مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1401 | دوره:33 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف سرطان کولورکتال یکی از سرطان های شایع و از علل اصلی موبیدیتی و مورتالیتی در سراسر جهان است. با توجه به اینکه خطر ابتلا به سرطان کولورکتال با شاخص های قندخون مرتبط بوده و هم چنین نقش CEA در پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال مهم است، مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین سطح سرمی CEA و HOMA2-IR در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، 40 نفر بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و 40 نفر فرد سالم به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. سطح سرمی CEA، انسولین و قندخون ناشتا در تمام شرکت کنندگان اندازه گیری شد. شاخص HOMA2-IR بر اساس نرم افزار استاندارد محاسبه شد. درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین CEA در گروه بیمار 9/1±, 08/7 و در گروه کنترل 5/1±, 21/2 اختلاف معنی داری داشت (003/0=p). به طورکلی، میانگین انسولین در افراد با CEA کمتر از 3 و افراد با CEA برابر یا بیشتر از 3 به ترتیب برابر 9/6±, 06/11 و 28/8±, 34/14 بود (026/0=p). همچنین میانگین FBS نیز در دو گروه یادشده به ترتیب، 7/42±, 67/110 و 5/52±, 9/135 (01/0=p) و نیز میانگین HOMA2-IR در دو گروه یادشده به ترتیب، 98/0 ±,49/1 و 25/1 ±,04/2 (011/0= P) بود. همه این تفاوت ها بین دو گروه معنی دار بود. بحث و نتیجه گیری: بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال مقادیر بالاتری از CEA را نسبت به گروه کنترل داشتند. مقادیر میانگین هر سه شاخص انسولین، FBS و HOMA2-IR در بین بیماران مبتلا به سرطان کولون هم در افراد با CEA کمتر از 3 و افراد با CEA برابر یا بیشتر از 3 بالاتر از گروه کنترل بود. همبستگی مثبت و قوی بین CEA با شاخص های انسولین، FBS و HOMA2-IR در بیماران نسبت به گروه کنترل وجود داشت.

پیش زمینه و هدف دی آلیل سولفید یکی از ترکیبات ارگانوسولفور گرفته شده از سیر است که اثرات آنتی اکسیدانی و محافظتی متعددی دارد. لیپوپلی ساکارید جزء غشای بیرونی باکتری های گرم منفی است که برای ایجاد مدل حیوانی آسیب حاد کلیه استفاده می شود. لیپوپلی ساکارید با القای واکنش های استرس اکسیداتیو موجب آسیب کلیوی می گردد. با توجه به نقش استرس اکسیداتیو در بروز آسیب حاد کلیه ناشی از سپتی سمی، هدف از این مطالعه تعیین اثر دی آلیل سولفید بر اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلی ساکارید بود. مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش نر نژاد C57BL/6 به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، لیپوپلی ساکارید و دو گروه لیپوپلی ساکارید تحت درمان با دی آلیل سولفید (دوز های 50 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. در مورد دو گروه تحت درمان با دی آلیل سولفید، تجویز دی آلیل سولفید، تک دوز و به صورت خوراکی یک ساعت قبل تزریق لیپوپلی ساکارید بود. آسیب حاد کلیه با تزریق تک دوز داخل صفاقی لیپوپلی ساکارید 10 میلی گرم بر کیلوگرم ایجاد شد. 24 ساعت پس از تزریق لیپوپلی ساکارید، نمونه های خون از قلب برای آنالیز نیتروژن اوره خون و کراتینین جمع آوری شدند. همچنین هموژنه بافت کلیه برای اندازه گیری شاخص های استرس اکسیداتیو شامل مالون دی آلدیید (MDA)، نیتریت و کاتالاز تهیه شد. یافته ها: در مقایسه با گروه لیپوپلی ساکارید، تزریق دی آلیل سولفید در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنی دار MDA شد ولی کاهش نیتریت و افزایش کاتالاز معنی دار نبودند. همچنین در راستای بهبود عملکرد کلیه، میزان اوره و کراتینین را در مقایسه با گروه لیپوپلی ساکارید به طور معناداری کاهش داد. نتیجه گیری: دی آلیل سولفید می تواند اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلی ساکارید را بهبود بخشد که اثرات سودمند آن بواسطه کاهش استرس اکسیداتیو و احتمالا افزایش سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی است.

پیش زمینه و هدف: در چند سال گذشته واکسن های بر پایه mRNA برای درمان سرطان و بیماری های ویروسی و اتوایمنی موردتوجه قرار گرفته اند. چندین mRNA واکسن در مراحل پیش بالینی و بالینی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. این آزمایش ها نشان داده اند که mRNA واکسن ها یک پاسخ ایمنی طولانی مدت را هم در مدل های حیوانی و هم انسان ایجاد می کنند. توجه به پاسخ های ایمنی قابل توجهی که ایجاد می کنند، اثربخشی واکسن های mRNA در برابر سرطان ها و عوامل بیماری زا بسیار بالاتر از سایر واکسن هایی است که پاسخ ایمنی قابل توجهی را القا نمی کنند. نتایج پیشرفت های اخیر در زمینه های مختلف، زمینه را برای تولید mRNA واکسن های با کارایی و اثربخشی بالا فراهم کرده است. هدف از این مقاله مروری بررسی مهم ترین پیشرفت ها در زمینه تولید واکسن های mRNA و همچنین چالش های پیش رو این زمینه بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است که مقالات متعدد نمایه شده در پایگاه های PubMed، Scopus، Science Direct و Google scholar با کلیدواژه های mRNA vaccine و viral infections موردبررسی قرار گرفتند. یافته ها نتایج مطالعات متعدد نشان داد که واکسن های مبتنی بر mRNA توانایی القای پاسخ سیستم ایمنی همورال و سلولی بر طیف وسیعی از بیماری های عفونی و غیر عفونی را دارند. با پیشرفت روش های انتقال mRNA و افزایش پایداری آن ها، این واکسن ها به عنوان روشی امیدبخش، موثر و ایمن در درمان و پیشگیری از بیماری های عفونی و غیر عفونی و نیز سرطان ها معرفی شده اند. نتیجه گیری پاسخ های ایمنی قوی، طولانی مدت و ایمن مشاهده شده در مدل های حیوانی، و همچنین داده های امیدوارکننده از آزمایش های بالینی اولیه انسانی، واکسیناسیون مبتنی بر mRNA را به یک جایگزین مطمین برای واکسن های مرسوم تبدیل کرده است.

پیش زمینه و هدف استافیلوکوکوس اوریوس (S. aureus) از مهم ترین پاتوژن های بیماری زا با خواستگاه مواد غذایی است که در ایجاد مسمومیت استافیلوکوکوسی در انسان نقش دارد. این مطالعه با هدف جداسازی و شناسایی استافیلوکوکوس اوریوس و استافیلوکوکوس اوریوس های مقاوم به متی سیلین (MRSA) در شیر خام گاو، شناسایی فنوتیپی و ژنوتیپی و تعیین الگوی مقاومتی جدایه ها در شهرستان ارومیه انجام گردید. مواد و روش کار تعداد 290 نمونه شیر خام گاو از اردیبهشت تا دی ماه 1395 از تانک های نگهداری شیر در گاوداری ها و محل های عرضه شیر در سطح شهرستان ارومیه جمع آوری و در شرایط استریل و سرد به آزمایشگاه بهداشت مواد غذایی جهت جداسازی استافیلوکوکوس اوریوس با استفاده از روش های میکروبیولوژی و بیوشیمیایی معمول منتقل گردید. برای تایید جدایه های کوآگولاز مثبت، از روش شناسایی ژن nuc استفاده گردید. جهت شناسایی فنوتیپی جدایه های مقاوم به متی سیلین از روش انتشار دیسک Kirby-Bauer و شناسایی ژنوتیپی وجود ژن mecA استفاده شد. یافته ها: از 290 نمونه شیر (144 نمونه از تانک های نگهداری شیر و 146 نمونه از محل های عرضه شیر) جمع آوری شده، 44 جدایه جمع آوری شد که 14 جدایه (9/7درصد) از تانک های نگهداری شیر و 30 جدایه (20/5 درصد) از محل های عرضه شیر بود. وجود استافیلوکوکوس اوریوس در نمونه ها توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز تایید شد. از مجموع 44 جدایه 7 جدایه (16 درصد) نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند که یک جدایه (7/1 درصد) مربوط به تانک و 6 جدایه (20 درصد) مربوط به مراکز عرضه شیر خام بودند و به عنوان جدایه های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین شناسایی شدند. بیش ترین میزان مقاومت جدایه ها متعلق به پنی سیلین (59/1 درصد) بود. هیچ کدام از جدایه ها نسبت به دو آنتی بیوتیک توبرامایسین و جنتامایسین مقاومت نشان ندادند. پنج جدایه (4/1 درصد) دارای ژن mecA بودند که 4 جدایه (13/3 درصد) مربوط به مراکز عرضه شیر و یک جدایه (7/1 درصد) مربوط به تانک های شیر بودند. بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده شیوع استافیلوکوکوس اوریوس و MRSA در مراکز عرضه شیر نسبت به تانک های ذخیره شیر بیشتر است. این نتایج نشان دهنده آلودگی ثانویه و عدم رعایت اصول بهداشتی حین حمل ونقل و عرضه شیر است.

پیش زمینه و هدف: آنتی CCP و فاکتور روماتویید جزء مارکرهایی هستند که می توانند در بیماران مبتلا به بروسلوز مثبت شده و حتی در بیماران با و بدون علایم استخوانی-مفصلی سطوح متفاوتی داشته باشند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع سطوح سرمی آنتی CCP و فاکتور روماتویید در بیماران مبتلا به تب مالت با و بدون علایم استخوانی-مفصلی طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 106 بیمار مبتلا به تب مالت موردبررسی قرار گرفتند. سطوح آنتی CCP و RF در بیماران با و بدون علایم استخوانی-مفصلی به روش ELISA موردبررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شد. سطح معنی داری برابر با 05/0 منظور گردید. یافته ها از بین 106 بیمار انتخاب شده، 68 نفر (2/64 درصد) مرد و 38 نفر (8/35 درصد) زن بودند. میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 5/33 سال با دامنه سنی 20 تا 55 سال بود. 2/64 درصد بیماران را مردان و 8/35 درصد را زنان به خود اختصاص دادند. 69 نفر (1/65درصد) از بیماران دارای علایم استخوانی-مفصلی بودند که از این تعداد، 5/72 درصد دارای درگیری آرترالژی و 19 نفر (5/27درصد) دارای درگیری آرتریتی بودند. محل درگیری حدود 60 درصد از بیماران دارای علایم استخوانی-مفصلی، مهره بود، و کمترین محل درگیری را شانه به خود اختصاص می داد. میانگین سطح آنتی CCP در بیماران با و بدون علایم استیوآرتیکول به ترتیب 9/4 ±,9/7 و 93/2 ±,4/5 واحد بر میلی لیتر بود (02/0 = P). میانگین سطح فاکتور روماتویید و ESR در بیماران با علایم استخوانی-مفصلی بیشتر از بیماران بدون این علایم بود، اما اختلاف مشاهده شده معنی دار نبود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر سطح آنتی CCP در بیماران بروسلوز با درگیری سیستم اسکلتی-حرکتی بالاتر از بیماران بدون درگیری این سیستم است که ممکن است با بیماری های روماتولوژیک اشتباه تشخیص داده شوند.

آسیب تروماتیک مغزی (TBI) به صورت تغییر در عملکرد مغز مثل گیجی، تغییرات هوشیاری، کما، حملات صرعی یا آسیب کانون های احساسی یا حرکتی ناشی از اصابت ضربه به سر یا عوامل افزاینده فشار داخل جمجمه ای تعریف می شود. شایع ترین علل بروز TBI تصادفات جاده ای، سقوط از ارتفاع و آسیب های حین ورزش است. مکانیسم های دقیق و شناخته شده ای برای پاتوژنز TBI هنوز تعیین نشده است. برخی مکانیسم های پیشنهادی برای آن ارایه شده اند، نظیر آسیب آکسون ها در اثر ضربه، جدا شدن پروتیین تایو از میکروتوبول ها، افزایش سایتوکین های پیش-التهابی (IL-1ẞ,و IL-6)، و تغییر سنتز انتقال دهنده های عصبی. هنوز درمان خاصی برای این بیماری توسط FDA ارایه نشده است. هدف از مطالعه حاضر، تحلیل مکانیسم های دخیل در پاتوژنز ترومای مغزی و نقش ویتامین D در جلوگیری و کنترل آسیب های ناشی از آن بود. در این پژوهش مروری، از پایگاه های الکترونیکی نظیر PubMed، Google Scholar، Scopus و SID برای استخراج اطلاعات جستجو گردید. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که به راحتی از سد خونی-مغزی عبور می کند و از طریق گیرنده های هسته ای و غشایی اعمال نقش می کند. ویتامین D به خاطر نقشی که در کنترل فرایندهای التهابی و بهبود رشد و تعمیر سلول های عصبی و همچنین جلوگیری از پیشرفت مسیرهای القای تحلیل نورونی (تایوپاتی و غیره) دارد، می تواند برای درمان این بیماری توصیه شود. نتایج مشاهدات تا به امروز نشان داده اند که ویتامین D می تواند در جلوگیری از پیشرفت آسیب های تروماتیک مغزی موثر باشد.

پیش زمینه و هدف بی اختیاری ادراری یکی از مشکلات شایع بهداشتی زنان است که دارای تاثیر منفی بر کیفیت زندگی زنان ازلحاظ فیزیکی، روانی و اجتماعی است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی و ایمنی جراحی بی اختیاری استرسی ادرار با روش نوار ترانس اوبتوراتور (با حداقل تهاجم) بود. مواد و روش کار در این مطالعه مقطعی، 30 زن مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار که در فاصله مرداد 1395 تا آذر 1396 تحت عمل TOT در بخش زنان و زایمان بیمارستان مطهری ارومیه قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند. بیماران قبل از عمل مورد معاینه بالینی، تست سرفه در وضعیت لیتوتومی با مثانه پر و ارزیابی حجم باقیمانده ادراری با سونوگرافی قرار گرفته بودند. یافته ها: میانگین ±,انحراف معیار سن بیماران 62/7±, 7/43 سال بود که بین 30 تا 58 سال متغیر بود. بیماران در ماه های 1 و 6 پس از جراحی پیگیری شدند. میانگین مدت زمان جراحی حدود 20 دقیقه بود. میزان بهبودی بیماران 100 درصد بود و هیچ یک از بیماران دچار شکست درمان یا عوارض جراحی نشدند. . نتیجه گیری: در این مطالعه، جایگذاری نوار ترانس ابتوراتور روش بی خطر، موثر و کم عارضه شناخته شد. همه بیماران از نتایج جراحی رضایت مندی داشتند. با توجه به تعداد نسبتا کم افراد موردمطالعه، توصیه می شود مطالعات بیشتر به ویژه با تمرکز بر ارزیابی کیفیت زندگی با پرسش نامه های استاندارد در زمینه مشکلات ادراری زنان انجام شود. همچنین مطالعات کارازمایی بالینی در زمینه مقایسه TOT با روش های جراحی استاندارد موجود در درمان بی اختیاری زنان طراحی و اجرا شود.

پیش زمینه و هدف در جامعه امروزی مواد شیمیایی منافع و کاربردهای زیادی دارند. یکی از این مواد شیمیایی درابکین است که در آزمایشگاه هماتولوژی مورداستفاده قرار می گیرد. محلول درابکین سمی بوده و برای سلامت پوست مضر است. در این مطالعه با توجه به ترکیبات شیمیایی ویتامین C و خواص فیتو شیمیایی گیاه زنجبیل بر آن شدیم تا اثرات محلول هیدروالکلی این گیاه را بر زنده مانی سلول های نرمال پوست و لثه در مواجه با محلول درابکین بررسی نماییم. مواد و روش کار اثرات محافظتی عصاره زنجبیل و ویتامین C (دوز 1/0، 10، 50، 100، 500 و 1000 ماکرومولار) بر سمیت ناشی از درابکین توسط تست سنجش رنگ سنجی (MTT) برای بررسی بقا و زنده مانی سلول های نرمال لثه و پوست اندازه گیری شد. از نرم افزار آماری Prism نسخه 8 و تست های آماری one way ANOVA و تست Tukey برای بررسی آماری استفاده شد. حد معنی داری P<0. 05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت های بالای ویتامین C و زنجبیل باعث مهار سمیت محلول درابکین می شود، بطوریکه افزایش معنی دار در رشد سلول های نرمال شده وجود داشت. محلول درابکین در غلظت های بالاتر از 50 میکرومولار بر رده های سلولی موردمطالعه سمیت داشته است. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف عصاره زنجبیل و ویتامین C در غلظت های مختلف سبب افزایش رشد سلول های نرمال لثه و پوست و درنتیجه موجب حفاظت سلولی از آسیب ناشی از درابکین شده است.