویش دندان های خلفی بالا و پایین و انسیزورهای بالا، طول بدنه مندیبل، زاویه 1 to SN, IMPA, ANB قبل و بعد از درمان مشاهده شد. در الگوی رشد صورتی بیماران تغییر معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: دستگاه فانکشنال Fa II باعث تغییرات درمانی قابل ملاحظه ای بر روی اجزا دندانی و اسکلتی مجموعه صورتی جمجمه ای و بهبود روابط فکین و دندان ها می شود.

زمینه و هدف: هدف از درمان های دندانپزشکی بهبود بهداشت دهان، حفظ دندان ها و به حداقل رساندن احتمال بروز بیماری است. هر چند اطلاعات حاصل از رادیوگرافی دارای فواید مشخصی برای بیمار است ولی بیمار را با خطرات احتمالی پرتوگیری روبرو می سازد. در اواسط دهه هشتاد میلادی FDA دستورالعمل خاصی برای تهیه رادیوگرافی تدوین نموده است. هدف از این مطالعه، تعیین دلایل تجویز کلیشه های پانورامیک و میزان تطابق آن با دستورالعمل های پیشنهادی توسط FDA در دانشکده دنداپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1384-1385 بوده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی می باشد که بر روی 250 بیمار ارجاع داده شده از بخش های مختلف دانشکده به بخش رادیولوژی جهت تهیه رادیوگرافی پانورامیک انجام شده است. شکایت اصلی بیمار و علایم بالینی در چک لیست تهیه شده ثبت و در پایان، یافته ها بر اساس تطبیق با دستورالعمل FDA طبقه بندی گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که تجویز رادیوگرافی پانورامیک در 97.2% درصد موارد منطبق بر دستورالعمل های FDA بوده است.نتیجه گیری: روند تجویز رادیوگرافی پانورامیک در دانشکده مطلوب بوده و با استاندارد مورد نظر تطابق دارد؛ این امر می تواند به دلیل آموزشی بودن محل انجام این تحقیق باشد.

زمینه و هدف: عدم تکامل ریشه ناشی از تروما، پوسیدگی و یا دیگر ضایعات پالپی نیازمند توجه و درمان خاص می باشد. انجام اپکسیفیکاسیون با کلسیم هیدروکساید سالیان متمادی با نتایج خوبی همراه بوده است ولی این کار مستلزم همکاری بیمار و جلسات درمانی متعدد می باشد. اپکسیفیکاسیون تک جلسه ای با استفاده از MTA در سالیان اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه ریزنشت میکروبی دو نوع MTA (ساخت ایران و برزیل) هنگام کاربرد به عنوان سد اپیکالی در دندان های با آپکس باز بود.روش بررسی: جهت انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 48 دندان تک کانال کشیده شده انسان تهیه گردید. ناحیه اپیکال دندان ها پس از آماده سازی مشابه دندان های با آپکس باز توسط دو نوع MTA (MTA سفید ایرانی- سلامی- ایران و Angelus برزیل) به صورت سداپیکالی به ضخامت 4 میلی متر پرگردید. در مرحله بعد دندان ها توسط آکریل روی لوله های آزمایش حاوی محیط کشت میکروبی BHI نصب شدند، به طوریکه انتهای ریشه آنها در محیط کشت قرار گیرد. محلول میکروبی Staphylococcus epidermidis از ناحیه کرونال در داخل ریشه ها تزریق شد و دندان ها پس از قرار دادن در انکوباتور هر 24 ساعت یک بار از لحاظ بروز علایم نشت میکروبی به صورت ایجاد کدورت در محیط کشت مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت نتایج بدست آمده توسط Fisher´s exact test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و p<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: کلیه نمونه ها در گروه MTA ایرانی پس از 15 روز و در گروه Angelus MTA پس از 17 روز آثار نشت را نشان دادند. بین میزان ریز نشت در دو گروه، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (P=0.48).نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت بین ریزنشت MTA ایرانی و Angelus، در صورتیکه که دیگر خواص فیزیکی، شیمایی و بیولوژیک آن در مطالعات دیگر مورد تایید قرار گیرد می توان نوع ایرانی را به علت سهولت دسترسی و قیمت مناسب تر، جهت کاربرد کلینیکی پیشنهاد نمود.

زمینه و هدف: محصولات بلیچینگ با مکانیسم اسید کنندگی به عنوان یک ماده شیمیایی می توانند اثرات جانبی بر روی بافت های نرم و سخت و مواد ترمیمی موجود در حفره دهان داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر دو نوع ژل بلیچینگ با غلظت های 15% و 35% به ترتیب به عنوان home و in office bleaching بر روی ریز سختی و توپوگرافی سطح کامپوزیت رزین می باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، 75 نمونه از کامپوزیت Z100 (3M) به شکل دیسک به ضخامت 2 میلی متر و قطر 5 میلی متر تهیه شد. نمونه ها به طور تصادفی در سه گروه باروش های آماده سازی به شرح زیر قرار گرفتند: گروه 1 آب مقطر، گروه 2 کارباماید پراکساید 15% به مدت 6 ساعت در روز طی سه هفته و گروه 3 کارباماید پراکساید 35% به مدت 30 دقیقه در هفته طی سه هفته. پس از آن ریزسختی نمونه ها در مقیاس Vickers در سه نقطه از هر نمونه اندازه گیری و ثبت گردید. از هر گروه 8 نمونه نیز به طور تصادفی، جهت ارزیابی تغییرات مورفولوژی سطح توسط میکروسکوپ الکترونی انتخاب شد. پس از جمع آوری داده ها، جهت آنالیز آماری از آزمون های One Way ANOVA و Duncan با P<0.05 به عنوان سطح معنی داری استفاده شد.یافته ها: بیشترین میزان ریزسختی در گروه کارباماید پراکساید 15% (84.43±1.87) و کمترین میزان در گروه کارباماید پراکساید 35% (76.12±1.77) حاصل شد. تفاوت بین میانگین ریزسختی گروه های home bleaching و کنترل (1 و 2) معنی دار نبود (P=0.24). ولی بین سایر گروه ها (1 و 3) و (2 و 3) تفاوت معنی دار وجود داشت (P<0.002). در بررسی میکروسکوپ الکترونی تغییری در توپوگرافی سطح از نظر وجود ترک و شکاف پس از درمان بلیچینگ مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر in-office bleaching باعث کاهش ریزسختی سطح کامپوزیت می شود.

زمینه و هدف: رابطه بین استئوپروز و بیماری های پریودنتال هنوز به درستی شناخته نشده است. این دو بیماری در سنین بزرگسالی بسیار شایع بوده و تعداد زیادی از جمعیت را به خصوص در ایران به خود اختصاص می دهد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر استئوپروز بر بیماری های پریودنتال و نقش بهداشت دهانی بر جلوگیری از این روند بود.روش بررسی: در این مطالعه historical cohort از بین 111 نفر که از آنها (bone mineral density) BMD استخوان های کمری و ران توسط روش (dual-energy X-ray absorptiometry) DXA تهیه شده بود، ایندکس پلاک به روش Silness and Loe به دست آمد. از این میان 68 نمونه بر حسب استئوپروتیک یا نرمال بودن و داشتن بهداشت دهانی بالا یا پایین در 4 گروه به طور مساوی قرار گرفتند. بر روی هر یک از آنها معاینات کلینیکی پریودنتال شامل خونریزی حین پروب کردن (BOP)، تحلیل لثه (GR)، عمق پاکت (PPD) و از دست رفتن دندان (TL) انجام شد. از آزمون آنالیز واریانس 4 طرفه و 2 طرفه جهت پردازش داده ها با P<0.05 به عنوان سطح معنی داری استفاده شد.یافته ها: آنالیز داده ها ارتباط معنی دار (P=0.050) TL و (P=0.045) GR را با استئوپروز به طور مستقل از بهداشت دهانی تایید نمود. در حالیکه درمورد BOP و PPD ارتباط معنی داری دیده نشد. در ضمن وجود ارتباط معنی دار بهداشت دهانی با کل شاخص های پریودنتال تایید شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر استئوپروز با ایجاد تغییر و کاهش ساختار استخوانی، استعداد افراد را به پیشرفت و شدت بیماری های پریودنتال افزایش می دهد و در کاهش ارتفاع لثه و تعداد دندان های باقی مانده موثر است.

زمینه و هدف: از آنجاییکه دندان های سانترال به خصوص از بعد زیبایی اهمیت و نقش بسزایی دارند، تبعید از آناتومی طبیعی دندان و رعایت پلن مناسب همواره مورد توجه می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تعداد پلن ها در سطح باکال دندان سانترال ماگزیلا با استفاده از پردازش تصاویر و آنالیز ریاضی است.روش بررسی: این مطالعه به صورت پیش آزمایی (Pilot) بر روی 32 دندان سانترال سالم ماگزیلای دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. از این دندان ها فتوگرافی هایی بوسیله دوربین عکاسی در نمای پروفایل تهیه شد. سپس با استفاده از برنامه رایانه ای SigmaScan Pro. Version 5.00 و برنامه نویسی انجام شده، پردازش تصاویر انجام شد و تعداد پلن ها به دست آمد. اطلاعات بدست آمده با آزمون آماری t زوج و محاسبه ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و p<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 96.9% دندان ها دارای سه پلن و 3.1% دارای 2 پلن در سطح لیبال بودند. مقایسه زاویه بین پلن میانی و سرویکال و زاویه بین پلن میانی و انسیزال نشانگر اختلاف معنی داری از نظر آماری بود (P<0.01).نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، درصد کمتری از دندان های سانترال فک بالا دارای 2 پلن و بیشتر آنها دارای سه پلن می باشند. بنابراین در نظر گرفتن سه پلن برای بازسازی دندان های قدامی فک بالا به اصول زیبایی و تراش نزدیک تر است.

زمینه و هدف: پیامد استفاده از فناوری های اطلاعاتی، ارتباطی در حرفه کتابداری و اطلاع رسانی پزشکی، شرایط جدیدی خواهد بود که کتابداران و اطلاع رسانان پزشکی با آن مواجه می باشند. به همین دلیل هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر عوامل بیرونی بر نگرش کتابداران و اطلاع رسانان پزشکی شاغل نسبت به جایگاهی است که در آینده حرفه خواهند داشت.روش بررسی: در این مطالعه که به روش مقطعی انجام شد، محیط پژوهش شامل کلیه کتابخانه ها و مراکز اطلاع رسانی تحت پوشش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور و جامعه مورد پژوهش تمامی کتابداران و اطلاع رسانان شاغل در مراکز مورد نظر بود. از پرسشنامه به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شد. پرسشنامه مورد نظر در دو قسمت اصلی تنظیم گردید، علاوه بر آن یک قسمت دیگر از پرسشنامه به اطلاعات فردی واحدهای مورد مطالعه اختصاص داده شد. از 1368 نفر، 1001 نفر نسبت به ارسال پرسشنامه مبادرت کردند. محاسبات آماری شامل توزیع فراوانی، میانگین، درصد، شاخص های پراکندگی، ضریب همبستگی و آزمون دو جمله ای بود. داده ها به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که اکثر کتابداران شاغل دارای تخصص حرفه ای نبودند و تنوع رشته های تحصیلی در آنان بسیار زیاد بود. همچنین میانگین اهمیت به عوامل بیرونی و نگرشی از نگاه واحدهای مورد مطالعه به ترتیب 3.25 و 4.18 در مقیاس پنج محاسبه شد. در بررسی اثر عوامل بیرونی بر نگرش، بین همه عوامل رابطه مثبت و معنی دار مشاهده شد. در همین ارتباط یک نکته قابل توجه بود و آن اینکه کتابداران و اطلاع رسانان حضور متخصصان کامپیوتر را در حرفه خود نه تنها تهدیدی برای امنیت شغلی خود نمی دانستند بلکه توانسته بودند خود را با شرایط جدید یعنی همگامی با روند تحولات فناوری های اطلاعاتی تطبیق دهند. از طرفی آنها به این امر واقف بودند که اگر نتوانند خود را با تحولات تکنولوژیک در عرصه فعالیت های حرفه ای همگام نمایند فرصت های شغلی خویش را از دست خواهند داد.نتیجه گیری: برای پاسخگویی به نیازهای آتی که بسیار هم جدی بود. ضرورت بازنگری در ساختار تشکیلات اداری و آموزشی این حرفه از اولویت هایی است که زمینه را برای ترمیم تاثیر عوامل بیرونی بر نگرش حرفه ای کتابداران نسبت به جایگاهی که در آینده حرفه خواهند داشت فراهم می نماید.