هیدروژئولوژی
سال:1401 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

یکی از اهداف اصلی بخش کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک، حفظ رطوبت و بهبود بهره وری مصرف آب است. تبخیر از سطح خاک یک مهم ترین عوامل تلفات غیرمفید در آبیاری است. مالچ پاشی یکی از مهم ترین اقدامات زراعی در کاهش تبخیر و حفظ رطوبت و اصلاح محیط فیزیکی خاک است. استفاده از مالچ در خارج از فصل کشت، مانع شوری لایه سطحی خاک می شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر مالچ گیاهی بر انتقال املاح، رطوبت، دما و شوری خاک در خارج از فصل کشت است که با استفاده از دو لایسی متر آزمایشگاهی به طول 1 متر و عرض 5/0 متر و ارتفاع 1 متر مورد بررسی قرار گرفت. طی دوره شبیه سازی 122 روزه، مقادیر رطوبت و شوری از 5 عمق پروفیل خاک (10، 20، 30، 40 و 50 سانتی متر) اندازه گیری شده است. برای مقایسه میانگین هر تیمار با یکدیگر از آزمون t در دو مدل نرم افزار HYDRUS-2D و AquaCropاستفاده شد. به منظور بررسی هر یک از مدل ها از شاخص آماری RMSE، MBE، MAE و R2 استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که مدل HYDRUS-2D توانایی خوبی در مدل سازی رطوبت در عمق 10 تا 40 سانتی متری داشته اما برای عمق 0 تا 10 و 40 تا 50 سانتی متری عملکرد خوبی در شبیه سازی ایجادشده نداشته است. همچنین نتایج مدل AquaCrop نشان می دهد که این مدل توانایی خوبی در مدل سازی رطوبت در عمق های انجام شده نداشته و مدل HYDRUS-2D نسبت به مدل AquaCrop توانایی تخمین بهتر و دقت نسبی قابل قبول تری از رطوبت را در عمق های 10 تا 40 سانتی متری برای شبیه سازی انتقال املاح دارد.

بسیاری از آبخوان ها در نقاط مختلف کشور با کاهش ذخیره مواجه هستند. این کاهش حجم ذخیره به علت افزایش تقاضای آب و افزایش تعداد چاه های بهره برداری است. کاهش بارش و ریزش نامناسب مکانی و زمانی نیز از دیگر عوامل تغییر در حجم آبخوان است. آبخوان آبرفتی باغملک با مساحت 34/49 کیلومتر مربع یکی از آبخوان های مهم استان خوزستان است که آب موردنیاز برای کشاورزی و دیگر فعالیت ها را در منطقه تامین می کند. در این پژوهش وضعیت آبخوان آبرفتی باغملک ازلحاظ کمی و کیفی در طول دوره ده ساله (1396-1386) با استفاده از روش های آماری و زمین آمار مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی تغییرات بارش و تاثیر آن بر آب زیرزمینی در طول دوره آماری از روش SPI استفاده گردید. هیدروگراف معرف دشت، نقشه سطح آب زیرزمینی و نقشه افت وخیز برای دوره ده ساله ترسیم گردید. نتایج نشان داد که میزان افت آب زیرزمینی در طول دوره مذکور برابر با 79/13 متر است، ولی بیشترین افت در بخش شرقی و مرکزی دشت در حدود 19 متر مشاهده شده است. بررسی PCA و HCA برای داده های کیفی در بازه زمانی 1386-1396 نشان داد که چاه های موجود در منطقه سه گروه قرار می گیرند و هدایت الکتریکی با سولفات و کلسیم بیشترین همبستگی را دارد. همچنین تحلیل مولفه اصلی بیان می کند دو عامل اصلی در منطقه وجود دارد که عامل اول که 12/60 درصد تغییرات را شامل می شود و به ترتیب اهمیت عبارت اند از Na، Mg، Cl، K، Ca، SO4، EC و عامل دوم که موجب 15/15 درصد تغییرات می شود فقط شامل HCO3 است.

هدف این مطالعه، پهنه بندی چاه های مشاهداتی موجود در آبخوان دشت خوی با استفاده از روش K-Meansاست. داده های مورداستفاده از چهارده پارامتر کیفی آب زیرزمینی شامل مجموع کاتیون ها، مجموع آنیون ها، هدایت الکتریکی (EC)، (pH)، مقدار کل مواد جامد حل شده (TDS)، نسبت جذب سدیم (SAR)، سختی کل (TH)، درصد سدیم (Na%)، منیزیم (Mg2+)، کلسیم (Ca2+)، سدیم (Na+)، سولفات ((SO42-، کلر (Cl-) و بی کربنات تشکیل شده اند. نمونه های آب از 26 چاه مشاهداتی برداشت و تحلیل شده است. بهینه تعداد خوشه ها با روش خوشه بندی K-Means با نرم افزار Excelstat مشخص گردید. تعیین تعداد بهینه خوشه ها بین دو و پنج مورد آزمون قرار گرفت و جهت تعیین کیفیت آب زیرزمینی از نمودار ویلکوکس استفاده شد. نتایج نشان داد که تعداد بهینه خوشه ها چهار بوده و بنابراین، آبخوان دشت خوی را ازنظر کیفیت آب می توان به چهار ناحیه متمایز تقسیم نمود. وسعت ناحیه اول معادل 3/214 کیلومترمربع (14/51 درصد مساحت کل دشت) می باشد که دارای آب بسیار مطلوب برای کشاورزی و شرب است. ناحیه دوم 1/50 کیلومترمربع (95/11 درصد) و ناحیه سوم 7/52 کیلومترمربع (57/12 درصد) از دشت را شامل می شوند که به ترتیب، دارای آب با کیفیت متوسط و بسیار نامطلوب هستند. ناحیه چهارم دارای آب با کیفیت ضعیف می باشد که مساحت این ناحیه معادل 9/101 کیلومترمربع (31/24 درصد) است. بالا بودن مقدار EC و SAR در خوشه سوم علت نامطلوب بودن آب این خوشه می باشد. در حالت کلی، می توان نتیجه گرفت که بیش از پنجاه درصد آبخوان دشت خوی دارای آب زیرزمینی با کیفیت شیمیایی مطلوب می باشد. محافظت از آب زیرزمینی دشت خوی از خطر آلودگی آب و بهره برداری منطقی از آب دشت برای دوام کشاورزی پایدار در این منطقه از اهمیت زیادی برخوردار بوده و قویا توصیه می شود.

ضریب هدایت هیدرولیکی و ضریب ذخیره آبخوان، ازجمله مهم ترین ویژگی های هیدرولیکی آبخوان ها محسوب می شوند. امروزه با توجه به پیشرفت های نرم افزاری، استفاده از مدل های عددی در بهره برداری از آبخوان های آب زیرزمینی گسترش یافته است. مدل سازی، یکی از بهترین ابزارها برای بررسی و شبیه سازی وضعیت منابع آب است. از مزایای مدل سازی می توان به تعیین هم زمان چند پارامتر مثل بار هیدرولیکی، مسیر جریان و غیره اشاره کرد. همچنین با استفاده از مدل سازی، می توان عکس العمل حوضه را در مقابل تغییراتی از قبیل تغذیه طبیعی یا مصنوعی و میزان پمپاژ شبیه سازی نموده و با اعمال راهکارهای مناسب، بهترین عملکرد سیستم را تعیین و در جهت مدیریت حوضه از آن استفاده کرد. در مطالعه حاضر، با استفاده از مدل عددی MODFLOW و رابط کاربری GMS برای شبیه سازی و واسنجی مدل، خصوصیات هیدرودینامیکی آبخوان دشت شبستر به صورت منطقه ای ارزیابی شد. پس واسنجی مدل مفهومی تولیدشده، ضرایب هیدرودینامیکی استخراج شد. بر این اساس مقادیر RMSE مربوط به بار هیدرولیکی برای حالت های ماندگار و غیرماندگار به ترتیب 59/0 و 95/0 حاصل گردید. نتایج مستخرج از شبیه سازی بیانگر این بود که هرچه آبخوان ناهمگن تر باشد، ضرایب هیدرودینامیکی نیز به تبع آن متنوع خواهد بود و این تنوع به علت وجود آبرفت هایی با منشا سازندهای زمین شناسی متنوع و تخلخل و نفوذپذیری مختلف، از روند خاصی پیروی نکرده و حتی ممکن است که در دونقطه نزدیک به هم، تفاوت های چشمگیری وجود داشته باشد.

امروزه ساخت و احداث سدها به منظور جمع آوری و نگهداری آب رودخانه ها برای مصارف آشامیدن، کشاورزی، صنعت امری اجتناب ناپذیر است. بااین وجود سدها، سازه های عظیمی هستند که خطرات بالقوه ای را برای جامعه پایین دست خود به همراه دارند و شکست آن ها می تواند فاجعه آمیز باشد. تحلیل دینامیکی سدهای بتنی به دلیل وجود مخزن، نسبت به سازه های متعارف از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. این پیچیدگی عمدتا ناشی از اندرکنش سد و مخزن در شرایط لرزه ای است. در این پژوهش پاسخ لرزه ای سدهای بتنی وزنی با استفاده از نرم افزار المان محدود Abaqus در شرایط مختلف پر، نیمه پر و خالی بودن مخزن موردبررسی قرارگرفته است. بدین منظور سد بتنی وزنی کوینا با مشخصات هندسی و فیزیکی مشخص با اعمال رکوردهای زمین لرزه کوبه مورد تحلیل قرارگرفته است. نتایج حاصل از آنالیز المان محدود نشان می دهد مقادیر تنش های اصلی در حالات مختلف آنالیز بسیار قابل توجه است. عمده این تنش ها در محل تغییر شیب پایین دست (تراز 5/66 متر) رخ داده و موجب تمرکز تنش در این قسمت شده اند. همچنین بر اساس نتایج با افزایش تراز مخزن بر میزان نوسان جابه جایی ها و نیز مقدار آن ها افزوده می شود. این مسیله ناشی از اندرکنش سد و مخزن و تاثیر نوسان فشار هیدرودینامیک مخزن در منحنی تاریخچه زمانی جابه جایی تاج سد می باشد. به طورکلی در شرایط پر بودن مخزن سطح تنش ها و جابه جایی ها نسبت به سایر حالات بیشتر است.

نفوذ پذیری یکی از پارامترهای موثر بر جریان آب در محیط های متخلخل مانند توده سنگ و خاک می باشد که اهمیت ویژه ای در مطالعات ژیوتکنیکی مانند محل اجرای سازه های مهم و پراهمیتی مانند قطار شهری دارد و تعیین آن از اهداف اصلی در مطالعات ژیوتکنیک به شمار می رود. همچنین پارامتری مهم در حل مشکلات ژیوتکنیکی مانند نشت آب، محاسبه نشست، تحلیل پایداری و غیره می باشد. به دلیل گران، تخصصی، وقت گیر و غیرمطمین بودن روش های اندازه گیری مستقیم (صحرایی و آزمایشگاهی) این پارامتر و همچنین به علت رفتار غیرخطی و شرایط ناهمگن و ناهمسان حاکم بر محیط های هیدروژیولوژیکی که موجب عدم قطعیت ذاتی روش های اندازه گیری مستقیم این پارامتر می شود، در سال های اخیر روش های مختلف هوش مصنوعی با دقت بیشتری نسبت به روش های فوق و برای جبران بخشی از این نقایص ارایه شده اند. در این مطالعه از دو روش هوش مصنوعی منفرد شامل مدل ماشین بردار پشتیبان کمینه مربعات (LSSVM) و مدل هیبرید موجکی عصبی (WANN) در خطوط 1 و 2 قطار شهری تبریز برای پیش بینی هدایت هیدرولیکی بر اساس اطلاعات دانه بندی استفاده شد؛ سپس نتایج این دو مدل انفرادی توسط مدل شبکه عصبی مصنوعی (ANN) ترکیب شده و با نام مدل هوشمند مرکب نظارت شده (SICM) موجب بهبودی نتایج گردید. مقایسه نتایج مرحله آزمایش سه مدل ارایه شده در این پژوهش نشان داد که هر سه مدل عملکرد نسبتا مناسبی در پیش بینی هدایت هیدرولیکی داشتند؛ اما مدل ترکیبی SICM با داشتن cm/sec 000161/0 =RMSE (ریشه میانگین مربعات خطا) و 83/0 =R2(ضریب تبیین) نسبت به مدل های انفرادی نتایج بهتری را ارایه داده است.

بررسی رابطه بین ویژگی های ژیومکانیکی توده سنگ و تزریق پذیری آن در برآورد هزینه ساخت پرده تزریق سدها اهمیت زیادی دارد. به دلیل قرارگیری برخی سدها در مناطق کارستی، بیشتر روابط به دست آمده بین این ویژگی ها مربوط به سنگ های کربناته است. بنابر برخی پژوهش ها، نتایج آزمایش لوژان معیار مناسبی برای تخمین مقدار سیمان خوری در سنگ های آهکی است. سد رودبال داراب با حجم مخزن 82 میلیون مترمکعب، بر روی سنگ آهک سروک و واحدهای رادیولاریتی کرتاسه ساخته شده است. در این پژوهش، با تجزیه وتحلیل داده های گمانه های اکتشافی پرده تزریق، میزان همبستگی و رابطه بین سیمان خوری با مقادیر شاخص کیفی و تراوایی سنگ های آهکی و رادیولاریتی ساختگاه سد رودبال تعیین شده است. با بررسی شاخص کیفی سنگ مشخص شد که سنگ های آهکی کیفیت بهتری نسبت به واحد رادیولاریتی دارد. نتایج آزمایش لوژان نشانگر نفوذپذیرتر بودن سنگ های آهکی نسبت به واحد رادیولاریتی بود. داده های سیمان خوری نشان می داد که مقاطع با خورند زیاد، بیشتر در سنگ های آهکی متمرکز شده و این بخش خورند بیشتری نسبت به واحد رادیولاریتی دارد. در بین داده های ارزیابی شده، مقدار خورند سیمان تنها با مقادیر تراوایی رابطه معناداری نشان می داد. بر اساس رابطه های ارایه شده بین میزان سیمان خوری و تراوایی، تخمین مقدار خورند در بخش آهکی (با ضریب همبستگی 87/0) از دقت بسیار بیشتری نسبت به واحدهای رادیولاریتی (با ضریب همبستگی 43/0) برخوردار بود. بر اساس نتایج این پژوهش، در ساختگاه های با سنگ شناسی گوناگون، جداسازی داده های حاصل از حفاری در واحدهای سنگی مختلف و انجام محاسبات به صورت جداگانه را می توان به عنوان گامی مهم برای کاهش خطا در تخمین میزان سیمان خوری سنگ ها درنظر گرفت.

قابلیت انتقال آبخوان ازجمله پارامترهای مهم در بررسی و شبیه سازی وضعیت کمی و کیفی و چگونگی حرکت آب زیرزمینی در آبخوان ها می باشد. با توجه به کمبود اطلاعات موجود ناشی از محدود بودن تعداد آزمایش های پمپاژ و یا ابهام در صحت مقادیر اندازه گیری شده در برخی نقاط، برآورد قابلیت انتقال بر اساس اطلاعات موجود در شبیه سازی آبخوان ضروری است. در این تحقیق، مقادیر پارامتر قابلیت انتقال آبخوان دامنه-داران با استفاده از روش های مختلف درون یابی شامل روش های معکوس وزنی فاصله، کریجینگ، ترند و اسپلاین تعیین و نتایج مقایسه می شود. بررسی نتایج نشان می دهد که انجام درون یابی با روش اسپلاین در حالت منظم دارای کم ترین دقت و با روش کریجینگ عادی در حالت توان دار با 11/20 درصد خطای نسبی دارای بیش ترین دقت محاسباتی است. با این وجود، روش مذکور برای درون یابی در نواحی مرزی محدوده مورد بررسی کارایی ندارد. در مقابل روش معکوس وزنی فاصله با حداکثر 36/21 درصد خطای نسبی، برای درون یابی در همه نقاط محدوده قابل استفاده است. درنهایت به منظور ارزیابی نتایج، با شبیه سازی آبخوان با استفاده از نرم افزار GMS و بر اساس نتایج حاصل از روش معکوس وزنی فاصله به عنوان مقادیر اولیه، با کاهش قابل ملاحظه تعداد تکرارها در مرحله واسنجی مدل، هزینه محاسباتی به طور چشم گیری کاهش یافت. با مقایسه نتایج حاصل از واسنجی مدل بر اساس تراز سطح آب در آبخوان با مقادیر به دست آمده از درون یابی، حداکثر مقدار خطای نسبی 22/22 درصد و متوسط خطای نسبی در سطح آبخوان 69/15 درصد می باشد.

استفاده از روش تزریق یکی از متداول ترین روش های بهسازی، علاج بخشی و آب بندی پی سازه های آبی و ساختگاه سدها می باشد. در این روش، با تزریق دوغاب سیمان، درزه ها و شکستگی های توده سنگ پر شده و در نتیجه ویژگی های ژیومکانیکی بهبودیافته و نفوذپذیری آن کاهش می یابد. رمز موفقیت در استفاده از این روش، ارزیابی صحیح تزریق پذیری توده سنگ و به تبع آن تعیین طرح اختلاط دوغاب و تعیین پارامترهای تزریق است. سد مخزنی پیغام چای، سد خاکی با هسته رسی و با ارتفاع 46 متر از بستر رودخانه می باشد که در 15 کیلومتری جنوب غربی شهرستان کلیبر در حال احداث است. سنگ بستر ساختگاه سد از نوع بازالت می باشد که در بستر رودخانه و تکیه گاه چپ به وسیله رسوبات آبرفتی پوشیده شده است. سنگ بستر مذکور توسط شش دسته درزه اصلی و تعدادی درزه های فرعی و گسل خردشده است. بر اساس نتایج آزمایش های لوژان در ساختگاه و به موازات محور سد، در بیشتر مقاطع آزمایش نفوذپذیری کمتر از 3 لوژان است. شاخص کیفی توده سنگ (RQD) در ساختگاه سد در 75 درصد مقاطع کمتر از 25 درصد و تنها در 1 درصد مقاطع بیشتر از 75 درصد تعیین شده است. بررسی ارتباط بین شاخص کیفی توده سنگ و مقادیر لوژان نشان می دهد که بیشتر مقاطع در شاخص های کیفی کم تا زیاد از نفوذپذیری پایینی برخوردار بوده و ارتباط منطقی بین این دو پارامتر وجود ندارد. در شاخص های کیفی مختلف، میزان خورند سیمان کم بوده و حاکی از وجود توده سنگ با درجه درزه داری کم تا زیاد و با درزه های پرشده و بازشدگی کم و تداوم بسیار کم است. بررسی ارتباط بین میزان خورند سیمان توده سنگ و رده های مختلف شاخص نفوذپذیری ثانویه (SPI) نشان داد که در ساختگاه موردمطالعه ارتباط منطقی بین این متغیرها وجود ندارد. بر اساس نتایج به دست آمده، توده سنگ تشکیل دهنده ساختگاه موردمطالعه تزریق پذیری پایینی دارد.

پدیده فرونشست زمین که متاثر از فعالیت های انسانی و پارامترهای متعدد زمین شناسی و هیدروژیولوژیکی است در مناطقی از ایران در درجات مختلف در حال بروز است. تهیه نقشه حساسیت فرونشست زمین یک پیش نیاز اساسی برای مدیریت فرونشست زمین است. ارزیابی مناسب فرونشست زمین مستلزم تعیین پارامترهای موثر فرونشست زمین برای کشف روابط مکانی بین آن ها و فرونشست زمین است. به همین منظور در ابتدا با توجه به مکان های فرونشست زمین هشت پارامتر موثر بر فرونشست در دشت دامنه-داران دو مدل تهیه گردید. در مدل اول هشت پارامتر شامل افت سالانه سطح آب زیرزمینی، محیط آبخوان، کاربری اراضی، مقدار تخلیه، ضخامت آبخوان، تغذیه خالص، فاصله از گسل و توپوگرافی به نام WALPSRFT بر اساس وزن دهی به پارامترها و مدل دوم بر اساس بهینه سازی و سازگاری هشت لایه موثر در فرونشست، به روش AHP-Fuzzy تهیه و نقشه نهایی آسیب پذیری فرونشست زمین با تلفیق لایه ها در ArcGIS به دست آمد. برای اعتبارسنجی مدل نهایی از تصاویر راداری و روش تداخل سنج راداری (InSAR) استفاده شد. نتایج نشان می دهد که هر دو نقشه تهیه شده همبستگی خوبی با داده های راداری نشان می دهند و نقشه تهیه شده به روش سلسله مراتبی-فازی بالاترین همبستگی را با داده های راداری و فرونشست واقعی در دشت دامنه-داران نشان می دهد و آسیب پذیری فرونشست در آبخوان را با جزییات بیشتری در کل سطح دشت تفکیک می نماید. بر اساس این مدل، اکثر مناطق دشت خصوصا بخش شرقی در معرض فرونشست می باشند و برای کنترل فرونشست باید برنامه های مدیریتی در نظر گرفته شود.

در حال حاضر برداشت های بی رویه از منابع آب زیرزمینی، سبب افت تراز آبخوان ها به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک گردیده است. امروزه یکی از راهکارهای بهبود تراز آبخوان ها استفاده از طرح های تغذیه مصنوعی می باشد. این مطالعه با هدف شبیه سازی عددی طرح تغذیه مصنوعی دشت بیرجند از طریق احداث چاه های تزریق با استفاده از مدل عددی تحلیل هم هندسی انجام گردید. در این راستا ابتدا از یک مثال استاندارد با دو حلقه چاه برداشت با دبی 85/1142 و 57/1428 مترمکعب بر روز جهت شبیه سازی تراز سطح ایستابی در مدت 210 روز استفاده گردید. پس از ارزیابی صحت مدل، تراز سطح ایستابی قبل از تزریق براساس شرایط موجود و پس از تزریق با استفاده از 20 حلقه چاه تزریق با دبی ثابت 44/7638 مترمکعب بر روز در 12 گام زمانی ماهانه در آبخوان آزاد دشت بیرجند شبیه سازی شد. مقایسه ی نتایج مدل تحلیل هم هندسی و حل تحلیلی در آبخوان استاندارد با معیارهای ارزیابی برآورد شده معادل 0096/0-ME=، 0111/0MAE= و 0146/0RMSE= و نیز در آبخوان آزاد دشت بیرجند با معیارهای ارزیابی 033/0-ME=، 372/0MAE= و 229/0=RMSE بر صحت مدل در شبیه سازی تراز سطح ایستابی قبل از تزریق دلالت دارد. همچنین پس از شبیه سازی طرح احداث چاه های تزریق، با درون یابی تراز به دست آمده در نقاط کنترلی در محل 10 حلقه چاه مشاهده ای موجود در آبخوان، نتایج در پایان دوره ی شبیه سازی افزایش تراز سطح ایستابی را حداکثر به میزان 53/60 سانتی متر در چاه مشاهده ای شماره 2 و حداقل به میزان 25/1 سانتی متر در چاه مشاهده ای شماره 9 نشان می دهد.

با توجه به تنش های عرضه و تقاضا و مشکلات کم آبی، بهره برداری از منابع آب کارستی بسیار حایز اهمیت شده است. بهره برداری از این منابع بدون مدیریت و برنامه ریزی با توجه به محیط درز و شکافی آن باعث ایجاد بستر آلودگی می شود. یکی از ابزارهای مهم جهت این موضوع استفاده از شاخص های آسیب پذیری و تعیین میزان خطرپذیری بهره برداری از آن است. در این مطالعه به بررسی وابستگی مظهر چشمه به عنوان خروجی حوضه آبریز کارستی و حوضه آبگیر آن با تلفیق شاخص های آسیب پذیری می پردازد. یکی از روش های ارایه شده جهت تعیین آسیب پذیری چشمه روش VESPA بوده که با استفاده از پارامترهای مهم شوری، دبی و دمای آب چشمه آسیب پذیری تعیین می شود. همچنین روش های متعددی برای آسیب پذیر حوضه های کارستی ارایه شده است که در این تحقیق از روش EPIK استفاده می شود. در ادامه با استفاده از رتبه بندی پارامترهای موثر و تلفیق با شاخص آسیب پذیری، میزان خطرپذیری حوضه را تعیین می کند. براین اساس دو چشمه پریکدان و سرابتاوه ازنظر آسیب پذیری با شاخص VESPA در کلاس خیلی زیاد و زیاد قرار داشته و با ارزیابی آسیب پذیری حوضه آبگیر دو چشمه با شاخص EPIK همبستگی بالایی دارند. پس از تعیین آسیب پذیری، با رتبه بندی پارامترهای شیب، سازندهای زمین شناسی، عوارض طبیعی و کاربری اراضی، میزان ریسک بهره برداری تعیین شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان ریسک به میزان 74% در بخش های جنوبی منطقه قرار دارد. این منطقه دارای تعداد زیادی آب فروچاله و سازندهای کارستی نفوذپذیر است. با تلفیق نقشه ریسک و شاخص آسیب پذیری، خطرپذیری حوضه مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج نشان داد که حدود 90 درصد حوضه در خطرپذیری متوسط و کم قرار دارند.