آینه پژوهش
سال:1401 | دوره:33 | شماره:5 (پیاپی 197) |تعداد مقالات:15

دامنه فعالیت علمی مسلمانان در باره اهل کتاب به زمان آغازین ظهور اسلام باز می گردد. در قرآن به فراوانی به آنان اشاره شده، و بعدها نیز طی قرون، مکرر به صورت تطبیقی یا غیر تطبیقی (با اسلام) به اهل کتاب، تورات و انجیل و عقاید مسیحیت و یهودیت پرداخته شده است. این مطالعات در دوره صفوی و قاجاری توسعه یافته و بویژه در دوره اخیر قاجاری، بیشتر محل توجه بوده بوده است. کتاب ایضاح المشکلات، کاری تطبیقی بین تورات و انجیل و اسلام انجام شده است. نویسنده، با شگفتی، تلاش کرده است تا اخبار تاریخی مربوط به اسلام را در آن دو کتاب بیابد. این تصور بر پایه برخی از باورهای قدیمی در این باره بوده که آن دو کتاب، حاوی پیشگویی های در باره آینده است. در این مقاله، بیشتر به معرفی این کتاب پرداخته شده است.

در سومین شماره از «یادداشت های شاهنامه» درباره اصل چند نام خاص در شاهنامه بحث شده است. این نام ها عبارتند از پیشداد، گروی، چهرداد، فرشید. آنچه درباره این نام ها در منابع فارسی و گاه غربی هست آشفته است. طبیعی است که در شکل این نام ها تغییراتی به مرور ایام پیدا شده باشد که موجب شده باشد اصل آنها یا شیوه ساخته شدن آنها پنهان بماند. در این یادداشت ها، که بیشتر حکم یادآوری دارند، سعی شده آن نقص ها برطرف شود و اشتقاق درست تر بعضی از نام های خاص شاهنامه معلوم یا معلوم تر گردد.

حکیم زین الدین اسعد نسوی، در سده هفتم هجری می زیسته و از یاران و همراهان حکیم نامدار ایرانی خواجه افضل الدین کاشانی بوده است. متاسفانه تذکره ها و منابع رجالی یا در مورد او سکوت کرده اند، یا آنچه آورده اند، مشتمل بر لفاظی و کلیات است و هیچ اطلاعی از دوران حیات او به دست نمی دهند. نام این حکیم نخستین بار در مصنفات افضل با احترام بسیار آمده است. در سفاین ادبی، اشعاری به نام او دیده می شود که ارتباط او را با افضل کاشانی به خوبی نشان می دهد. تنها قصیده او که به دست ما رسیده، تقریر منظوم مباحث رساله مدارج الکمال افضل است. برخی از رباعیات منسوب به زین نسوی به نام حکیم عمر خیام، سنایی غزنوی و افضل کاشانی نیز شهرت دارد. در مقاله حاضر، اطلاعاتی که در مورد زندگی او به جا مانده است، به همراه اشعار گرد آمده از سفاین و مجموعه های خطی، عرضه می گردد.

مولف در این مقاله با اشاره ای اجمالی به چگونگی سرآغاز ورود صنعت چاپ سنگی به ایران و در شهر تبریز ضمن بررسی منابع کتابخانه ای و آرشیوی به چگونگی شکل گیری باسمه خانه طهران به عنوان اولین چاپخانه سنگی واقع در طهران دوره پادشاهی محمدشاه قاجار پرداخته و ضمن معرفی حامیان و دست اندرکاران آن به معرفی آثار منتشره در این چاپخانه و همچنین چگونگی تامین هزینه های راه اندازی این چاپخانه می پردازد. با ارایه این اسناد بخوبی مشخص می گردد که هزینه های تاسیس باسمه خانه طهران و انتشار روزنامه کاغذ به عنوان اولین روزنامه ایران از طریق مالیات مردم گیلان تامین می گردیده است.

در این مقاله، هشت اقرارنامه کهن اسلامی به فارسی نو متقدم، محفوظ در کتابخانه ملی اسراییل، تصحیح شده است. این اقرارنامه ها بخشی از گنجینه نسخ موسوم به «گنیزه افغانستان» است که از قرار معلوم در ناحیه بامیان در مرکز افغانستان بازیافته شده است. این هشت اقرارنامه، مورخ 395-430 هجری قمری، به گمان کهن ترین اسناد حقوقی بازمانده به زبان فارسی نو است. از تاریخ این اسناد برمی آید که اسناد حقوقی اسلامی در ناحیه بامیان (و گویا در مناطق دیگر شرق ایران) از همان آغاز سده پنجم به فارسی نوشته می شده است. دیگر این که بررسی دقیق ساختارهای قالبی این اقرارنامه ها نشان از آن دارد که این ساختارها به تاسی از ساختارهای حقوقی عربی نوشته شده است، و این خود نشان دهنده مراحل نخستین نوشتار حقوقی به زبان فارسی نو است.

این مقاله با استفاده از انبوهی از منابع سیره به زبان های عربی، ارمنی، گرجی، یونانی و لاتین به تغییر دین از اسلام به مسیحیت می پردازد و می کوشد که با بررسی زندگی شهیدان مسیحی نشان دهد که چرا مسلمانان در یک دو قرن نخست پس از دوره فتوحات به این انتقال غافلگیرکننده از «مسجد به کلیسا» تن دادند. بسیاری از مطالعات درباره گروش به اسلام بیشتر به مباحث الاهیاتی توجه داشته اند و می خواسته اند نشان دهند که چرا در اواخر جنگ های صلیبی شمار بسیاری از مردم خاورمیانه به مسیحیت گرویدند. این مقاله، برخلاف آنها، می خواهد نشان دهد چرا اسلامی سازی به ویژه در دوران بنی امیه و دوره های ابتدایی عباسیان در زمانی که مسلمانان اقلیتی را در بسیاری از مناطق تحت کنترلشان شکل دادند می توانست به شدت تصادفی، حتی متزلزل، باشد.

سلسله مقالاتی که زیر عنوان «اشارات و تنبیهات» منتشر می شود مجالی است برای طرح و تحریر جستارهای گونه گون انتقادی و کتابگزارانه و تراث پژوهانه که هر یک از آن جستارها نوشتاری است کوتاه و مستقل در باب موضوعی مشخص و ممتاز. بخش ششم از این مقالات مشتمل است بر سه نوشته در حوزه دانش کلام. در یادداشت نخست، شرحی جدید و نفیس بر کشف المراد علامه حلی معرفی شده است. در مقاله دوم، به نکته ای در خصوص نحوه نگارش و خوانش نام «اباضیه» اشارت رفته است، و در نوشتار سوم، ویراستی از متنی کوتاه از نصیرالدین کاشانی حلی در تقریر دو برهان ابتکاری بر اثبات وجود خدا و وحدت واجب الوجود ارایه گردیده است.

نویسنده در نوشتار پیش رو، در تلاش است ترجمه قرآن جناب آقای کریم زمانی را در بوته نقد و بررسی قرار دهد. وی در راستای این هدف، با بیان آیات یکم تا چهل و ششم سوره انعام، نکات انتقادی خود را نسبت به ترجمه بیان کرده و سپس، دیدگاه خود را مطرح می سازد.

از اثر جغرافیایی مقدسی که به نام احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم شناخته می شود دو نسخه در دست است. یکی نسخه برلین که تاریخ تالیف آن 375 ق. است و دیگری نسخه استانبول که تاریخ تالیف آن مشخص نیست. می دانیم که کتاب مقدسی نسخه های مختلفی داشت که خود مولف تهیه کرده بود و ممکن است این نسخه ها از نظر تقدم و تاخر و تفصیل با هم متفاوت باشد. همین طور می دانیم که این نسخه ها نام های مختلفی داشت. دخویه در تصحیح خود که تنها تصحیح کتاب است نسخه برلین را اساس قرار داد؛ اما تاریخ گذاری نسخه استانبول می تواند سبب تجدید نظر در این تصمیم شود. بیشتر محققانی که پیش از این درباره تاریخ گذاری نسخه استانبول اظهار نظر کرده اند معتقد بودند که تاریخ تالیف نسخه استانبول پیش از نسخه برلین است. نسخه استانبول 232 برگ است و به خط نسخ نوشته شده است و به شماره «2971 مکرر» در مجموعه ایاصوفیه کتابخانه سلیمانیه استانبول نگهداری می شود. نام این نسخه الاقالیم یا المسافات و الولایات است و به شخصی به نام ابوالحسن علی بن حسن که از بزرگان دستگاه سامانیان بود تقدیم شده است. شواهد تاریخی موجود در نسخه استانبول نشان می دهد که این نسخه بین ربیع الثانی تا ذیحجه سال 378 ق. تالیف شد و شاید با نسخه ای باشد که به خط مقدسی در دست یاقوت حموی بود، مرتبط باشد؛ چرا که تنها کسی که به تاریخ 378 ق. به عنوان سال تالیف کتاب مقدسی اشاره کرده است یاقوت حموی است.

سال هاست متون کهن فارسی، که از جمله مواریث بیش بهای گذشتگان است، اغلب توسط کسانی که اهلیت پرداختن به این مقوله را ندارند، به گونه ای ناتندرست به چاپ حروفی می رسد و بر آن، نام «تصحیح» نهاده می شود. در این مقاله ضمن برشمردن برخی علل و اسباب این امر، به نقد یکی از همین آثار پرداخته ایم. «مونس نامه»، تالیف ابوبکر بن خسرو الاستاد، متنی متعلق به قرن 6ه. ق است که اخیرا به شکلی بسیار مغلوط به چاپ حروفی رسیده است. مباشر چاپ این کتاب، در مواضع پرشمار، متن را غلط خوانده، غلط ضبط کرده، غلط فهمیده و غلط نیز توضیح داده است.

نوشتار پیش رو، به معرفی کتابخانه میرزا علی بهزادی (از نوادگان علامه محدث نوری)، و سند خرید این کتابخانه توسط آیت الله العظمی بروجردی و سیاهه ای که به این منظور تهیه شده، پرداخته است. بخش قابل توجهی از منابع این کتابخانه متعلق به کتابخانه شخصی علامه میرزا حسین محدث نوری بوده که نزد بهزادی بوده است. این کتاب ها یا ممهور به مهر ایشان، یا کتابت شده به خط وی، یا آثار و تالیفات نوری است. همچنین آثاری به خط شیخ فضل الله نوری (داماد علامه محدث) یا ممهور به مهر ایشان در این مجموعه موجود است. کتابخانه بهزادی مشتمل بر 972 جلد کتاب خطی و چاپی بوده که در سال 1375ق. به مبلغ بیست هزار تومان توسط آیت الله بروجردی خریداری شده است. سیاهه و سند مذکور در بخش مخطوطات کتابخانه آیت الله العظمی بروجردی (به شماره 4384) نگهداری می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پیش از این مقاله ای با عنوان «نخستین نگارشها در حوزه تمدن اسلامی» نوشتم که هدف از آن مروری بر مطالعات تمدن اسلام نگاری از آغاز ورود مباحث تمدن اسلامی به نوشته های اسلام و ریشه های آن با رویکرد کتابشناختی بود. مقاله یاد شده در آینه پژوهش شماره 184 (صص 38 17) منتشر شد. آن مقاله، مقدمه متنی است که در اینجا ملاحظه خواهید کرد. به علاوه مقاله دیگری هم با عنوان «ادبیات نقادی در حوزه قم» مکمل همین بحث است که در مجموعه دوم صد سالگی قم انتشار یافت. مقاله حاضر، مروری بر شماری کتاب و مقاله، باز هم زیر همان عنوان «تمدن اسلامی نگاری در ایران دوره پهلوی دوم» است. هدف این است تا نشان داده شود چه موضوعاتی در این کتابها دنبال می شده و چه آثاری در این موضوعات نوشته شده است.

در فاصله سالهای 1345 تا 1356 گفتمانی بر محور «علم و تمدن در اسلام» شکل گرفت. این مساله پیشینه داشت که در مقالات دیگری به آن پرداخته ام، و در اینجا خواسته ام، روی چهار کتاب تمرکز کنم. این چهار اثر از چهار نویسنده معروف، سید حسین نصر، عبدالحسین زرین کوب، محمدرضا حکیمی و سید محمد باقر نجفی است. گفتمان «تمدن اسلامی» غیر مستقیم روی انقلاب اسلامی سال 1357 موثر بود. می شود گفت به صورت پنهانی ایده ای وجود داشت که امکان انعقاد تمدن جدیدی تحت لوای اسلام در مقابل تمدن غرب وجود دارد. در اینجا سعی کرده ام، اصول کلی این گفتمان را در سایه این چهار کتاب توضیح دهم.