مهندسی عمران مدرس
سال:1400 | دوره:21 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

یکی از مهمترین چالش های پیشروی طراحی سرریزها، تامین پایداری آنهاست که عمدتا در طراحی فونداسیون این سازه ها از میزان عمق آبشستگی تعادلی تحت جریان دایمی استفاده می شود در حالیکه سرریزهای کنگره ای در معرض جریانهای سیلابی قرار می گیرند و با توجه به محدود بودن زمان استمرار دبی پیک سیلاب آبشستگی پایین دست آنها به تعادل نمی رسد لذا استفاده از عمق آبشستگی تعادلی می تواند عمق فونداسیون مورد نیاز را دست بالا تخمین زند. بر همین اساس مقادیر عمق آبشستگی لحظه ای می تواند اطلاعات مفیدی جهت تخمین دقیق آبشستگی در اختیار طراحان قرار دهد. در این تحقیق به بررسی تغییرات عمق آبشستگی لحظه ای و محل وقوع آن پایین دست سرریز کنگره ای مثلثی پرداخته شده است. آزمایشات برای سرریزهای کنگره ای با 6 زوایه مختلف کنگره 15 تا 90 درجه (خطی) در 7 حالت نسبت هدآب به ارتفاع سرریز 0. 1 تا 0. 7 انجام گرفته است که در تمامی حالات اقدام به برداشت داده های حداکثر عمق تعادلی آبشستگی و در 5 حالت نسبت هدآب به ارتفاع سرریز 0. 1 تا 0. 5 اقدام به برداشت تغییرات زمانی عمق آبشستگی لحظه ای و محل وقوع آن شده است. نتایج نشان می دهد به ازای مقادیر مختلف هد آب روی سرریز و زوایای کنگره مکانیزم و میزان آبشستگی متفاوت می باشد در حالیکه تغییرات زمانی عمق آبشستگی لحظه ای دارای روندی تقریبا مشابه می باشد. بطوریکه در کلیه آزمایشات نرخ آبشستگی در لحظات ابتدایی شدیدتر بوده و حدود 80 درصد توسعه عمق آبشستگی در 10 درصد ابتدایی آزمایش اتفاق می افتد. همچنین زمان تعادل عمق آبشستگی با افزایش5 برابری هد آب روی سرریز بطور متوسط زمان تعادل 6برابر و افزایش 6 برابری زاویه کنگره نیز منجر به کاهش حدود 45 درصدی زمان تعادل می شود. نتایج بررسی محل وقوع حداکثر عمق آبشستگی تعادلی نیز حاکی از آن است که در تمامی سرریزها با افزایش هد آب روی سرریز، محل وقوع حداکثر عمق آبشستگی، در راستای طولی کانال از مرکز سیکل ها فاصله بیشتری می گیرد و با افزایش5 برابری هد آب روی سرریز فاصله محل وقوع تا 8 برابر افزایش می یابد.

آسیب در سدهای قوسی که از سازه های بسیار مهم و حیاتی هر جامعهای محسوب میشوند، به دلیل خسارتهای فاجعهآمیز ناشی از خرابی احتمالیشان باید همواره ازنظر عملکردی ارزیابی شوند و سطح ایمنی آنها برای ادامه حیات سد بررسی و مشخص شود. در این میان اگر آسیبی مشخص همچون ترکخوردگی در این سازه ها وجود داشته باشد، این ارزیابیها برای مشخص شدن سطح ایمنی فعلی و پیشبینی از مقاومت رزرو سازه در برابر بارگذاریهای مختلف ازجمله زلزله ضرورت مییابد که مورد مشابه آن در کشور موجود است. سد ماروپوینت به عنوان مطالعه موردی برای دستیابی به شناخت لازم در مورد تاثیر ترکخوردگی بر عملکرد سد و مشخص شدن سطح ایمنی آن انتخاب شد و هندسهای مشخص از ترک در بدنه سد ایجاد شد. مدلسازی سهبعدی سد همراه با پی برای چند دسته ترک مختلف با هندسه مشخص و مشخصات مکانیکی مختلف ساخته شد و برای مدلسازی ترک نیز از درز فشاری-برشی استفاده شد. بارگذاریهای اعمالشده نیز بارهای سرویس)وزن و فشار آب(و همچنین بار غیرعادی نفوذ آب در ترک هستند. در دسته اول تحلیلها مشخصات مصالح خطی فرض شدند و با مشاهده تنشهای کششی بزرگ، برای موارد منتخب از مصالح غیرخطی بتن با بهکارگیری مدل آسیب پلاستیک استفاده شد و مصالح پی خطی باقی ماند. ضرایب اطمینان برشی و فشاری برای سطوح درزهای انقباض و صفحه ترک محاسبه شدند و برای ضرایب اطمینان سطوح بدنه سد از معیار گسیختگی متناسب با بتن استفادهشده است. همچنین برای ساخت مدلهای سهبعدی سد، مراحل ساخت سد و درزهای انقباض بین طره ها مدل شده است. نتایج بهدستآمده نشانگر این هستند که برای ترک با عمق نفوذ نصف در ضخامت پوسته، برای هردو حالت نفوذ و عدم نفوذ آب در ترک، ضرایب اطمینان افت محسوسی نداشتند و نگرانی از بابت عملکرد و ایمنی متوجه سد نیست. اما با افزایش عمق نفوذ بهکل ضخامت سد، برای بارهای سرویس بدون نفوذ آب در ترک، با کاهش زاویهی اصطکاک سطح ترکخورده، ضرایب اطمینان افت محسوسی دارند و در صورت افزودن نفوذ آب داخل ترکها، این بارگذاری بهعنوان عاملی تشدیدکننده عملنموده و خرابیهای پای طرهی ترکخورده را افزایش میدهد. همچنین اثر خرابیهای مذکور روی پی، خبر از افتایمنی برشی در محل اتصال سد به طره ی ترکخورده میدهد.

در این تحقیق، اثر نحوه قرارگیری ژیوتکستایل در زیر پی در ظرفیت باربری آن بصورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. در این آزمایش ها، خاک زیر پی در یک جعبه فولادی به ابعاد 30×25×90 سانتی متر و پی نواری بصورت یک ورق فولادی به ابعاد 2×5/7×25 سانتی متر شبیه سازی شده است. تاثیر قرارگیری مسلح کننده ها در ظرفیت باربری پی با نه چینش مختلف بصورت تک لایه، دو لایه و سه لایه بصورت پیوسته و غیر پیوسته در بعد سوم، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد استفاده از مسلح کننده ها بصورت نوارهای منقطع که به صورت مناسبی در فضای سه بعدی توزیع شده باشند، باعث افزایش بازده تسلیح می گردد. در تسلیح چند لایه، استفاده از نوارهای گسسته مسلح کننده ها به گونه ای که نواری واقع در اعماق لایه های مجاور زیر یکدیگر قرار نگیرند، باعث افزایش چشمگیر بازده تسلیح خواهد شد.

آبگیر جانبی با لوله نوعی سازه هیدرولیکی است که در آبگیری از رودخانه ها و کانال های انتقال آب در مناطقی که توپوگرافی امکان احداث کانال جهت آبگیری را فراهم نمی سازد، به کار برده می شود. در مطالعه حاضر به بررسی عددی برخی از پارامترهای موثر بر راندمان آبگیری جانبی با لوله در یک کانال مستقیم روباز با استفاده از نرم افزار FLOW3D پرداخته شده است. این پارامترها در سه گروه، شامل جهت قرارگیری لوله آبگیر نسبت به راستای جریان اصلی، خصوصیات دهانه لوله آبگیر و نیز موقعیت قرارگیری دهانه لوله آبگیر در نظر گرفته شده است. بررسی ها نشان داد که جریان انحرافی با تغییر خصوصیات دهانه لوله آبگیر، بسته به زاویه آبگیری رفتار متفاوتی را از خود نشان خواهد داد. مشاهدات نشان داد در حالتی که فرورفتگی لوله آبگیر تا حداکثر 40 درصد عرض کانال اصلی باشد و آبگیری از تراز نسبی ارتفاعی 28/0 تا 57/0 عمق آب نسبت به کف کانال انجام شود، آبگیری راندمان قابل قبولی خواهد داشت. زمانی که لوله آبگیر در نزدیکی سطح جریان قرار می گیرد ضریب پادرسوبی (λ, ) بهترین مقدار را خواهد داشت، هر چند که در این شرایط لوله آبگیر بیشتر در معرض نوسانات سطح جریان قرار دارد و ممکن است باعث بروز مشکلات اجرایی در آبگیری شود.

در این مطالعه به بررسی اثرات طوقه های بتنی و نیز زلزله میدان دور و نزدیک بر رفتار فرکانسی و لرزه ای برج آبگیر پرداخته شده است. برای مدلسازی و آنالیز با درنظرگرفتن اندرکنش آب و سازه، از نرم افزار ANSYS که مبتنی بر روش اجزای محدود می باشد استفاده شده است. برای آنالیز بهتر این مدل ها دو زلزله میدان دور و نزدیک انتخاب شده و به یک شتاب یکسان مقیاس شده اند. در ادامه 66 آنالیز برای سه حالت برج اعم از فقط سازه ی برج آبگیر بدون مخزن، برج آبگیر با مخزن پیرامونی و داخل برج خالی و برج آبگیر با مخزن پیرامونی و داخل برج پر انجام گرفته است. نتایج حاصل از تغییرمکان، تنش و عکس العمل تکیه گاهی برج آبگیر تحت آنالیزهای مربوطه با یکدیگر مقایسه شده است. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که اثرات زلزله میدان نزدیک در ماکزیمم تغییرمکان، تنش و عکس العمل تکیه گاهی به مراتب بیش تر از زلزله میدان دور می باشد با این وجود مقادیر پاسخ ها به محتوای فرکانسی زلزله علاوه بر میدان نزدیک بودن آن بستگی دارد. همچین نتایج نشان داد که افزودن طوقه های بتنی در تراز های بالا و نزدیک به هم اثرات خیلی خوب و مثبتی داشته و باعث کاهش مقادیر ماکزیمم تنش ها، عکس العمل تکیه گاهی، تغییرمکان ها و نیز تغییرمکان نسبی می گردد.

در میان سیستم های باربر جانبی فولادی، پانل های برشی فولادی از دیرباز به عنوان سیستم هایی با قابلیت استهلاک انرژی بالا در قاب های دارای مهاربند واگرا و دیوارهای برشی فولادی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از طراحی قاب های با مهاربندی واگرا تسلیم تیر پیوند و حفظ اعضای مجاور در محدوده ارتجاعی می باشد. ایده استفاده از قاب های مقاوم برشی فولادی همراه با تیرهای غیرمنشوری به عنوان جایگزین قاب های خمشی فولادی و قاب های داری مهاربند واگرا با هدف کاهش دوران تیر پیوند، حذف محدودیت های معماری، حذف محدودیت های نسبت طول دهانه به ارتفاع تیرها در قاب های خمشی با دهانه های کوتاه و قابلیت استهلاک انرژی بالا ارایه می گردد. این سیستم از دو ستون پیرامونی قوی که توسط دو تیر غیر منشوری (ماهیچ ه ای) به تیر پیوند با مقطع ضعیف تر در قسمت میانی وصل می شوند، تشکیل شده است. در این مقاله عملکرد قاب های برشی 1 طبقه با نسبت های طولی مختلف تیر پیوند (0. 5 تا) که رفتار همگی کنترل شونده توسط برش می باشند، تحت تحلیل پوش آور و چرخه ای به صورت اجزای محدود مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در انتها قاب های 3، 5 و 7 طبقه نیز تحت تحلیل پوش آور قرار گرفته و مقادیر ضریب رفتار و ضریب اضافه مقاومت کلیه قاب ها محاسبه گردید. نتایج، رفتار مطلوب قاب های برشی از لحاظ زوال مقاومت در چرخه های هیسترزیس و همچنین ضریب رفتار بالا برابر 9. 18 را نشان داد.

دمای عمق لایه های آسفالتی یکی از پارامترهای مهم و اساسی در فرآیند تحلیل، طراحی و مطالعات بهسازی (روکش) روسازی های آسفالتی است. مدل های پیش بینی به عنوان جایگزین اندازه گیری میدانی و آزمایشگاهی این دما، از روش های کم هزینه و سریع تعیین دمای عمق لایه های آسفالتی هستند. این در حالی است که این مدل ها بر اساس داده های میدانی و آزمایشگاهی محدود ساخته شده اند و نیاز به توسعه مدل هایی برای تعیین دمای عمق لایه های آسفالتی در شرایط مختلف ترافیکی و آب و هوایی وجود دارد. هدف اصلی این پژوهش توسعه مدلی برای پیش بینی دمای عمق لایه های آسفالتی بر اساس داده های آب و هوایی است. در سال های اخیر، شبکه های عصبی مصنوعی به عنوان ابزاری مفید برای مدل سازی پدیده های تجربی، عملکرد مناسبی از خود نشان داده اند. روش مدل سازی استفاده شده در این پژوهش، مدل شبکه عصبی مصنوعی پس انتشار می باشد که میانگین ساعتی دمای عمق لایه های آسفالتی را بر اساس سایر متغیرها شامل زمان روز، عمق مورد نظر از سطح روسازی، میانگین ساعتی دمای هوا، میانگین سرعت و جهت باد، حداقل رطوبت هوا و کل تابش آفتاب پیش بینی می کند. داده ها از پایگاه داده برنامه عملکرد بلندمدت روسازی (LTPP) استخراج شده است. برای مدل سازی از داده های چندین ساله مربوط به ایالت اوهایو آمریکا استفاده شده است. بعد از آموزش شبکه، عملکرد مدل توسعه یافته مورد ارزیابی قرار گرفته و با نتایج مدل رگرسیونی غیرخطی درجه دوم مقایسه شده است. این مقایسه نشان می دهد مدل شبکه عصبی دارای دقت بالاتری نسبت به مدل رگرسیونی می باشد. نتایج پژوهش قابلیت پیش بینی دمای عمق لایه های آسفالتی را بر اساس داده های آب و هوایی موجود توسط مدل توسعه یافته با دقت پیش بینی بسیار خوب (ضریب تعیین برابر 96/0)، بایاس و خطای پیش بینی کم نشان می دهد.

در چند دهه اخیر برای رفع و کاهش نواقص بتن و رسیدن به بتن با دوام، از پوزولان هایی مانند خاکستر بادی و دوده سیلیسی استفاده شده است. از طرفی یکی از بحرانی ترین مسایل دنیا دفع مواد ضایعاتی است. رشد جهانی صنعت اتومبیل بعنوان وسیله اصلی حمل و نقل باعث رشد چشمگیر تولید لاستیک (تایر) شده است و به تبع آن شاهد انباشته های بزرگی از لاستیک های مستعمل هستیم که دفع آنها بعنوان یک نوع زباله جامد می تواند منجر به مشکلات زیست محیطی زیادی شود. بنابراین استفاده بهینه از این ضایعات به یک ضرورت در جهت کاهش آلودگی زیست محیطی تبدیل شده است در این تحقیق برای رفع و کاهش معایب و استفاده بهینه از مزایای این عناصر در بتن، تاثیر توام دوده سیلیسی و پودر لاستیک ریزدانه و درشت دانه ضایعاتی بر خواص مکانیکی بتن مورد بررسی قرار گرفته است. با بررسی تحقیقات گذشته و مطالعات صورت گرفته در این پژوهش 10 نسبت مخلوط مختلف با جایگزینی 10 و 15 درصد ریزدانه و درشت دانه لاستیک جایگزین سنگدانه و 6 درصد دوده سیلیس جایگزین سیمان در بتن مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که کمبود مقاومت حاصل از جایگزینی لاستیک بازیافتی تا حدودی با دوده سیلیس قابل جبران است به طوری که در بین نمونه های ساخته شده 28 روزه در فاز درشت دانه استفاده از 10 درصد لاستیک بازیافتی همراه با 6 درصد دوده سیلیس و در فاز ریزدانه، نمونه حاوی 10 درصد لاستیک بازیافتی و 6 درصد دوده سیلیسی کمترین کاهش مقاومت فشاری و تغییر ناچیز مقاومت کششی نسبت به بتن معمولی را به همراه داشته است. در نهایت مقایسه نتایج آزمایش های انجام شده با روابط آیین نامه های معتبر دنیا نشان داد که دقت روابط آیین نامه های موجود برای بتن با لاستیک بازیافتی تابعی از درصد لاستیک مصرفی در بتن می باشد.

قیر، به عنوان فاز چسبنده، نقش مهمی در رفتار مخلوط آسفالتی ایفا می کند. بر این اساس تعیین مشخصات خستگی آن همواره موضوع تحقیقات گسترده بوده است. در این میان، رویکرد خرابی محیط پیوسته ویسکوالاستیک (VECD) مورد توجه بسیاری از تحقیقات برای تعیین مشخصات خستگی مصالح بوده است. در این رویکرد، سختی ماده به عنوان تابعی از خرابی-که مستقل از نحوه بارگذاری می باشد-تعیین می شود، که بر اساس آن بتوان عمر خستگی را برای انواع بارگذاری تعیین کرد. با این حال استفاده از این روش دارای پیچیدگی هایی است، زیرا از طرفی می بایست خرابی در طول آزمایش تعیین شود، و از طرف دیگر محاسبه خرابی نیازمند تعیین پارامترهایی است که تنها با داشتن روند تابع خرابی به دست می آیند. این موضوع سبب ایجاد یک فرآیند سعی و خطا در این روش می شود. در این مطالعه روشی ابتکاری ارایه شده است که تا حد زیادی می تواند در میزان محاسبات و تعداد آزمایش های لازم صرفه جویی حاصل نماید. طبق این روش، آزمایش پیمایش زمان در دو سطح کرنش مختلف انجام شده، و سپس به کمک روابطی که در این تحقیق برای پیش بینی رفتار خستگی توسعه داده شده است، بدون نیاز به محاسبه متغیر خرابی، تابع خرابی به کمک یک رگرسیون غیرخطی قابل تعیین خواهد بود. در ادامه، روش مذکور با نتایج آزمایش های خستگی بر روی نمونه های قیر اصلاح شده با پلیمر اس بی اس اعتبارسنجی شده است. نتایج حاکی از آن است که استفاده از روش رگرسیون به خوبی می تواند جایگزین روش سعی و خطا شده و با صرف زمان کمتر، تابع خرابی را بدست دهد.

در ساخت سازه های بلند یکی از مهمترین نکات مورد توجه طراحان ایجاد ورودی بزرگ در طبقات پایین ساختمان می باشد. نیاز به وجود چنین دهانه های بزرگی عمدتا بدلیل مسایل معماری همچون ترافیک زیاد عبور و مرور در ورودی ساختمان، مسایل زیبایی شناسی و ورودی پارکینگ ها است. ایجاد این دهانه های بزرگ چنانچه با حذف یک ستون همراه باشد موضوع را با مسایل دیگری از مباحث سازه ای همچون اثر توالی ساخت، انهدام پیش رونده، بارهای حین اجرا و وجود یا عدم وجود تکیه گاه های کمکی (شمع های موقت) پیوند زده و مسیله را پیچیده تر می نماید. در این مطالعه 36 سازه منظم 10، 20 و 30 طبقه با ارتفاع 40 تا 120 متر، با سیستم قاب خمشی در برنامه ETABS در نظر گرفته شد. برای بارگذاری ثقلی ساز ه ها از مبحث ششم مقررات ملی ساختمان و برای محاسبه و بارگذاری بارهای جانبی زلزله از استاندارد 2800 ایران استفاده گردیده است. پس از تحلیل دینامیکی طیفی و آنالیز بار افزون سازه های مذکور رفتار آنها از دیدگاه سازه ای و اثر استفاده از مهاربند در یک تا چهار طبقه بالایی ستون حذف شده مورد بررسی قرار گرفت. در سازه های مورد بررسی تغییرات روند تشکیل مفصل پلاستیک، سطح عملکرد سازه، نسبت نیاز به ظرفیت المان های سازه، زمان تناوب مود اول و جابه جایی جانبی نسبی در حالت حذف ستون کناری مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تاثیر حذف ستون کناری به منظور ایجاد ورودی بزرگ برای ساختمان، بر احتمال خرابی پیش رونده سازه 10 طبقه فولادی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از مهاربند برای تقویت تیر دهانه بزرگ راه حل مناسب و اقتصادی است به ویژه مهاربندهای 7 عملکرد بهتری را در مقایسه با مهاربند شورون نشان می دهند، در صورتی که تعداد طبقات مهاربندی شده بالای دهانه مورد نظر تا قبل از نقطه عطف ساختمان باشند. زیرا در حالتی که مهاربندها وارد ناحیه مجاور نقطه عطف ساختمان گردند به علت شکل پذیری پایین در فشار، با خرابی در فشار سبب کاهش سطح عملکرد ساختمان می شوند. اولین مفصل پلاستیک در هر سطح عملکردی از محل نقطه عطف آغاز می شود و در نتیجه استفاده از المان های با شکل پذیری پایین در این نواحی سبب کاهش شکل پذیری سازه می گردد. سازه های با مهاربند 7 در اکثر موارد دارای ابعاد المان کوچک تری نسبت به سازه های با مهاربند شورون بوده و اقتصادی تر می باشد. سازه هایی که صرفا با افزایش ابعاد مقاطع تیر و ستون و بدون اضافه نمودن مهاربند تقویت شده اند، نسبت به سازه های دارای مهاربند مقاومت بیشتری دارند. هر چند که در این حالت ابعاد تعداد زیادی از مقاطع نسبت به سازه های مهاربندی شده در برخی موارد تا چند برابر افزایش می یابد و لذا این افزایش مقاومت با افزایش زیاد هزینه توام خواهد بود. نتایج حاصل از آنالیز بار افزون و طراحی بر اساس عملکرد نشان داد در صورتی که سازه از ابتدا با فرض عدم وجود ستون طبق روش های متداول آیین نامه طراحی گردند، با در نظر گرفتن نکاتی، سازه دچار کاهش سطح عملکرد نمی گردد و بطور کلی بهتر است از مهاربند های با شکل پذیری بالاتر استفاده شود.

در تحلیل جریان شکست سد عموما فرض شده است که دیواره شکست عمود بر تکیه گاه می باشد، از طرفی بخاطر شرایط پایداری به ویژه در سدهای بتنی قوسی دیواره های سد معمولا بر تکیه گاه عمود نیستند. این انحراف از حالت نرمال به دلیل تغییر حجم مخزن و الگوی جریان در داخل سد می تواند بر هیدرولیک جریان ناشی از شکست سد تاثیر گذار باشد که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور معادلات حاکم بر آب های کم عمق در مختصات منحنی الخط به روش عددی تفاضل محدود صریح منفصل شدند. به منظور پایداری بیشتر به صورت همزمان از الگوریتم های پرش قورباغه و لکس بر روی شبکه جابه جا شده استفاده گردید. با استفاده از داده های اندازه گیری و تحلیلی سایر محققین، توانایی مدل در شبیه سازی شکست ایده آل در حالت های مختلف بررسی شد و نشان داده شد که مدل در تمام موارد با ارایه نتایج قابل قبول، مشخصات جریان را شبیه سازی می نماید. پس از اعتبار سنجی مدل تاثیر زاویه دیواره سد با تکیه گاه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مدل نشان داد با افزایش انحراف دیواره شکست از حالت نرمال مقدار دبی اوج و اشل حداکثر، کاهش یافته است به گونه ای که به ازای انحراف 5/2، 5، 5/7 و 10 درصد مقدار دبی اوج به ترتیب 5/3، 1/6، 2/9 و 11 درصد و نیز اشل حداکثر به ترتیب 2، 6، 9 و 12 درصد کاهش یافته است.

احداث خطوط پر سرنشین یکی از راه کارهای مدیریت ترافیک شهری است که تمایل به احداث این خطوط در چند سال اخیر موردتوجه بسیاری از کشورهای درحال توسعه قرارگرفته است. در این پژوهش هدف اصلی، تعیین عوامل تاثیرگذار در انتخاب شیوه سفر افراد در حضور این تسهیلات است. در همین راستا داده ها به علت عدم وجود این تسهیلات در ایران، با استفاده از روش رجحان بیان شده و براساس مفهوم ارزش زمان صرفه جویی شده ی افراد در اثر استفاده از این خطوط محاسبه شد. برای برداشت نمونه ها 1000 مشاهده انجام شد و از مدل لوجیت دوتایی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. متغیرهایی که برای اولین بار در این مطالعه از آن ها استفاده شد، متغیرهایی مربوط به ورودی و خروجی به بزرگراه و همچنین برای عوارض، با محاسبه ارزش زمان سفر مبداء-مقصدهای گوناگون در طول مسیر مورد مطالعه، عوارض در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش قیمت (ناشی از افزایش زمان صرفه جویی افراد) تمایل افراد به استفاده از خط پر سرنشین نیز کاهش می یابد. در همین راستا در قیمت رایگان، نزدیک به 26 درصد رانندگان حاضر به استفاده از خطوط پر سرنشین هستند در صورتی که در قیمت های زیاد، درصد انتخاب خطوط پرسرنشین با عوارض تقریبا به سمت صفر میل می کند. در قیمت 180000 ریال درصد انتخاب به زیر 5 % می رسد همچنین براساس مکان ورود/ خروج به/از بزرگراه چمران تمایل افراد به استفاده از خط پرسرنشین تغییر می کند. علاوه برآن، زمانیکه محل سکونت افراد در کمترین فاصله از محدوده مورد مطالعه قرارداشته باشد 31% تمایل برای استفاده از خطوط پرسرنشین وجود دارد و با افزایش فاصله تا 25 کیلومتر تمایل افراد تقریبا به صفر درصد می رسد. همچنین قابل ذکر است که خانم ها تمایل بیشتری به استفاده از خطوط پرسرنشین دارند.

سالهاست که دریای خلیج فارس بدلایلی همچون رطوبت، دما، کلراید زیاد و جغرافیای بسته آن محیط بسیار مخرب برای دوام سازه های بتنی بوده و یافتن طرح های با دوام مهم است. در این پژوهش به منظور بررسی اثر استفاده از افزودنی های زیولیت و دوده ی سیلیسی بصورت مخلوط های سه و چهارجزیی، بر دوام بتن های خودتراکم حاوی پودر سنگ آهک در شرایط مختلف رویارویی آب دریای خلیج فارس (مغروق، جزر و مد و پاشش)، نمونه های بتن و ملات خودتراکم با نسبت آب به مواد سیمانی ثابت 45/0 و مواد سیمانی380 کیلوگرم بر مترمکعب حاوی 8% دوده ی سیلیسی یا 15% زیولیت ساخته شد. پس از 7 روز عمل آوری در محلول کلسیم هیدروکساید، تمامی طرح مخلوط ها در معرض هر سه شرایط رویارویی (مغروق، جزر و مد و پاشش) در دستگاه تعبیه شده قرار گرفتند. پس از انجام آزمایش های کارآیی بتن و ملات تازه، از نمونه های بتن آزمایش های مقاومت فشاری و الکتریکی، مقدار یون کلراید آزاد و همچنین آزمایش های تخلخل کل، جذب آب مویینه، انبساط طولی و مقاومت فشاری بر روی نمونه های ملات انجام شد. طبق نتایج حاصله، نمونه های چهارجزیی زیولیت-دوده ی سیلیسی بیشترین مقاومت را در برابر آب دریای خلیج فارس در تمام شرایط رویارویی داشتند. همچنین، نمونه های بتن و ملات خودتراکم عملکرد بهتری نسبت به نمونه های معمولی از خود نشان دادند.

امروزه استفاده از ستون های مرکب بتن و فولاد به سرعت در حال گسترش می باشد. ازاین رو اهمیت مطالعه بر روی عملکرد فشاری این نوع ستون ها، عوامل موثر بر آن ها و ارایه راهکار هایی به منظور ارتقا عمکرد این ستون ها، بسیار مهم تلقی می شود. ازاین رو، در این مطالعه به بررسی ظرفیت باربری محوری ستون های فولادی محاط شده در بتن الیافی(SRFC) پرداخته شده است. درمجموع 36 نمونه ستون کوتاه فولادی محاط شده در بتن الیافی ساخته شده و تاثیر متغیرهایی شامل نوع شکل پروفیل فولادی (اعم از H و C شکل)، کسر حجمی الیاف فولادی (0%، 75/0% و 25/1%) و فاصله خاموت ها (40، 65 و 130 میلی متر) بر روی عملکرد فشاری این ستون ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ظرفیت محوری ستون های فولادی محاط شده در بتن از شکل فولاد داخل آن تاثیر می پذیرد. بدین صورت که ظرفیت محوری ستون ها با مقطع H شکل بیشتر از ستون ها با مقطع C شکل بود که علت آن محصورشدگی بیشتر در این نوع مقاطع می باشد. همچنین، افزایش درصد الیاف فولادی در بتن این نوع ستون ها می تواند علاوه بر افزایش شکل پذیری، ظرفیت محوری ستون را تا 6 درصد افزایش دهد. علاوه بر این، فاصله خاموت ها تاثیر بسیار چشمگیری بر روی ظرفیت محوری این نوع ستون ها دارد به طوری که با افزایش فاصله خاموت ها ظرفیت محوری ستون ها به شدت کاهش می یابد.

خاکهای متورم شونده جزء خاکهای مسیله داری هستند که در سراسر جهان پراکنده شده اند. تغییرات رطوبت در این نوع خاکها موجب تغییر حجم شدید و باعث آسیب و خرابی سازه های واقع بر روی آن می شود. خاکهای رسی متورم شونده در چرخه های تر و خشک شدن متوالی، رفتار تورمی-انقباضی از خود بروز می دهند. در این پژوهش رفتار تورمی-انقباضی یک نوع بنتونیت طبیعی با درصد تورم بسیار زیاد و نمونه تثبیت و تسلیح شده با افزودنیهای نانوسیلیس، الیاف پلی پروپیلن و سرباره کوره آهن با نام EAF بررسی و سعی گردید کارایی و دوام این مواد در مواجهه با چرخه های تر و خشک شدگی متوالی مورد ارزیابی جامع قرار گیرد. به منظور مطالعه این نوع رفتار، ابتدا تورم اولیه ی خاک بنتونیت و تاثیر افزودنیها بر تورم آن در دستگاه اودیومتراستاندارد بررسی گردید. مطابق نتایج، فرایند همزمان تثبیت و تسلیح دنبال شده در این تحقیق، سبب کاهش 85 درصدی تورم نسبت به نمونه اولیه با درصد تورم 26/75% گردید. پس از آن، تاثیر چرخه های تر و خشک شدگی بر روی رفتار تورمی-انقباضی خاک مبنا و نمونه بهینه تثبیت و تسلیح شده در دستگاه اودیومتر اصلاح شده مورد بررسی قرار گرفت. ثبت تغییر شکل محوری خاک و همچنین تغییرات درصد رطوبت، نسبت تخلخل و درصد اشباع آن حین چرخه های تورم و انقباض نشان داد که چرخه های تر و خشک شدگی موجب کاهش پتانسیل تورم در نمونه های تثبیت و تسلیح شده و نمونه مبناء گردید. همچنین بررسی تغییرات نسبت تخلخل در مقابل درصد رطوبت خاک اولیه حین چرخه های تر و خشک شدگی نشان داد که منحنی تغییرات، یک منحنی s شکل بوده وبیشترین نسبت تخلخل و تغییر شکل بین درصد رطوبت معادل درجه اشباع 50تا 90درصد رخ می دهد. در حالی که برای نمونه تثبیت و تسلیح شده منحنی تغییرات به صورت s خوابیده بود که عمده تغییرات در درصد رطوبت معادل درجه اشباع 70تا 90درصد اتفاق افتاد که نشان می دهد در نمونه های تثبیت و تسلیح شده از تاثیر منفی رطوبت بر تغییر حجم کاسته شده و میزان تورم و انقباض در تعداد سیکل های کمتری به حالت تعادل می رسد. نتایج حاصله در کنار آنالیزهای به دست آمده از آزمایش های SEM و XRD ثابت کردند که افزودنی های استفاده شده در این پژوهش نه تنها پتانسیل تورم را به صورت چشمگیر کاهش دادند، بلکه ضمن کاهش رفتار تورمی-انقباضی دارای دوام مناسب در چرخه های تر و خشک شدگی متوالی نیز بودند.