گیاه پزشکی (تربیت مدرس)
سال:1391 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

این تحقیق به منظور ارزیابی واکنش تابعی وابسته به عمر در زنبور پارازیتویید  Psyllaephagus zdeneki Noyes & Fallahzadeh (Hymenoptera: Encyrtidae)روی تراکم های مختلف پوره های پسیل زیتون،Euphyllura pakistanica Loginova (Hemiptera: Psyllidae)  انجام شد. به دلیل داشتن رفتار تغذیه از میزبان و پارازیتیسم، هر دو وی‍ژگی رفتاری در قالب واکنش تابعی روزانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج رگرسیون لوجیستیک نشان دهنده واکنش تابعی نوع دوم در همه عمر زنبور پارازیتویید بود. زمان دستیابی و قدرت جستجوی زنبور پارازیتویید با استفاده از معادله راجرز تعیین شد. بیشترین قدرت جستجو برای پارازیتیسم و تغذیه در پنج روز اول عمر حشرات کامل مشاهده شد. زمان دستیابی برای پارازیتیسم و تغذیه با افزایش عمر زنبور ماده افزایش یافت. بیشترین قدرت جستجو و کمترین زمان دستیابی برای میزبان های مورد حمله قرار گرفته (پارازیتیسم و تغذیه) به ترتیب در روز پنجم و دوم و حداکثر پارازیتیسم و تغذیه به ترتیب در روز دوم و سوم عمر حشرات کامل تعیین شد. بر اساس نتایج به دست آمده زنبور پارازیتویید P. zdeneki از توانایی قابل توجهی به عنوان عامل کنترل بیولوژیک پسیل E. pakistanica برخوردار است و بیشترین کارایی را در روزهای دوم تا پنجم عمر حشرات کامل دارد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

کرم غوزه پنبه Helicoverpa armigera (Hubner) به عنوان یکی از آفات اقتصادی مهم خسارت شدیدی به محصولات کشاورزی مختلف در ایران و بسیاری از کشورهای جهان وارد می کند. تاثیر پنج هیبرید ذرت شاملSC260 ، SC500، SC700، SC704 و DC370 روی فعالیت آنزیم لیزوزیم همولمف لارو سن ششم H. armigera و رابطه آن با برخی پارامترهای زیستی آفت در اتاقک رشد (دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت 5±65 درصد و دوره 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بررسی شد. نتایج نشان داد که فراوانی لاروهای با فعالیت بالای سیستم ایمنی به جز هیبرید SC260 روی سایر هیبریدهای ذرت کمتر از حشرات دارنده فعالیت پایین سیستم ایمنی بودند. میانگین غلظت لیزوزیم در همولمف لارو روی SC260 بیشترین (0.096±0.01 میلی گرم بر میلی لیتر) و روی DC370 کمترین (0.060±0.007 میلی گرم بر میلی لیتر) بود. طولانی ترین دوره شفیرگی روی SC500 (12.00±0.49 روز) و کوتاهترین آن روی SC700 (10.37±0.19 روز) بود. باروری روزانه و کل H. armigera روی DC370 بیشترین (به ترتیب 61.68±9.85 و 196.89±49.30 تخم) و روی SC260 کمترین تعداد (به ترتیب 20.60±5.88 و 52.71±18.80 تخم) بود. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات پایه ای را به منظور مدیریت H. armigera روی هیبریدهای ذرت ارائه نماید. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

موریانه های زیرزمینی یکی از مهمترین آفات ساختمان ها، ابنیه تاریخی و محصولات کشاورزی در برخی از نقاط ایران هستند. استفاده از قارچ های بیمارگر به عنوان حشره کش های میکروبی، معمولا بخشی از کنترل بیولوژیک و مدیریت حشرات آفت محسوب می شود. بیماریزایی قارچ بیمارگر Metarhizium anisopliae (Metschnikoff) Sorokin (DEMI 001) که از گونه Rhynchophorus ferrugineus (Oliver) جداسازی شد، روی دو گونه موریانهAmitermes vilis (Hagen)  و Microcerotermes gabrielis (Weidner) تحت شرایط آزمایشگاهی، انجام و نتایج حاصل از آن با هم مقایسه گردید. سوسپانسیون های اسپورهای قارچ در پنج غلظت 101، 102، 103، 104 و 106 اسپور در میلی لیتر به منظور محاسبه LC50 و LT50 آنها تهیه و جهت تعیین LC50 و LT50 M. anisopliae، آزمایش زیست سنجی روی کارگر هر دو گونه موریانه انجام شد. مقدار LC50 اندازه گیری شده پس از تیمار دو گونه موریانهA. vilis  و M. gabrielis با قارچM. anisopliae  به ترتیب 8.5×103 و 0.2×102 اسپور در میلی لیتر و LT50 گونه M. gabrielis نیز در پنج غلظت آزمایش شده کمتر ازA. vilis  مشاهده گردید. بر اساس نتایج حاصل از زیست سنجی، قارچ M. anisopliae بیشترین تاثیر را در کنترل گونه  M. gabrielisدر مقایسه با موریانه گونه A. vilis داشت. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

زنبورهای پارازیتوئید Aphidius colemnai Viereck (Hymenoptera: Braconidae: Aphidiinae) وA. matricariae (Haliday)  به عنوان موثرترین عوامل کنترل بیولوژیک پتانسیل بالایی برای کنترل شته Aphis gossypii Glover (Hemiptera: Aphididae) دارند. در این تحقیق تاثیر پنج دمای مختلف (10، 15، 20، 25 و 30 درجه سلسیوس) روی پارامترهای تولیدمثل زنبورهای پارازیتوئید A. colemani و A. matricariae در شرایط رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی با 20 تکرار انجام شد. برای تعیین پارامترهای تولیدمثلی، تخم های یک روزه زنبورهای پارازیتوئید روی پوره سن سوم شتهA. gossypii  پرورش داده شد و اطلاعات مربوط به مراحل مختلف رشدی تا مرگ آخرین فرد به طور روزانه ثبت گردید. نتایج نشان داد که نرخ های ناخالص باروری و بارآوری هر دو گونه زنبور به طور معنی داری در دماهای مختلف تغییر کرد (P<0.05). بیشترین میزان میانگین تخم های بارور در روز برای زنبورهایA. matricariae  و A. colemani به ترتیب در دماهای 25 و 30 درجه سلسیوس مشاهده شد. نتایج این تحقیق برای طراحی برنامه مدیریت تلفیقی (IPM) شته پنبه روی خیار در شرایط گلخانه کاربرد دارد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

در بررسی قارچ های همراه با آسکوکارپ های پنج گونه دنبل بیابانی شامل Terfezia claveryi, Tirmania nivea, T. pinoyi, Picoa juniperi وP. lefebvrei  طیف وسیعی از فلور قارچی، از 94 نمونه آسکوکارپ که طی سال های 1384 تا 1388 از مناطق مختلف ایران شامل استان های فارس، سیستان و بلوچستان، کرمان، آذربایجان شرقی، خوزستان، کرمانشاه و هرمزگان جمع آوری شده بودند به دست آمد. 32 گونه قارچی متعلق به 21 جنس، از نمونه های آسکوکارپ، روی دو محیط کشت گلوکز - چاپک آگار و گلوکز - چاپک آگار حاوی 20 درصد نمک طعام به دست آمد. Penicillium chrysogenum، P. citrinum، P. griseofulvum، P. brevicompactum، P. crustosum،P. oxalicum ، Aspergillus carbonarius، A. niger، معمول ترین A. flavus و A. terreus قارچ های همراه با آسکوکارپ گونه های فوق بودند. تعداد گونه های قارچی جدا شده روی محیط گلوکز - چاپک آگار کم و شامل چهار جنس و ده گونه بود. Penicillium و Aspergilus فراوان ترین و دو گونه Paecilomyces lilacinus و Scopulariopsis halophilica به میزان بسیار کم روی این محیط کشت رشد کردند. دیگر گونه های قارچی قادر به رشد روی این محیط کشت نبودند. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

قارچ بیمارگر حشرات Beauveria bassiana یکی از مهمترین بیمارگرها در بندپایان است که می تواند نقش مهمی در تنظیم جمعیت کنه های گیاهی در کشاورزی داشته باشد. در این مطالعه، ترکیب اثر یک جدایه بومی از قارچ بیمارگر حشرات B. bassiana (EUT105) و عصاره اتری از گیاه Ginkgo biloba علیه کنه تارتن دولکه ای بررسی شد. در ابتدا اثر غلظت های 5، 10 و 20% ازG. Biloba  روی تندش کنیدی و رشد میسلیومی محاسبه شد. سپس توانایی تشدیدکنندگی بین قارچ B. bassiana وG. biloba  برای کنترل هم زمان علیه این آفت سنجیده شد. فقط غلظت 20% از عصاره اتری اثر بازدارندگی معنی داری روی رشد مسیلیومی داشت. زمانی که قارچ همراه با غلظت های 5 و 10% از عصاره استفاده شد، مرگ و میر کنه های ماده به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. بنابراین اثر تشدیدکنندگی بین این جدایه بومی ازB. bassiana  و عصاره اتری G. biloba برای کنترل کنه تارتن دولکه ای وجود دارد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

پارامترهای تولیدمثل و امید به زندگی کنه تارتن دولکه ایTetranychus urticae Kosh  روی هفت رقم بادمجان (اصفهان، دزفول، شندآباد، نیشابور، بندرعباس، جهرم و برازجان) در شرایط آزمایشگاهی با دمای 25±1 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 60±5 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که نرخ ناخالص تفریخ کنه تارتن دو لکه ای از 59 درصد روی رقم بندرعباس تا 83 درصد روی رقم دزفول متغیر است. نرخ ناخالص باروری روی ارقام ذکر شده در بالا به ترتیب 59.726، 31.430، 31.443، 14.461، 19.328، 16.035 و 20.560 (تخم / ماده) و نرخ خالص باروری روی این ارقام، به ترتیب 25.804، 17.496، 15.139، 7.620، 5.931، 7.526 و 11.947 (تخم / ماده) بود. بیشترین و کمترین مقدار نرخ خالص بارآوری به ترتیب 20.735 (تخم / ماده) روی رقم اصفهان و 3.495 (تخم / ماده) روی رقم بندرعباس بود. همچنین، بیشترین مقدار نرخ ناخالص بارآوری (47.994 تخم / ماده) روی رقم اصفهان و کمترین مقدار این پارامتر (11.390 تخم / ماده) روی بندرعباس بود. میانگین تخم گذاشته شده در هر روز از 2.040 تا 6.560 (تخم / ماده) متغیر بود که کمترین آن روی رقم نیشابور و بیشترین آن روی رقم اصفهان بود. امید به زندگی کنه های بالغ یک روزه، روی ارقام ذکر شده در بالا به ترتیب 7.550، 8.380، 5.820، 4.850، 5.440، 5.330 و 3.950 روز تخمین زده شد. مقایسه پارامترهای تولیدمثل کنه تارتن دو لکه ای روی ارقام مورد مطالعه نشان داد که رقم اصفهان، حساسترین رقم و رقم نیشابور، مقاومترین رقم نسبت به این آفت می باشند. یکی از مهمترین اجزای یک برنامه مدیریتی تلفیقی آفات، استفاده از گیاهان مقاوم می باشد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

سویا Glycine max (L.) Merr. یکی از مهمترین دانه های روغنی جهان محسوب می شود. یکی از عوامل محدود کننده کشت سویا، بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه است. در این بررسی اثر 12 گونه Trichoderma، در شرایط آزمایشگاهی و اثر این گونه ها در ترکیب با Bradyrhizobium japonicum در گلخانه در کنترل Phytophthora sojae و رشد رویشی سویا ارزیابی شد. بررسی های آزمایشگاهی شامل: کشت متقابل، آزمون ترکیبات فرار، متابولیت های خارج سلولی فیلتر شده بودند که گونه های T. orientalis, T. virens و T. brevicompactum در آزمون کشت متقابل،T. atroviride در آزمون ترکیبات فرار سبب بیشترین بازداری شدند. به منظور بررسی اثر ترکیبات فیلتر شده تریکودرما بر بازداری از رشد هیف P. sojae شش غلظت مختلف از این ترکیبات در محیط کشتCMA  تهیه شد. نتایح نشان داد که ترکیبات فیلتر شده خارج سلولی تمامی گونه ها سبب بازداری رشد هیف شدند، غلظت های مختلف اثر بازدارندگی متفاوتی داشته و بیشترین بازدارندگی مربوط به T. virens و T. brevicampactom بود. بررسی های گلخانه ای به صورت دو آزمایش، شامل: بررسی اثر گونه های تریکودرما و Bradyrhizobium japonicum به تنهایی و در ترکیب با هم در کنترل بیماری پوسیدگی فیتوفتورایی سویا به روش تیمار بذر و اثر تریکودرما و B. japonicum بر شاخص های رشدی گیاه انجام گرفت. در آزمایش اول درصد جوانه زنی بذور، مرگ گیاهچه، ﺷﺎﺧﺺ ﻗﺪرت گیاﻫﭽﻪ و شدت بیماری اندازه گیری شد که گونه T. brevicompactum به تنهایی و در ترکیب با باکتری موثرترین گونه بود. در آزمایش دوم بذور آغشته به تریکودرما و باکتری به طور معنی داری باعث افزایش رشد گیاه سویا شدند که کارامدترین تیمارها ترکیب گونه های T.brevicompactum, T. spirale و T. orientalis با باکتری بودند. بنابراین نتایج نشان داد که گونه T. brevicompactum که بیشترین گونه جمع آوری شده بعد از گونه T. harzianum در ایران می باشد، به تنهایی و در ترکیب با باکتری موفق ترین گونه در کنترل P.sojae و افزایش رشد گیاه سویا می باشد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.