روان پرستاری
سال:1395 | دوره:4 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

مقدمه: سازگاری اجتماعی با محیط های مختلف از جمله محیط دانشگاه نیاز به مهارت های خاصی دارد. عقیده بر این است که ارتقای مهارت های ارتباطی در بهبود و سلامت روانشناختی افراد موثر می باشد. مطالعات زیادی نشان داده اند که بین سازگاری اجتماعی افراد و باورها و اعمال مذهبی رابطه معناداری وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی با رویکرد مذهبی بر میزان سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر ساکن در خوابگاههای دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود. 38 نفر از دانشجویان خوابگاه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد مذهبی برای 4 هفته داده شد و پرسشنامه سازگاری اجتماعی توسط هر دو گروه قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی واستنباطی (تی مستقل، آنالیز واریانس) استفاده شد. یافته ها: آزمون t مستقل نشان داد میانگین نمره سازگاری اجتماعی قبل از انجام مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (66/0 = P). این در حالی است که میانگین نمره سازگاری در گروه آزمون بلافاصله بعد از مداخله (006/0 = P) و یک ماه بعد از مداخله (005/0 = P) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بوده است. همچنین آزمون آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری نشان داد که در گروه کنترل میانگین نمره سازگاری اجتماعی بین سه زمان تفاوت معناداری نداشت (92/0 = P). نتیجه گیری: آموزش گروهی مهارت های ارتباطی با رویکرد مذهبی سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر ساکن در خوابگاه را افزایش داد پس می توان جهت افزایش سازگاری اجتماعی دانشجویان خوابگاه از آموزش مهارتهای ارتباطی بارویکرد مذهبی استفاده نمود.

مقدمه: روابط فرا زناشویی یا خیانت زناشویی همسررا می توان یکی ازپیچیده ترین و آسیب زا ترین مشکلات عاطفی بین زوجین دانست. پیمان شکنی در روابط زناشویی بعنوان یک حادثه استرس زا می تواند منجر به بروز برخی علائم مشکلات شناختی، عاطفی و رفتاری در قربانی گردد. لذا این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش علائم استرس، اضطراب و افسردگی زنان دارای تجربه پیمان شکنی در روابط فرازناشویی در شهر سنندج انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه 30 نفر از زنان دارای تجربه روابط فرا زناشویی بودند که در سال 1394 به دادگاه خانواده در شهر سنندج مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم کوتاه مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-21) و روش مداخله درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بودکه طی 12 جلسه درمانی 90 دقیقه ای و به صورت هفتگی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس یک راهه (ANCOVA) استفاده شد. یافته ها: روش مداخله درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری علائم استرس، اضطراب و افسردگی زنان دارای تجربه پیمان شکنی در روابط فرا زناشویی را کاهش داد (005/0 > P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر اهمیت کاربرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش اضطراب، استرس و افسردگی زنان دارای تجربه روابط فرازناشویی اذعان دارد. می توان از این رویکرد برای کاهش آسیبب های ناشی ازروابط فرازناشویی استفاده کرد.

مقدمه: افسرگی یکی از مسائل عمده ای است که بر تمام جنبه های زندگی فرد، از جمله زندگی زناشویی تاثیر می گذارد. از این رو، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان افسردگی و رضایت زناشویی انجام گردید. روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. تعداد 94 زوج مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، به صورت دردسترس انتخاب شدند و به دو پرسشنامه خودگزارشی رضایت زناشویی انریچ و افسردگی بک پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میان رضایت زناشویی و افسردگی رابطه منفی و معنادار وجود داشت (01/0 > P). میان افسردگی در زن با رضایت-زناشویی شوهر رابطه منفی و معنادار وجود داشت (01/0 > P). میان افسردگی در شوهر با رضایت زناشویی زن رابطه منفی و معنادار وجود داشت (01/0 > P). رضایت زناشویی و افسردگی زن قادر به پیش بینی رضایت زناشویی شوهر است. رضایت زناشویی و افسردگی شوهر قادر به پیش بینی رضایت زناشویی زن است (01/0 > P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میان رضایت زناشویی و افسردگی زوجین رابطه منفی وجود دارد. به این معنا که افزایش افسردگی در یکی از همسران باعث کاهش رضایت زناشویی در دیگری می شود.

مقدمه: آندوسکوپی یک روش تشخیصی و درمانی تهاجمی است و برای بیماران یک روش اضطراب آور است. مطالعات گذشته نتایج متفاوتی در مورد عوامل مرتبط با اضطراب بیماران تحت آندوسکوپی بیان کرده اند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل پیشگویی کننده اضطراب بیماران قبل از آندوسکوپی انجام شد. روش کار: در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفت، تعداد 400 بیمار به روش نمونه گیری مستمر انتخاب و وارد مطالعه شدند. پرسشنامه شامل سه بخش: اطلاعات زمینه ایی، سنجش آگاهی بیماران در مورد آندوسکوپی و پرسشنامه اضطراب آشکار اسپیل برگر بود. داده ها با استفاده از آزمون های تی تست، آنوا، همبستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 7/82% از بیماران اضطراب متوسط تا شدید داشتند. بین اضطراب و وضعیت تاهل (02/0 = P) و نمره آگاهی بیماران (03/0 > P) رابطه معنی داری مشاهده شد. نتایج رگرسیون نشان داد وضعیت تاهل (06/0 = P)، نوع پذیرش (32/0 = P) و سابقه آندوسکوپی (005/0 = P) از عوامل پیشگوی کننده اضطراب بیماران بودند. نتیجه گیری: اکثر بیماران قبل از انجام آندوسکوپی اضطراب متوسط تا شدید داشته و فقدان آگاهی یک عامل مهم در افزایش اضطراب بوده است. چون اضطراب شدید می تواند بر انجام دادن مناسب این روش و نتایج بیماران بعد از آن تاثیر بگذارد، باید تدابیری جهت افزایش آگاهی بیماران قبل از انجام آندوسکوپی اندیشیده شود.

مقدمه: ابتلا به ویروس نقص سیستم ایمنی انسان و به دنبال آن بیماری ایدز با طیف گسترده ای از عوامل روان شناختی نظیر نظم جویی شناختی هیجان و طرحواره های هیجانی در ارتباط است که سازگاری بیماران را با این بیماری به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان و طرحواره های هیجانی در افراد مبتلا به ویروس نقص سیستم ایمنی انسان و افراد عادی بود. روش کار: روش پژوهش علی-مقایسه ای بود، که به صورت مقطعی انجام شده است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 40 نفر از افراد مبتلا به ویروس نقص سیستم ایمنی انسان که برای مشاوره و درمان پزشکی به مرکز شهید سبزه پرور کرج در فصل پاییز 1394 و 40 نفر افراد بهنجار که به مراکز بهداشتی درمانی کرج مراجعه و واجد ملاک های ورود بودند انتخاب و به وسیله ابزار نظم جویی شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2004) و طرحواره های هیجانی (لیهی، 2002) مورد سنجش قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، تحلیل داده ها به وسیله برنامه SPSS-16 و به روش تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه در برخی از مولفه های نظم جویی شناختی هیجان (شامل نشخوارگری (001/0 = P)، دیدگاه گیری (003/0 = P) و ملامت دیگران (046/0 = P) و طرحواره های هیجانی (شامل نشخوار ذهنی (001/0 = P)، خوداگاهی هیجانی (001/0 = P)، غیرقابل کنترل بودن (0001/0 = P)، تاییدطلبی از دیگران (031/0 = P)، ، قابل درک بودن (0001/0 = P)، سرزنش (0001/0 = P)، دیدگاه ساده انگارانه نسبت به هیجانات (049/0 = P)، ارزش های والاتر (002/0 = P) و پذیرش هیجانات (0001/0 = P) تفاوت معناداری وجود دارد، اما بین این دو گروه در سایر خرده مقیاس های نظم جویی شناختی هیجان و طرحواره های هیجانی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، توجه به ابعاد روان شناختی مرتبط با ابتلا به ویروس نقص سیستم ایمنی انسان و به طور ویژه کمک به بیماران در جهت بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و اصلاح طرحواره های هیجانی ناکارآمد آن ها از اهمیت بسزایی برخوردار است.

مقدمه: رفتارهای نامحترمانه در محیط های بالینی تهدید آمیز می باشند و منجر به خطر انداختن سلامت پرستاران و بیماران در محیط های بالینی و درمانی می گردد. نتایج نامطلوب آن با عدم رضایت شغلی و ترک محل کار همراه است. این مطالعه با هدف تبیین رفتارهای نامحترمانه در محیط کار پرستاران انجام شده است. روش کار: در این مطالعه کیفی (1393)، 50 نفر از پرستاران شاغل در مرکز آموزشی درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی گلستان با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و با حداکثر تنوع مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار تا رسیدن به اشباع داده ها جمع آوری و با رویکرد تحلیل محتوای کیفی مرسوم تحلیل شدند. یافته ها: 80 درصد مشارکت کنندگان زن، با سابقه کار 3 تا 20 سال بوده اند. رفتار نامحترمانه با مفاهیم «حقارت»، «پرخاشگری کلامی-غیر کلامی»، «تهدید»، «سرزنش شدن»، «نادیده گرفتن توانمندی ها»، «مشارکت داده نشدن»، در تعامل با همکاران، مافوق، پزشک، بیماران، همراهان، کادر خدماتی همراه بوده است. مشارکت کنندگان رفتار نامحترمانه از همراهان را در طیفی از خفیف تا شدید تجربه کردند و آن را بسیار تنش زا می دانستند در حالی که توهین از جانب بیمار را کمتر شخصی می پندارند و به دلیل وضعیت سلامتی و استرس بیمار آن را بهتر تحمل می کنند. مشارکت کنندگان همواره بهترین راه مقابله برای پاسخ به رفتار نامحترمانه را نمی دانستند، با مسبب رفتار توهین آمیز مقابله ای نمی کردند یا آن رفتار را گزارش نمی کردند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد رفتارهای نامحترمانه به درجات و در ابعاد مختلف در محیط کاری پرستاران رخ می دهد و تداوم چنین رفتارها و احساس عدم وجود منابع حمایتی می تواند سبب سبب یاس از حرفه کاری و استرس گردد.

مقدمه: بارداری یک رویداد طبیعی در زندگی زنان محسوب می شود، اما مستلزم یک رشته سازگاری های فیزیولوژیکی و انطباق های روانشناختی است. کیفیت سازگاری با این تغییرات می تواند زنان را در معرض خطر مشکلات روانشناختی قرار دهد. با توجه به نقش موثر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی روانشناختی و خوش بینی در کنار آمدن فرد با شرایط مختلف و موقعیت های تنش زا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی روانشناختی و خوش بینی در پیش بینی اضطراب مرگ در سه ماهه سوم بارداری زنان باردار انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی و همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 220 زن باردار در سه ماهه سوم بارداری بودند که به روش نمونه گیری در دسترس در شهرستان شیراز انتخاب شدند. داده ها با استفاده از فرم کوتاه فارسی پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان، مقیاس سرسختی روانشناختی، آزمون جهت گیری زندگی (LOT) و مقیاس 15 سوالی اضطراب مرگ تمپلر گردآوری شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار برای اضطراب مرگ 7/2 (2/8، تنظیم شناختی هیجان 6/7 (95/54، سرسختی روانشناختی 07/10 (68/46 و خوش بینی 87/3 (05/16 بدست آمد. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان دادند که تنظیم شناختی هیجان، سرسختی روانشناختی و خوش بینی با اضطراب مرگ ارتباط دارند، به طوری که بین فاجعه نمایی، خود سرزنشگری و نشخوارگری با اضطراب مرگ ارتباط مثبت معنادار وجود داشت وهمچنین، بین ارزیابی مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، سرسختی و خوش بینی با اضطراب مرگ ارتباط معکوس معنادار وجود داشت، بعلاوه بین دیگر سرزنشگری، کم اهمیت شماری، تمرکز مجدد مثبت و پذیرش با اضطراب مرگ ارتباط معناداری یافت نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب سرسختی روانشناختی با (06/0-= B)، خوش بینی با (20/0-= B) و فاجعه نمایی با (35/0 = B) پیش بینی کننده بهتری برای اضطراب مرگ هستند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سرسختی روان شناختی و خوش بینی می توانند راهکارهای مناسبی جهت کاهش و کنترل اضطراب مرگ در زنان باردار در سه ماهه سوم بارداری شان باشند.

مقدمه: فرسودگی در زوجین یک روند تدریجی و به ندرت ناگهانی است که طی آن صمیمیت و عشق به تدریج رنگ باخته و به همراه آن خستگی عمومی عارض می گردد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی گروهی به روش گاتمن بر کاهش فرسودگی زناشویی زوجین انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری حاضر شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی کرج بود که در تابستان سال 1395 برای حل اختلافات زناشویی خود به این مراکز مراجعه کردند. از جامعه یاد شده، 12 زوجی که در پرسشنامه فرسودگی زناشویی نمرات بیشتری نسبت به میانگین کسب کرده بودند، با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند. اطلاعات حاصله با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتیجه نشان داد که بین فرسودگی زناشویی دو گروه آزمایش و کنترل پس از مداخله درمانی تفاوت معناداری مشاهده شد. به این معنا که زوج درمانی به روش گاتمن باعث کاهش فرسودگی زناشویی در گروه آزمایش شد (01/0 < P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که و زوج درمانی به روش گاتمن در کاهش فرسودگی زناشویی سودمند است و می توان از این روش مداخله برای حل مشکلات زناشویی زوج ها استفاده نمود.