ارمغان دانش
سال:1401 | دوره:27 | شماره:4 (پی در پی 153) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: با توجه به وجود مقادیر بالایی از ترکیباتی با خاصیت آنتی اکسیدانی و سیتوتوکسیک در اسانس بذر رازیانه، هدف از این پژوهش تعیین و بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی و ضدتکثیری اسانس بذر رازیانه بر رده سلولی MCF-7 سرطان پستان و رده سلولیA2780 سرطان تخمدان بود. روش بررسی: این یک مطالعه تجربی که در سال 1398 انجام شد، ابتدا اسانس بذر رازیانه با روش تقطیر در آب و با استفاده از کلونجر استخراج گردید. سپس سلول های سرطانی MCF-7و A2780 کشت و تکثیر داده شد و سمیت سلولی اسانس در غلظت های 10، 25، 50، 100، 125، 250 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر به مدت 24 و 48 ساعت بر اساس تست رنگ سنجی((MTT سنجیده شد. هم چنین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس در غلظت های 1، 7/0، 5/0، 2/0 و 08/0 میلی گرم بر میلی لیتر با استفاده از تست به دام اندازی رادیکال آزاد(DPPH) بررسی گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس دوطرفه و با استفاده از نرم افزاز آماری گراف پد پریسم تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که اسانس بذر رازیانه طی 24 و 48 ساعت در بسیاری از غلظت های مورد استفاده (به ویژه غلظت های بالا) به طور معنی داری رشد سلول های سرطانیMCF-7 و A2780 را نسبت به گروه کنترل کاهش داده است. میزان سمیت اسانس طی 24 ساعت در تمامی غلظت ها به جز 10 میکروگرم برای میلی لیتر بر رده سلولی MCF-7 بیشتر بوده و در طی 48 ساعت اسانس در تمامی غلظت ها، برای رده سلولی MCF-7 سمیت بالاتری داشته است. میزان IC50 اسانس طی 24 و 48 ساعت برای MCF-7 به ترتیب 3/94 و 7/61 میکروگرم بر میلی لیتر بود در حالی که اسانس برای رده سلولی A2780، IC50 نداشت. هم چنین مشخص گردید که اسانس بذر رازیانه در تمامی غلظت های مورد استفاده به صورت وابسته به غلظت دارای فعالیت آنتی اکسیدانی می باشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که اسانس رازیانه در غلظت های مختلف می تواند، اثرات ضد تکثیری قابل توجهی بر رده های سلولی MCF-7 سرطان پستان و A2780، سرطان تخمدان داشته باشد.

زمینه و هدف: در طول 15 سال گذشته، بینش قابل توجهی در مورد نقش miRNAها در سرطان حاصل شده است. در سرطان های مختلف، miRNAها می توانند به عنوان آنکوژن یا سرکوب کننده تومور عمل کنند و یا با تنظیم بیان ژن های هدف متعدد، فرآیند متاستاز را کنترل نمایند. لذا هدف از این مطالعه شناسایی بیوانفورماتیکی شبکه تنظیمی mRNA-miRNA دخیل در تهاجم سرطان ریه بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال1400 انجام شد پروفایل بیانی ژن های بیماران مبتلا به سرطان ریه، از داده های RNAseq موجود در پایگاه داده اطلس ژنوم سرطان (TCGA) با استفاده از پکیج TCGAbiolinks تهیه شد. mRNAها و miRNAها با بیان متفاوت با استفاده از پکیج های edgeR و limma در نرم افزار R شناسایی شدند و در ادامه با کمک دو پایگاه TargetScan و miRWalk، اهداف آنها پیش بینی شد. متعاقبا، شبکه تنظیم کننده تعامل miRNA-mRNA با استفاده از نرم افزار Cytoscape به تصویر کشیده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های فرض چندگانه (Multiple hypothesis testing)و میزان کشف اشتباه (False Discovery Rate) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بیوانفورماتیکی شناسایی شبکه تنظیمی miRNA-mRNA اختصاصی تهاجم سرطان ریه، نشان داد که شش miRNA هاب، شامل؛ hsa-let-7c-5p، hsa-let-7b-5p، hsa-let-7e-5p، hsa-miR-6838-5p، hsa-miR-320b و hsa-miR-4458تنظیم کننده ژن های افزایش یافته در وضعیت تهاجم ریه و چهار miRNA هاب، تنظیم کننده ژن های کاهش یافته در این وضعیت، شامل؛ hsa-miR-92a-3p، hsa-miR-204-5p، hsa-miR-24-3p و hsa-miR-506-3P می باشند. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که یک شبکه miRNA-mRNA خاص با تهاجم سرطان ریه مرتبط است که این بینش جدید در مورد مکانیسم مولکولی تهاجم سرطان ریه به شناسایی بیومارکرهای مولکولی و اهداف درمانی برای این بدخیمی می انجامد.

زمینه و هدف: کاهش چگالی استخوان به خصوص در زنان از عوامل خطرزای سلامتی محسوب می شود، بنابراین هدف از این پژوهش تعیین و بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل ویتامین D بر مارکرهای جذب استخوان در دختران بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1400 به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه های تجربی و کنترل انجام شد، 24 نفر از دختران غیرورزشکار شهرستان بروجرد (با میانگین سن 04/2±, 6/21 سال، میانگین قد 6/5±, 5/155 سانتی متر و میانگین وزن 9/4 ±,13/64 کیلوگرم)، به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به چهار گروه شش نفره (تمرین مقاومتی، مصرف ویتامین D، تمرین مقاومتی مصرف ویتامین D و گروه کنترل) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل 8 هفته (سه جلسه در هفته و یک ساعت در هر جلسه) تمرین مقاومتی با رعایت اصل اضافه بار انجام بود. بارگیری مکمل ویتامین D به مدت هشت هفته(یک دوز در هفته) با استفاده از قرص ویتامین D (8 پرل IU50000) به همراه 300 میلی لیتر آب انجام شد. 48 ساعت قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از اتمام آخرین جلسه، خون گیری به منظور سنجش غلظت سرمی پاراتورمون و کلسی تونین آزمودنی ها انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس، شاپیرو ویلک و آزمون تعقیبی بن فرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد میزان کلسی تونین و پاراتورمون در بین گروه های پژوهش به طور معنی داری متفاوت بود که این تفاوت با افزایش معنی دار در غلظت سرمی کلسی تونین (001/0=p) و کاهش معنی دار در غلظت سرمی پاراتورمون (001/0=p) در گروه تمرینی و گروه تمرین ویتامین D همراه بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت مقاومتی و مصرف ویتامین D موجب افزایش کلسی تونین و کاهش پاراتورمون در دختران کم تحرک می شود که احتمالا تاثیر مثبتی بر توده استخوان می گذارد.

زمینه و هدف: خشونت خانگی از آسیب های رایج اجتماعی در طول تاریخ بشر بوده است و به سبب گستردگی اثر آن، آسیب شناسی و درمان این پدیده همواره مورد توجه درمان گران بوده است. لذا هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی پروتکل بازنگری شده درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما بر پریشانی روان شناختی و غلظت ایمونوگلوبولین A در زنان قربانی خشونت خانگی بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با استفاده از روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود که در سال 1399 انجام شد. جامعه آماری، شامل زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به دادگاه خانواده، خانه سلامت، گرم خانه و مراکز مشاوره در استان البرز، شهر کرج بودند که از بین این افراد به روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه خشونت خانگی، پریشانی روانشناختی و آزمایش سطح غلظت ایمونوگلوبولین در سه مرحله و پیگیری یک ماهه برای هر دو گروه جمع آوری شد. در گروه آزمایش، پروتکل شناختی رفتاری متمرکز بر تروما طی 8 جلسه(هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای) اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس و تحلیل اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن بود که درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما بین دو گروه برای مولفه های افسردگی 62/35= F در سطح 001/0، اضطراب 38/32 =F در سطح 001/0 و استرس 96/25 =F در سطح 001/0 پریشانی روانشناختی همانند ایمونوگلوبولین A 85/11 =F در سطح 001/0 تفاوت معنی داری ایجاد کرده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان اذعان کرد که پروتکل بازنگری شده درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما سبب کاهش پریشانی روانشناختی و افزایش ایمونوگلوبولینA در زنان قربانی خشونت خانگی می گردد.

زمینه و هدف: مقاومت ضدمیکروبی به عنوان یک مشکل جهانی باعث ایجاد تهدیدهای سلامتی می شود. اشرشیاکلی یکی از مهم ترین باکتری ها است که باعث ایجاد مشکلات مقاومت می گردد. هدف از این پژوهش تعیین و شناسایی مولکولی ژن های بتالاکتاماز CTX-M و SHV در ایزوله های بالینی اشرشیا کلی در شهر اصفهان بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیقی که در سال 1398 انجام شد، 100 نمونه از سویه های اشرشیا کلی جدا شده از نمونه های بالینی از بیمارستان ها و مراکز غیر بیمارستانی شهر اصفهان تهیه شدند. شناسایی و تایید سویه های اشرشیاکلی با استفاده از آزمون های استاندارد بیوشیمیایی انجام گرفت. مقاومت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های رایج با روش دیسک دیفیوژن بر اساس دستورالعمل CLSI ارزیابی گردید. برای انجام تست تایید فنوتیپی سویه های تولید کننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف، از روش دیسک ترکیبی بر اساس دستورالعمل CLSI استفاده شد. تست PCR با پرایمرهای اختصاصی جهت بررسی حضور ژن های کد کننده SHV و CTX-M انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری بر اساس تحلیل واریانس یک طرفه و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از مجموع نمونه های مورد بررسی بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به سفوتاکسیم (45 درصد) و کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به سفیپیم (39 درصد) گزارش شد. نتایج تست غربالگری اولیه نشان داد که از میان 100 اشرشیاکلی تایید شده با تست های افتراقی، 38 مورد (38 درصد) نسبت به نماینده های سفالوسپورینی مقاوم و احتمالا تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف بودند. از میان این نمونه ها پس از انجام تست تاییدی دیسک های ترکیبی 33 نمونه (8/86 درصد)، تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف شناسایی شدند که 7/69 درصد (23 سویه) آن ها واجد هر دو ژن کد کننده CTX-M و SHV، 2/15 درصد (5 سویه) واجد ژن کد کننده CTX-M و 1/12 درصد (4 سویه) واجد ژن کد کننده SHV بودند. در یک نمونه (3 درصد) هیچ یک از ژن های کد کننده CTX-M و SHV وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به آزمایش های انجام شده و تحلیل های آماری صورت گرفته بر روی جدایه های بیمارستانی و غیر بیمارستانی چنین نتیجه گیری شد که ژن های کد کننده بتالاکتاماز در اشرشیاکلی SHV و CTX-M افزایش چشمگیری داشته است و بین فراوانی ژن های شناسایی شده کد کننده SHV و CTX-Mدر نمونه های بیمارستانی و غیر بیمارستانی رابطه معنی داری وجود داشت، به طوری که فراوانی اشرشیاکلی تولید کننده بتالاکتاز SHV و CTX-M در نمونه های بیمارستانی بیشتر از نمونه های غیر بیمارستانی بود، اما رابطه معنی داری بین ژن های شناسایی شده و نوع جدایه های جمع آوری شده وجود نداشت.

زمینه و هدف: ارزشیابی دوره های آموزشی جهت جلوگیری از هدر رفت منابع و بالا بردن کیفیت کار نقش موثری دارد. تا کنون ارزشیابی از دوره کوتاه مدت الکترونیکی مهارت آموزی دانشجویان پزشکی جهت آمادگی شرکت در آزمون های صلاحیت بالینی دوره پزشکی عمومی انجام نشده است، لذا هدف از این مطالعه تعیین ارزشیابی دوره الکترونیکی مهارت آموزشی دانشجویان پزشکی جهت آمادگی شرکت در آزمون های صلاحیت بالینی بود. روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که در سال های 14001399 انجام و از الگوی کرک پاتریک جهت ارزشیابی دوره استفاده شد. جامعه آماری شامل 69 دانشجو در مقطع کارورزی بودند که وارد مطالعه شدند. رضایت دانشجویان به وسیله فرم رضایت سنجی محقق ساخته روا و پایا، میزان یادگیری آنها با استفاده از 17 آزمون که به وسیله اعضای هیات علمی دانشگاه طراحی شد و روایی و پایایی آن به تایید رسید، تعیین شد، رفتار آنها با تحلیل نتایج آزمون صلاحیت بالینی طراحی شده که روایی آن با استفاده از تهیه جدول دو بعدی آزمون تامین و پایایی آن به تایید رسید، تعیین شد. جمعیت مورد مطالعه دانشجویان پزشکی مقطع کارورزی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بود که به روش تمام شماری انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: رضایت کل از دوره در دوره اول برگزاری دوره 03/4 با انحراف معیار 12/0 و در دوره دوم 11/4 با انحراف معیار 15/0 بود. تعداد 35 دانشجو در دوره اول در 8 مورد آزمون شرکت کردند و در دوره دوم تعداد 34 دانشجو در 17 آزمون شرکت نمودند. تعداد قبولی در آزمون صلاحیت بالینی اول 15 نفر و در آزمون صلاحیت بالینی دوم 25 نفر بود. نتیجه گیری: رضایت از این دوره مناسب بود و شرکت در این دوره میزان قبولی دانشجویان در آزمون صلاحیت بالینی را افزایش داد. پیشنهاد می شود شرایطی فراهم گردد که دانشجویان سایر دانشگاه ها نیز بتوانند در این دوره شرکت کنند.

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یا سالک، در ایران به وسیله دو گونه از انگل لیشمانیا شامل L. major و L. tropica ایجاد می شود. در طی سال های اخیر، این بیماری در مناطق مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد گزارش شده است. با توجه به تفاوت های فاحش در نوع مخازن حیوانی و ناقل بیولوژیک، شناسایی عامل ایجاد کننده بیماری می تواند در برنامه ریزی های لازم جهت کنترل بیماری موثر باشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین گونه های مولد لیشمانیوز جلدی در استان کهگیلویه و بویراحمد با روش مولکولی: یک مطالعه گذشته [p1] نگر بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی و گذشته نگر برای تعیین گونه لیشمانیا، تعداد 52 نمونه لام رنگ آمیزی شده با رنگ گیمسا از آزمایشگاه های مختلف در سطح شهرهای استان، بین سال های 1393 تا 1397 جمع آوری و با استفاده از میکروسکوپ نوری از نظر وجود جسم لیشمن بررسی شدند. پس از استخراج DNA موجود در سطح لام ها، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی LINR4 و LIN17 با روش PCR گونه انگل لیشمانیا شناسایی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری کای اسکور تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از کل 52 نمونه با زخم های لیشمانیوز جلدی، 26 نمونه (50 درصد) مربوط به افراد مذکر و 26 نمونه (50درصد) مربوط به افراد مونث بودند. میانگین سن افراد در مطالعه 32/23 سال (با انحراف معیار42/18±, ) بود. از کل 52 نمونه، آماستیگوت انگل (جسم Leishman) در 36 مورد (2/69 درصد) آنها با مشاهده مستقیم به کمک میکروسکوپ نوری رویت شد و 43 نمونه (7/82 درصد) در PCR مثبت شد. گونه آلوده کننده در تمامی افراد ساکن دهدشت و یاسوج L. major و در گچساران L. tropica بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که گونه ی L. major عامل لیشمانیوز جلدی در دهدشت و یاسوج و گونه ی L. tropica در گچساران می باشند. بنابر این مبارزه با مخازن حیوانی و قطع زنجیره انتقال بر اساس نوع انگل به دست آمده در این تحقیق مورد نیاز است.

زمینه و هدف: سقط مکرر به عنوان از دست رفتن حداقل 2 بارداری زیر 20 هفته بارداری تعریف می گردد. باید توجه داشت در کنار عوامل شناخته شده دخیل در ایجاد آن، تقریبا در نیمی از موارد عامل ایجاد کننده آن به صورت ناشناخته باقی می ماند. در سال های اخیر برخی پژوهش ها حاکی از تاثیر احتمالی بعضی از پلی مورفیسم های ژن های کاندید در افزایش ریسک ابتلا به این بیماری می باشد. ژن CDH1 از جمله ژن های احتمالی دخیل در این عارضه است که در لانه گزینی رویان نقش بسزایی داشته و از این رو مورد توجه واقع شده است. لذا هدف از این مطالعه همراهی بین پلی مورفیسم rs16260 از ژن CDH1 با سقط مکرر در زنان بود. روش بررسی: در این مطالعه مورد شاهدی که مابین سال های 13991398انجام شد، 120 زن مبتلا به سقط مکرر بدون دلیل و120 زن بدون سابقه ناباروری و سقط و دارای حداقل یک فرزند سالم که به وسیله متخصص زنان و زایمان به یک آزمایشگاه ژنتیک پزشکی بخش خصوصی در تبریز ارجاع داده شده بودند، به عنوان گروه های بیمار و کنترل در مطالعه شرکت داده شدند. پلی مورفیسم مورد مطالعه با روش ARMS-PCR بررسی شد و نتایج حاصل با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: بر اساس مطالعه انجام یافته، فراوانی ژنوتیپ های AA، AC و CC در گروه مورد به ترتیب؛ (3/3 درصد)4 (3/23 درصد) 28 و (4/73 درصد) 88 نفر و در گروه کنترل به ترتیب؛ (7/6 درصد) 8، (30 درصد) 36 و (3/63 درصد) 76 نفر می باشند و از این رو 201/0= P محاسبه می گردد. نتیجه گیری: بر اساس آنالیزهای انجام یافته در مدل های multiplicative و additive، هیچ ارتباط معنی داری بین حضور این پلی مورفیسم و سقط مکرر وجود ندارد.

زمینه و هدف: مشارکت بیمار در تصمیم گیری درمان در بسیاری از کشورها و سیستم های بهداشتی سراسر جهان به یک نیاز سیاسی تبدیل شده است. در سطح جهان نحوه برخورد با بیماران مبتلا به سرطان رویکرد متفاوتی پیدا کرده است. با توجه به این که سرطان سلامت جسمی، روحی و اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد، مراقبت بیمار محور می تواند یکی از رویکردهای مناسب در بیماران مبتلا به سرطان باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین و بررسی موانع مشارکت در درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان در ایران بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کیفی است که درسال 1400انجام شد، داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختارمند با همکاری 15 نفر از پزشکان جراح پستان و 300 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان که به مطب و درمانگاه های پزشکان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز، تبریز، گیلان و کرمان مراجعه کرده بودند، انجام شد. نمونه گیری بیماران با روش تصادفی خوشه ای به ازای هر پزشک 20 بیمار صورت گرفت و تایید روایی و پایایی سیوالات با استفاده از نظرات 15 نفر از خبرگان انجام شد. در نهایت با استفاده از مدل پارادایمی به شیوه گرند تیوری کدگذاری و دسته بندی داده ها انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS وروش های کیفی به شیوه گراند تیوری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتیجه پژوهش نشان داد که ترس و اضطراب بیماران مهم ترین عامل در عدم همکاری و مشارکت ضعیف بیماران در درمان می باشد. عدم آگاهی و اطلاعات ناکافی بیماران دومین مانع در مشارکت ضعیف در تصمیم گیری درمان بود. هم چنین یافته ها حاکی از آن بود که هزینه های درمانی با وجود بروز مشکلات فراوان برای بیماران تاثیری در ادامه روند درمان و نوع درمان انتخابی نداشتند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ترس و اضطراب، نداشتن اطلاعات کافی در زمینه بیماری و مشکلات مالی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر مشارکت بیماران در درمان می باشد.

زمینه و هدف: سرطان پروستات یکی از شایع ترین سرطان های احشایی در مردان است. یکی از روش هایی که برای تشخیص زودرس این بیماری و قبل از بروز علایم آن به کار می رود، غربالگری به کمک اندازه گیری آنتی ژن اختصاصی پروستات است. یکی دیگر از عواملی که باعث افزایش آنتی ژن اختصاصی پروستات می شود، عفونت های پروستات است. لذا هدف از این مطالعه تعیین و تاثیر افلوکساسین بر میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات در مردان با آنتی ژن بالا بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی که در سال 1399 انجام شد، 224 مرد با آنتی ژن اختصاصی بالاتر از 4 نانوگرم، با تجویز 200 میلی گرم افلوکساسین در هر 12 ساعت، به مدت 10 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. معیارهای خروج از مطالعه شامل سنین کمتر از پنجاه یا بیش از 75 سال، سابقه حساسیت به فلویوروکینولون ها، سابقه دستکاری اخیر در پروستات، مصرف مهار کننده های 5 آلفا رداکتاز و نیز موارد شناخته شده سرطان پروستات بود. بعد از ده روز مصرف دارو، برای بار دوم آنتی ژن اختصاصی پروستات اندازه گیری می شد و با استفاده از تست های آمار حیاتی نتایج حاصله مورد ارزیابی قرار می گرفت. در تمامی بیماران آزمایش کامل ادرار و معاینه پروستات از راه روده صورت گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران 18/61 سال و میانگین سطح آنتی ژن قبل از تجویز آنتی بیوتیک 3/26 (4/97±,9/21) بوده است. در 120 بیمار (57/53 درصد) پس از مصرف آنتی بیوتیک، به حدی آنتی ژن کاهش یافت که نیاز به انجام بیوپسی را مرتفع کرد و در بقیه بیماران پس از انجام بیوپسی، 65 مورد سرطان پروستات و 39 مورد هیپرپلازی خوش خیم پروستات گزارش شد. در114بیمار (89 /50 درصد) پیوری در آزمایش ادرار نشان داده شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد در بیماری که ادرار فعال دارد(پیوری) و معاینه پروستات از راه روده طبیعی است، می توان تصمیم در مورد بیوپسی پروستات را به تاخیر انداخت و برای بیمار آنتی بیوتیک شروع کرد و در صورتی که افت قابل توجه در میزان آنتی ژن مشاهده شد، آنتی بیوتیک را ادامه داد و از انجام بیوپسی غیر ضروری اجتناب کرد. در غیر این صورت تجویزآنتی بیوتیک برای بیمار بدون علامت با آزمایش کامل ادرار طبیعی، ولی آنتی ژن بالا بی فایده است.