علوم اعصاب شفای خاتم
سال:1401 | دوره:11 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

مقدمه: اختلال اضطراب جدایی یکی از شایع ترین اختلال های هیجانی در دوران کودکی و نوجوانی و عامل خطر مهمی برای سلامت روان در طول زندگی است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله ی روانی-آموزشی دلبستگی-بنیان بر کاهش نشانگان اختلال اضطراب جدایی و شیوه های فرزندپروری مادران کودکان مبتلا بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. 7 مرکز مشاوره و روان درمانی سطح شهر تهران در ایران به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شد که بعد از غربال اولیه کودکان با سیاهه ی اختلالات عاطفی برای سنین مدرسه، 6 تن از مادران این کودکان از مراکز ارجاع داده شدند که بعد از ریزش و در انتها 24 مادر باقی مانده بصورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه علایم مرضی کودکان اسپیرافکین وگادو و پرسشنامه شیوه های فرزندپروری آلاباما جمع آوری شد. یافته ها: نتایج نشان داد بسته ی مداخلاتی روانی-آموزشی دلبستگی-بنیان به طور معنی داری نشانگان و شدت اختلال اضطراب جدایی را کاهش می دهد و این اثر در مرحله پیگیری نیز معنی دار بود. همچنین مداخله ی مذکور شیوه های فرزندپروری مشارکت مادران و فرزندپروری مثبت را افزایش و عدم ثبات و ضعف در نظارت آنان را به طور معنی داری کاهش داد. نتیجه گیری: بسته ی مداخلاتی روانی-آموزشی دلبستگی-بنیان می تواند به عنوان برنامه ای کارآمد برای بهبود شیوه های فرزندپروری مادران وکاهش نشانگان اختلال اضطراب جدایی در کودکان مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: بیماری آلزایمر یک بیماری تحلیل برنده و پیشرونده مغز است که باعث زوال توانایی های ذهنی می شود. تقریباً 5 درصد افراد بالای 70 سال و 20 درصد افراد بالای 80 سال از این بیماری رنج می برند. تاکنون ابزارها و روش های زیادی برای تشخیص بیماری آلزایمر ارائه شده است. البته در بیشتر این روش ها، فعل و انفعالات و اتصالات قسمت های مختلف مغز در نظر گرفته نمی شود. از آنجایی که بیماری آلزایمر می تواند ساختارهای مختلف مغز را تحت تاثیر قرار دهد، آسیب به هر بخشی از مغز باعث اختلال در تعامل آن با سایر مناطق می شود. مواد و روش ها: شاخص های ارتباط مؤثر بین بخش های مختلف مغز در دو گروه افراد سالم و افراد مبتلا به بیماری آلزایمر با استفاده از تحلیل علیت گرنجر استخراج شد. به دنبال مقایسه های آماری بین مقادیر کمی شاخص ها در کانال های EEG مختلف، ارتباط موثر را بررسی شده است. سپس از تحلیل دیفرانسیل خطی برای جداسازی دو گروه از شرکت کنندگان استفاده شده است. داده های مورد استفاده در این تحقیق شامل سیگنال های EEG از 10 فرد سالم و 8 بیمار مبتلا به بیماری آلزایمر (خفیف و شدید) است. یافته ها: با تشخیص صحیح همه بیماران و تنها یک تشخیص اشتباه از آزمودنی سالم، دقت 83/33 درصد، دقت 90 درصد، حساسیت 100 درصد و تشخیص 80 درصد برای داده های آزمایش بدست آمده است. نرخ ارتباط موثر کانال های Fz و Cz برای افراد سالم بیشتر از ارتباط موثر کانال Pz است، در حالی که برای بیماران مبتلا به آلزایمر کمترین ارتباط موثر مغزی در کانال Fz و بیشترین ارتباط در کانال Pz و گاهی اوقات در کانال Cz مشاهده شده است. نتیجه گیری: با وجود اینکه تعداد ویژگی های خطی استخراج شده بیشتر از ویژگی های گرنجر بود، نتایج ویژگی های گرنجر به مراتب بهتر از نتایج ویژگی های خطی است. بنابراین، اثربخشی علیت گرنجر بار دیگر ثابت شده است و می توان گفت که شاخص های تعامل بین کانال های EEG اطلاعات ارزشمندی را برای طبقه بندی ارائه کرده و منجر به بهتر شدن شناسایی بیماران مبتلا به آلزایمر شده است.

مقدمه: با افزایش استفاده از رایانه ها و اینترنت، اعتیاد به بازی های رایانه ای به عنوان یک اختلال روانپزشکی جدید مطرح شده است. شواهد زیادی نشان داده است که در سطح مدارهای عصبی، اعتیاد به بازی های رایانه ای مشابه اعتیاد به مواد مخدر است، اگرچه مطالعات بسیار کمی در مورد مقایسه عملکردهای مغز وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کارکردهای اجرایی سرد بین افراد معتاد به بازی، بیماران معتاد به مواد مخدر (هروئین و مت آمفتامین) و افراد عادی انجام شد. مواد و روش ها: نمونه شامل 180 مرد (45 نفر در 4 گروه بیماران معتاد به هروئین، بیماران متامفتامین، افراد معتاد به بازی های رایانه ای و افراد عادی) بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای تعیین حافظه کاری دیداری، توجه پایدار و حافظه کاری شنیداری از آزمون N-back، آزمون عملکرد پیوسته و آزمون پاسات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مقادیر حافظه کاری دیداری، توجه پایدار و حافظه کاری دیداری شنیداری در گروه های وابسته به مواد در مقایسه با گروه های عادی و وابسته به بازی به طور معنی داری کمتر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد گروه وابسته به بازی از نظر کارکردهای اجرایی سرد کاملاً مشابه گروه عادی است و هیچ شباهتی بین گروه وابسته به بازی و گروه وابسته به مواد وجود ندارد.

مقدمه: تصمیم گیری یکی از بالاترین سطوح شناختی مغز محسوب می شود. اکثر تصمیمات در دنیای واقعی باید در شرایط عدم قطعیت اتخاذ شوند و انسان ها اطلاعات دریافتی از محیط را به صورت سلسله مراتبی پردازش می کنند. اما در صورت وجود سلسله مراتب، منابع بازخورد منفی دریافت شده، مبهم است. بنابراین درک اینکه چگونه افراد با اطلاعات ناقص و مبهم استدلال می کنند، یکی از مشکلات اصلی روانشناسی شناختی است. انسان ها با ارزیابی تعداد بازخوردهای منفی و میزان قطعیت و دقت مورد انتظار یک انتخاب خود نسبت به تصمیم شان، پس از یک یا چند تلاش این ابهام را برطرف می کنند. اما اینکه قطعیت تصمیمات سطح پایین تر به چه صورتی بر تصمیمات سطح بالاتر تاثیر می گذارد، به خوبی درک نشده است. مواد و روش ها: به منظور پاسخ به این مسئله، آزمودنی ها در یک آزمایش روان-فیزیک تعیینِ جهت نقاط تصادفی که همراه با گزارش مستقیم قطعیت بود، شرکت کرده اند. در تصمیمات سطح بالا از یک اصطلاح به نام "محیط" استفاده شده است. با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک، پارامترهای موثر در تصمیم گیری سلسله مراتبی به طور آماری مطالعه شدند. یافته ها: نتایج ما نشان داد که میانگین قطعیت افراد در مواجهه با بازخوردهای منفی متوالی نیز هرچه به آزمایه تعویض نزدیک می شوند، روندی افزایشی دارد. در آزمایه ای که تصمیم به تعویض می گیرند به بالاترین حد خود می رسد که این نیز میانگینش از میانگین کلی قطعیت بیشتر است. نتیجه گیری: در این مطالعه، ما نشان دادیم که قطعیت تصمیم (در خطاهای متوالی)، احتمال تعویض ها را رمزگذاری می کند. این نتایج، نقش حیاتی قطعیت در تصمیم گیری سلسله مراتبی را برجسته می کند و اشاره می کند که قطعیت برای تعیین راهبرد در تصمیم گیری در سطح بالا، دارای حدآستانه است.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن پیشرونده و تحلیل برنده سیستم عصبی مرکزی است که عوارض جسمی و روانی متعددی در پی دارد. ماهیت ﻣ, ﺰ, ﻣ, ﻦ,و ﻣ, ﺸ, ﮑ, ﻼ, ت ﻓ, ﺮ, اوان رویﺎ, روی ﺑ, ﯿ, ﻤ, ﺎ, ران ﻧ, ﯿ, ﺎ, ز ﺑ, ﻪ,ﺣ, ﻤ, ﺎ, یﺖ,از ﺟ, ﺎ, ﻧ, ﺐ,دیﮕ, ﺮ, ان را افزایش می دهد و حمایت اجتماعی می تواند در سازگاری بیمار با بیماری خود نقش تعیین کننده ای داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به MS انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی کلیه بیماران MS مراجعه کننده به انجمن MS و کلینیک مغز و اعصاب بیمارستان ولیعصر (عج) زنجان انجام شد. به منظور سنجش وضعیت حمایت اجتماعی بیماران از پرسشنامه Wax استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی 202 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس 6/65 ±,34 سال بود. از بین این بیماران 152 نفر (75/2 درصد) زن، 136 نفر (67/3 درصد) متاهل و 74 نفر (36/6 درصد) دارای تحصیلات دانشگاهی بودند. میانگین نمره کل حمایت اجتماعی در این بیماران 9/57 ±,50/9 بود. بین حمایت اجتماعی و متغیرهای وضعیت تأهل، محل سکونت، تحصیلات، شغل و درآمد رابطه معنی داری مشاهده شد. با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندگانه، سطح تحصیلات و درآمد تا 28 درصد حمایت اجتماعی را در این بیماران پیش بینی کرد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به MS شهر زنجان در حد متوسط است. این امر مستلزم ارائه مراقبت های حمایتی بیشتر از سوی خانواده و دوستانشان است تا توانایی بیمار برای رویارویی با مشکلات و عوارض بیماری و دستیابی به سازگاری بهتر را افزایش دهد. همچنین، رابطه حمایت اجتماعی با تحصیلات و درآمد، نقش عوامل اجتماعی-اقتصادی را در میزان حمایت درک شده توسط بیمار و اهمیت مداخلات حمایتی در گروه های هدف روشن می کند.

مقدمه: ارزیابی توجه به عنوان یکی از توانایی های شناختی انسان از اهمیت بالایی برخوردار است. اگرچه روش هایی برای ارزیابی توانایی توجه ایجاد و استفاده شده است، اما وجود عوامل مداخله گر باعث کاهش اعتبار و پایایی آنها شده است. بنابراین استفاده از خروجی های مستقیم سیستم مغز و تحلیل عملکرد آن در فعالیت های شناختی اهمیت زیادی پیدا کرده است. این تحقیق سعی در شناسایی رابطه بین پتانسیل مرتبط با رویداد (ERP) و شاخص های آزمون یکپارچه بینایی و شنوایی (IVA) دارد. مواد و روش ها: سیگنال های EEG (19 کانال) و آزمون IVA از 28 داوطلب سالم (22 مرد و 6 زن با محدوده سنی 22 تا 32 سال) به طور همزمان ثبت شد. ERP برای محرک های شنیداری و بصری با روش میانگین گیری همزمان استخراج و توپوگرافی مغز برای هر محرک به دست آمد. با استفاده از روش Lucas-Kanade، جریان نوری بر روی نقشه های مغزی به دست آمد و بردارهای حرکت شناسایی و در نقشه های متوالی ترسیم شدند. بردارهای حرکت، مکان و تعداد تغییرات فعالیت هر نقشه را نسبت به نمونه های دیگر نشان می دهند. بر اساس معیارهای اتصال محلی، ویژگی ها از گراف های مغز استخراج شدند. شاخص های توجه و کنترل پاسخ شامل هوشیاری، تمرکز، سرعت، احتیاط، ثبات، استقامت و درک بر اساس آزمون IVA به دست آمد و توسط ماشین بردار پشتیبان-رگرسیون برآورد شد. یافته ها: برای ارزیابی رگرسیون، شاخص همبستگی محاسبه شد که عبارتند از هوشیاری (0/80)، تمرکز (0/81)، سرعت (0/85)، احتیاط (0/88)، ثبات (0/90)، استقامت (0/85) و درک (0/80). نتیجه گیری: با توجه به ضرایب همبستگی بالای به دست آمده بین ویژگی های محلی جریان نوری استخراج شده از گراف مغزی سیگنال های ERP و شاخص های توجه در آزمونIVA، می توان به وجود رابطه معنی دار بین فعالیت الکتریکی مغز و توانایی توجه در افراد مورد بررسی اشاره داشت.

مقدمه: تحریک الکتریکی فراجمجمه ای (tES) یک روش غیرتهاجمی تحریک مغز است که می تواند با اعمال جریان الکتریکی ضعیف به جمجمه، تغییرات موقتی در تحریک پذیری نواحی قشر مغز ایجاد کند. تمایل متخصصان به استفاده از tES به عنوان یک ابزار مکمل یا جایگزین برای درمان اختلالات روانپزشکی و عصب شناختی در دهه گذشته به طور قابل توجهی رشد کرده است. این پژوهش به تبیین ماهیت تحریک الکتریکی مغز، دستگاه های تحریک کننده، تاریخچه آن، مکانیسم های فیزیولوژیکی زیربنایی و کاربرد آن ها در درمان اختلالات روانپزشکی و عصب شناختی پرداخته است. همچنین، نگاهی منسجم به اثرات آموزش شناختی همراه با tES در درمان بیماران روانپزشکی داشته است. نتیجه گیری: در زمینه اثربخشی مداخله tES بر اختلالات خلقی، اضطراب، اختلال نقص توجه بیش فعالی، اوتیسم، اختلال وسواس فکری-عملی و اسکیزوفرنی، پژوهش هایی انجام شده است و نشان داده اند که این روش درمانی در بهبود عملکرد شناختی، تعدیل هیجانات منفی و کاهش علائم بیماری افراد موثر است. بر این اساس، در کنار روان درمانی و درمان پزشکی، می توان از tES به عنوان یک درمان غیرتهاجمی برای کمک به بیماران مبتلا به مشکلات روانپزشکی استفاده نمود.

مقدمه: بیماری آلزایمر نوعی بیماری تحلیل برنده عصبی و غیر قابل بازگشت سیستم عصبی است. در حال حاضر، دو عامل کلافه های آمیلوئید بتا و هایپرفسفریلاسیون تائو و همچنین اثرات هم افزایی این دو عامل به روی هم، از علل اصلی بروز این بیماری به شمار می آیند. تاکنون، تلاش های محققان برای درمان کامل این بیماری، به دلیل پیچیدگی های پاتوفیزیولوژی آن، موفق نبوده است. به علاوه، وجود سد خونی-مغزی چالشی جدی برای تحویل داروهای نوین به حساب می آید. هرچند، در سال های اخیر تدابیر متفاوتی برای بهبود وضعیت شناختی بیماران مبتلا اندیشیده شده است. نتیجه گیری: امروزه، از بین رفتن مرزهای بین علوم مختلف، منجر به توسعه ی استراتژی های جدیدی شده است که اغلب روش های غیرتهاجمی برای درمان بیماری ارائه می دهند. این روش ها، از جمله روش های بیوفیزیکی، فرآیند درمان بیماری های تحلیل برنده عصبی از جمله بیماری آلزایمر را بهبود می بخشند. در این مقاله مروری سعی شده است به پاره ای از این راهکارها اشاره شود و جوانب مثبت و منفی آن ها نسبت به روش های سنتی مصرف دارو مورد بحث قرار گیرد.

مقدمه: MicroRNAها (میکروRNAها) مولکول های RNA کوچک و غیر کد کننده ای هستند که به عنوان تنظیم کننده های بسیار قوی بیان ژن پس از رونویسی عمل می کنند. در دهه های گذشته مشخص شده است که میکرو RNAها رشد و عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهند. اسکیزوفرنی یک اختلال روانپزشکی پیچیده و شدید است که عوامل خطر ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. مطالعات اخیر نشان داده است که اختلال در بیان میکرو RNAها در پاتوژنز اسکیزوفرنی نقش دارد. نتیجه گیری: شناسایی میکرو RNAهای مرتبط با SCZ می توانند به عنوان نشانگرهای زیستی بالقوه ای در تشخیص و درمان های کارآمدتر اسکیزوفرنی مورد توجه قرار گیرند. در مقاله حاضر، مروری بر یافته های اخیر از اختلال در بیان میکرو RNAهای مرتبط با SCZ ارائه شده است.

مقدمه: هدف این مطالعه مروری، به روز رسانی اهمیت بیومارکرهای موجود و همچنین نشانگرهای زیستی جدیدی است که در حال ظهور هستند و می توانند در آینده نزدیک به صورت بالینی امرد استفاده قرار بگیرند. در دو دهه اخیر با توجه به ناهمگانی در بروز و تشخیص ضربات مغزی، مطالعات مربوط به دستیابی به نشانگرهای زیستی برای غلبه بر این چالش بزرگ سلامت در جهان به طور تصاعدی افزایش یافته است. تشخیص بیومارکرهای مختلف، مانند مولکول های موجود در مایع مغزی نخاعی و خون، و همچنین روش های تصویربرداری، به طور گسترده مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتیجه گیری: در مطالعه متعددی، این نشانگرهای زیستی برای اندازه گیری شدت آسیب مغزی، شناسایی بیماران در معرض خطر بالاتر، پیامدهای نامطلوب پس از آسیب و پیش بینی مدت زمان بهبودی مورد استفاده قرار گرفتند. علیرغم پیشرفت قابل توجه در این زمینه، هر یک از نشانگرهای زیستی موجود محدودیت های خاص خود را دارند، بنابراین مطالعات زیادی بر روی نشانگرهای زیستی جدید مانند microRNA، وزیکول های خارج سلولی ونورومتابولیت ها در حال انجام است. در نتیجه، به روز رسانی یافته های جدید این بیومارکرها اهمیت بیولوژیکی و بالینی زیادی دارد.