مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1401 | دوره:33 | شماره:8 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: زانو پرانتزی از شایع ترین ناهنجاری های مفصل زانو است که در آن کوندیل های داخلی استخوان ران از یکدیگر دور می شوند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر هشت هفته تمرین دویدن بر روی تردمیل و دویدن بر سطح زمین بر متغیرهای نیروهای عکس العمل زمین افراد مبتلا به زانوی پرانتزی بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 45 پسر مبتلا به زانوی پرانتزی به صورت نمونه گیری تصادفی در سه گروه 15 نفره شامل گروه تمرین بر روی تردمیل (سن: 28/2±, 71/21 سال؛ وزن: 10/1±, 35/83 کیلوگرم)، گروه تمرین بر روی سطح زمین (سن: 33/2±, 14/21 سال؛ وزن: 84/1±, 25/82 کیلوگرم) و گروه کنترل (سن: 6/2±, 14/23 سال؛ 50/1±, 15/80 کیلوگرم) قرار گرفتند. تمرینات دویدن هشت هفته در گروه های تمرینی با سرعت تقریبی 2/3 متر بر ثانیه اجرا شد. نیروهای عکس العمل زمین به وسیله دستگاه صفحه نیرو برتک (Bertec Corporation, Columbus, OH) با فرکانس نمونه برداری برابر 1000 هرتز ثبت گردید. متغیرهای اوج دامنه نیروی عکس العمل زمین در سه بعد و زمان رسیدن به اوج نیروها جهت تحلیل آماری استفاده شد. جهت تحلیل های آماری از نرم افزار SPSS V21 و آنالیز واریانس دوسویه با اندازه های تکراری (repeated measure ANOVA) در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر در مؤلفه های زمان رسیدن به اوج در راستای داخلی-خارجی در فاز تماس پاشنه اختلاف معنی داری را بین گروه زمین با دو گروه دیگر نشان داد (000/0=P). زمان رسیدن به اوج در راستای قدامی-خلفی طی فازهای تماس پاشنه اختلاف معنی داری را بین گروه تردمیل با دو گروه دیگر نشان داد (000/0=P). همچنین زمان رسیدن به اوج در راستای عمودی طی فاز هل دادن (000/0=P)، اختلاف معنی داری را بین گروه زمین با دو گروه دیگر نشان داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان نمود که اثرات تمرین بر روی تردمیل در مقایسه با سطح زمین بیشتر بر روی زمان رسیدن بر اوج نیروها اثرگذار می باشد. به طورکلی تمرینات بر روی تردمیل اثرات مثبت بیشتری را در مقایسه با تمرین روی زمین نشان داد. باوجوداین، اثبات بهتر این موضوع نیاز به انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه دارد.

پیش زمینه و هدف: حفظ تعادل و پیشگیری از زمین خوردن از دغدغه های مهم در افراد سالمند است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مداخله ای هشت هفته تمرینات پیلاتس و مصرف سویا بر روی حس عمقی مفصل زانو و مچ پای زنان سالمند بود. مواد و روش کار: این تحقیق نیمه تجربی به صورت میدانی با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جامعه آماری 45 نفر از سالمندان بالای 60 سال شهر زنجان بودند. روش نمونه گیری این تحقیق از نوع تصادفی ساده و در دسترس بود. بدین منظور پس از اعلام فراخوان در بین جامعه موردنظر، تعداد 40 نفر سالمند بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند و به چهار گروه پیلاتس (10 نفر)، سویا (10 نفر)، تمرینات پیلاتس + سویا (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برای مقایسه گروه های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تی وابسته در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. یافته ها: گروه تمرینات پیلاتس و گروه سویا در مورد فلکشن و دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن زانو به معیارهای سنجش نزدیک تر شدند، همچنین گروه تمرینات پیلاتس + سویا نسبت به هر سه گروه دیگر، بهبود معنی داری داشت (05/0P<). بحث و نتیجه گیری: حرکات فلکشن زانو، دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن مچ پا ازجمله حرکاتی هستند که به حفظ تعادل بدن و جلوگیری از زمین خوردن و آسیب دیدگی نقش محوری دارند. لذا انجام ورزش پیلاتس به همراه سویا می تواند به ارتقای آمادگی جسمانی و حفظ تعادل و به طورکلی سهولت در انجام فعالیت های روزمره امیدوار بود.

شوانومای ancient یکی از نادرترین زیرگروه های شوانومای تیپیکال است و تاکنون دو مورد از درگیری کودااکویینا با این تومور گزارش شده است. این نوع تومور دارای نواحی وسیع بدون سلول (آنتونی B) و بخش کوچکی از نواحی پرسلول ( آنتونیA) می باشند که در شوانومای تیپیکال عکس این قضیه صادق است شکل پاتولوژیک این تومور بیانگر رشد آهسته قوام نرم و سیر خوش خیم این نوع تومورها است.

پیش زمینه و هدف: آپاندکتومی به علت آپاندیسیت، شایع ترین جراحی اورژانس در جهان است. آپاندیسیت بیشتر در دهه های دوم تا چهارم زندگی رخ می دهد. این مطالعه باهدف بررسی مقایسه عفونت زخم در ترمیم پوست به دو روش ساب کوتیکولار و دور و نزدیک در آپاندکتومی های بدون عارضه در بیمارستان امام خمینی ارومیه بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه، یک کارآزمایی مداخله ای بود که بر روی 300 بیمار که تحت آپاندکتومی قرار گرفته بودند و زخم محل جراحی با دو نوع بخیه ساب کوتیکولار و دور و نزدیک ترمیم شده بود، انجام گردید. بیماران، توسط پزشک معالج ازنظر وجود علائم عفونت مثل ترشح چرکی، تندرنس محل، تب، هماتوم، قرمزی و درناژ در محل زخم جراحی مورد معاینه قرار گرفتند. تشخیص نهایی عفونت توسط پزشک معالج و بر اساس تعریف عفونت و نیز با توجه به علائم صورت گرفت. یافته ها: در این مطالعه 150 نفرترمیم پوستشان به روش ساب کوتیکولار و 150 نفر به روش دور و نزدیک انجام گردید. ازنظر عفونت زخم جراحی، 3 نفر (2 درصد) دارای عفونت و 147 نفر (98 درصد) بدون عفونت بودند. در گروه ترمیم پوست به روش دور و نزدیک، 5 نفر (3/3 درصد) دارای عفونت و 145 نفر (7/96 درصد) بدون عفونت در ترمیم پوست به روش ساب کوتیکولار بودند. در کل 8 نفر (66/2 درصد) دارای عفونت زخم جراحی و 292 نفر (33/ 97 درصد) بدون عفونت زخم جراحی بودند که اختلاف معنی داری بین عفونت زخم پس از جراحی در دو گروه درمانی وجود نداشت (05/0

پیش زمینه و هدف: ابتلا به سنگ کیسه صفرا، یک بیماری شایع و مکرر دستگاه گوارشی است. عفونت های باکتریایی نیز ممکن است بتوانند در تشکیل و علامت دار شدن سنگ های کیسه صفرا نقش داشته باشند. یکی از باکتری های مطرح در این زمینه، هلیکوباکتر پیلوری می باشد. این مطالعه باهدف بررسی ارتباط فراوانی هلیکوباکتر پیلوری در مخاط کیسه صفرا با علائم بالینی در بیماران مبتلا به کوله لیتازیس علامت دار جراحی شده، انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروهی، 60 نفر از بیماران که در سه ماهه چهارم سال 1398 با تشخیص کوله لیتیازیس علامت دار جراحی شده بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران ازنظر ویژگی های دموگرافیک و علائم بالینی شامل علائم قبل از عمل موردبررسی قرا گرفتند. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین جهت بررسی بافت شناسی، و رنگ آمیزی گیمسا جهت بررسی هلیکوباکتر پیلوری انجام گرفت. در بررسی میکروسکوپی، لام های رنگ آمیزی شده با بزرگ نمایی حداکثر 40 و یا 100 ازنظر وجود یا عدم وجود هلیکوباکتر پیلوری موردمطالعه قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه، 13 نفر (7/21 درصد) مذکر و 47 نفر (7/78 درصد) مؤنث بودند. میانگین سنی بیماران 51/13 ±,61/47 سال بود. در 17 نفر (3/28 درصد)، مخاط کیسه صفرا ازنظر هلیکوباکتر پیلوری مثبت بود. شایع ترین علائم بالینی در بیماران مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری مثبت عبارت بود از: درد اپی گاستر در 6/70 درصد، تهوع و استفراغ در 9/52 درصد، کاهش اشتها در 5/23 درصد، درد بین دو کتف در 5/23 درصد، و تب در 8/11 درصد. در این مطالعه ارتباط معناداری بین علائم بالینی کوله لیتیازیس و وجود هلیکوباکتر پیلوری در مخاط کیسه صفرا یافت نشد. همچنین بین وجود این باکتری در مخاط کیسه صفرا و سن و جنس بیماران ارتباط معناداری پیدا نشد (05/0

پیش زمینه و هدف: امروزه و با توجه به پیشرفت های علم پزشکی، محصولات مشتق شده از خون به عنوان یکی از ابزارهای بیولوژیکی مهم محسوب می شوند. در همین راستا استفاده از بیومواد مشتق شده از خون در پزشکی بازساختی به منظور ترمیم انواع بافت ها گسترش یافته است. یک دسته از این محصولات بر پایه جداسازی پلاکت ها می باشند که با فن های فرآوری متفاوتی حاصل و به تنهایی یا در ترکیب با انواع ساختارهای سنتتیک یا طبیعی مورداستفاده قرار می گیرند. این فرآورده های پلاکتی شامل تعداد زیادی از فاکتورهای رشد هستند که در فرآیند ترمیم و بازسازی بافت ها نقش اساسی دارند. هدف از این مطالعه بررسی اهمیت این فرآورده ها در ترمیم بافت های مختلف بدن بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مروری است که با جستجوی الکترونیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed و EMBASE از سال 2000 الی 2021 با کلمات کلیدی از قبیل پلاکت⸲,فاکتورهای رشد⸲,سلول های بنیادی و پزشکی بازساختی انجام شد. یافته ها: یافته های حاصل از مطالعات نشان داد که بیوموادهای مشتق شده از خون می توانند با روش های مختلفی استحصال شوند، و این فرآورده ها دارای انواع مختلفی از فاکتورهای رشد از قبیل VEGF⸲,PDGF، EGF ⸲, TGF-β,هستند که می توانند به بازسازی هر چه سریع تر بافت ها به تنهایی یا همراه با ترکیبات دیگر⸲,کمک کنند. بحث و نتیجه گیری: بررسی ها حاکی از آن است که فرآورده های پلاکتی مشتق شده از خون می توانند باعث تسهیل و تسریع در روندترمیم بافت های مختلف گردند. همچنین می توانند کمک شایانی به پیشبرد اهداف درمانی کنند.

پیش زمینه و هدف: ارتباط بین محتوای فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای پرونیت پا هنگام راه رفتن یکی از زمینه های موردعلاقه پژوهشگران است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی پروتکل تمرینی در آب و تراباند بر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به صورت نیمه تجربی و آزمایشگاهی اجرا شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور مساوی و تصادفی در سه گروه تراباند، تمرین در آب و کنترل جای گرفتند. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره استفاده شد. و سطح معنی داری 05/0 P