ابن سینا
سال:1401 | دوره:24 | شماره:1 (مسلسل 78) |تعداد مقالات:10

زمینه و اهداف: دیابت یکی از اختلالات متابولیکی است که منجر به بیماری های متعدد قلبی عروقی و متابولیکی می شود. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تعاملی تمرین تناوبی شدید وعسل آویشن بر بیان ژن Pdx1 و شاخص مقاومت به انسولین موش های نر دیابتی نوع دو بود. روش بررسی: 36 سر موش پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. موش ها در چهار گروه 1) کنترل؛ 2) تمرین؛ 3) عسل؛ و 4) تمرین+عسل گروه بندی شدند. هشت هفته تمرین هوازی، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید اجرا شد. عسل آویشن با مقدار روزانه g/kg3 به صورت گاواژ خورانده شد. گلوکز، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین و بیان ژن Pdx1 اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بن فرونی تحلیل شد. یافته ها: گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین+عسل نسب به گروه کنترل کاهش داشت (0. 001=p). در همه گروه های تجربی نسب به گروه کنترل افزایش معنی دار انسولین (0. 001=p) و کاهش معنی دار بیان ژن Pdx1 (p=0. 0001) دیده شد. نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن در کاهش گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین مؤثر بود و تمرین ورزشی و عسل منجر به کاهش بیان ژن Pdx1 بافت پانکراس شد. تمرین تناوبی از طریق کاهش مقاومت به انسولین می تواند نیاز به بیان بیش از حد Pdx1 را کاهش دهد. ولی در گروه های دیگر نیاز به بیان Pdx1 جهت تکثیر سلولهای بتا و افزایش میزان تولید انسولین بیشتر است.

زمینه و اهداف: دیابت می تواند تأثیرات روانشناختی قابل توجهی بر سلامتی بگذارد. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همجوشی شناختی و کانون کنترل سلامت بیماران دیابتی نوع دو انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. از جامعه آماری پژوهش که شامل تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان دی شهر تهران در سال 1399 بودند، نمونه ای 30 نفری به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، جایگزین شدند و به پرسشنامه های همجوشی شناختی و کانون کنترل سلامت پاسخ دادند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز و همکاران قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به کاهش همجوشی شناختی و بهبود کانون کنترل سلامت بیماران دیابتی نوع دو شد (05/0>p). نتیجه گیری: گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به بهبود علائم روانشناختی بیماران دیابتی کمک کند و پیامدهای روانی دیابت را کاهش دهد.

زمینه و اهداف: تحقیقات قبلی نشان داده است که یکی از عوامل مرتبط با دیابت نوع 2 و مقاومت به انسولین، اختلال در متابولیسم آهن است؛ همچنین یکی از ارکان اساسی در دیابت نوع 2 تمرینات ورزشی منظم است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات بادی پامپ با شدت متوسط بر شاخص های مرتبط با آهن در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش بررسی: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به روش تصادفی انتخاب شدند و به 2 گروه تمرینی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت 12 هفته، 3 جلسه تمرین در هر هفته و هر جلسه تمرین شامل 80-40 دقیقه تمرینات بادی پامپ با شدت 60-55% ضربان قلب ذخیره بود. 48 ساعت قبل و پس از دوره مداخله خونگیری به صورت ناشتا انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های تی وابسته و مستقل در سطح معنی داری 05/0≥, p استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات بادی پامپ موجب کاهش معنی داری هموگلوبین گلیکوزیله (014/0=p)، مقاومت به انسولین (001/0>p)، تعداد گلبول قرمز (020/0=p) و آهن سرمی (017/0=p) نسبت به گروه کنترل شد. نتیجه گیری: تمرینات بادی پامپ احتمالاً با تعدیل ذخایر آهن موجب کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می شود.

زمینه و اهداف: تشخیص زودهنگام رتینوپاتی دیابتی در نیروهای نظامی می تواند موجب جلوگیری از کاهش عملکرد این نیروها و یا ممانعت از بروز خطاهای عملیاتی شود. به کارگیری یک روش خودکار و بهینه جهت تشخیص درجه بیماری از روی تصاویر شبکیه، در پیشگیری از حاد شدن بیماری کمک کننده است. هدف این مقاله ارائه روشی نو در تعیین پرولیفراتیو، مبتنی بر تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تکنیک های یادگیری عمیق در هوش مصنوعی است. روش بررسی: در این مطالعه که در سال 1397-1399 انجام شد از روشی نوین در رده بندی 35, 126 تصویر پزشکی بر روی مجموعه داده های قابل دسترس از سایت کاگل مربوط به بیمارستانی در کشور انگلستان، استفاده شد. برای ایجاد توازن بین سطوح، ابتدا با کمک مدل رقابتی مولد عمیق، تعداد کلاس های کم تعداد را افزایش داده، سپس با استفاده از یک رده بند طراحی شده، تعیین درجه رتینوپاتی دیابتی، به طرق مختلف، انجام گرفت. یافته ها: با استفاده از مدل مولد عمیق طراحی شده، دقت رده بندی حدود 87% به دست آمد که نسبت به برترین کارهای مشابه، حدود 7% بهبود داشت. ضمناً با توزیع مدل، کارایی خودکارسازی نیز به میزان 60% بهبود نشان داد. نتیجه گیری: با رفع مشکل عدم توازن سطوح مختلف رتینوپاتی، از طریق تولید تصاویر جدید با استفاده از مدل مولد عمیق طراحی شده و توزیع عملیات مذکور، ضمن افزایش کارایی، دقت بهینه نیز حاصل شده است. لذا از این راهکار نوین می توان جهت خودکارسازی تشخیص درجه رتینوپاتی بهره برد.

زمینه و اهداف: درمان های فعلی دیابت بر اساس پایش سطح گلوکز خون است. در عین حال لازم است روش تشخیصی غیرتهاجمی و مطمئن دیگری نیز طراحی گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط قند خون ناشتا و قند بزاق ناشتا بود. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی 30 بیمار دیابتی (گروه مورد) و 30 نفر غیردیابتی (گروه کنترل) مراجعه کننده به یک بیمارستان نظامی در سال 1398 مورد مطالعه قرار گرفتند. همبستگی بین قند خون ناشتا و قند بزاق ناشتا با آزمون آماری پیرسون بررسی شد. یافته ها: میانگین سن بیماران شرکت کننده در مطالعه در گروه کنترل 8/2±, 4/55 و درگروه بیماران 2±, 7/63 بود. میانگین قند خون ناشتا گروه کنترل، 3/3±, 5/100 و گروه بیماران 8/3±, 2/149 mg/dL بود که با یکدیگر اختلاف آماری معنادار داشتند (001/0>p). میانگین قند بزاق ناشتا در گروه کنترل، در افراد غیردیابتی 14/0±, 8/0 در گروه بیماران 35/0±, 59/1 mg/dL بود که با یکدیگر اختلاف آماری معنادار داشتند (038/0=p). آزمون آماری پیرسون نشان داد که همبستگی مثبت بین قند خون ناشتا و قند بزاق ناشتا وجود دارد (265/0=r و 042/0=p). نتیجه گیری: استفاده از قند بزاق ناشتا به عنوان یک ابزار غیر تهاجمی برای کنترل قند خون در افراد دیابتی امکان پذیر است.

زمینه و اهداف: بیماران مبتلا به دیابت معمولا ًاز پریشانی روان شناختی (نشانه های افسردگی، استرس و اضطراب) رنج می برند که باعث بدکارکردی و نقص در عملکرد شده و کیفیت زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش نظم دهی عاطفه بر تاب آوری زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با دو گروه مداخله و کنترل است. 27 نفر از زنان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به یک آزمایشگاه در تهران بعد از مصاحبه اختصاصی با روانشناس بالینی به صورت در دسترس انتخاب شدند، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (13 نفر) و مداخله (14 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله تحت 12 جلسه 90 دقیقه ای آموزش قرار گرفتند. هر دو گروه در سه وهله اندازه گیری (پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری) پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون (2003) را پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها: : نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان دادند که تفاوت معناداری در کل نمره تاب آوری بین گروه آزمایش و کنترل در سه وهله اندازه گیری مشاهده نشد. در خرده مقیاس تأثیرات معنوی تفاوت معنادار بین دو گروه مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود از این آموزش فقط در جهت بهبود تأثیرات معنوی تاب آوری در کنار دیگر درمان های شناختی برای بیماران مبتلا به دیابت استفاده شود.

زمینه و اهداف: تمرین هوازی و متناوب با شدت بالا سختی شریان را کاهش می دهد، در حالی که تمرین مقاومتی سبب افزایش و یا عدم تغییر در سختی شریان می شود. با این حال، مکانیسم مولکولی این تأثیرات در روش های مختلف تمرینی نامشخص است. از آنجایی که وجود فنوتایپ خاصی با عنوان «قلب ورزشکار» پذیرفته شده است، این مسئله که سازگاری های عروقی ناشی از تمرین چگونه است، به درستی مشخص نشده و نتایج در این زمینه متناقض است. هدف این مقاله، مروری بر مطالعات انجام شده در خصوص تأثیر تمرینات مختلف بر ساختار و عملکرد شریان و مکانیسم های احتمالی ایجاد این سازگاری ها بود. روش بررسی: در این مطالعه مروری روایتی برای یافتن مقالات مرتبط پایگاه های اطلاعاتی معتبر ملی و بین المللی با جستجوی کلمات کلیدی، فعالیت ورزشی، استرس برشی، ضخامت و قطر شریان، سختی شریان و نیتریک اکساید و معادل انگلیسی آنها در بازه زمانی 1985 تا 2021 میلادی جستجو شدند و بررسی نهایی روی 48 مقاله مرتبط انجام گرفت. یافته ها: محققین در طی ورزش هوازی به یک رابطه مثبت در افزایش ویسکوزیته خون و افزایش نیتریک اکساید و تسهیل در اتساع عروق و همچنین افزایش و یا عدم تغییر در سختی شریان به دنبال تمرینات مقاومتی دست یافتند. همچنین سازگاری های ساختاری موضعی مثل تغییر در قطر شریان در اندام های تحت تمرین و سازگاری های ساختاری سیستمیک مثل تغییر در ضخامت در تمام شریان ها گزارش شده است. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از مطالعات حاضر نشان دادند سازگاریهای عروقی ناشی از تمرین به نوع تمرین، شدت تمرین، مدت تمرین و اندام تحت تمرین بستگی دارد.

ویروس کووید-19 از اواخر سال 2019 تاکنون کشورهای مختلف جهان را درگیر کرده است. تا امروز بیش از 208 میلیون نفر به این بیماری مبتلا و بیش از 4 میلیون نفر نیز جان خود را از دست داده اند. در حالی که تلاش ها برای مهار همه گیری کرونا از طریق واکسیناسیون در جهان ادامه دارد میزان های ابتلاء و میرایی آن همچنان روندی صعودی دارد. در کشاکش مبارزه با این همه گیری، بیماران مبتلا به کووید-19 در خطر ابتلا به برخی عفونت های ثانویه مثل موکورمایکوز هستند. موکورمایکوز یا بیماری قارچ سیاه یک عفونت قارچی نادر، اما فرصت طلب است که در افراد مبتلا به کووید-19 می تواند به سرعت گسترش یابد. نحوه عملکرد این قارچ تهاجم به عروق بدن و ایجاد لخته در آنها است. در اثر لخته، خون رسانی به بافت های بدن متوقف می شود و بافت نکروزه یا اصطلاحاً سیاه می شود. قارچ سیاه این روزها در جریان همه گیری کووید-19 خصوصاً در هندوستان خبرساز شده است. بیماری دیابت و مصرف داروهای استروئیدی (که اتفاقاً برای درمان عفونت شدید حاد تنفسی تجویز می شود) از عوامل خطر مهم این عفونت در بیماران کووید 19 است. به دلیل ماهیت فرصت طلبی این عفونت، شناسایی بهنگام آن می تواند از شدت بیماری و میزان مرگ و میر بیماران مبتلا به کووید 19 بکاهد.

زمینه و اهداف: بیماری کووید-19 تأثیر عمده ای در سلامت روانی افراد در سطح دنیا گذاشته است. به احتمال زیاد در شرایط کنونی سطح فعالیت های بدنی و وضعیت شاخص توده بدن نقش مهمی در سلامت روانی افراد دارد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط سطح فعالیت های بدنی و شاخص توده بدن با ضطراب ناشی از بیماری کووید-19 بود. روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل کلیه شهروندان شهر اراک در استان مرکزی در سال 1400 بود. نمونه آماری شامل 486 نفر از شهروندان در رده های سنی مختلف بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت های بدنی و پرسشنامه اضطراب ویروس کرونا را تکمیل نمودند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره انجام شد. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح تعهد به فعالیت بدنی و اضطراب ویروس کرونا همبستگی معکوس و معناداری وجود دارد (05/0>p). اما بین شاخص توده بدن و اضطراب ویروس کرونا ارتباط معناداری وجود ندارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که می توان بر اساس سطح فعالیت بدنی و شاخص توده بدن به صورت معناداری میزان اضطراب ناشی از ویروس کرونا را پیش بینی نمود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که افزایش در سطح فعالیت بدنی افراد با کاهش اضطراب ویروس کرونا در افراد همراه است. بنابراین برای حفظ سلامت روانی افراد در شرایط خطیر کنونی برنامه ریزی جهت تداوم فعالیت های بدنی ضروری است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.