مجله علوم پزشکی فیض
سال:1402 | دوره:27 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: روتنون به عنوان آفت کش، به واسطه استرس اکسیداتیو به سیستم عصبی آسیب می رساند. با توجه به نقش محافظتی استروژن در سیستم عصبی و اثرات محافظتی رسوراترول در برابر استرس اکسیداتیو، در این مطالعه نقش حفاظتی رسوراترول بر تغییر فاکتورهای استرس اکسیداتیو ناشی از روتنون در هیپوکامپ در حضور و عدم حضور استروژن در موش های ماده اوارکتومی شده و سالم مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: 48 سر موش صحرایی ماده به 8 گروه 6 تایی شامل کنترل (سالین)، روتنون، اوارکتومی، رسوراترول، اوارکتومی + روتنون، اوارکتومی + رسوراترول، روتنون + رسوراترول و اوارکتومی + روتنون + رسوراترول تقسیم شدند. روتنون به صورت داخل صفاقی و رسوراترول به صورت خوراکی مدت 21 روز تجویز شد. در پایان، مقدار مالون دی آلدیید و گلوتاتیون، فعالیت کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در هیپوکامپ و استروژن و پروژسترون در سرم اندازه گیری شد. نتایج: روتنون به طور معنی داری سطح استروژن و پروژسترون و گلوتاتیون و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز را کاهش داد و مالون دی آلدیید را به طور معنی داری افزایش داد. استروژن و پروژسترون و گلوتاتیون و کاتالاز در گروه اوارکتومی به طور معنی داری کاهش و مالون دی آلدیید به طور معنی داری افزایش یافت. رسوراترول، استروژن و پروژسترون را در گروه های رسوراترول + روتنون و رسوراترول + اوارکتومی به طور قابل توجهی افزایش داد و نیز گلوتاتیون، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز را در موش های اوارکتومی + روتنون + رسوراترول، به طور قابل توجهی بالا برد. همچنین رسوراترول، به طور قابل توجهی مالون دی آلدیید را در گروه روتنون، اوارکتومی و اوارکتومی + روتنون کاهش داد. نتیجه گیری: رسوراترول، استرس اکسیداتیو ناشی از روتنون و عدم وجود استروژن را درهیپوکامپ موش ها کاهش داد.

سابقه و هدف: پیچ خوردگی بیضه در اثر چرخش طناب اسپرماتیک ایجاد می شود و یک مورد اورژانسی می باشد. لذا جراحی جهت اصلاح پیچ خوردگی و درمان ایسکمی حاد، ضروری است. یکی از راه های درمانی جهت کاهش عوارض، استفاده از ترکیبات گیاهی می باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی اثرات مرزنجوش و ویتامین C بر تورشن بیضه، جهت کاهش عوارش آن می باشد. مواد و روش ها: بدین منظور از 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد که به صورت تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم و به مدت 21 روز تحت تیمار قرار گرفتند. به گروه کنترل منفی هر روز، به حجم مساوی سایر گروه ها، آب مقطر به صورت خوراکی داده شد. گروه کنترل مثبت، القای چرخش / بازچرخش را بدون دریافت عصاره و ویتامین C داشتند. سایر گروه ها نیز القای چرخش / بازچرخش را با یکی از موارد زیر، بدین صورت دریافت کردند: گروه سوم تزریق عصاره مرزنجوش (250 mg/kg)، گروه چهارم: تزریق ویتامین C (20 میلی گرم / کیلوگرم)، گروه پنجم: تزریق ویتامین C و عصاره مرزنجوش. در پایان پارامترهای هیستوپاتولوژیک، اسپرم و فاکتورهای استرس اکسیداتیو با آزمون ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: میانگین درصد حرکات پیش رونده، اشکال طبیعی و تعداد اسپرم ها در گروه های تیمارشده با ویتامین C و عصاره مرزنجوش در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری داشتند (0/05

سابقه و هدف: عواملی مانند تمرین های ورزشی و مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی می تواند سبب تعدیل یا افزایش آپوپتوز شود. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، تاثیر تمرین استقامتی و مصرف ویتامین C در شرایط آلودگی هوا بر بیان پروتیین های آپوپتوتیک BAX و Bcl-2 مغز موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به پنج گروه 1) کنترل هوای آلوده 2) مکمل 3) تمرین 4) تمرین + مکمل و 5) کنترل هوای سالم تقسیم شدند. موش های صحرایی تمرین در هوای آلوده در اتاقکی مخصوص برای شبیه سازی هوای آلوده، نگهدای شدند و پروتکل تمرینی استقامتی را انجام دادند. گروه های مکمل ویتامین C، مکمل را با دوز mg/kg 20 دریافت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون های ANOVA یک طرفه و تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. نتایج: بین گروه های پژوهش حاضر تفاوت معنی داری در بیان ژن پروتیین BAX و BCL-2 وجود داشت (0/0001≥, P). این تفاوت معنی دار، افزایش بیان پروتیین BAX در گروه تمرین + مکمل و همچنین گروه کنترل هوای سالم نسبت به دیگر گروه ها را نشان داد (0/05≥, P). در گروه های تمرین و مکمل، کاهش بیان پروتیین BCL-2 نسبت به گروه کنترل ها (آلوده و سالم) نشان داده شد (0/05≥, P). نتیجه گیری: با توجه به افزایش بیان BAX و کاهش BCL-2، احتمالا تمرین ورزشی در هوای آلوده می تواند منجر به آسیب های سلولی مرتبط با آپوپتوز شود. همچنین مصرف مکمل ویتامین C به تنهایی یا همراه با تمرین های ورزشی، نمی تواند آپوپتوز سلول های مغزی را تعدیل کند.

سابقه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر فاکتور رشد شبه انسولینی-1 بر تکثیر سلول های اسپرماتوگونی بز در محیط آزمایشگاه بود. مواد و روش ها: بیضه بز نابالغ از کشتارگاه گرفته و جداسازی سلول های اسپرماتوگونی به روش هضم دومرحله ای انجام شد. سلول های اسپرماتوگونی در محیط کشت DMEM حاوی 5 درصد سرم گوساله جنینی و 1 درصد آنتی بیوتیک (پنی سیلین-استرپتومایسین) کشت داده شد و به گروه شاهد و تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب مقادیر 0، 10، 40 و 100 نانوگرم بر میلی لیتر فاکتور رشد شبه انسولین-1 اضافه گردید. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیلی توکی در سطح 5 درصد آنالیز شدند. جهت شناسایی سلول های اسپرماتوگونی از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی علیه آنتی ژن PGP9. 5 و همچنین آزمون PCR-RTنشانگرهای THY-1، VASA، UCHL-1(PGP9. 5)، plzf و OCT-4 استفاده شد. نتایج: تعداد کلونی های سلول های اسپرماتوگونی در تیمار 3 در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمارها در تمامی روزهای ارزیابی (4، 7 و 10)، به طور معنی داری بیشتر بود. مساحت کلونی های تیمار 1 در روزهای 7 و 10 کشت، اختلاف معنی داری را با تیمار 2 و گروه شاهد نشان داد. همچنین مساحت کلونی های تیمار 3 در روزهای 4، 7 و 10 پس از کشت نسبت به گروه شاهد، تیمار 1 و تیمار 2 به طور معنی داری بیشتر بود. سلول های جداشده تمامی نشانگرهای سطحی، مربوط به سلول های بنیادی را بیان کردند. نتیجه گیری: برای کشت کوتاه مدت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بز در شرایط آزمایشگاه، افزودن فاکتور رشد شبه انسولین-1 با دوز 100 نانوگرم بر میلی لیتر پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: کارواکرول به عنوان آنتی اکسیدان، دارای اثرات ضدمیکروبی، ضدسرطانی و ضدالتهابی می باشد. تحقیقات نشان داده است که نانوذرات نقره از طریق اختلال در ساختار غشاء، استرس اکسیداتیو، تولید اکسیژن فعال و مرگ سلولی، باعث تخریب بافت های حساس بدن از جمله کبد می شوند. هدف از این پژوهش بررسی اثر حفاظتی کارواکرول بر کاهش اثرات سیتوتوکسیتی نانوذرات نقره بر بافت کبد موش ها می باشد. مواد و روش ها: 24 سر موش نر بالغ NMRI با میانگین وزنی 3±, 35 گرم به طور تصادفی به 5 گروه: کنترل، شم (آب مقطر)، نانوذرات نقره (با سایز 40 نانومتر) (500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز)، کارواکرول (100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز) و تیمار همزمان نانوذرات نقره و کارواکرول تقسیم و از طریق خوراکی (گاواژ) به مدت 45 روز تیمار شدند. در پایان تیمار، بافت کبد جهت مطالعات هیستوپاتولوژی برداشته شد. میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) با استفاده از روش (FRAP)، سطح مالون دی آلدیید (MDA) با روش اسپکتروفتومتری و نیز آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT)با استفاده از کیت الایزا اندازه گیری شد. نتایج: در تیمار با نانوذرات نقره کاهش معنی داری در میانگین پارامترهای هیستوپاتولوژی و ظرفیت کل آنتی اکسیدانی تام و افزایش معناداری در حجم سینوزوییدها، آنزیم هایALT وAST و پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. پارامترهای فوق در گروه تیمار هم زمان نانوذرات نقره و کارواکرول تا حدود زیادی نزدیک به سطح گروه کنترل، بهبود یافت که این تغییرات معنی دار بود. نتیجه گیری: کارواکرول به عنوان آنتی اکسیدان، سمیت نانوذرات نقره روی بافت کبد را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: بیماری پارکینسون اختلال پیش رونده، مخرب و درازمدت دستگاه عصبی مرکزی است. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین ورزشی و مصرف روغن زیتون بر حافظه فضایی و بیان ژن های AKT، کاسپاز3 در رت های مبتلاشده به پارکینسون بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 30 رت به5 گروه 6تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل سالم، کنترل پارکینسون، پارکینسون + روغن زیتون، پارکینسون + تمرین ورزش و پارکینسون + تمرین ورزش + روغن زیتون بودند. 0/4 میلی لیتر روغن زیتون به صورت روزانه به مدت 8 هفته به رت ها به صورت گاواژ خورانده شد. تمرین هوازی 5 روز در هفته هر روز به مدت 30 دقیقه و با سرعت 11 متر در دقیقه اجرا شد. تمرین مقاومتی با 30 درصد وزن رت ها شروع و در هفته هشتم به 100 درصد وزن آن ها رسید. بیان ژن هایAKT و کاسپاز3 از طریق PCR-Real time و یادگیری فضایی با استفاده از ماز شعاعی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی تامهن تحلیل گردید. نتایج: افزایش بیان ژن AKT، کاهش بیان ژن کاسپاز3 و بهبود در حافظه فضایی در گروه تمرین ورزشی و گروه تمرین ورزشی با روغن زیتون نسبت به گروه کنترل پارکینسون مشاهده شد (0/05>P). نتیجه گیری: تمرین ورزشی با و بدون مصرف روغن زیتون می تواند با افزایش ژنAKT و کاهش ژن کاسپاز3 در بهبود یادگیری فضایی رت های پارکینسونی موثر باشد.

سابقه و هدف: صرع یک بیماری مزمن مغزی است و علاوه بر ویژگی های ژنتیکی بیمار، عوامل محیطی مانند اختلالات الکترولیتی در عود حملات تشنج، نقش دارند. متاسفانه، داروهای ضدتشنج نیز در یک سوم بیماران صرعی کارایی کافی ندارند. امروزه، پروبیوتیک ها به عنوان مکمل درمان بیماری های عصبی مورد توجه قرار گرفته اند. اگرچه تمرکز مطالعات پیشین روی خواص ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی و اثرات متابولیکی پروبیوتیک ها بوده است، ولی احتمال می رود اثرات پروبیوتیک ها فراتر از این باشد. مواد و روش ها: این مطالعه با تعداد 9 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان، زیر 16 سال انجام شد. در فاز اول مطالعه، فرکانس صرع کودکان پایش شد و در فاز دوم به مدت 2 ماه مکمل پروبیوتیک برای آنان تجویز گردید. در ابتدا و انتهای فاز دوم، غلظت سرمی یون های سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم بیماران ارزیابی و توسط آزمون آماری تی زوجی مقایسه شد. فرکانس و شدت صرع، براساس مقیاس NHS3 و HASS نیز سنجش و توسط آزمون آماری ویلکاکسون مقایسه گردید. نتایج: تجویز دو ماهه مکمل پروبیوتیک به طرز معنی داری فرکانس صرع (0/005=P)، شدت صرع با مقیاس NHS3 (0/002=P) و شدت صرع با مقیاس HASS (0/0001>P) را کاهش داد. در مقابل، سطح سرمی سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، قبل و بعد از تجویز پروبیوتیک تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: مصرف پروبیوتیک می تواند با کاهش شدت و فرکانس صرع در بهبود علایم بالینی بیماران نقش داشته باشد، اما بر سطح سرمی الکترولیت ها موثر نیست؛ لذا مطالعات بیشتر برای بررسی مکانیسم اثرگذاری پروبیوتیک ها و علل موثر بر سطح سرمی الکترولیت ها در کودکان صرعی مقاوم به درمان، ضروری است.

سابقه و هدف: نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1) نوعی بیماری ژنتیکی اتوزوم غالب است که به دلیل جهش در ژن سرکوبگر تومور نوروفیبرومین 1 (NF1) رخ می دهد. این ژن 60 اگزون داشته و به دلیل اندازه بزرگ ژن، تنوع انواع جهش های شناخته شده و نبود نقاط داغ جهش، تشخیص ژنتیکی بیماری معضل بزرگی در مشاوره ژنتیک می باشد. از طرفی تعیین نرخ فراوانی جهش ها در یک جمعیت به مشاوره ژنتیک موثر و جلوگیری از بروز بیشتر بیماری کمک می کند؛ لذا این مطالعه با هدف شناسایی نقص ژنتیکی زمینه ای در 10 بیمار ایرانی مبتلا به NF1 انجام گرفت. مواد و روش ها: پس از خونگیری و استخراج DNA ژنومی، 9 اگزون با بیشترین نرخ جهش در ژن NF1، با استفاده از تکنیک PCR تکثیر و توالی یابی شد. سپس با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی جهش های موجود شناسایی گردید. نتایج: در میان 10 بیمار موردمطالعه، 6 مورد دارای جهش در اگزون های موردبررسی بودند؛ به طوری که در اگزون 13 و 14 جهش حذف مشاهده گردید (به ترتیب c. 1458-1459 delAA و c. 1541-1542 del AG) و 4 جهش دیگر از نوع جایگزینی بودند. جهش های c. 5172 G>A در اگزون 37، c. 3871-2 A>G در اگزون 29 و c. 3867 C>T در اگزون 28 به عنوان جهش جدید معرفی گردید. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق تایید می کند که جهش های متنوع و پراکنده ای در این بیماری وجود دارد و درنتیجه همچنان مطمین ترین روش بررسی، روش تعیین توالی DNA می باشد.

سابقه و هدف: اسکلروز سیستمیک (SSc) بیماری بافت همبند با تجمع زیاد کلاژن در پوست و اندام های داخلی است. بیماری بینابینی ریه (ILD) یک تظاهر دیررس می باشد و سیتوکین ها در ایجاد آن نقش دارند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین سطح اینترلوکین 6 و پروتیین واکنشی حاد با درگیری ریوی SScاست. مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی روی دو گروه 30 نفرهSSc با و بدون درگیری ریه صورت گرفت. پس از کسب رضایت آگاهانه، یافته های رادیوگرافی و سی تی اسکن، اکوکاردیوگرافی، فشار شریان ریوی و سطح سرمی اینترلوکین 6 و CRP ثبت گردید. سپس با آزمون های Mann-Whitney، کای دو و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل صورت گرفت. نتایج: در این مطالعه، میانگین سن گروه مورد و شاهد به ترتیب 9/3±, 52/5 و 9/7±, 43/9 (0/001=P)، مدت زمان ابتلا بیماری به ترتیب 6/4 ±,11/6 و 4/2 ±,7/4 سال (0/002= P) و سطح سرمی اینترلوکین 6 به ترتیب 4/95 ±,1/73 و 6/83 ±,7/46 پیکوگرم بر میلی لیتر بود (0/267=P). سطح سرمی اینترلوکین 6 در بیماران مذکر در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل (0/007=P)، به طور قابل توجهی بالاتر بود. سطح CRPو فشار پولمونر در گروه مورد، بالاتر بود (به ترتیب 0/01=Pو 0/001 P). نتیجه گیری: در بیماران SSc با درگیری ریوی، غلظت سرمی اینترلوکین 6 بالاتر از افراد بدون درگیری ریوی می باشد. همچنین، سطح CRP و فشار شریان پولمونر در بیماران با درگیری ریه، بالاتر از از بیماران بدون درگیری ریه است.

سابقه و هدف: سالمندان یکی از گروه های بزرگ استفاده کننده از خدمات بیمارستانی هستند که نسبت به سایر گروه های سنی، مدت زمان بستری طولانی تری دارند. هدف پژوهش حاضر تعیین ساختار فیزیکی بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی کاشان براساس معیارهای دوستدار سالمند و رضایت سالمندان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی کاشان (شهید بهشتی، متینی و نقوی) و 700 سالمند مراجعه کننده به این بیمارستان ها در سال 1401 انجام شد. داده ها با استفاده از چک لیست و پرسشنامه محقق ساخته، در دو مرحله جمع آوری شدند. نمونه گیری سرشماری برای بیمارستان ها و به صورت دردسترس برای سالمندان بود. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نمره میانگین ساختار بیمارستان ها در حیطه نسبتا خوب (1/52±, 42/3) با دامنه نمره صفر تا 72 قرار داشت و میانگین نمره رضایت سالمندان 3/8±, 24/6 با دامنه صفر تا 45 بود. رضایت سالمندان از ساختار فیزیکی بیمارستان ها براساس نوع بیمارستان و خدمات آن تفاوت معنی دار آماری داشتند (0/001

سابقه و هدف: اعتیاد به اینترنت یکی از مشکلاتی است که با پیشرفت فناوری به وجود آمده است که اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی افراد دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 238 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1398 با روش تصادفی طبقه ای، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد که توسط اساتید و کارشناسان مرکز سلامت روان وزارت بهداشت تهیه شده بود، استفاده گردید. داده ها از طریق نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون کای اسکوار، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد که 16/1 درصد دانشجویان اعتیاد به شبکه های اجتماعی داشتند که در بین زنان و مردان به ترتیب 18/4 و 12/7 درصد بود. همچنین میزان استفاده دانشجویان مرد نسبت به زن، از لحاظ انجام بازی های کامپیوتری آنلاین و آفلاین بیشتر بود (0/05

سابقه و هدف: فاکتور نورون زایی مشتق شده از مغز (BDNF)، نقش موثری در بهبود فرآیندهای عصبی ایفا می کند، از این رو این فاکتور هدف درمانی برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) می باشد. هدف فراتحلیل حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی بر مقادیر گردشی BDNF در بیماران مبتلا به MS بود. موارد و روش ها: جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Scopus و Web of Science تا 23 اردیبهشت سال 1402 برای مطالعات تمرین ورزشی روی مقادیر گردش خونی BDNF در بیماران مبتلا به MS انجام شد. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی "تمرین ورزشی"، "BDNF" و "MS" صورت گرفت. اندازه اثر تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. نتایج: 20 مداخله ورزشی از مجموع 15 مطالعه شامل 603 آزمودنی مبتلا به بیماری MS وارد فراتحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که تمرین ورزشی با اندازه اثر کوچک و معنی دار، منجر به افزایش مقادیر گردشی BDNF در بیماران مبتلا به MS می شود [0/001=P، (0/72 الی 0/18: CI) 0/45]. نتیجه گیری: تمرین ورزشی، منجر به تنظیم مثبت BDNF در بیماران مبتلا به MS می شود که ممکن است نقش مهمی در کنترل این بیماری ایفا کند.