طب انتظامی
سال:1394 | دوره:4 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مدیریت درد و روان درمانی حمایتی بر کاهش درد ترک سوء مصرف کنندگان ترامادول انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح (پیش آزمون- پس آزمون) با گروه کنترل بود. از میان افراد سوء مصرف کنندگان ترامادول مراجعه کننده مرکز ترک اعتیاد شفا در سال 1393 به طور در دسترس انتخاب در سه گروه مساوی (دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد) گمارده شدند. برای گروه اول درمان آموزش مدیریت درد و گروه آزمایش دوم روان درمانی حمایتی در 7 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. از پرسشنامه درد مک گیل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس Mancova استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین نمرات درد در بین دو گروه آزمایش تفاوت معنی دار مشاهده نشد اما بین دو گروه با گروه کنترل در متغیرهای بالا تفاوت معنی داری وجود داشت. نتایج از تاثیر دو روش درمانی (مدیریت درد و روان درمانی حمایتی) بر کاهش درد حمایت می کند و توجه به این دو روش برای کنترل درد ترک اعتیاد از اهمیت خاصی برخوردار است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می گردد در مراکز ترک اعتیاد و جهت کاهش درد معتادان در حال ترک از روش های درمانی مدیریت درد و روان درمانی حمایتی استفاده گردد.

مقدمه: امروزه محققان ورزش را به عنوان یکی از روش های تقویت کننده در رشد مولفه های روان شناختی در نظر می گیرند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری و خودکارآمدی بین کارمندان ورزشکار و غیرورزشکار نظامی می باشد. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه کارکنان ورزشکار شاغل در علوم پزشکی دانشگاه بقیه الله در سال 1393 می باشد. که تعداد 100 نفر کارمند (50 نفر ورزشکار و 50 نفر غیرورزشکار) به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و مقیاس خودکارآمدی شرر (1982) و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss 17 و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) برای گروه های مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران و غیرورزشکاران نظامی از لحاظ متغیرهای تاب آوری و خودکارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد (p<0.05)، به عبارت دیگر این متغیرها در ورزشکاران نظامی بالاتر از غیر ورزشکاران بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ورزش و انجام تمرینات منظم بر وجوه مختلف شخصیتی و روان شناختی همچون تاب آوری و خودکارآمدی تاثیرگذار است.

مقدمه: هدف اصلی پرستاران مراقبت از بیماران و بهبود سلامت انسان است؛ با این حال، خطاهای بالینی پرستاران، عملکرد آن ها و نتایج مراقبت از بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. بروز خطاهای پزشکی هنگام ارائه ی خدمات درمانی می تواند عواقب وخیمی برای بیماران داشته باشد. از جمله راه های شناسایی و مدیریت خطاهای بالینی، گزارش دهی و ثبت آن ها از طرف پرستاران است. این پژوهش با هدف شناسایی موانع خود اظهاری خطا توسط پرستاران در بیمارستان های ناجا انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی مقطعی در بیمارستان های ناجا انجام شد. انتخاب نمونه ها به روش سهمیه ای و تصادفی بود. تعداد نمونه ی مورد نیاز برای پژوهش 273 نفر و ابزار مورد استفاده، محقق ساخته و دارای سه قسمت بود. بخش اول اطلاعات دموگرافیک، بخش دوم شامل چهار حیطه (عوامل مدیریتی، ترس از پیامدهای گزارش دهی، فرایندهای گزارش دهی، مولفه های اخلاقی) و بخش سوم شامل سؤالات بسته بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و روش های آماری توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، موانع خود اظهاری خطاهای بالینی توسط کارکنان پرستاری به ترتیب مربوط به حیطه ی ترس از پیامدهای گزارش دهی (11.97±51.12)، عوامل مدیریتی (7.23±33.5)، فرایندهای گزارش دهی (5.07±23.15) و عوامل اخلاقی (4.92±21.89) است. همچنین بروز خطاهای بالینی با جنسیت، رده ی شغلی، نوع استخدام و میزان تحصیلات ارتباط معنی داری نداشت (0.05>p). نتیجه گیری: از آن جاکه ترس از پیامدهای گزارش دهی مانع مهم خود اظهاری خطا توسط پرستاران است، مدیران باید با فراهم آوردن زمینه ی حمایت شغلی و آموزش مداوم و علمی پرستاران، نگرانی های آن ها را در این خصوص کاهش دهند.

مقدمه: امروزه با توجه به گسترش اعتیاد در جامعه، هزینه های زیادی برای درمان معتادان و بازگشت آنان به زندگی عادی صرف می شود. این مهم جز با روش های نوین و تاثیرگذار ممکن نخواهد بود. پژوهش حاضر به منظور اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر بهزیستی روان شناختی بیماران طراحی و اجرا شد.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و کنترل می باشد. شرکت کنندگان در این پژوهش عبارت بودند از 60 نفر از بیماران تحت درمان متادون که در دو مرکز ترک اعتیاد خصوصی شهرستان زیرکوه و مرکز گذری کاهش آسیب توکل زیرکوه پرونده داشتند، آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی 30 نفره و کنترل 30 نفره قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت درمان شناختی- رفتاری به سبک کارول قرار گرفت و گروه کنترل فقط داروی متادون دریافت کرد. همه آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله پرسشنامه بهزیستی روان شناختی را تکمیل کردند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی و رفتاری بر بهزیستی روان شناختی (پیش آزمون:22.76  ±161.8؛ پس آزمون: 24.04±202.71) بیماران تحت درمان متادون تاثیر مثبت داشته است (p<0.05). نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که دوره درمانی شناختی- رفتاری بر مولفه های بهزیستی روان شناختی معتادان تحت درمان متادون تاثیر مثبت دارد (p<0.01). در بررسی مولفه های بهزیستی روان شناختی به تفکیک، نتایج نشان داد که در تمامی مولفه ها جز مولفه رشد فردی بین دو گروه تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده شد. نتیجه گیری: درمان شناختی - رفتاری در افزایش بهزیستی روان شناختی بیماران تحت درمان متادون موثر است بنابراین پیشنهاد می شود علاوه بر مداخلات دارویی از رویکرد شناختی-رفتاری جهت بهزیستی روان شناختی معتادان به منظور بهبود و تسریع دوره درمان استفاده شود.

مقدمه: حساس ترین و پرمصرف ترین آنزیم های تشخیصی کبد، آمینوترانسفرازها هستند. هدف از این تحقیق بررسی اثر غواصی در اعماق مختلف بر آلانین ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) مردان غواص بود. مواد و روش ها: بدین منظور 12 نفر از غواصان جمعیت هلال احمر و امداد و نجات استان کهگیلویه و بویراحمد به طور داوطلب با میانگین سن 2.63±28.83 سال، وزن7.16 ±77.5 کیلوگرم و قد 2.88±175.33 سانتی متر در این تحقیق شرکت کردند. در اجرای این تحقیق طرح یک گروهی پیش آزمون و پس آزمون با اندازه گیری های تکراری مورداستفاده قرار گرفت آزمودنی ها در روز اول در عمق 10 متر، روز دوم در عمق 20 متر و روز سوم در عمق 30 متر به مدت 20 دقیقه با شدت 40 تا 50 درصد ضربان قلب ذخیره ای به صورت رفت و برگشت غواصی کردند. آزمودنی ها در ارتفاع سه متری تا سطح آب به مدت پنج دقیقه سیفتی استاپ داشتند. قبل و پس از غواصی از همه آزمودنی ها هفت سی سی خون گیری به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری جهت بررسی توزیع طبیعی یافته ها استفاده گردید (0.05<p). یافته ها: افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی در اعماق دریا اثر معنی داری بر سطح AST سرمی ندارد (0.05>p). همچنین، افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی در اعماق دریا اثر معنی داری بر سطح ALT سرمی دارد (0.05<p)، به طوری که سطح ALT سرمی در اعماق 20 و 30 متر به طور معنی داری نسبت به عمق 10 متر کاهش می یابد. همچنین فعالیت بدنی حین غواصی صرف نظر از میزان افزایش فشار (عمق) اثر معنی داری بر سطح ALT سرمی ندارد (0.05>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تغییر در عمق غواصی در محدوده 10 تا 30 متر سبب تغییر معنی دار در سطح سرمی دو آنزیم کبدی نمی شود.

مقدمه: هیپوترمی یک عارضه ناخواسته در بیماران تحت لاواژ معده می باشد که با پایین آمدن درجه حرارت بدن و لرز می تواند موجب افزایش ضربان قلب و انقباض عروقی گردد. لذا این مطالعه باهدف تعیین تاثیر استفاده از سرم شستشوی هم دمای بدن بر میزان بروز لرز بیماران تحت انجام عمل لاواژ انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 96 بیمار کاندید شستشوی معده در بیمارستان سید الشهدا کرمان از تاریخ مردادماه تا آبان ماه سال 1394 به طور تصادفی در گروه آزمون (46 نفر، دریافت کننده سرم هم دمای بدن) و گروه کنترل (46 نفر، دریافت کننده سرم با دمای اتاق) قرار گرفتند. در حین شستشوی معده، بروز لرز و پارامترهای همودینامیک شامل فشار خون (سیستولیک و دیاستولیک)، ضربان قلب، دمای مرکزی بدن و میزان اکسیژناسیون خون، در فواصل منظم بررسی و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم افزار 22SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین شدت لرز و دمای سرم رابطه معنی داری وجود دارد. دمای مرکزی بیماران، فشار خون دیاستول و ضربان قلب در طی شستشوی معده در گروه آزمون بالاتر از گروه کنترل بود. بیشترین فراوانی شدت لرز، مربوط به شدت لرز درجه 1 و کمترین فراوانی هم مربوط به درجه 2 و 4 بودند. ولی در مورد متغیرهای فشار خون سیستولیک و میزان اکسیژناسیون خون، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: شستشوی معده با سرم هم دمای بدن باعث پیشگیری از کاهش دمای مرکزی بدن و کاهش بروز لرز پس از شستشوی معده در بیماران تحت انجام عمل شستشوی معده می شود. بنابراین استفاده از این روش به صورت یک اقدام پیشگیرانه توصیه می شود.

مقدمه: مت آمفتامین از مواد مخدر محرک سیستم عصبی است که به طور گسترده ای در سراسر جهان ازجمله کشور ایران مورد سوءمصرف قرار می گیرد و روند استفاده از آن به طور چشمگیری رو به افزایش است. به دلیل سادگی در روش ساخت، این ماده به طور وسیعی در کارگاه های مخفی مواد مخدر تولید می شود. به همین دلیل، تعیین پروفایل مت آمفتامین های کشف شده می تواند در روند شناخت این کارگاه های تولیدکننده و ردگیری شبکه های توزیع بسیار مفید باشد و از گسترش شبکه توزیع و مصرف این ماده جلوگیری کند. شناسایی نوع نمک مت آمفتامین، بخشی از فرایند تعیین پروفایل مت آمفتامین می باشد و این مطالعه به آن پرداخته است.مواد و روش ها: این مطالعه بر مبنای تمام شماری تعداد 40 مورد مت آمفتامین ضبط شده توسط نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در سال 2014 و به روش تشکیل رسوب انجام شده است. یافته ها: انجام آزمون تشکیل رسوب بر روی تمامی آزمودنی ها حاکی از مثبت شدن تست آنیون کلراید و منفی شدن سایر تست ها داشت. نتیجه گیری: تعیین پروفایل نمک، در مت آمفتامین های ضبط شده نشان می دهد که تمامی موارد حاوی نمک هیدروکلراید بوده اند. این نتایج، با نتایج حاصل از مطالعه ای مشابه که در سال 2010 در ایران انجام شده نیز مطابقت دارد. ازآنجاکه، در اغلب موارد پیش ساز مت آمفتامین های ضبط شده در ایران داروی سودوافدرین می باشد، احتمالا روش ساخت مت آمفتامین در ایران برگرفته از روشی است که در کشورهای شرق آسیا مورد استفاده قرار می گیرد. نتایج به دست آمده در این مطالعات، الزام به قطع تولید فراورده های جامد حاوی سودوافدرین در کشور را تایید می کند. همچنین، درصورتی که فرایند تولید مخفی مت آمفتامین همچنان ادامه یابد، به دلیل اینکه در برخی نمونه های کشف شده ناخالصی های موجود در فراورده های دارویی ژنریک مایع نیز دیده شده است، تصمیم گیری در خصوص حذف تولید فراورده های مایع حاوی سودوافدرین در کشور نیز ضروری خواهد بود.

مقدمه: مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که کندر در روند افزایش یادگیری و تقویت حافظه موثر است. یکی از اختلالات مهم شناختی درگیرکننده حافظه بیماری آلزایمر می باشد. همچنین افزایش بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (App) به آلزایمر می انجامد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مصرف خوراکی عصاره آبی کندر با داروی ریواستیگمین بر بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (App) در هیپوکمپ رت های تیمار شده با AlCl3 انجام گرفت. مواد و روش ها: بدین منظور 24 رأس رت نر بالغ با محدوده وزنی 30±220 گرم به طور تصادفی در چهار گروه (n=6) تقسیم شدند و به مدت 120 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار گروه ها به صورت، گروه یک کنترل (آب مقطر)، گروه دوم به عنوان گروه مدل آلزایمر روزانه یک میلی لیتر ماده شیمیایی AlCl3 با دوز 20mg/kg، گروه سوم به مدت دو ماه AlCl3 با همان دوز و دو ماه دیگر عصاره آبی کندر با دوز200mg/kg ، گروه چهارم مجددا به مدت دو ماه AlCl3 با همان دوز و دو ماه دیگر ریواستیگمین 0.3 mg/kg دریافت نمودند. پس از پایان دوره تیمار، عملکرد حافظه فضایی و یادگیری حیوانات توسط ماز آبی موریس به مدت 6 روز متوالی ارزیابی شد. سپس بافت هیپوکمپ آن ها جداسازی و در دمای 80- درجه نگهداری گردید. RNA ی تام با استفاده از کیت RNX-Plus استخراج گردید و میزان بیان ژن App به روش نیمه کمی (Semi-Quantitative) موردبررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از ماز آبی موریس نشان داد که مصرف AlCl3 باعث از بین رفتن یادگیری در رت ها شده است ولی تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین باعث بهبود نسبی یادگیری در رت های مدل می شود. بررسی میزان بیان نسبی App در گروه های مختلف نشان داد که مصرف AlCl3 افزایش معنی داری در بیان App القاء می کند. مقایسه اثر تیمار با عصاره آبی و داروی ریواستیگمین در رت های مدل حاکی از آن است که عصاره آبی کندر می تواند باعث کاهش بیان ژن App در مقایسه با داروی ریواستیگمین شود. نتیجه گیری: مصرف AlCl3 باعث آسیب یادگیری و عملکرد حافظه فضایی در رت ها می شود و تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین می تواند آن بهبود بخشد. همچنین عصاره آبی کندر می تواند افزایش بیان القاء شده App توسط AlCl3 را کاهش دهد.