روان پرستاری
سال:1397 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:9

مقدمه: یکی از حوزه هایی که دختران دانش آموز دارای اضطراب اجتماعی نیازمند یاری رسانی با هدف ارتقاء سلامتی خود هستند، تضعیف اضطراب اجتماعی و استرس آن ها است. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان مثبت نگری وجودگرا و درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی بر اضطراب اجتماعی و استرس دانش آموزان دختر دارای اضطراب اجتماعی اجرا شد. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی دو مرحله ای (پیش آزمون و پس آزمون) بود. به منظور انجام پژوهش از 400 دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوم در شهر اردستان در سال 1396، 45 نفر به صورت هدفمند مبتنی بر ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر برای هر گروه) و گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور و پرسشنامه استرس نوجوان در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه درمان مثبت نگری وجودگرا به مدت 10 جلسه و گروه درمان مثبت نگری ایرانی-اسلامی به مدت 11 جلسه تحت درمان قرار گرفته و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکردند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین درمان مثبت نگری وجودگرا و درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی با گروه کنترل در اضطراب اجتماعی و استرس در پس آزمون پس از کنترل پیش آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 > P). همچنین درمان مثبت نگری وجودگرا نسبت به درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی در استرس دارای تفاوت معنادار بود (05/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که درمان مثبت نگری وجودگرا و درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی دو روش درمانی هستند که می توانند به دختران دانش آموز دارای اضطراب اجتماعی کمک کنند تا بر مشکلات مربوط به اضطراب و استرس خود غلبه کنند و زندگی با استرس و اضطرابی کمتری داشته باشند.

مقدمه: یکی از مشکلات زنان با سقط جنین های مکرر، کاهش آستانه تحمل و کاهش تاب آوری در برابر مشکلات روانشناختی می باشد. برای افزایش تاب آوری این افراد روش های درمانی مختلفی وجود دارد که از جمله این روش ها درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی می باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی و مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری زنان با سقط جنین مکرر انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل کلیه زنان دچار سقط جنین شهرستان مراغه در نه ماه اول سال 1396 بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 45 نفر از زنان با سقط جنین مکرر بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. از آزمون تاب-آوری کانور دیویدسون (2001) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و با استفاده از نرم افزار SPSS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری زنان در سقط جنین مکرر تأثیر دارد. درمان مبتنی بر ذهن آگاهی اثربخشی بیشتری از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دارد (001/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که ذهن آگاهی به افراد کمک می کند تا موقعیت هایی را که باعث اضطراب و استرس می شود شناسایی کنند، شناخت بهتری نسبت به خود پیدا کنند، نقاط ضعف و قوت خود را بشناسند و سپس راهبردهای مقابله ای برای مواجهه با این موقعیت ها را بیاموزند. تعهد و پذیرش، باعث می شود بیمار در حالی که به سوی اهداف ارزشمند خود در حال حرکت است، با تجربیاتش به طور کامل و بدون مقاومت ارتباط برقرار کند و آن ها را بدون قضاوت در مورد درستی یا نادرستی-شان، در هنگام ظهور بپذیرد.

مقدمه: اعتیاد به عنوان یک آسیب اجتماعی، جامعه بشری به ویژه قشر نوجوان و جوان را به شدت تهدید می کند و به نظر می رسد مداخلات روانی بتواند از گرایش افراد به سمت اعتیاد جلوگیری کند. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه گشتالت درمانی بر میزان گرایش به اعتیاد دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم پزشکی تهران انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال 96 بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 36 نفر از دانشجویان بود که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل جایگزین شدند. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه ایرانی گرایش به اعتیاد (IAPS) گردآوری شده و از طریق تحلیل واریانس چندمتغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه آزمون و کنترل در پیش آزمون گرایش به اعتیاد تفاوت معناداری وجود ندارد (122/0 = F، 05/0 < P)؛ اما در پس آزمون (15/6 = F، 05/0 < P) و مرحله پیگیری (29/4 = F، 05/0 < P) تفاوت معناداری وجود دارد که نشان از اثربخش بودن مشاوره گروهی به شیوه گشتالت درمانی است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، می توان مشاوره گروهی به شیوه گشتالت درمانی را به عنوان یک روش مؤثر در کاهش گرایش به اعتیاد دانشجویان و پیشگیری سطح اول پیشنهاد داد.

مقدمه: اختلال وسواسی اجباری یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که بر تمام جنبه های زندگی اثر می گذارد. با توجه به شیوع بالای اختلال وسواس جبری و اثرات مخربی که این اختلال در طولانی مدت بر روابط بین فردی و ارتباطات اجتماعی دارد. مطالعه ای با هدف بررسی اثربخشی درمان بهزیستی روانشناختی بر نشانگان بالینی و ترس از ارزیابی منفی بیماران وسواس شستشو انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون با مطالعه پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به وسواس شستشو مراجعه کننده به کلینیک های حرم مطهر و کلینیک خانه مهر در شهر مشهد درسال 1396بود. از این جامعه یک نمونه تصادفی 30نفره انتخاب و به طور تصادفی دردوگروه 15 نفره کنترل وآزمایش گمارده شدند. سپس برای گروه آزمایش درمان مبتنی بر بهزیستی در 12 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک بار در هفته به عمل آمد. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس شدت وسواس فکری-عملی ییل-براون (گودمن وهمکاران، 1989) و پرسشنامه ارزیابی منفی ( لری، 1983 ) گردآوری و با استفاده از روش تحلیل واریانس بااندازه گیری های مکررو نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان بهزیستی روانشناختی بر وسواس فکری و وسواس عملی اثر مثبت معناداری داشته (001/0P<) که در پیگیری دو ماهه پس از مداخله نیز نتایج پایدار باقی مانده است. همچنین تحلیل داده ها نشان دهنده آن بود که درمان بهزیستی روانشناختی بر نشانگان بالینی بر ترس از ارزیابی منفی بیماران وسواس شستشو تأثیرتاثیر معنی داری دارد، واین تاثیر نیزدر مطالعه پیگیری باقی مانده است. (001/0P<) نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که درمان بهزیستی روانشناختی در کاهش وسواس فکری وعملی ونیز کاهش ترس ارزیابی منفی بیماران وسواس شستشو موثر است واز این روش مداخله ای می توان به عنوان یک شیوه کارامد در درمان افراد وسواس در مراکز مشاوره استفاده کرد.

مقدمه: خشونت زناشویی یکی از موضوعات مهم حوزه خانواده می باشد. این نوع خشونت، با هدف آسیب رساندن به همسر به شکل روانی، فیزیکی، کلامی، مالی یا عاطفی صورت می گیرد. یکی از انواع خشونت خانگی که تا به حال کمتر به آن پرداخته شده است، خشونت خانگی زنان علیه مردان از دیدگاه مردان، می باشد. روش کار: این پژوهش با شیوه کیفی و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، مشارکت کننده ها، انتخاب شدند و تا رسیدن به اشباع نظری در نهایت 17 مرد دارای تجربه خشونت زناشویی و ساکن شهر تهران مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفته و با استفاده از روش داده بنیاد، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که خشونت خانگی زنان علیه مردان، دارای ابعاد اصلی فردی، زوجی، خانوادگی و فراخانوادگی می باشد که خود به مقوله های فرعی تقسیم می شوند. سپس با توجه به نتایج به دست آمده شرایط علی، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ساز، پدیده، راهبردها و پیامدها استخراج گردیده اند و مدل مفهومی مربوطه و خط داستانی، تبیین شد. نتیجه گیری: پدیده و مقوله محوری در این مدل مفهومی، ازدواج نامناسب است. عوامل زمینه ساز آن، عوامل فردی بوده که در آن مواردی همچون مسائل فیزیولوژیک و بیولوژیک، اعتیاد، اختلالات شخصیتی و ویژگی های شخصیتی و همچنین، عوامل خانوادگی مانند تمایزنایافتگی، ساختار خانواده، ساخت قدرت در خانواده و تجربیات نامناسب خانوادگی قرار می گیرد. عوامل اقتصادی، شغلی و سازمانی، اجتماعی و فرهنگی نقش عوامل زمینه ساز را بر عهده گرفته و افکار غیر منطقی، تفاوت های بین زن و مرد و اسطوره های زناشویی عوامل مداخله گر هستند. زن و مرد در مقابل این خشونت، از الگوهای ارتباطی ناکارآمد استفاده می کنند و حاصل این راهکارهای غلط، ایجاد احساس ناکامی، از بین رفتن عشق و صمیمیت، رابطه فرازناشویی، انحرافات و اختلالات جنسی مردان می شود.

مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه نوعی اختلال مرتبط با استرس است و در افرادی که در معرض حوادث آسیب رسان شدید قرار گرفتند، بروز می کند و باعث مشکلات روانشناختی زیادی می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی امید درمانی بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به کلینیک مشاوره قطعه گمشده شهر تهران در سال 1396 بودند. نمونه پژوهش 40 بیمار بودند که با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 2 ساعته به مدت یک ماه با روش امید درمانی آموزش دید. داده ها با کمک پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی و تاب آوری جمع آوری و برای ارزیابی اختلال استرس پس از سانحه از مصاحبه بالینی استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل در بهزیستی روانشناختی و تاب آوری تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر امید درمانی باعث افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی و تاب آوری بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت امید درمانی در بهبود بهزیستی روانشناختی و تاب آوری می باشد. بنابراین روش امید درمانی می تواند توسط مشاوران و درمانگران برای بهبود بهزیستی روانشناختی و تاب آوری بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: اختلال نقص توجه/بیش فعالی شایع ترین اختلال رفتاری در کودکان است که سبب ایجاد مشکلات در توانایی های اجتماعی، تحصیلی، و زندگی خانوادگی فرد می شود. روان نمایشگری از جمله روش های روان درمانی مؤثر در درمان برخی از اختلالات روانی است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی تآثیر روان نمایشگری بر مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک توانبخشی نظام مافی تهران در سال 1395 بود که نمونه های پژوهش از میان 90 کودک دارای معیار ورود به پژوهش 40 کودک به شیوه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه مساوی 20 نفری مداخله و شاهد جایدهی شدند. پرسش نامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (1990) جهت بررسی مهارت های اجتماعی کودکان مورد استفاده قرار گرفت. پس از اجرای پیش آزمون، گروه مداخله 12 جلسه 60-40 دقیقه ای روان نمایشگری را دریافت کردند و گروه شاهد مداخلات روتین را دریافت نمودند. پس از اجرای مداخله، مهارت های اجتماعی دو گروه مداخله و شاهد مورد ارزیابی قرار گرفته و داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و توسط آزمون تی اختلافی در نرم افزار SPSS v. 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مقایسه میانگین نمرات در دو گروه مداخله و شاهد نشان داد که نمرات میانگین در گروه مداخله 35/72 با انحراف استاندارد 19/4 (001/0 = P) بیش از میانگین گروه شاهد 29/63 با انحراف استاندارد 30/ 2(069/0 = P) بود و این نشان داد که گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری در میزان مهارت های اجتماعی داشته اند (71/5 = t، 01/0 > P). نتیجه گیری: یافته های پژوهش مبین این است که روان نمایشگری باعث افزایش مهارت های اجتماعی کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی گردید و لذا می توان به عنوان یک شیوه درمانی در آموزش مهارت های اجتماعی این کودکان به کار برد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش توانایی بیماران در فهم، ابراز و کنترل عواطف در رابطه بین کارکرهای اجرایی شناختی و باور بیمار به توانایی هایش علی رغم درد تحت عنوان خودکارآمدی درد انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود که در آن 115 بیمار تحت درمان با همودیالیز، به شیوه نمونه گیری در دسترس، از سه مرکز درمانی دیالیز استان قم در سال 95-94 انتخاب شدند. این افراد مقیاس های کنترل عواطف، خودکارآمدی درد و کارکردهای اجرایی شناختی را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین خودکارآمدی درد و کارکردهای اجرایی شناختی به عنوان یک متغیر مکنون رابطه همبستگی وجود دارد. اثر کارکردهای اجرایی شناختی بر کنترل عواطف مستقیم و معنی دار است. نمره کل کنترل عواطف با نمره حافظه عددی مستقیم و گنجینه لغات رابطه معنی داری دارد. کنترل عواطف بر خودکارآمدی درد اثر مستقیم و معنی دار دارد. اثر مستقیم و غیرمستقیم کارکردهای اجرایی شناختی بر خودکارآمدی درد مثبت و معنی دار است. خودکارآمدی درد با نمره کل کنترل عواطف رابطه منفی و معنی دار دارد (391/0 = r). متغیر خودکارآمدی درد با زیرمقیاس های خشم و خلق افسرده (از زیر مقیاس های کنترل عواطف) رابطه منفی و معنی داری دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اهمیت کنترل عواطف به عنوان متغیر واسطه ای میان کارکردهای اجرایی شناختی و خودکارآمدی درد را مورد تأیید قرار می دهد. بنابراین بکارگیری برنامه های توان بخشی شناختی و افزایش آگاهی بیماران دیالیزی از عواطف خود می تواند در رشد عواطف مثبت و خودکارآمدی بالاتر در این بیماران مؤثر واقع شود.

مقدمه: این پژوهش با هدف الگوی ساختاری رابطه پنج عامل شخصیت، قابلیت­ های هوش هیجانی، قدردانی و خوش بینی با بخشش بین فردی در دانشجویان پرستاری اجرا شد. روش کار: پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری آن کلیه­ ­ ی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و آزاد اسلامی اصفهان(خوراسگان) در سال تحصیلی 95-94 بودند که با استفاده از جدول حجم نمونه کوهن و همکاران (2000)، 274 نفراز طریق روش نمونه گیری طبقه­ ای متناسب با سهم جمعیت طبقه در جامعه انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده­ ها از پنج پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت­ ، قابلیت هوش هیجانی، قدردانی، جهت گیری زندگی، انگیزه­ های بین فردی مرتبط با آسیب استفاده شد. داده­ ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و الگو سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: بین پنج عامل شخصیت، قابلیت­ های هوش هیجانی و ویژگی­ های مثبت روانشناختی(قدردانی و خوش بینی) با بخشش بین فردی رابطه معنا­ دار بدست آمد(01/0p<). نتایج الگو سازی معادله ساختاری اثر مستقیم ویژگی­ شخصیتی پذیرا بودن نسبت به تجارب، سازش پذیری و وظیفه شناسی بر هوش هیجانی و همچنین هوش هیجانی بر قدردانی و خوش بینی و نیز قدردانی بر انتقام را تایید نمود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ویژگی های شخصیت، قابلیت­ های هوش هیجانی، قدردانی و خوش بینی می تواند به رشد و بهبود بخشش بین فردی در دانشجویان پرستاری کمک کند.