زمینه و هدف مواجهه با صدای ضربه ای (با خاصیت زمان کوتاه و شدت زیاد) بالاتر از حدود مجاز منجر به بروز آسیب به سیستم شنوایی می شود. نیروهای مسلح از جمله گروه های شغلی هستند که در معرض مواجهه با این نوع صدا ناشی از شلیک گلوله قرار دارند. در این مطالعه با بررسی پژوهش های مرتبط، اثر صدای ضربه ای، افت شنوایی و عارضه وزوز گوش در پرسنل نیروهای مسلح و راهکارهای کنترلی موثر و مرتبط را مرور کرده و تاثیر آن ها را بررسی کنیم. روش ها: در این مطالعه مروری بانک های اطلاعاتی Web of Science و Scopus, PubMed, SID, ISC, Science Direct با کلمات کلیدی افت شنوایی ناشی از صدا، پرسنل نظامی، صدای ضربه ای، کنترل و مواجهه در نیروهای مسلح و میدان تیر جستجو شد. با تعیین معیارهای ورود و خروج و تبادل نظر نویسندگان، از بین 68 مقاله که مورد بررسی قرار گرفتند، 42 مقاله با توجه به ضوابط تعریف شده وارد مطالعه و 26 مقاله از این پژوهش حذف شدند. یافته ها: چندین مطالعه تراز فشار صدا ناشی از تیراندازی را اندازه گیری کرده و دریافتند که که مواجهه با این نوع صدا منجر به عوارض شنیداری شده که با توجه به میزان و شدت مواجهه در بین افراد متغیر است. متغیرهای زمینه ای و سبک زندگی نیز از جمله پارامترهای دخیل در بروز افت شنوایی ناشی از صدا هستند. کارهای مهندسی کنترل صدا و همچنین استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی به صورت فعال و غیر فعال از جمله اقداماتی است که می تواند شدت مواجهه را کم و تاثیرات مخرب بر اندام شنوایی را کاهش دهد. نتیجه گیری: استفاده از لوازم حفاظت شنوایی با قابلیت کنترل صدای فعال، در سال های اخیر پیشرفت هایی داشته است. البته در حال حاضر استفاده از هر دو روش کنترل مهندسی و استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی برای بیشترین کاهش میزان صدای مواجهه ناشی از تیراندازی توصیه می شود. توجه به این نکته ضروری است که برای پیشگیری و مدیریت آسیب و افت شنوایی پرسنل نظامی، تشکیل پرونده پزشکی با محوریت پایش شنوایی پیش از بکار گیری و همچنین معاینات دوره ای افراد باید صورت پذیرد.