مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
سال:1400 | دوره:13 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

مقدمه هدف از انجام پژوهش ارایه الگوی مشارکت ورزشی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) بود. روش کار روش انجام پژوهش، آمیخته اکتشافی (کیفی-کمی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی مسیولان ورزش استان، پزشکان متخصص، اساتید مدیریت ورزشی و تعدادی از ورزشکاران دارای بیماری ام اس (تعداد = 18)و در بخش کمی، بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی (تعداد=224 (نفر بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند و دردسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمی، پرسشنامه پژوهشگرساخته بود. روایی پرسشنامه با نظر 8 نفر از اساتید و متخصصان تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (86/0 = α, )به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل عامل اکتشافی) به کمک نرم افزار Spss نسخه 22 و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار PLS Smart انجام شد. یافته ها براساس نتایج تحلیل مسیر، شش عامل مختلف موثر بر مشارکت ورزشی بیماران ام اس عبارت بودند از: عوامل فردی (169/0، (t = 4/776، β,= 0/126) ای رسانه)، t = 2/617، β,= 0/131) اقتصادی)، t = 2/588، β,= 0/149) مدیریتی)، t = 2/881، β,=. (t = 3/091، β,= 0/112) تجهیزات-امکانات و) t = 4/629، β,= 0/147) اجتماعی-فرهنگی نتیجه گیری با توجه به یافته های تحقیق، شش عامل شناسایی شده در مجموع الگوی توسعه مشارکت ورزشی بیماران ام اس را منعکس می کند و توجه مسیولین به عوامل شناسایی شده میتواند در جهت افزایش میزان مشارکت بیماران ام اس در فعالیتهای ورزشی و بهبود سبک زندگی آنان موثر واقع شود

مقدمه پرتودرمانی یکی از مهمترین روش های درمان سرطان میباشد. در پرتودرمانی از میدان های متقارن و نامتقارن بهره گرفته میشود که توزیع دوز پرتویی در آنها متفاوت است. برای محاسبه توزیع دوز، از سیستمهای طراحی درمان کامپیوتری استفاده میشود که باید صحت محاسبات قابل قبولی داشته باشند. هدف از این مطالعه، بررسی صحت دوز محاسبه شده توسط سیستم طراحی درمان ایزوگری در میدانهای متقارن و نامتقارن در فانتوم آب با استفاده از دوزیمتر اتاقک یونش میباشد. روش کار اندازه گیری عملی توسط دوزیمتر اتاقک یونش Semiflex در فانتوم آب MP3-PTW انجام گرفت. داده های درصد دوز عمقی روی محور مرکزی باریکه و پروفایل دوز در عمق 10 سانتیمتر، برای میدان های مربعی با ابعاد 5×5، 10×10، 15×15، 20×20 و 30×30 سانتیمتر و میدان های مستطیلی 8×20 و 10×15 سانتیمتر و میدان های beam half به ابعاد 6×10 و 7×15 سانتیمتر اندازه گیری شد. داده های متناظر از سیستم طراحی درمان استخراج گردید و توسط شاخص گاما با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها داده های دوزیمتری و سیستم طراحی درمان، برای درصد دوز عمقی و پروفایل دوز در توافق خوبی بودند و تقریبا برای. اختلاف تمامی نقاط، مقدار شاخص گاما با معیارهای سخت گیرانه 2 %اختلاف دوز و mm2فاصله، کمتر از یک بود نتیجه گیری نتایج، دقت قابل قبول سیستم طراحی درمان ایزوگری در محاسبات دوز، برای میدان های باز متقارن و نامتقارن در فانتوم همگن آب، را نشان می دهد.

مقدمه اولین قدم برای سلامت دهان و دندان پیشگیری از بروز بیماری و درمان آن در مراحل اولیه میباشدکه کیفیت زندگی، اعتماد به نفس و روابط اجتماعی افراد را تحت تاثیر خود قرار می دهد. هدف بررسی اثر ضد میکروبی گیاه موم زنبور، درخت مسواک و گلبرگ گل محمدی بر روی پاتوژنهای دهانی است. روش کار گیاهان دارویی گل محمدی، مسواک و موم زنبور عسل پس از تهیه و خشک نمودن، توسط حلال اتانولی به روش خیساندن عصاره گیری گردید و بررسی خاصیت ضد میکروبی آن به روش های دیسک دیفیوژن، چاهک پلیت و تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی و کشندگی انجام شد. یافته ها یافته ها نشان داد عصاره اتانولی گیاه گل محمدی در مقایسه با مسواک و موم زنبور عسل، قطر هاله عدم رشد بیشتری در روش دیسک و چاهک بر روی باکتری ها و قارچ مورد مطالعه از خود نشان داد و اثر ضد قارچی آن نسبت به ضد باکتریایی آن بیشتر بود و عصاره این گیاه بر روی باکتری استرپتوکوکوس موتانس اثر مهاری قوی تری نسبت به لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس داشته و در برخی موارد با اثر مهاری فلوراید 2, 0 درصد تا حدودی برابر مشاهده شد. عصاره اتانولی گل محمدی با کمترین MIC بیشترین اثر مهارکنندگی رشد را بعد از آنتی بیوتیک و فلوراید 2, 0 درصد از خود نشان داد. نتیجه گیری عصاره اتانولی گل محمدی اثر ضد میکروبی بالاتری داشته و با کمترین MICو MBC/MFC اثر مهارکنندگی و بازدارندگی بهتری بر روی پاتوژن های دهانی داشت.

مقدمه مهم ترین رویدادی که در زندگی یک مرد می تواند ایجاد شود، پدر شدن می باشد که سبب پیدایش تغییرات زیادی در شخصیت، سبک زندگی وهویت مردان می شود. . هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط انطباق با نقش پدری و عوامل پدری و فرزندی مرتبط با آن در پدران مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر رشت می باشد. روش کار مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی تحلیلی است که واحدهای پژوهش آن 298 نفر پدر مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت می باشند. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای انجام شد. انطباق پدری نیز با ابزاراستاندارد انطباق پدری, (PAQ) اندازه گیری شد، که دارای 38 گویه و 5 حیطه ی توانمندی در ایفای نقش ها و مسیولیت ها، درک تکامل والدی، تثبیت در جایگاه پدری، ثبات معنوی و رضایت درونی می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های شپیرو، کروسکال والیس، من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. یافته ها آزمون های شپیرو و کروسکال والیس نشان داد نمره انطباق پدری بر حسب سن فرزند، از لحاظ آماری معنی دار بوده است (05/0 < P). سن پدر با نمره انطباق پدری، دارای همبستگی معنی دار معکوس بود(115/0 –, = r = 048/0P) نتیجه گیری در میان عوامل پدری فرزندی مرتبط با انطباق پدری، قومیت پدرازعوامل مرتبط با انطباق پدری می باشد. میزان انطباق پدری در بعد توانمندی در ایفای نقش ها و مسیولیت ها، درک تکامل والدی، تثبیت در جایگاه پدری، ثبات معنوی و رضایت درونی، مطلوب و در بعد چالش ها و نگرانی ها در حد ضعیف می باشد.

مقدمه مقاومت به انسولین از عوارض شایع چاقی در جوامع است لذا درمان موثر و در دسترس برای این اختلال ضروری است هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرعصاره گیاه دارویی ایرینجیوم(Billardieri Eryngium)بر مقاومت به انسولین درمدل حیوانی بود. روش کار 30 سر موش صحرایی مدل ویستار از مرکز پرورش حیوانات دانشگاه بقیه االله(عج) تهیه و بطور تصادفی به دو گروه کنترل (6 = N (و مورد(24 = N)تقسیم شده و پس از تهیه نمونه خونی، به ترتیب به مدت 13 هفته با رژیم غذایی نرمال و پرچرب تغذیه شدند و در پایان مجددا نمونه خونی تهیه و میزان سرمی کلسترول، OGTT, , TG, FBSو انسولین سنجیده شد. سپس گروه مورد بصورت تصادفی به گروه های (6 = N)کنترل مثبت، ایرینجیوم، پیوگلیتازون، و ایرینجیوم + پیوگلیتازون تقسیم و به مدت 4 هفته، روزانه با (kg50/mg)ایرینجیوم و (kg5/mg)پیوگلیتازون بصورت گاواژ تیمار و در انتهای درمان مجددا نمونه سرمی تهیه و فاکتورهای سرمی را با روش های استاندارد آزمایشگاهی مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها تیمار با رژیم پرچرب وزن حیوانات را بطور معنی دار افزایش داد (0001, 0 < P)هم چنین میزان کلسترول، قند، تری گلیسرید و انسولین بطور معنی دار افزایش ولی C-HDL کاهش یافته بود (05, 0

مقدمه گونه های غیرسلی مایکوباکتریوم، گروه وسیعی از مایکوباکتریومها بوده و در سرتاسر دنیا پراکندگی وسیعی دارند. افزایش جداسازی مایکوباکتریومهای غیرسلی از بیماران مبتلا به عفونتهای مایکوباکتریومی در آزمایشگاه های ایران، در ارتباط با درمان دارویی اشتباه و غیرضروری بوده بطوریکه در مواردی سویه های جدا شده به عنوان سویه های مولد سل مقاوم به دارو تلقی میشوند. طبق مطالعات انجام شده در ایران، مایکوباکتریوم سیمیه یکی از فراوانترین مایکوباکتریومهای غیرسلی است. رژیم درمانی بکار رفته شامل آنتیبیوتیکهای موکسیفلوکساسین، کلاریترومایسین به همراه داروی سوم نظیر تریمتوپریم-سولفامتوکسازول و استرپتومایسین میباشد. با توجه به مطالعات محدود صورت گرفته بر روی مایکوباکتریوم سیمیه، در این مطالعه میزان مقاومت این REMA Plate باکتری نسبت به آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده قرار گرفته در رژیم درمانی با استفاده از روش مورد بررسی قرار گرفت. روش کار درمطالعه حاضر حساسیت دارویی 10 ایزوله بالینی مایکوباکتریوم سیمیه نسبت به آنتیبیوتیک های کلاریترومایسین، REMA Plate موکسیفلوکساسین، کوتریموکسازول و استرپتومایسین با استفاده از روش مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها از میان 10 نمونه بررسی شده تمامی نمونه ها به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین و کلاریترومایسین حساسیت داشتند %100) و میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های موکسیفلوکساسین و کوتریموکسازول به ترتیب 10 % و 60 % بود. ) نتیجه گیری یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر نشان داد که موثرترین داروها با توجه به پایین بودن میزان مقاومت، جهت درمان مایکوباکتریوم سیمیه کلاریترومایسین، استرپتومایسین و موکسی فلوکساسین بودند بطوریکه می توانند به عنوان رژیم درمانی مناسب در درمان عفونت با این باکتری مورد استفاده قرار گیرند.

مقدمه با عنایت به شیوع گسترده بیماری نوپدید کووید 19 و توجه به این امر که نحوه رفتار و سبک زندگی مردم در جامعه نقش مهمی در روند انتقال این بیماری دارد، این مطالعه با هدف بررسی شیوع رفتارهای پرخطر در مبتلایان به این بیماری انجام شد. روش کار 3 مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که به صورت مقطعی و در بازه زمانی هشتماهه بر روی 706 نفر از مبتلایان به بیماری کووید-19 انجام گرفت. داده ها با استفاده از چک لیست و اطلاعات موجود در پرونده بیماران گردآوری و در قالب نرم افزارآماری24 SPSS و با استفاده از آماره های توصیفی و تحلیل رگرسیون لجستیک مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها افراد مبتلا به بیماری کووید 19 در بازه زمانی مورد مطالعه 706 نفر بوده اند. میانگین سنی مبتلایان 66/16 ±, 68/42 سال و 388 نفر (55 %) مرد بوده اند. بیشترین رفتار پرخطر افراد مورد مطالعه، حضور 423 نفر در اماکن عمومی (60 %) و استفاده 226 نفر از وسایل نقلیه عمومی (32 %)بوده است. بین رفتارهای پرخطر افراد مورد مطالعه (بهجز استفاده از وسایل نقلیه عمومی) با ویژگی های دموگرافیک ارتباط وجود داشته است (05/0< P). نتیجه گیری با توجه به وجود ارتباط بین رفتارهای پرخطر با متغیرهای دموگرافیک، توصیه میگردد برنامه های آموزش بهداشت با هدف ارتقاء دانش بیماری های عفونی و مطابقت با عادات زندگی مبتنی بر گروه های خاص توسعه یابد. همچنین ارزیابیهای دورهای از رفتارهای گروه های مختلف جمعیتی میتواند منجر به برنامه ریزی آگاهانه و تصمیم گیریهای هوشمندانه برای جلوگیری از گسترش این بیماری در جامعه گردد.

مقدمه پس از اینکه سازمان بهداشت جهانی بیماری کووید –,19 را به عنوان یک بیماری همه گیر اعلام کرد، طیف وسیعی از داروها از جمله داروهای ضد ویروس و آنتی بیوتیک ها با هدف درمان این بیماری مورد استفاده قرار گرفتند. این مطالعه با هدف تعیین بروز دیس ریتمی های ناشی از داروهای مرسوم در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 برروی 58 بیمار مبتلا انجام شد. روش کار این مطالعه یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که به منظور تعیین بروز دیس ریتمی های قلبی ناشی از مصرف داروهای مرسوم در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 در 58 بیمار مبتلا انجام شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش چک لیستی مشتمل بر دو بخش: 1-اطلاعات دموگرافیک، 2-چک لیست بررسی بروز تغییرات در نوار قلب بیماران بود. داده ها پس از جمع آوری، وارد P < 0/05) 0/ شده و آنالیزهای آماری با توجه به سطح معناداری کمتر از 05 SPSS Ver نرم افزار 20) انجام شد. 71 درصد بیمارانی که این دارو را استفاده می کردند، منجر به / یافته ها نتایج نشان داد که استفاده از لوپیناویر-ریتوناویر در 4 شد. از بین متغیر های مورد مطالعه QRS در کمپلکس های RR 77 درصد نیز منجر به افزایش فاصله / و در 1 QTC افزایش فاصله < 0/ رابطه ی معنا داری وجود داشت (05 QTC در این پژوهش فقط بین استفاده از داروی لوپیناویر-ریتوناویر با افزایش فاصله P. (در بیماران مبتلا به کووید-19 همراه QTC نتیجه گیری استفاده از داروی لوپیناویر-ریتوناویر در برخی موارد با افزایش فاصله است و می تواند آنها را در معرض دیس ریتمی های تهدید کننده ی حیات مانند تاکیکاردی بطنی و تورساد قرار دهد.

مقدمه استفاده از مکمل ها و تمرینات ورزشی برای درمان بیماری ها و اختلالات متابولیک در بین مردم رواج یافته است؛ لذا هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی و مصرف مکمل رزوراترول بر برخی شاخص های التهابی و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو است. روش کار مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 24 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به طور داوطلبانه و به صورت تصادفی و مساوی به سه گروه مکمل، تمرین+ مکمل (400میلی گرم رزوراترول) و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 40 تا 60 دقیقه با شدت 65-45 درصد ضربان قلب ذخیره به تمرین پرداختند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته در سطح معنی داری (005/0 < P)انجام شد. یافته ها ترکیب تمرین هوازی و مکمل رزوراترول، باعث کاهش معنی دار پروتئین واکنشگر c نسبت به گروه مکمل شد. (02/0=P). همچنین مقاومت به انسولین در گروه مکمل (03/0 =P)و گروه تمرین هوازی + مکمل (01/0 =P)نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری نشان داد. نتیجه گیری بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد مصرف توامان مکمل رزوراترول و انجام تمرین هوازی میتواند نتایج بهتری بر سطوح سرمی عوامل التهابی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد.

مقدمه سندروم هایپراکستنشن کمری، جز دومین دسته شایع از سندروم های کمری است که موجب کاهش ارتفاع دیسک به همراه تنگ شدن سوراخ بین مهره ای ناحیه کمری می گردد. هدف از این مطالعه تاثیر تمرینات (تصویر سازی ذهنی و اصلاحی) بر سندروم هایپراکستنشن کمری و الگوی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب کمری-لگنی در حرکت هایپراکستنشن ران بود. روش کار بیست و چهار زن مبتلا به ناهنجاری هایپراکستنشن کمری در دامنه سنی 30-40 سال، غیر ورزشکار و بدون آسیب و جراحی در ناحیه کمری در دو گروه تمرینات ترکیبی (اصلاحی و تصویرسازی ذهنی) و اصلاحی قرار گرفتند. گروه ها به مدت شش هفته و هفته ای سه جلسه به تمرینات پرداختند. لوردوز کمری، قدرت عضلات شکمی، سرینی بزرگ و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب لگنی قبل و پس از مداخله اندازه گیری شد. یافته ها آزمون t همبسته نشان داد که میزان درجه لوردوز کمری (گروه ترکیبی: 00/0=P، گروه اصلاحی: 00/0=P)در بین دو گروه تمرینی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار داشت و میزان قدرت عضله سرینی بزرگ (گروه ترکیبی: 00/0=P، گروه اصلاحی: 01/0=P)و عضلات شکمی (گروه ترکیبی: 00/0=P، گروه اصلاحی: 00/0=P (در بین دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضلات سرینی بزرگ (01/0=P)و عرضی شکمی (03/0=P)در گروه ترکیبی (تصویرسازی حرکتی و اصلاحی) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضله سرینی بزرگ در گروه اصلاحی (03/0=P)در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معنی دار یافت و نرخ فعالیت عضلات بازکننده کمری (گروه ترکیبی: 00/0=P، گروه اصلاحی: 02/0=P)و راست رانی (گروه ترکیبی: 01/0=P، گروه اصلاحی: 00/0=P)در بین دو گروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار یافت. همچنین آزمون t مستقل نشان داد که بین دو روش تمرینی اختلاف معنی دار وجود نداشت (05/0 ≥,P). نتیجه گیری یافته نشان داد که تمرینات تصویرسازی ذهنی اصلاحی در کاهش ناهنجاری هایپراکستنشن کمری و تغییر فعالیت عضلات کمربند لگنی موثر بوده، پیشنهاد می شود از این نوع تمرینات که نوع متفاوتی از برنامه های اصلاحی است با هدف تغییر نرخ فعالیت عضلانی کمربند کمری لگنی و در نتیجه اصلاح قوس کمری افزایش یافته بهره گرفت.

مقدمه با توجه به ویژگی های انطباقی موجود در کنش های اجرایی، هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه رابطه این کنش ها با انطباق پذیری شغلی و استخدام پذیری-به مثابه فرا ظرفیت های شغلی-در دانشجویان مبتلا و غیرمبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD)می باشد. روش کار در یک پژوهش همبستگی از بین دانشجویان دانشگاه بجنورد در سال های تحصیلی 98 تا 1400، تعداد 138 دانشجوی مبتلا به ADHD و 229 دانشجوی غیر مبتلا با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. از مقیاس های درجه بندی ADHD بزرگسالان بارکلی، نارسایی ها درکنش وری اجرایی بارکلی، مصاحبه تشخیصی ADHD، انطباق پذیری شغلی ساویکاس و استخدام پذیری خود ادراکی/ بلند پروازی راسویل و همکاران برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. داده ها با محاسبه ضرایب همبستگی پیرسون، مقایسه این روابط و بررسی اندازه های اثر مربوط به این ضرایب در دو گروه و با استفاده از نرم افزار 18 SPSS، موردتحلیل قرار گرفت. یافته ها هم در دانشجویان مبتلا به و هم غیر مبتلا به ADHD، روابط منفی و معناداری بین نارسایی در کنش های اجرایی با انطباق پذیری شغلی و استخدام پذیری، وجود دارد –,به جز خود کنترلی در گروه غیر مبتلا-. همه این ضرایب همبستگی به جز رابطه بین استخدام پذیری و خود تنظیمی هیجان، در دانشجویان مبتلا به ADHD از لحاظ آماری قوی تر از دانشجویان غیر مبتلا می باشد. براساس متوسط اندازه های اثر، بزرگترین تفاوت ها در خود-کنترلی، مدیریت زمان، حل مساله، خود-انگیزشی و خود تنظیمی هیجان می باشد. نتیجه گیری سطوح بالاتر نارساکنش وری های اجرایی در مبتلایان به ADHD، کنش های شغلی این افراد را بیشتر تحت تاثیر قرار داده است.

مقدمه صرع، نوعی بیماری مزمن و چندعاملی همراه با تشنج های ناگهانی تکراری است. کاربامازپین، معمول ترین دارو برای درمان صرع می باشد. در این طرح تحقیقاتی، به بررسی اثرات ضدتشنجی کاربامازپین، در طی صرع زایی ناحیه هیپوکامپ پشتی با روش کیندلینگ الکتریکی، بر شاخص های تشنجی در موش های صحرایی نر بالغ پرداخته می شود. روش کار این مطالعه از نوع تجربی است. در این مطالعه تعداد 49 سر موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی به 7 گروه تقسیم شدند: کنترل، شاهد جراحی و شاهد دارو، کیندل، گروه های دریافت کننده دارو-کیندل و گروه حلال-کیندل. حیوانات گروه کیندل(KND)تحریکات روزانه کیندلینگ را به روش سریع، در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی دریافت می کردند. در گروه های دارو-کیندل (CBZ20K و CBZ40K)قبل از دریافت تحریکات کیندلینگ، مقادیر kg20/mg و kg40/mg داروی کاربامازپین تزریق می شد. در گروه متیل سلولز+کیندل (MCK)قبل از دریافت تحریکات کیندلینگ، مقدار 2. /میلی لیتر محلول 5 %. / متیل سلولز (کمک حلال کاربامازپین) تزریق می شد. شاخص های شدت تشنج، مدت امواج تخلیه متعاقب و مدت تشنج در ضمن اجرا ثبت می شدند. تجزیه و تحلیل داده های رفتار تشنجی با استفاده آزمون های آنالیز واریانس وکروسکال-والیس انجام شدند. یافته ها نتایج نشان می دهند که، بین میانگین شدت تشنج در مقایسه دو به دوی گروه ها اختلاف معنی دار وجود دارد. ولی، بین میانگین مدت امواج تخلیه متعاقب در دو گروه MCK و CBZ40K اختلاف معنی دار وجود ندارد. به علاوه، بین میانگین مدت تشنج در دو گروهKND و MCK اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد. نتیجه گیری نتایج نشان می دهند که مقدار موثر (kg40/mg)کاربامازپین در گروه CBZ40K موجب کاهش شدت تشنج، مدت زمان امواج تخلیه متعاقب و مدت تشنج در مقایسه با موش های صحرایی گروهKND می شود.

مقدمه فولیکولوژنزیس فرایندی است که هرگونه اختلال در آن منجر به بیماری های تخمدانی می شود. درمان های آن شامل جراحی, انواع داروها و لیزر به صورت مکمل می باشد. بنابراین این مطالعه به بررسی اثر تحریک زیستی لیزر کم توان (توان < 250 میلی وات) بر فرایند فولیکولوژنزیس در بافت تخمدان کوش صحرایی به صورت مستقل در دو طول موج 630 و 810 نانومتر پرداخته است. لیزر، (D) دارو، (CT) روش کار 28 رت ماده از نژاد ویستار با وزن بین 150 تا 250 گرم در سن 9 هفته به چهار گروه کنترل RL 2±, 33 برای mw/cm تقسیم شدند. برای این کار از دو لیزر دایود با شدت 2 (NIRL) لیزر مادون قرمز نزدیک، (RL) قرمز 5) قرار j/cm استفاده شد. در دو روز اول سیکل استروس گروه های لیزر تحت تابش (2 NIRL 2±, 212 برای mw/cm و شدت 2 D گرفتند. موشهای گروه کلومیفن (1 میکروگرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. پس از انجام آزمایشها، موشها بیهوش و قربانی شدند و بافت تخمدان آنها برداشته شد. یافته ها تعداد انواع فولیکولها و سطح هورمونهای موثر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده تغییر در تعداد انواع فولیکول در مقایسه با سایر گروه ها معنی دار بود، در حالی NIRL بود. این تغییر در گروه CT و D ها و هورمون ها در مقایسه با گروه های CT کمتر از گروه لیزر بود و تنها در مقایسه با گروه D معنی دار نبود. این نتایج در گروه RL که در گروه معنی دار بود. نتیجه گیری لیزر کم توان درمانی در طول موج 810 نانومتر می تواند به طور مستقل فعالیت بافت تخمدان را در تولید انواع فولیکول ها افزایش دهد. بنابراین، این مطالعه توانست لیزر 810 نانومتر را به عنوان درمانی مستقل و جدید در تنبلی تخمدان معرفی کند که می تواند در مطالعات بعدی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان پذیرش و تعهد بر شفقت خود در زنان دارای تعارض زناشویی می باشد. روش کار این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –,پس آزمون و آزمون پی گیری با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره بهزیستی شهر تایباد بودند. نمونه آماری 39 آزمودنی(13 نفر گروه هیجان مدار، 13 نفر درمان مبتنی بر پذیرش –,تعهد و 13 نفر گروه کنترل) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه گمارده شدند. گروه های آزمایشی درمان هیجان مدار (طی 9 جلسه) و درمان مبتنی بر پذیرش –,تعهد (طی 8 جلسه) دریافت نمودند ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش، پرسش نامه های تعارض زناشویی براتی و ثنایی و شفقت خود نف بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که پروتکل آموزشی درمان هیجان مدار نسبت به درمان پذیرش تعهد تاثیر معنادار بیشتری بر افزایش شفقت خود در زنان دارای تعارض زناشویی داشته است (001/ P < 0) نتیجه گیری مطابق با یافته های پژوهش حاضر، می توان از بسته آموزش درمان هیجان مدار برای افزایش میزان شفقت خود از طریق ابراز هیجانات، توانایی همدلی با دیگران و انتقادپذیری در زنان دارای تعارض زناشویی بهره برد.

مقدمه صرع یکی از بیماری های شایع و مزمن عصبی در کودکان با شیوع 5 درصد در کودکان ایرانی است که نسبت به میانگین شیوع در سایر کشورها بالاتر می باشد. مطالعات مختلفی در زمینه نقش عناصر کمیاب در سرم در پاتوژنز بیماری صرع انجام شده ولی همچنان اطلاعات کمی در خصوص نقش روی و میزان سطح سرمی آن در کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با تشنج ناشی از تب وجود دارد. روش کار از بیماران مبتلا به تب و تشنج و همچنین کودکان مبتلا به صرع که در حیطه سنی کمتر از 6 سال بودند و در بخش اعصاب کودکان بیمارستان قایم در بازه زمانی مرداد تا آذر 1398 بستری شدند در دو گروه هرکدام به تعداد 22 نفر در صورت رضایت والدین انتخاب شده و وارد مطالعه شدند. گروه سوم بعنوان گروه کنترل سالم به تعداد 22 نفر در همین حیطه سنی از میان بیماران تب دار بدون تشنج بستری در بخش اطفال انتخاب شدند. میزان 1 سی سی خون در عرض 6 ساعت ابتدای بستری گرفته و در آزمایشگاه بیوشیمی بیمارستان قایم توسط کارشناس مشخص سطح سرمی روی اندازه گیری شد و در پایان نتایج با هم مقایسه و سپس تحلیل شد. یافته ها در مجموع 22 بیمار کودک مبتلا به صرع، 22 کودک مبتلا به تب و تشنج و 22 کودک با تب بدون تشنج به عنوان گروه 3, 00 بود. بررسیهای انجام شده نشان میدهد که میزان سطح سرمی ±,کنترل وارد مطالعه شدند. میانگین سنی افراد وارد مطالعه 1, 84 82, 14 میلی گرم در لیتر و در ±,84, 53 میلی گرم در لیتر، در گروه تب و تشنج 27, 61 ±,روی در گروه کودکان مبتلا به صرع 29, 42 83, 02 میلی گرم در لیتر بود. بررسی های آماری نشان می دهد که هیچ گونه تفاوت معنی داری بین سه گروه 28, 25±,گروه کنترل وجود نداشت (0, 96 =P). نتیجه گیری نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که هیچ گونه تفاوتی بین سطح سرمی روی در بین بیماران مبتلا به تشنج ناشی از تب و بیماران مبتلا به صرع وجود ندارد. با این حال با توجه به نتایج مطالعات دیگر، مطالعات بیشتر با حجم نمونه بیشتر مورد نیاز است تا به مدارک قوی تری در این خصوص برسیم.