مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1402 | دوره:47 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

مقدمه: دهان، فک و صورت دارای شرایطی مناسب برای ابتلا به تومورها می باشد و فراوانی قابل توجهی از ضایعات پاتولوژیک را در ایران تشکیل می دهد. در این مطالعه به بررسی فراوانی تومورهای دهان و فک و صورت در نمونه های ارجاع شده به بخش آسیب شناسی کلینیک دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین پرداختیم. مواد و روش: این تحقیق، یک مطالعه مقطعی-توصیفی است که با بررسی 110 پرونده از بیماران مراجعه کننده به کلینیک دندانپزشکی قزوین با تشخیص پاتولوژی تومورهای دهان، فک و صورت انجام گرفت. پس از بازبینی پرونده ها اطلاعات نوع تومور، موقعیت آناتومیک، منشا بافتی، محدوده سنی، جنس، استعمال دخانیات و مواد مخدر، مصرف الکل، پیشینه خانوادگی و تشخیص پاتولوژیک استخراج شد. جهت تجزیه و تحلیل داده از SPSS با ویرایش 25 استفاده شد. یافته ها: برطبق یافته ها: ی حاصل از مطالعه، 64 نفر (18/58 درصد) از مبتلایان به تومورهای دهان، فک و صورت خانم و 46 نفر (81/41 درصد) آقا بودند. ضایعات پاتولوژیک، محدوده سنی 9 تا90 سال با میانگین سنی 29/20±, 04/41 سال را درگیر کرده بود. تعداد 47 نفر (72/42 درصد) تومورها خوش خیم و 63 نفر (27/57 درصد) بدخیم بودند. در این بین، 84 مورد تومور ادنتوژنیک و 26 مورد تومور غیر ادنتوژنیک بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که سرطان سلول سنگفرشی دهان بیشترین فراوانی در بین تومورهای دهان و فک و صورت را تشکیل می دهد که با نتایج بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک در حیطه تومورهای دهان، فک و صورت همراستا می باشد.

مقدمه: هدف مطالعه حاضر طراحی یک پرسشنامه با عنوان "اثر ارتودنسی ثابت بر زندگی روزانه بیماران" و بررسی پایایی و روایی آن بود. مواد و روش ها: پرسشنامه ای با عنوان اثر ارتودنسی ثابت بر زندگی روزانه بیماران در هشت حیطه طراحی شد و روایی و پایایی آن مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی face validity پرسشنامه به 10 نفر از بیماران دارای ارتودنسی ثابت داده شد و پرسشنامه بر اساس نظرات آنها اصلاح شد. سپس جهت انجام آزمون-باز آزمون پرسشنامه توسط 30 نفر از بیماران دو مرتبه به فاصله 10 روز تکمیل شده و پاسخها مقایسه شدند. در نهایت پرسشنامه OHIP-14 و پرسشنامه مطالعه حاضر توسط300 نفر از بیماران بخش تخصصی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی بابل که حداقل 6 ماه از شروع درمان آنها گذشته بود، تکمیل شد. داده های حاصل با نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از Pearson coefficient و Independent sample T test تحلیل شدند. یافته ها: ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه طراحی شده 817/0 حاصل شد. همچنین بر اساس نتیجه تست Intraclass correlation coefficient پاسخ 10 نفر به پرسشنامه قبل و بعد از بازه زمانی 10 روزه باهم همخوانی داشت. بر اساس نتایج داده های حاصل از دو پرسشنامه، 64٪,توافق داشتند. بیشترین میزان نارضایتی در حیطه محدودیت عملکرد (37/3 از 5) و کمترین نارضایتی در رابطه با حیطه اثر جسمانی (59/1 از 5) بود. نتیجه گیری: پرسشنامه ای که در این مطالعه طراحی شد، روایی و پایایی قابل قبولی دارد. این پرسشنامه اثر اپلاینس های ثابت ارتودنسی را در هشت حیطه شامل زیبایی و اثر اجتماعی، محدودیت عملکرد، تغذیه، بهداشت دهانی، اثر نگهداری، اثر جسمانی، زمان و هزینه/در مسیر بودن بررسی می کند.

مقدمه: اضطراب و ترس از دندانپزشکی یکی از مشکلات درمان های دندانپزشکی کودکان است. از عوامل موثر بر اضطراب دندانپزشکی خلق کودک می باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط خلق با اضطراب در کودکان 6 تا 11 ساله مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی یزد بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بود که به روش مقطعی انجام شد. 152 کودک 6 تا 11 ساله که در سال 1400 به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. وسیله جمع آوری داده ها پرسشنامه خلق EAS (Emotionl, Activity, Sociability) و پرسشنامه اضطراب MCDAS (Modified Child Dental Anxiety Scale) بود. در نهایت رابطه بین نمره ابعاد چهارگانه خلق با نمره اضطراب دندانپزشکی کودکان توسط ضریب همبستگی پیرسون ارزیابی شد. 05/0>P معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: نمره اضطراب دندانپزشکی با نمره بعد احساسات، همبستگی مثبت و معنی دار داشت. (203/0r=، 012/0P=). این همبستگی با بعد خجالتی بودن نیز مثبت و معنی دار بود (232/0r=، 004/0P=) ولی با بعد فعالیت بدنی رابطه معکوس و معنی دار (175/0-r=، 031/0P=) و نیز با بعد اجتماعی بودن معکوس و معنی دار بود (161/0-r=، 048/0P=). جهت برآورد نمره اضطراب با استفاده از نمره ابعاد مختلف خلق از مدل رگرسیون استفاده شد. نتیجه اینکه 1/0= R2 به دست آمد یعنی 10% از تغییرات متغیر وابسته توسط مدل رگرسیون تبیین می شود. در این مدل تنها بعد خلق احساسات در نمره اضطراب موثر بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها: ی این مطالعه، افزایش نمره در بعد احساساتی و خجالتی بودن به طور معنی داری موجب افزایش نمره اضطراب دندانپزشکی گردید که مدل رگرسیون تاثیر بعد احساساتی در افزایش نمره اضطراب را نیز تایید نمود. در حالی که افزایش نمره در بعد فعالیت بدنی و اجتماعی بودن به طور معنی داری موجب کاهش نمره اضطراب دندانپزشکی در کودکان 6 تا 11 ساله شد.

مقدمه: بیماری قلبی_عروقی علت مهم مرگ و میر در جهان می باشد. علی رغم اهمیت تشخیص زودهنگام و پیشرفتهای دانش پزشکی یک سوم موارد انفارکتوس میوکاردیال (MI) ناشناخته باقی می مانند. بیومارکرها در نتیجه اعمال فیزیولوژیک و تغییرات پاتولوژیک در بدن ایجاد می شوند. بزاق پلاسمای تصفیه شده است و مطالعه بر روی آن می تواند جایگزین آزمایشات خون و سبب تسریع و آسانتر شدن روند تشخیص بیماریها گردد. هدف از انجام این مطالعه تعیین مقدار High-Sensitivity C-Reactive Protein و آیریزین در بزاق و سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد و تعیین ارتباط بین hs-CRP و آیریزین موجود در بزاق و در سرم بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی، 46 نمونه شامل 24 نمونه از بیماران مبتلا به MI حاد و 22 نمونه کنترل سالم انتخاب شدند. نمونه بزاق و سرم افراد مورد مطالعه جمع آوری شد و در آزمایشگاه تخصصی بیوشیمی دانشکده پزشکی مشهد میزان آیریزین و hs-CRP هر یک از نمونه های بزاق و سرم مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها توسط SPSS با ویرایش 22 با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (P < 0. 05). یافته ها: غلظت آیریزین سرم در گروه بیمار کمتر از گروه کنترل بود (P=0. 205). غلظت آیریزین بزاق نیز در گروه بیمار به شکل معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P=0. 021). میزان hs-CRP سرم و بزاق در گروه بیمار بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0. 001). با افزایش غلظت مارکر در سرم، غلظت مارکر در بزاق نیز بطور معنی داری افزایش یافت (P<0. 001). نتیجه گیری: سنجش غلظت آیریزین بزاق و کاهش آن می تواند معیار قابل اعتمادی برای تشخیص و پیش بینی سکته قلبی باشد. غلظت بیومارکر hs-CRP بزاق و سرم ارتباط مستقیمی با سکته قلبی دارد.

مقدمه: کاربرد رادیوگرافی دیجیتال در مراکز آموزشی و دانشکده های دندانپزشکی برای غلبه بر مشکلات آموزشی و همچنین بایگانی رادیوگرافی های گرفته شده از بیماران ضروری به نظر می رسد، اما دیدگاه دانشجویان و اساتید در این زمینه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایت مندی اساتید و دانشجویان در استفاده از رادیوگرافی کانونشنال و دیجیتال در بخش اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی مشهد بود. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی اساتید گروه درمان ریشه و 155 دانشجوی دندانپزشکی مشهد انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل دو پرسش نامه خود ساخته بود. پرسش نامه اول مربوط به کیفیت آموزشی درمان ریشه بود که توسط اساتید تکمیل شد. پرسش نامه دوم مربوط به رضایت مندی دانشجویان از انجام درمان با استفاده از رادیوگرافی های دیجیتال و کانونشنال در بخش اندودانتیکس بود. اطلاعات ثبت شد و سپس داده ها بر اساس آزمون کای اسکویر و فیشر مقایسه شد. یافته ها: میانگین نمره کل پرسش نامه اساتید بر اساس جمع نمرات بدست آمده از همه سیوالات تقسیم بر تعداد سیوالات 39/0±, 23/4 (64/3 تا 82/4) و بین حالت های "بهتر شده" و "خیلی بهتر شده" قرار داشت. از دیدگاه اساتید، تصویر برداری دیجیتال در زمینه ی آموزش دانشجویان بر رادیوگرافی کانونشنال برتری دارد. میانگین نمره رضایت مندی از کل پرسش نامه دانشجویان، در گروه کانونشنال، 46/0±, 74/2 و در گروه دیجیتال 55/0±, 87/3 بود. متوسط رضایت مندی در گروه دیجیتال نسبت به گروه کانونشنال از نظر آماری به طور معنی داری بیشتر بود (001/0

مقدمه: مطالعات اندکی در مورد اثر بخشی الاینرهای شفاف تاکنون صورت گرفته است. این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان، رضایت بیمار و میزان اضطراب ناشی از درمان در بیماران تحت درمان با ارتودنسی ثابت و منظم کننده های شفاف انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از آذر 1400 تا خرداد 1401 در دانشکده دندان پزشکی و دو مطب خصوصی انجام گردید. این مطالعه توصیفی_تحلیلی بر روی 100 بیمار در حال درمان ارتودنسی ثابت که از آغاز درمان آنها 6 ماه گذشته بود و 100 بیمار در حال درمان با منظم کننده های شفاف (clear aligners) که از آغاز درمان آنها 6 ماه گذشته بود، انجام شد. برای مقایسه تاثیر این دو درمان بر روی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان این بیماران از پرسشنامه OHIP-14 (Oral Health Impact Profile) استفاده شد. همچنین برای بررسی رضایت بیماران از پرسشنامه PSQ-18((Patient Satisfaction Questionnaire و برای بررسی وضعیت اضطرابی بیماران از پرسشنامه state trait anxiety inventory استفاده شد. یافته ها: بیماران شامل 78 نفر (8/38درصد) مذکر و 122 نفر (2/61درصد) مونث بودند. میانگین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان 26/53، با دامنه 19 تا 69، میانگین رضایت بیمار 46/42، با دامنه 14 تا 50 و میانگین و انحراف معیار میزان اضطراب ناشی از درمان 26/72±, 93/13با دامنه 37 تا 99 بود. متوسط اضطراب ناشی از درمان در گروه الاینرهای شفاف نسبت به گروه ارتودنسی ثابت به طور معنی داری بیشتر بود (001/0

مقدمه: بر اساس شواهد موجود، بابونه و زعفران، سطح استرپتوکوک موتانس در جریان بزاق و احتمال پوسیدگی را کاهش می دهند. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر مصرف دمنوش بابونه و زعفران بر PH بزاق بود. مواد و روش ها: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی، نمونه بزاق 30 دانشجوی دندانپزشکی مذکر 30-20 ساله سالم، جهت بررسی PH بزاق جمع آوری شد. در این روش فرد بزاق غیرتحریکی خود را (در موقعیت نشسته) قبل از مصرف دمنوش بابونه یا زعفران ظرف مدت 3 دقیقه و هر60 ثانیه (ساعت 10-12 صبح) ازطریق لب پایین خود درون لوله آزمایش می ریخت. نیم ساعت بعد مجدد 1، 5 و10 دقیقه پس ازمصرف 150 میلی لیتر دمنوش بابونه یا زعفران بدون شیرین کننده در لوله های جداگانه نمونه گیری صورت می گرفت (لوله های آزمایش برای هرفرد از 4-1 شماره گذاری می شد) و جهت ارزیابی PH بزاق به آزمایشگاه انتقال داده می شد. نمونه گیری در دو روز متوالی صورت می گرفت. در آزمایشگاه میزان PH بزاق با دستگاه PH متر دیجیتالی اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS21 و آزمون t-test، ANOVA و Repeated Measurements آنالیز شد. یافته ها: میانگین PH بزاق قبل از مصرف بابونه (55/0±, 26/7) و پس از مصرف بابونه (33/0±, 71/7)، تفاوت معنی داری داشت (0001/0=P). میانگین PH بزاق قبل از مصرف زعفران (33/0±, 54/7) و پس از مصرف (16/0±, 87/7)، تفاوت معنی داری داشت (0001/0=P). میانگین PH بزاق پس از مصرف زعفران به طور بارز بیشتر از میانگین PH بزاق پس از مصرف بابونه بود)02/0=(P. نتیجه گیری: مصرف بابونه و زعفران هر دو موجب افزایش بارز PH بزاق می شود و زعفران تاثیر بیشتری در افزایش PH بزاق نسبت به بابونه دارد.

مقدمه: هدف مقایسه استحکام باند برشی گلاس آینومر تغییر یافته با رزین به عاج دندان های شیری پس از آماده سازی عاج به روش های مختلف بود. مواد و روش ها: سطح عاجی 80 دندان شیری به 4 روش مختلف آماده سازی شد: اچ کردن با اسیدفسفریک 37 درصد، اسیدپلی آکریلیک 10درصد، هیپوکلریت سدیم 5 درصد و بدون آماده سازی عاجی. سپس یک استوانه گلاس آینومر تغییر یافته با رزین Fuji Π,LC روی عاج قرار داده و کیور شد. پس از 24 ساعت، آزمون استحکام باند برشی با استفاده از دستگاه Universal Testing انجام شد. آنالیز آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و تست Tamhane`T2 انجام شد. سطح معناداری 05/0

مقدمه: دهان به عنوان آینه سلامت میتواند انعکاسی از سلامت بدن باشد. تشخیص و درمان به موقع ضایعات میتواند نقش موثری در پروگنوز آنها داشته باشد. مقایسه فراوانی ضایعات دهانی-فکی در مناطق مختلف در سیاست گذاری سلامت از ارزش بالایی برخوردار است. از این رو، مطالعه حاضر به منظور تهیه ی پروفایل (مشخصات کامل پرونده) ضایعات دهان و فک و صورت در مراجعین به دانشکده ی دندان پزشکی یزد از سال 1389 تا سال 1400 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-مقطعی، 15779 پرونده ی دارای ضایعات دهان و فک و صورت در بخش های بیماریهای دهان و آسیب شناسی دهان و فک و صورت یزد مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس و مشخصات بالینی ضایعات مانند نوع ضایعات، محل و سمت ضایعات در بازه زمانی سال های 1389 تا 1400 جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 25 SPSS و آزمون آماری کای-اسکویر تحلیل شد. سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: فراوانی کلی پروفایل ضایعات دهان و فک و صورت در بین کلیه مشکلات دهان و دندان مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد در بازه زمانی مورد بررسی، در مطالعه حاضر، 35 درصد بود. میانگین سن بیماران 8/13±, 8/34 سال بود. ضایعات، بیشترین فراوانی را در گروه سنی 20 تا 9/39 سال داشتند. ضایعات به طور کلی در جنس مونث فراوانتر بودند. فراوان ترین دسته از ضایعات به ترتیب، ضایعات اپی تلیالی، نقایص تکاملی، ضایعات تحریکی و تومورهای بافت نرم بودند. فراوان ترین مکان بروز ضایعات به ترتیب، پوست صورت (2/30 درصد)، زبان (3/16 درصد) و مخاط باکال (8/9 درصد) بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه می تواند در آموزش به دانشجویان و دندان پزشکان و همچنین انجام مطالعات بعدی و برنامه ریزی برای پیشگیری و درمان ضایعات مورد توجه باشد.

مقدمه: پایش علایم حیاتی در بیماران اورژانس درمان ریشه از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. استرس، به عنوان اولین دغدغه در درمان ریشه، باید حین مراحل درمان کنترل گردد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر پروتکل ارتباطی کلینسین-بیمار بر روی کنترل علایم حیاتی بیماران بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مداخله ای، 70 بیمار اورژانس درمان ریشه در رده سنی60-18 سال، در سال 1398مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه مساوی 35 تایی تقسیم شدند. مراحل درمان در گروه مورد مطالعه با مداخله پروتکل کلینسین-بیمار انجام گردید. فشارخون (سیستول و دیاستول) و تعداد نبض بیماران در پنج مرحله قبل از تزریق بی حسی، حین تزریق بی حسی، هنگام تراش دندان، بعد از درمان و یک هفته بعد از خاتمه درمان به عنوان پایه اندازه گیری گردید. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و تست های آماری کای-دو و تی مستقل آنالیز گردیدند. سطح معنی داری 05/0 تعیین گردید. یافته ها: بر اساس آنالیز انجام شده، سن و جنس بیمار، سابقه درمان ریشه، بیماری پالپی و پری اپیکالی و نوع بی حسی موضعی به عنوان عوامل مخدوشگر در تغییرات علایم حیاتی نبودند. در مقابل، شدت درد با تغییرات علایم حیاتی در بیماران مداخله داشت. پروتکل ارتباطی کلینسین-بیمار به طور معنی داری فشار خون سیستول را در مراحل حین تزریق بی حسی، حین تراش دندان و بعد از درمان کاهش داد. همچنین پروتکل ارتباطی کلینسین-بیمار به طور معنی داری فشار دیاستولیک را حین تزریق بی حسی، حین تراش دندان و بعد از درمان کاهش داد. با توجه به ضربان نبض، پروتکل ارتباطی کلینسین-بیمار به طور معنی داری تعداد ضربان قلب را تنها در مرحله تراش دندان کاهش داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، به کارگیری پروتکل ارتباطی کلینسین-بیمار به طور معنی داری در کنترل علایم حیاتی بیماران اورژانس درمان ریشه موثر بود.

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی نظرات متخصصین فارغ التحصیل درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد در ارتباط با تدریس جراحی اپیکو در پره کلینیک و کلینیک درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد بود. مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی و جامعه آماری شامل تعدادی از متخصصین درمان ریشه بود. معیار ورود این مطالعه، فارغ التحصیلی از این دوره از مشهد و معیار خروج، عدم تکمیل پرسشنامه و یا عدم رضایت برای انتشار نتایج آن بود. پرسشنامه به صورت الکترونیک طراحی شده و توسط کانال ها و گروه ها در شبکه های اجتماعی، همچنین پیامک و ایمیل اطلاع رسانی گردید. گروه های مورد بررسی در این مطالعه شامل: ورودی های قبل از سال 1390، ورودی های 1390 تا 1395 و ورودی های 1395 تا 1400 بود. یافته ها: در این مطالعه 61 نفر (31 زن، 30 مرد) با میانگین سنی 42/11±, 48/41 سال شرکت کردند. 20 نفر (8/32 درصد) بیان داشتند که در دوره رزیدنتی، آموزش های لازم را درجراحی اپیکو دیده اند؛ 6 نفر (8/9 درصد) اذعان نمودند که در پره کلینیک آمادگی لازم را جهت جراحی اپیکو در کلینیک کسب کرده اند. از نظر 23 درصد از ایشان آموزش جراحی پری اپیکال در پره کلینیک خوب بوده ولی کافی نیست. فقط 22 نفر (1/36 درصد) جراحی را انجام می دهند. بین فارغ التحصیلان قبل 1390 با بعد آن در کسب آموزش ها و آمادگی های لازم جهت جراحی اپیکو تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین فارغ التحصیلان سالهای 1395 و 1400 اعتماد به نفس بالاتری داشتند. نتیجه گیری: آموزش جراحی اپیکو در پره کلینیک دانشکده دندانپزشکی، به طور معنی داری باعث آمادگی فارغ التحصیلان سال های 1395 تا 1400 در این زمینه شده است.

مقدمه: لیپوما شایع ترین تومور خوش خیم بافت نرم با منشاء مزانشیمی است که ممکن است در هر نقطه از بدن انسان ایجاد شود. این تومور از بافت چربی بالغ و بدون آتیپی سلولی تشکیل شده است و اغلب توسط یک کپسول بافت همبند فیبروتیک احاطه شده است. محل های رایج این تومور به ترتیب فراوانی مخاط باکال، زبان، لب، لثه و کف دهان هستند. این مطالعه به گزارش موردی از آنژیولیپوم در وستیبول لبیال قدام مندیبل در یک بیمار خانم 34 ساله می پردازد. شرح مورد: بیمار خانم 34 ساله با شکایت از حضور برجستگی در وستیبول قدام مندیبل مراجعه کرده است. مشخص شد که یک توده اگزوفیتیک بدون پایه و با مخاط سالم روی ضایعه و با قوام نسبتا سفت و اندازه ی 5/4×5/3×5/1 سانتی متر در ناحیه ی چانه و وستیبول لبیال مندیبل در ناحیه قدام وجود دارد. پس از برش ضایعه و اکسپوز آن، رنگ قرمز رنگ مخلوط با رنگ زرد که بافت های چربی بودند، مشاهده شد. در شرح میکروسکوپیک بیان شد که یک توده ی چربی بالغ که با عروق ضخیم آمیخته شده بود، مشاهده شده است. در برخی نواحی یک ترومبوز و دستجات عضلانی مختط وجود داشت. نتیجه گیری: درمان لیپوما صرفا به روش جراحی است و برش ضایعه کفایت می کند و مشخصات هیستوپاتولوژیک آن تاثیری در پروگنوز ضایعه ندارد. بدلیل عدم وجود درد معمولا وجود آن از دید بیمار پنهان می ماند.