مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1401 | دوره:33 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: عفونت مجاری ادراری (UTI) یکی از شایع ترین عفونت ها در کودکان است که به سرعت در حال کسب مقاومت های بیشتری نسبت به داروهای ضد میکروبی در سراسر دنیا است. هدف از این مطالعه ارزیابی فراوانی ژن های SHV، TEM و CTX-M در اشریشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه جداشده از عفونت مجاری ادراری در کودکان در بیمارستان 17 شهریور رشت بود. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 49 سویه اشریشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه از بیمارستان 17 شهریور از شهر رشت جداسازی و به کمک روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. حساسیت و مقاومت سویه ها به آنتی بیوتیک ها به روش های کربی بور و براث دایلوشن تعیین گردید. برای ارزیابی فراوانی ژن های SHV، TEM و CTX-M در جدایه از روش PCR استفاده شد. برای آنالیز آماری از آزمون χ, 2 با کمک نرم افزار SPSS نسخه 19 بهره برده شد. یافته ها: در این مطالعه، بیشترین مقاومت در جدایه های اشریشیا کلی به سفتریاکسون (9/88 درصد) و آمپی سیلین (5/81 درصد) و در جدایه های کلبسیلا پنومونیه به آمپی سیلین (5/95 درصد)، سفتریاکسون (3/77 درصد) و مشاهده شد. از 49 جدایه، 8/89 درصد جدایه ها دارای ژن SHV، 8/89 درصد جدایه ها دارای ژن CTX-M و 100 درصد جدایه ها دارای ژن TEM بودند. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که یکی از علل افزایش مقاومت چند دارویی در جدایه های بیمارستانی عفونت مجاری ادراری در رشت، افزایش انتقال ژن های پلاسمیدی بین این جدایه ها باشد.

پیش زمینه و هدف: واکنش دهنده های فاز حاد قادر به افتراق بین علل باکتریایی و غیر باکتریایی التهاب نیستند و فقط می توانند نشان دهنده التهاب باشند. اخیراً اندازه گیری سطح پروکلسیتونین (PCT) برای به حداقل رساندن این مشکل استفاده می شود. هدف ما در این مطالعه ارزیابی تشخیصی و پیش آگهی پروکلسیتونین در تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 50 نفر بیمار مبتلا به تشدید حاد COPD تشخیص داده شده با اسپیرومتری وارد مطالعه شدند. در ابتدای مراجعه سطوح خونی پروکلسیتونین و کشت خلط در این بیماران موردسنجش قرار گرفت. سپس سیر بیماری آن ها، مدت بستری و پیامد بیماری در چک لیست ساخته شده توسط محقق وارد شد. بر اساس نتیجه کشت خلط، بیماران به دو گروه باکتریال و غیر باکتریال تقسیم شدند. تمامی اطلاعات جمع آوری شده از بیماران در نرم افزار SPSS نسخه 16 وارد شد. یافته ها: 14 نفر (28درصد) با میانگین سطح سرمی پروکلسیتونین 0. 03±, 0. 17 نیاز به تهویه مکانیکی پیدا کردند، در حالیکه 36 نفر با میانگین سطح سرمی پروکلسیتونین 0. 01±, 0. 09 به تهویه مکانیکی نیاز پیدا نکردند (P= 0. 01). میانگین سطح سرمی پروکلسیتونین در بیمارانی که در داخل بیمارستان فوت کردند به طور معنی داری بیشتر از بیماران ترخیص شده بود (P= 0. 002). بحث و نتیجه گیری: سطح سرمی پروکلسیتونین می تواند در تعیین شدت بیماری، افتراق علل باکتریال از ویرال تشدید حاد بیماری، مصرف منطقی آنتی بیوتیک و طول مدت بستری کمک کننده باشد. همچنین می تواند در هدف مدیریت و راهنمای درمان بیماران با تشدید حاد بیماری مزمن انسدادی ریوی استفاده شود.

پیش زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (MS) (MIM #126200) یک اختلال مزمن و التهابی دمیلینه کننده سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که به عنوان شایع ترین دلیل نقص های عصبی غیرترومایی در بین جوانان شناخته می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط بین واریانتهای پرخطر ژنهای دارای عناصر پاسخ دهنده به ویتامین D و خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس عود کننده –,فروکش کننده(RR-MS) در جمعیت آذری ایران می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه، ١, ٢, ٩,بیمارRR-MS و ٢, ٠, ٠,فرد نرمال از جمعیت آذربایجان غربی انتخاب شدند. سپس چهارده پلی مورفیسم از ژن های دارای عناصر پاسخ دهنده به ویتامین D، که از مطالعات ارتباط گسترده در سطح ژنوم (GWAS) قبلی به دست آمده بودند، با استفاده از روش (T-ARMS-PCR) در هرکدام از افراد شرکت کننده در مطالعه تعیین ژنوتیپ شدند. مربع کای، آزمون دقیق فیشر و آنالیز رگرسیون اللی و ژنوتیپی برای بررسی ارتباط پلی مورفیسمهای مورد نظر با بیماری RRMS استفاده شد. یافته ها: سه پلی مورفیسم ارتباط معنی داری (p-value < 0. 05) با RR-MS نشان دادند. rs4410871 از ژن PVT1 (P-value= 0. 035) ̨,rs212405 از ژن TAGAP(P-value= 0. 016) و rs7090512 از ژن IL2RA(P-value= 0. 008) به عنوان پلی مورفیسمهای پر خطر در مطالعه ما شناسایی شدند. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر چهارده واریانت مرتبط با ام اس از ژن های دارای عناصر پاسخ دهنده به ویتامین D را در جمعیت آذری ایران بررسی کرده و وجود شباهت هایی بین ساختار ژنتیکی ام اس در جمعیت های GWAS و جمعیت آذری ایران را تایید کرد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پیش زمینه و هدف: سندرم اسمیت-لملی-اوپیتز (SLOs) یک اختلال تکوینی با الگوی توارثی اتوزومال مغلوب است. در دوران بارداری درصورتی که آزمایش های غربالگری سه ماهه دوم بارداری افزایش ریسک SLOs را نشان دهد، مطالعات تکمیلی شامل سونوگرافی و آزمایش ژنتیکی روی مایع آمنیون انجام می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط تست های غربالگری سه ماهه دوم، یافته های سونوگرافی و آمنیوسنتز با رخداد SLOs بود. مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه توصیفی مقطعی بود. تعداد 44 مورد خانم های بارداری که غربالگری سه ماهه دوم ازنظر SLOs مثبت گزارش شده و به بخش پریناتولوژی مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری جهت ارزیابی بیماری های ژنتیک مراجعه کرده بودند، موردبررسی قرار گرفتند. ارتباط تست های غربالگری سه ماهه دوم، یافته های سونوگرافی و آمنیوسنتز در تأیید SLOs و بیان ژن DHCR7 ازنظر جهش شایع IVS8-1G>C سنجیده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که از میان 44 مورد که در تست غربالگری مرحله دوم برای SLOs پرخطر گزارش شده بودند، یک مورد بیمار در بررسی های ژنتیکی برای SLOs مثبت بود. بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که گرچه تست های غربالگری مثبت برای SLOs ممکن است یک روش جدید برای غربالگری باشد ولی برای تشخیص قطعی نیاز به آزمایش های ژنتیکی است.

پیش زمینه و هدف: سرطان کولورکتال از سرطان های شایع دستگاه گوارش است که به دلیل عوامل ناشی از سبک زندگی و افزایش سن ایجاد می شود و در تعداد کمی از موارد به دلیل اختلالات ژنتیکی و ارثی اتفاق می افتد. با توجه به افزایش بروز این سرطان در ایران، مطالعه حاضر باهدف تعیین میزان فراوانی بروز استئوپروز و ارتباط آن با سطح سرمی ویتامین K2 در بیماران مبتلا به سرطان کولون قبل و بعد از کولکتومی انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 38 بیمار مبتلا سرطان کولون که در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه تحت کولوکتومی قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، BMD و سطح ویتامین K2 بیماران قبل و بعد از کولکتومی جمع آوری و در یک چک لیست ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 17 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 38 نفر مبتلا به سرطان کولون تحت کولوکتومی 2/34 درصد مذکر و 8/65 درصد مؤنث بودند. میانگین سنی بیماران 7/12 ±,5/58 سال بود. بررسی تراکم استخوان انجام شده توسط دستگاه جذب سنجی اشعه ایکس دو انرژی (DXA) در لگن و ستون فقرات بیماران نشان داد که پوکی استخوان در هر دو بعد از کولکتومی نسبت به قبل از کولکتومی بیشتر بوده است و بین آن ها تفاوت معنی داری وجود داشت (مقادیر P برابر 043/0 برای لگن و 009/0 برای ستون فقرات). بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد پوکی استخوان در لگن و ستون فقرات بیماران مبتلا به سرطان کولون بعد از کولکتومی نسبت به قبل از کولکتومی بیشتر شده است و بین آن ها تفاوت معنی داری وجود داشت. اما ارتباط سطح سرمی ویتامین K2 با استئوپروز معنی دار نبود.

پیش زمینه و هدف: تشکیل رادیکال های آزاد در سلول های کلیوی افراد دیابتی منجر به آپوپتوز سلول های کلیوی و درنهایت نفروپاتی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دو نوع تمرین ورزشی اینتروال و هوازی همراه با مصرف مکمل آستاگزانتین بر میزان بیان ژن های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت های با دیابت نوع دو است. مواد و روش کار: تعداد 35 رت ویستار نر با میانگین وزنی 55/15±, 46/197 گرم به طور تصادفی به دو گروه غیردیابتی (5 سر سالم به عنوان کنترل) و دیابتی (30 سر) تقسیم و پس از القای دیابت، مجدداً به طور تصادفی در 6 گروه (با 5 سر موش در هر گروه) شامل دیابتی کنترل، دیابت+ مکمل، دیابت+اینتروال، دیابت + تمرین اینتروال+ مکمل، دیابت+ هوازی، دیابت+ تمرین هوازی+ مکمل قرار گرفتند. گروه های مداخله تمرین به مدت پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته برنامه تمرینات هوازی و اینتروال را اجرا کردند. گروه های مکمل روزانه 3 میلی گرم مکمل استاگزانتین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن محلول در 3/0 میلی لیتر روغن زیتون به صورت گاواژ دریافت می کردند. میزان بیان ژن های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت های با دیابت نوع دو اندازه گیری گردید. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون پس تعقیبی توکی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تمامی پروتکل های مداخله تمرینی و مکمل سازی آستاگزانتین بر شاخص BAD در بافت کلیوی رت های دیابتی نوع 2 تأثیر معنی دار داشتند (001/0=p). تمامی گروه ها، به غیراز تمرین استقامتی (890/0=p)، بر شاخص BAX در بافت کلیوی رت های دیابتی نوع 2 تأثیر معنی دار داشتند (001/0=p). همچنین مصرف مکمل آستاگزانتین به همراه تمرین استقامتی نسبت به اجرای تکی تمرین استقامتی سبب تغییرات معنی دار در شاخص Bcl2 گردید (001/0=p). بحث و نتیجه گیری: اجرای مداخله تمرینات هوازی و اینتروال با و یا بدون مکمل سازی آستاگزانتین در دوره مداخله ای هشت هفته ای بر بیومارکرهای آپوپتوزی در بافت کلیوی رت های با دیابت 2 تأثیر مثبتی دارند.

پیش زمینه و هدف: جراحی پیوند بای پس عروق کرونر CABG)) به وسیله اندازه گیری شاخص های سینوس کرونری از طریق آنژیوگرافی و یا اکوکاردیوگرافی ترانس مری (transesophageal) مورد ارزیابی قرار می گیرد. بااین حال، در خصوص تغییرات مربوط به این شاخص ها به ویژه در خصوص تغییر قطر و فلوی سینوس کرونری از طریق ارزیابی اکوی ترانس توراسیک اطلاعات اندکی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی فلوی سینوس کرونر در اکوی ترانس توراسیک در بیماران با کسر جهشی بطن چپ (LVEF) بیشتر از 45 درصد قبل و بعد از جراحی CABG بود. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب و دارای LVEF بیشتر از 45 درصد که داوطلب انجام CABG بودند، وارد مطالعه شدند. پیش از انجام جراحی CABG، بیماران تحت اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک قرار گرفته و شاخص های peak velocity سینوس کرونر، اندازه گیری میزان جریان خون سینوس کرونری (CSBF) و همچنین شاخص انتگرال زمان سرعت (VTI) اندازه گیری شدند. این شاخص ها مجدداً پس از انجام گرافت های شرایین کرونری ارزیابی شده و تفاوت آن ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 23 استفاده شد و روش های آماری t test و chi-square test و paired t test استفاده شدند. مقدار P زیر 0. 05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: اختلاف معنی دار بین CSBF قبل (18 /6 93±,/53) و پس از جراحی (75 /6 ±,95 /58) وجود داشت (001 /0 P<) که بیانگر افزایش معنی دار این شاخص بعد از جراحی CABG بود. همچنین شاخص VTI سینوس کرونری یا CS-VTI قبل از جراحی برابر 70/0 ±,11/8 و پس از جراحی برابر 82 /0 ±,87 /8 بود (001 /0 P<). شاخص قطر سینوس کرونری یا CSd قبل از جراحی برابر 47 /0 64±,/6 و پس از جراحی برابر 47 /0 ±,65 /6 بود که تغییر مربوطه معنی دار نبود (161 /0 P=). همچنین، افزایش CSBF بعد از جراحی تطابق یافته برای متغیرهای پایه معنی دار بود (001 /0 P<). هیچ کدام از شاخص های جنس، سن، فاکتورهای خطر قلبی و تعداد عروق کرونر درگیر، رابطه معنی داری با CSBF نداشتند. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک باعث بهبود قابل توجه در مقدار CSBF به دنبال CABG در این بیماران می شود که این تغییر کاملاً مستقل از اطلاعات زمینه ای از قبیل ویژگی های دموگرافیک، فاکتورهای خطر قلبی و عروقی و حتی شدت درگیری عروق کرونر قلب است. بهبود در CSBF می تواند بدون تغییر در قطر سینوس کرونر رخ دهد.

پیش زمینه و هدف: ناپایداری زانوی بیماران مبتلا به استئوآرتریت، یک مشکل ناتوان کننده ی رایج بوده که ممکن است علل و عوارض متعددی داشته باشد. محققین در این مطالعه به بررسی عملکرد، کیفیت زندگی، فلکشن انقباضی زانو و تعادل در بیماران مبتلا به استئوآرتریت و ارتباط آن با ناپایداری مفصل زانو پرداخته اند. مواد و روش کار: در این مطالعه مورد-شاهد، دوسویه کور، 60 زن مبتلا به استئوآرتریت زانو شرکت نمودند و بر اساس نمرات شاخص ناپایداری زانو در دو گروه 30 نفره استئوآرتریت با (میانگین سن: 80/52) و بدون ناپایداری زانو (میانگین سن: 43/54) تخصیص یافتند. متغیر درد با مقیاس آنالوگ بصری، فلکشن انقباضی زانو با گونیامتر یونیورسال، عملکرد با WOMAC و عملکرد فیزیکی بیماران با تست های بلند شو و برو و بالا و پایین رفتن از پله، کیفیت زندگی با پرسشنامه SF36 و تعادل با آزمون Single leg liftارزیابی شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22و آزمون t-test نمونه مستقل در سطح معناداری 05/0 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات فلکشن انقباضی بین دو گروه با و بدون ناپایداری زانو تفاوت معناداری داشت (پای راست 0001/0=P، پای چپ: 001/0=P). همچنین میانگین نمرات شدت درد، WOMAC، عملکرد فیزیکی، کیفیت زندگی و تعادل تک پا بین دو گروه تفاوت معناداری داشت (در همه متغیرها 0001/0=P). در خصوص زمان بالا و پایین رفتن از پله، زمان بالا رفتن بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (057/0=P)، گرچه در مورد زمان پایین آمدن تفاوت بین آن ها معنادار بود (0001/0=P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه مشخص شد که بین دو گروه بیمار با و بدون ناپایداری زانو در فاکتورهای درد، عملکرد، فلکشن انقباضی، کیفیت زندگی و تعادل تک پایی تفاوت معناداری وجود داشته که توجه به علل وقوع و اثرات جانبی این مشکل را پرواضح می کند.