زمینه و هدف: آلودگی ذرات معلق هوا به عنوان یکی از عوامل موثر بر بیماری های ایسکمیک قلبی، سکته مغزی، بیماری های ریوی و انسداد مزمن ریوی شناخته شده است. هدف از این مطالعه برآورد مرگ و میر منتسب ناشی از مواجهه طولانی مدت با ذرات PM2. 5 در شهر مشهد طی سال 1398 با استفاده از مدل AirQ+ بود. مواد و روش ها: به منظور ارایه این مطالعه تحلیلی، داده های کیفیت هوا در سال 1398 از اداره کل محیط زیست استان و مرکز پایش آلایندها زیست محیطی شهرداری مشهد اخذ گردید. داده های ساعتی هر ایستگاه اعتبارسازی شده و ایستگاه هایی که کمتر از 75 درصد دیتاها ثبت نشده و یا اعتبار نداشت حذف گردید. داده های جمعیتی و پارامترهای هواشناسی نیز از سازمان های مربوطه اخذ گردید. جهت کمی سازی اثرات بهداشتی ذرات معلق از نرم افزار AirQ+ استفاده شد. غلظتCut-off مدنظر برابر10 میکروگرم بر مترمکعب بر اساس رهنمود WHO در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه بیانگرغلظت متوسطPM2. 5 برابر با µ, g/m316/31 و تعداد کل 1069مورد مرگ منتسب به این ذرات در سال 1398 بوده است که این میزان حدود 5/9 درصد از کل مرگ های شهر مشهد است. در مواجهه بلند مدت میزان مرگ های منتسب به PM2. 5 به دلیل انسداد مزمن ریوی در سال مذکور 87/13 درصد، به دلیل سرطان ریه 5/11 درصد، به دلیل ایسکمیک قلبی 7/6 درصد و به دلیل سکته مغزی حدود 3/8 درصد از کل مرگ های شهر مشهد در جمعیت بالای 25 سال را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: آلاینده PM2. 5 به دلیل ساختار و ترکیبات ویژه خود میتواند یکی از عوامل مخاطره آمیز برای سلامت عموم افراد مطرح باشد. در صورتیکه اثرات سینرژیستی آلاینده ها در نظر گرفته شود، میزان موارد مرگ منتسب به آلودگی هوا میتواند بسیار بیشتر از موارد برآورد کنونی باشد. نتایج این مطالعه ضرورت اقدامات موثر در راستای بهبود کیفیت هوای شهر مشهد را نشان می دهد.