مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1400 | دوره:30 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: در حرفه پرستاری، وجود سطح مناسبی از استدلال اخلاقی موجب ارایه مراقبت های باکیفیت تر به بیماران و افزایش رضایت شغلی در پرستاران می شود. از طرفی ارزش های حرفه ای بخش مهمی از این حرفه را تشکیل می دهند که پرستاران موظف هستند فعالیت های خود را متناسب با این ارزش ها تنظیم کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح استدلال اخلاقی و نگرش ارزش های حرفه ای دانشجویان سال آخر پرستاری مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی استان همدان در سال 1399 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی-مقطعی است که روی 125 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری در مقطع کارشناسی با روش سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه سه قسمتی شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه آزمون معضلات اخلاقی (NDT) و پرسش نامه ارزش های حرفه ای پرستاری (NPVS-R) بود. پرسش نامه ها به صورت حضوری و الکترونیکی توزیع شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد بین استدلال اخلاقی و ارزش های حرفه ای رابطه معناداری وجود ندارد (0/79P=، 0/023=r). میانگین نمره استدلال اخلاقی دانشجویان بیشتر از سطح متوسط گزارش شد (6/84±,46/4). همچنین میانگین نمره ارزش های حرفه ای دانشجویان در سطح مطلوبی گزارش شد (9/28±, 96/84). نتیجه گیری: اگرچه بین استدلال اخلاقی و ارزش های حرفه ای دانشجویان رابطه معناداری مشاهده نشد، به منظور ارتقای سطح استدلال اخلاقی و نهادینه کردن ارزش های حرفه ای در دانشجویان، داشتن برنامه ریزی آموزشی در دانشکده ضروری است.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت رعایت حقوق و جلب رضایت بیماران و همچنین نقش مخرب اضطراب در فرایندهای بهبود بیماران، این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر راند پرستاری منظم مبتنی بر مراقبت اخلاق محور بر سطح رضایت و میزان اضطراب بیماران بستری در بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش شبه تجربی است که با طرح پیش آزمون و پس آزمون در بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. تعداد 100 نفر از بیماران بستری در دو گروه کنترل و مداخله 50 نفره قرار گرفتند و مداخله شامل راند بالینی مبتنی بر مراقبت اخلاق محور علاوه بر مراقبت های روتین برای گروه مداخله ارایه شد. گروه کنترل هم مراقبت های روتین را دریافت کردند. درنهایت تفاوت میانگین رضایت از خدمات پرستاری و میانگین اضطراب دو گروه قبل و بعد از مداخله با آزمون های توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS نسخه 20 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای زمینه ای و بیماری با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند و همگن بودند. اضطراب و سطح رضایت بیماران از کیفیت مراقبت های پرستاری در گروه مداخله بعد از دریافت آموزش های مربوطه به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری را نسبت به بیماران گروه کنترل نشان داد، لذا مداخله مدنظر موثر بود (0/001< p). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر راند بالینی مبتنی بر مراقبت اخلاق محور بر اضطراب و سطح رضایت بیماران از کیفیت مراقبت های پرستاری، توصیه می شود به عنوان یک مداخله در بخش های درمانی استفاده شود.

سابقه و هدف: سازمان جهانی بهداشت در ژانویه 2020 شیوع بیماری کووید19 را یک بحران سلامتی بین المللی اعلام کرد. پرستاران بیشترین تماس را با بیماران در طول بستری شدن در بیمارستان دارند. با توجه به اینکه دانشجویان پرستاری در کنار پرستاران به ارایه مراقبت از بیمار می پردازند، کشف تجربیات زیسته دانشجویان پرستاری در مراقبت از بیمار با تشخیص کووید-19 اهمیت بسزایی دارد. در مطالعه حاضر تجربیات دانشجویان پرستاری را در مراقبت از بیمار با تشخیص کووید19 بررسی کرده ایم. مواد و روش ها: این مطالعه کیفی به روش پدیدارشناسی تفسیری در سال 1399 انجام شد. نمونه ها از بین دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مازندران که تجربه مراقبت از بیمار مبتلا به کووید-19 را داشتند، به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده ها با مصاحبه های نیمه ساختار و فردی جمع آوری و به صورت هم زمان و مستمر با روش ون منن تحلیل شدند. یافته ها: تجارب زیسته دانشجویان پرستاری در مراقبت از بیمار مبتلا به کووید19 شامل 3 طبقه اصلی و 7 زیرطبقه می شود که عبارت اند از: 1. هیجانات متناقض (اضطراب، درگیری ذهنی، بالندگی)؛ 2. مشکلات روان تنی (اختلال خواب، مشکلات پوستی و مشکلات نورولوژیک) و 3. خودآگاهی و توانمندی (تلاش در مراقبت از بیمار، تلاش در محافظت از خود). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد دانشجویان پرستاری در مراقبت از بیمار مبتلا به کووید19 ابتدا تنش هایی را به صورت اضطراب، استرس و درگیری ذهنی تجربه کردند. در کنار این تنش ها، مشارکت کنندگان از اینکه قادر به ارایه مراقبت از بیمار در این دوران هستند، احساس رضایت داشتند و به خود می بالیدند. در این راستا دانشجویان با کسب تجربه در مراقبت از خود و بیمار تلاش کردند تنش ها را کاهش دهند و مراقبت صحیح ارایه کنند. با توجه به یافته های مطالعه حاضر، سیستم آموزشی و مسیولان دانشگاه با برگزاری دوره های مجازی مهارت مدیریت استرس، آموزش نحوه استفاده از تجهیزات حفاظت فردی و رعایت نکات بهداشتی برای دانشجویان پرستاری می توانند به کاهش تنش های روانی آنان و ارتقای کیفیت مراقبت کمک کنند.

سابقه و هدف: افسردگی نوعی اختلال روان شناختی چندعاملی است که دلایل مختلفی ازجمله شخصیت، شناخت یا روابط بین فردی در ایجاد آن تاثیر دارند. در افراد مبتلا به افسردگی، سطح ارتباطات میان فردی بسیار کم است؛ بنابراین، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان راه حل محور کوتاه مدت و درمان مبتنی بر شفقت بر ارتباطات میان فردی زوجین مبتلا به افسردگی انجام شد. مواد و روش ها: روش مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. 45 نفر از زوجین مبتلا به افسردگی مراجعه کننده به کلینیک های منطقه یک شهر مشهد با در نظر گرفتن ملاک های ورود و به روش نمونه گیری تصادفی هدفمند وارد مطالعه شدند. سپس به طور تصادفی در گروه درمان راه حل محور کوتاه مدت (15 زوج)، گروه درمان مبتنی بر شفقت (15 زوج) و گروه کنترل (15 زوج) گماشته شدند. برای گروه مداخله اول 6 جلسه 1/30 تا 2 ساعته برنامه آموزش درمان راه حل محور کوتاه مدت و برای گروه مداخله دوم 8 جلسه 1/30 تا 2 ساعته برنامه آموزش درمان مبتنی بر شفقت برگزار شد. برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه مهارت های ارتباطی ماتسون بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، آزمون تعقیبی لامتریکس، آزمون تعقیبی شفه و آزمون تحلیل واریانس با نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. داده ها در سطح معنی داری 0/05=α,تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: یافته های توصیفی نشان داد میانگین و انحراف استاندارد متغیر ارتباطات میان فردی به ترتیب برای گروه کنترل در مراحل پیش آزمون (4/68±, 44/32)، پس آزمون (4/50±, 45/51) و پیگیری (4/12±, 42/32)، برای گروه درمان راه حل محور کوتاه مدت در مراحل پیش آزمون (4/77±, 45/53)، پس آزمون (5/93±, 59/32) و پیگیری (6/75±, 67/18)؛ گروه درمان مبتنی بر شفقت در مراحل پیش آزمون (4/62±, 43/19)، پس آزمون (6/04±, 63/74) و پیگیری (7/39±, 73/22) است. یافته های مربوط به مقایسه گروه ها نشان داد درمان راه حل محور کوتاه مدت و درمان مبتنی بر شفقت بر ارتباطات میان فردی زوجین مبتلا به افسردگی تاثیر معناداری داشته است (0/05>p). همچنین بین اثربخشی درمان راه حل محور کوتاه مدت و درمان مبتنی بر شفقت بر ارتباطات میان فردی زوجین مبتلا به افسردگی تفاوت معناداری وجود داشت (0/05>p). نتیجه گیری: نتایج نشان دادند درمان راه حل محور کوتاه مدت و درمان مبتنی بر شفقت بر ارتباطات میان فردی زوجین مبتلا به افسردگی موثر است. بر اساس نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می شود مشاوران خانواده و زوج درمانگران از روش ها و تمرین های درمان راه حل محور کوتاه مدت و درمان مبتنی بر شفقت برای ارتقای سطح ارتباطات میان فردی زوجین افسرده استفاده کنند.

سابقه و هدف: بهداشت خواب بر کیفیت و مدت زمان خواب تاثیر دارد و با علایم روانی مرتبط است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بهداشت خواب با فرسودگی شغلی و نگرش به خواب در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی مقطعی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل پرستاران شهر کرمان در سال 1400 بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و معیارهای ورود، 152 نفر وارد پژوهش شدند. از پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس های بهداشت خواب (SHPS) و نگرش به خواب شارلوت (CATS) و پرسش نامه فرسودگی شغلی مسلش استفاده شد. در SHPS نمره بیشتر نشان دهنده بهداشت خواب نامناسب است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21، شاخص های توصیفی، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: 61 نفر (40/1 درصد) از شرکت کنندگان مرد و 91 نفر (59/9 درصد) از آن ها زن بودند. بین بهداشت خواب با نگرش به خواب و خرده مقیاس های آن (0/41-تا 0/47-) رابطه متوسط معنادار و منفی، و با فرسودگی شغلی و خرده مقیاس های آن (0/41 تا 0/66) رابطه متوسط معنادار و مثبت وجود دارد (0/01>P). همچنین بر اساس نتایج رگرسیون خرده مقیاس های نگرش به خواب به صورت منفی و خرده مقیاس های فرسودگی شغلی به صورت مثبت پیش بینی کننده های بهداشت خواب پرستاران بودند (0/01>P). نتیجه گیری: خرده مقیاس های نگرش به خواب و فرسودگی شغلی پیش بینی کننده های مهم بهداشت خواب بودند. لذا پیشنهاد می شود سازمان های مربوطه ضمن توجه به مسایل خواب پرستاران، برنامه های مناسبی برای آن ها تهیه و اجرا کنند.

سابقه و هدف: شغل یکی از عوامل اثرگذار بر سلامت روانی افراد است. شغل پرستاری به علت داشتن تنش در ماهیت خود، منبع فشار روانی است. با وجود اینکه هدف مشترک همه رویکردهای روان درمانی، ارتقای سلامت روانی است، مطالعات نشان داده اند بین این رویکردها در میزان اثربخشی تفاوت وجود دارد؛ بنابرین، انتخاب بهترین درمان روان شناختی به منظور ارتقای سلامت روانی پرستاران همواره مهم و مورد توجه بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه آزمایشی، 45 پرستار شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) سنقر در نیمه اول سال 1399 به شیوه غیراحتمالی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه اول یک دوره درمان شناختی-رفتاری را در 12 جلسه 1/5 ساعته (هر هفته دو جلسه) و گروه دوم درمان مبتنی بر تنظیم هیجان را در 12 جلسه 1/5 ساعته (هر هفته دو جلسه) دریافت کردند. گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر متغیرهای وابسته پرخاشگری (0/04=p)، استرس شغلی (0/03=p) و سلامت عمومی (0/01=p) معنی دار است. مقایسه دو به دوی گروه ها در متغیرهای وابسته نشان می دهد در متغیر پرخاشگری، درمان مبتنی بر تنظیم هیجان موثرتر است (0/01=p) و در متغیر استرس شغلی، درمان شناختی رفتاری تاثیر بیشتری دارد (0/04=p). درمان شناختی-رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان در سلامت عمومی پرستاران تاثیر یکسانی دارند (0/08=p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود مسیولان حوزه بهداشت و درمان به سلامت روانی پرستاران توجه بیشتری نشان دهند و با لحاظ کردن هر دو درمان، زمینه افزایش شناخت و ارتقای هیجان را در پرستاران فراهم کنند.

سابقه و هدف: جراحی چاقی موثرترین درمان برای افراد چاق است. بیماران در زمان بستری در بیمارستان در معرض مداخلات درمانی دردناک مختلفی قرار می گیرند. درد بعد از عمل از شکایات شایع محسوب می شود. تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر ماساژ بازتابی و رایحه درمانی گل سرخ بر شدت درد زنان تحت عمل جراحی بای پس معده در بیمارستان امین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1400 انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع نیمه جربی است. جامعه آماری شامل زنان تحت عمل جراحی بای پس معده در بیمارستان امین وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1400 بود. نمونه گیری به روش در دسترس و حجم نمونه استخراج شده 31 نفر در هر گروه بود. ابزار استفاده شده برای تعیین شدت درد، مقیاس دیداری درد (Visual Analog Scale: VAS) بود. در گروه ماساژ بازتابی، از روش های آرام سازی در مدت زمان 6 دقیقه و سپس ماساژ برای کاهش درد استفاده شد. در روش رایحه درمانی دو قطره روغن گل سرخ روی یک گاز استریل ریخته و از بیمار خواسته شد از فاصله 7 تا 10 سانتی متری و به مدت 20 دقیقه آن را استشمام کند. در هر دو گروه شدت درد بلافاصله قبل و بعد از مداخله با استفاده از مقیاس دیداری درد سنجیده شد. تمام اطلاعات به دست آمده جمع آوری و وارد نرم افزار SPSS نسخه 26 شد. در بخش توصیفی در قالب میانگین، انحراف معیار و فراوانی داده ها و در بخش تحلیلی از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تی مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد در سطح اطمینان 95 درصد در هر دو گروه ماساژ بازتابی و رایحه درمانی، میانگین شدت درد قبل از مداخله بیشتر از بعد از مداخله بوده است (0/001>p). مقایسه اختلاف میانگین شدت درد قبل و بعد از مداخله در دو گروه نشان می دهد این اختلاف به طور معنی داری در گروه تحت ماساژ بازتابی بیشتر است(0/001>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، ماساژ بازتابی بیش از رایحه درمانی در کاهش درد زنان تحت عمل جراحی بای پس معده موثر است. استفاده از این روش درمانی به تمام اعضای تیم درمان پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: لوسمی یکی از شایع ترین بدخیمی های دوران کودکی است. مادران این کودکان اولین مراقبان در مراقبت از کودکان مبتلا به لوسمی مطرح می شوند که در تطابق با مشکلات و وظایف متعدد ناشی از بیماری کودک، چالش های زیادی دارند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اجرای الگوی خودمراقبتی اورم بر رفتار های ارتقادهنده سلامت مادران دارای فرزند مبتلا به لوسمی مراجعه کننده به بخش کودکان بیمارستان سیدالشهدای شهر اصفهان در سال 1400 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 32 مادر دارای فرزند مبتلا به لوسمی مراجعه کننده به بخش کودکان بیمارستان سیدالشهدای شهر اصفهان در سال 1400 به روش در دسترس بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و رفتار های ارتقادهنده سلامت والکر و نیازسنجی بر اساس الگوی اورم بود که در دو مرحله قبل و بعد از اجرای برنامه خودمراقبتی اورم سنجیده شد. متناسب با نیاز های مادران، برنامه آموزشی حمایتی به صورت حضوری و انفرادی به مدت 4 جلسه و جمعا به مدت 8 ساعت طراحی و اجرا شد. همچنین پمفلت آموزشی طراحی و در اختیار مادران قرار داده شد. فاصله جلسات از یکدیگر یک هفته بود. در این محدوده زمانی با نمونه های پژوهش ارتباط تلفنی و حضوری برقرار شد و نحوه انجام و به کارگیری آموزش های داده شده کنترل شد و در صورت بروز مشکل در هرکدام از واحد ها، مشکل رفع شد. در مرحله بعد، پس از انجام آموزش های خودمراقبتی در طول یک ماه، پس از گذشت یک هفته پژوهشگر مجددا پرسش نامه استاندارد رفتار های ارتقادهنده سلامت را تکمیل کرد. درنهایت داده های جمع آوری شده در نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 در دو سطح توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد میانگین امتیاز رفتارهای ارتقادهنده سلامت مادران در بعد خودشکوفایی، مسیولیت پذیری، حمایت بین فردی، مدیریت استرس، ورزش، تغدیه و شاخص ارتقادهنده سلامت پس از اجرای الگوی خودمراقبتی اورم به طور معناداری بیشتر از امتیاز قبل از اجرای الگو بوده است (0/001>P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان گفت که اجرای الگوی خودمراقبتی اورم بر رفتار های ارتقادهنده سلامت مادران دارای فرزند مبتلا به لوسمی تاثیر داشته است؛ بنابراین، ضروری است که در مراکز مربوطه با توجه به نیازهای مادران، اقدامات آموزشی و حمایتی بر اساس الگوی اورم انجام شود.