مجله علوم پزشکی فیض
سال:1402 | دوره:27 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: درد سیاتیک یک نوع اختلال در سیستم عصبی محیطی است که افراد زیادی را در سراسر جهان درگیر می کند. ترانس آنتول بخش فیتواستروژن مشتق از انیسون و رازیانه است که اثرات استروئیدوژنیک قوی و ضد التهابی دارد. نانوذرات سریم اکسید نیز خواص آنتی اکسیدانی دارد. در این مطالعه، اثرات برهم کنش نانوذرات سریم اکسید و ترانس آنتول بر بهبود عملکرد عصب سیاتیک آسیب دیده در مدل موش صحرایی ارزیابی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 20 موش صحرایی نر با وزن 300-250 گرم به 4 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل و گروه مدل سیاتیک، نرمال سالین دریافت کردند. به یک گروه مدل سیاتیک، تزریق همزمان mg/kg125 ترانس آنتول و mg/kg20 نانوذرات سریم اکسید و به گروه دیگر مدل ساتیک، تزریق همزمان mg/kg250 ترانس آنتول و mg/kg20 نانوذرات سریم اکسید از طریق تزریق داخل صفاقی انجام شد. آزمون های رفتاری حسی و حرکتی از هر گروه گرفته شد و بافت عضله برای بررسی میزان آتروفی خارج گردید. نتایج: تزریق همزمان ترانس آنتول و نانوذرات سریم اکسید باعث بهبود عصب سیاتیک آسیب دیده نسبت به گروه مدل سیاتیک کنترل شد. همچنین امتیاز شاخص عملکرد سیاتیک و بازیابی حسی در موش های دریافت کننده همزمان ترانس آنتول و نانوذرات سریم اکسید نسبت به مدل سیاتیک بالاتر بود. نتیجه گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر احتمال می رود که ترانس آنتول و نانوذرات سریم اکسید به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و نوروپروتکتیو با هم افزایی اثرات همدیگر در بازیابی عصب سیاتیک آسیب دیده دخیل باشند.

سابقه و هدف: اصلاح سبک زندگی از طریق مداخلات رژیم غذایی و تمرین ورزشی همچنان یکی از مؤثرترین راه های درمان کبد چرب غیرالکلی است. هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل خرفه بر آیریزین و TLR4 بافت کبد رتهای مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 30 موش صحرایی نژاد ویستار نر با دامنه وزنی 185-160 گرم به دو گروه اصلی کبدچرب غیرالکلی (25=n) و کنترل سالم (5=n) تقسیم شدند. کبد چرب غیر الکلی با 12 هفته رژیم غذایی پرچرب القاء شد. پس از تایید ابتلا به کبد چرب غیر الکلی (5=n) رت های مبتلا (20=n) به چهار زیرگروه کنترل کبد چرب (5=n)، گروه مکمل خرفه (5=n)، گروه تمرین (5=n) و گروه تمرین+مکمل خرفه (5=n) تقسیم شدند. مکمل خرفه به صورت روزانه و تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته در گروه های مربوطه اعمال شد. مقادیر آیریزین و TLR4 بافت کبد به روش الایزای ساندویچی اندازه گیری شد. نتایج: مقادیر آیریزین در گروه تمرین + مکمل خرفه در مقایسه با گروه کنترل کبد چرب (0/001=P)، گروه تمرین تناوبی (0/018=P) و گروه مکمل خرفه (0/033=P) به طور معناداری بالاتر بود. مقادیر TLR4 در گروه تمرین + مکمل خرفه (0/007=P) و گروه تمرین تناوبی (0/045=P) نسبت به گروه کنترل کبد چرب به طور معناداری پایین تر بود. نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل خرفه منجر به افزایش آیریزین و کاهش TLR4 بافت کبد رت های صحرایی مبتلا به کبدچرب غیرالکلی می گردد که ممکن است در بهبود کبدچرب غیرالکلی موثر باشد.

سابقه و هدف: آپوپتوز یک فرایند سلولی محافظت کننده است و فعالیت بدنی و کورکومین ممکن است برخی از مسیرهای پیام رسانی مربوط به آپوپتوز را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر بیان ژن کاسپاز 3 و 9 میتوکندریایی کاردیومیوسیت موش های نر مدل سکته قلبی بود. مواد و روش ها: 32 سر موش صحرایی نر مبتلا به آنفارکتوس میوکارد به طور مساوی و تصادفی به 4 گروه (8 تایی) تمرین تناوبی با شدت بالا، مکمل، کنترل و مکمل+تمرین تقسیم شدند. گروه­,های تمرینی به مدت 8 هفته تحت تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (10 وهله فعالیت 4 دقیقه ای با شدت 90-85 درصد VO2max) قرار گرفتند. مقدار 15 میلی گرم کورکومین خالص به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، 5 روز در هفته و به صورت گاواژ به گروه های مکمل و تمرین+مکمل داده شد. تمامی موش های صحرایی، 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، توسط تزریق درون صفاقی کتامین و زایلازین بیهوش گردیدند، سپس جراحی و تشریح موش ­, های صحرایی انجام شد. نتایج: تحلیل آماری بیانگر کاهش معنی­, دار در بیان ژن کاسپاز 3 و 9 در گروه تمرین و تمرین+مکمل نسبت به دو گروه کنترل و مکمل بود. نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین به کاهش آپوپتوز میتوکندری عضله قلبی منجر می­, شوند. یافته­,های حاضر نشان داد که بیان کاسپاز 3 و کاسپاز 9 در بافت قلبی فاکتوری تمرین پذیر است.

سابقه و هدف: نظر به استفاده از طب سنتی برای درمان اختلال کیفیت خواب ناشی از سندرم پای بی قرار، تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر ماساژ روغن سیاه دانه بر شدت سندرم پای بی قرار در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر در 152 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1401 انجام شد. بر اساس «پرسشنامه بین المللی سندرم پای بی قرار» (IRLSS) بیماران با شدت بی قراری پای متوسط و شدید (نمره 11 و بالاتر) به دو گروه 76 نفری مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه کنترل، درمان روتین و در گروه مداخله، علاوه بر درمان روتین، ماساژ افلورژ پاها با روغن سیاه دانه انجام شد. پس از اتمام دوره مجدداً شدت بی قراری پاها در گروه ها بررسی شد. نتایج: قبل از مداخله میزان شدت پای بی قرار در گروه کنترل و مداخله اختلاف معنی داری نداشتند و در پایان مداخله میانگین شدت بی قراری پا، در گروه کنترل و مداخله به ترتیب 5/81±, 26/63 و 8/44±, 18/88 بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: ماساژ پاها با استفاده از روغن سیاه دانه در شدت بی قراری پا در بیماران دیابتی نوع دو مبتلا به این عارضه اثربخش بوده و موجب کاهش شدت آن شده است. پیشنهاد می شود استفاده از این روش در کنار روش های معمول درمان برای تسکین بی قراری پا در بیماران در نظر گرفته شود.

سابقه و هدف: چاقی دوران نوجوانی علاوه بر سلامتی این دوران، به دلیل اینکه شاخص تعیین کننده چاقی در بزرگسالی می باشد؛ از اهمیت برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان، تکانشگری و شاخص توده بدن دختران نوجوان چاق یا دارای اضافه وزن انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی همراه با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل دانش آموزان دختر 15–, 13 سال، دارای اضافه وزن و چاق در شهر کاشان در سال تحصیلی 98–, 97 بود. از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف 40 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. افراد پرسشنامه های تنظیم هیجان و تکانشگری را تکمیل نمودند و شاخص توده بدنی آنها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه مداخله تحت رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفتند و گروه کنترل، درمانی دریافت نکردند. نتایج: رفتاردرمانی دیالکتیکی میانگین نمرات دشواری در تنظیم هیجان (36/7F=، 01/0P<) و شاخص توده بدن (15/9F=، 001/0P<) را به طور معناداری در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد؛ اما میانگین نمرات تکانشگری در گروه درمان تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشت (52/1F=، 05/0P>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج ذکر شده می توان DBT را به عنوان یک رویکرد درمانی موثر برای کاهش دشواری در تنظیم هیجان و شاخص توده بدن در نوجوانان چاق یا دارای اضافه وزن در نظر گرفت.

سابقه و هدف: اختلال خوردن یکی از شایع ترین اختلالات گزارش شده در بین دختران نوجوان و جوان است. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط ﺑ, ﻴ, ﻦ,اختلال خوردن (نگرش تغذیه ای) با دانش تغذیه ای، سطح فعالیت بدنی و اضطراب ناشی از کرونا در دانشجویان دختر بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دختران دانشگاه فرهنگیان مشهد، پردیس شهید هاشمی نژاد (655 نفر) در سال تحصیلی 1399-1400 بود که از بین آنها تعداد 247 دانشجوی دختر به طور تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های مربوط به دانش تغذیه، اختلال خوردن، اضطراب ناشی از کرونا، سطح فعالیت بدنی و شاخص های آنتروپومتریکی وابسته به سلامتی را تکمیل کردند. آزمون های کولموگراف اسمیرنوف، پیرسون و رگرسیون خطی با نرم افزار SPSS ویرایش 21 استفاده شد. نتایج: بین اختلال خوردن با اضطراب ناشی از کرونا و سطح فعالیت بدنی رابطه معناداری وجود داشت (0/01˂, P). نتایج رگرسیون خطی نشان داد اضطراب ناشی از کرونا می تواند پیش بینی کننده اختلالات خوردن در دانشجویان دختر باشد (0/01 ˂, P). با وجود ارتباط منفی معنادار بین اختلال خوردن با سطح فعالیت بدنی، با این حال، مدل رگرسیونی نشان داد که سطح فعالیت بدنی نمی تواند پیش بینی کننده اختلال خوردن در این افراد باشد (0/05˂, P). نتیجه گیری: در شرایط بحرانی مانند همه گیری کرونا، افزایش سطح اضطراب موجب شیوع بالاتر اختلالات خوردن می شود. به نظر می رسد کاهش سطح اضطراب و شیوه های کنترل اضطراب می تواند به بهبود اختلالات خوردن در دانشجویان دختر کمک کند.

سابقه و هدف: سرطان پستان، شایع ترین سرطان در زنان و اولین علت مرگ ناشی از سرطان در آنان است. در بازماندگان این سرطان، عوامل متعددی در سازگاری با بیماری نقش دارند. از این رو، پژوهش حاضر به ارزیابی نقش میانجی شفقت به خود و تاب آوری روانشناختی در رابطه بین تصویر بدن با سازگاری در بیماران مبتلا به سرطان پستان پرداخت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سرطان پستان تحت درمان در بیمارستان فوق تخصصی آیت الله یثربی شهر کاشان در سال 1401 بودند که تعداد 202 نفر از میان آنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس تصویر بدن بیماران مبتلا به سرطان، مقیاس شفقت به خود-فرم کوتاه، مقیاس تاب آوری-فرم کوتاه و ﻣ, ﻘ, ﻴ, ﺎ, س ﺳ, ﺎ, زﮔ, ﺎ, ری رواﻧ, ﻲ,-اﺟ, ﺘ, ﻤ, ﺎ, ﻋ, ﻲ,ﺑ, ﺎ,ﺑ, ﻴ, ﻤ, ﺎ, ری استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS24 تحلیل شد. نتایج: ارزیابی مسیرهای مستقیم نشان داد اثر تصویر بدن بر شفقت به خود و تاب آوری روانشناختی معنادار است (0/01

سابقه و هدف: بیماران بهبودیافته از کووید-19 از علائم ماندگاری مانند اختلالات جسمی و روانی متعدد رنج می برند. به نظر می رسد این شرایط می تواند فعالیت های روزمره زندگی بهبودیافتگان را مختل کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، مقایسه خستگی، کیفیت زندگی و عملکرد ریوی بهبودیافتگان کووید-19 با افراد سالم بود. مواد و روش ها: تعداد 25 بهبودیافته کووید-19 ترخیص شده از بیمارستان های شهر قم و 25 فرد سالم در سال 1400، ارزیابی شدند. معیار ورود افراد سالم؛ نتیجه تست PCR منفی و دامنه سنی 35 تا 59 سال، و برای بهبودیافتگان؛ حداقل یک هفته بستری در بیمارستان به علت ابتلا به کووید-19 بود. شدت خستگی با استفاده از پرسش نامه سنجش شدت خستگی (FSS)، کیفیت زندگی از طریق پرسش نامه 36 سوالی (Sf-36) و عملکرد ریوی از طریق اسپیرومتری ارزیابی شد. بررسی مقایسه میانگین داده های دو گروه از آزمون یومن ویتنی و تی مستقل در نرم افزار آماری SPSS نسخه 27 انجام شد. نتایج: در خستگی (0/001>P)، مقیاس کل کیفیت زندگی (0/001>P)، سلامت بدنی (0/001>P) سلامت روانی (0/002=P)، زیرمقیاس عملکرد بدنی (0/001>P)، محدودیت ناشی از عملکرد بدنی (0/001>P)، انرژی و شادابی (0/000=P)، عملکرد اجتماعی (0/001>P)، درد (0/001>P) و همچنین عملکرد ریوی شاخص های FVC (0/001>P) و FEV1(0/001>P) بین گروه بهبودیافتگان و سالم تفاوت معناداری وجود داشته است. اما در نسبت FEV1/FVC (0/170 = P) و زیرمقیاس های محدودیت ناشی از مشکلات عاطفی (0/816=P) و بهزیستی روانی (0/159=P) بین دوگروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بهبودیافتگان از کووید-19، با کاهش کیفیت زندگی، افزایش خستگی و اختلال عملکرد ریوی بیشتری نسبت به همسالان سالم خود روبرو هستند.

سابقه و هدف: مطالعات مهندسی ژنتیک بر روی ژن tp53inp1 مشخص کرده که اختلال میتوفاژی میتوکندری های ناکارآمد، منبع اصلی استرس اکسیداتیو مزمن بوده و منجر به افزایش استعداد ابتلا به دیابت می شود. هدف این مطالعه ارزیابی ارتباط پلی مورفیسم rs896854 در ژنtp53inp1 و دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه موردی-شاهدی، نمونه های خون از 124 فرد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و 100 فرد سالم از ساکنان شهر دلیجان، استان مرکزی تهیه شد. پس از استخراج DNA ژنومی با روش Salting out، جایگاه rs896854 در ژن tp53inp1 با استفاده از روش Tetra-Primer Arms-PCRارزیابی گردید. نتایج: فراوانی ژنوتیپ های TT، CC، TC به ترتیب در گروه بیمار 13، 29 و 58 درصد و در گروه کنترل 12، 17 و 71 درصد بودند. به علاوه فراوانی آلل های T و C به ترتیب در گروه بیمار 42 درصد و 58 درصد و در گروه کنترل 5/47 درصد و 5/52 درصد بود. آنالیز آماری با آزمون مربع کای مشخص نمود که پلی مورفیسم rs896854 در ژن tp53inp1، ارتباط معناداری با بروز دیابت در جمعیت مورد مطالعه نداشت (0/05

سابقه و هدف: در اواخر دسامبر سال 2019 میلادی، بیماری کووید-19 در چین گزارش شد. این مطالعه به منظور تعیین یافته های اپیدمیولوژیک و پیامدهای بالینی در بیماران بافت همبند مبتلا به سوش اومیکرون کووید-19 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده 159 نفر از بیماران بافت همبند مبتلا به سوش اومیکرون کووید-19 مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در زمستان 1400 تا بهار 1401 مورد بررسی قرار گرفت. چک لیستی حاوی مشخصات اپیدمیولوژیک و پیامدهای بالینی بیماران، تکمیل شد و داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: عمده بیماران مورد مطالعه، زنان (4/84 درصد) و میانگین سنی مبتلایان 85/51 سال بود. شایع ترین بیماری های زمینه ای، دیابت (9/18 درصد) و فشارخون (8/13 درصد) بود. در بین بیماران، 7/44 درصد دارای آرتریت روماتوئید بودند و استئوآرتریت و لوپوس به ترتیب با 7/15 و 7/10 درصد در رتبه های بعدی قرار داشتند. شایع ترین علائم بالینی به ترتیب میالژی (9/84 درصد) و تب (6/78 درصد) بودند. همچنین 7/32 درصد بیماران لنفوپنی و 8/74 درصد CRP بالا داشتند. علاوه بر این، نتایج سی تی اسکن قفسه سینه در 7/42 درصد، متوسط تا شدید گزارش شد. همچنین بیماری کووید-19 در 5/41 درصد از بیماران، شدید بود. در نهایت 5 نفر از بیماران (1/3 درصد) فوت کردند. نتیجه گیری: یافته های بالینی و آزمایشگاهی مربوط به سوش اومیکرون در مطالعه حاضر مشابه سایر سوش های کووید-19 است. با این وجود نتایج مربوط به تصاویر سی تی اسکن ریه و مرگ و میر در مطالعه حاضر بالاتر از یافته های مربوط به سوش دلتای کووید-19 است.

سابقه و هدف: هدف مطالعه مروری حاضر مقایسه اثر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تمرینات تداومی با شدت متوسط (MICT) بر عوامل کاردیومتابولیک در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق بود. مواد و روش ها: جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا دسامبر 2022 انجام شد. فراتحلیل برای مقایسه اثر HIIT و MICT بر عوامل کاردیومتابولیک (درصد چربی بدن، توده بدون چربی، حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستولی و فشار خون دیاستولی) در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. نتایج: نتایج 15 مطالعه با جامعه آماری 429 کودک و نوجوان دارای اضافه وزن و چاق نشان داد که HIIT نسبت به MICT سبب کاهش معنادار درصد چربی بدن [0/04=P، 0/59-=[WMD، فشار خون سیستولی ]0/004 =P، 1/98-= [WMDو همچنین باعث افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی ]0/001=P، 0/65= [SMDدر کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق شده است. در مقابل، HIIT در مقایسه با MICT سبب تغییر معنادار توده بدون چربی ]0/5 =P، 0/65= [WMDو فشار خون دیاستولی ]0/7=P، 0/6-= [WMDو وزن بدن ]0/7=P، 0/33-= [WMD در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق نشده است. نتیجه گیری: HIIT در مقایسه با MICT سبب کاهش درصد چربی بدن، فشار خون سیستولی و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی می شود. بنابراین، HIIT به عنوان یک راهکار غیردارویی محتمل برای کاهش عوامل خطر کاردیومتابولیک برای کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: تمرینات ورزشی مختلف می تواند اثرات متفاوتی در کنترل و درمان بیماری دیابت داشته باشد، بر این اساس هدف از مطالعه مروری حاضر تحلیل مطالعات اخیر در ارتباط با اثر فعالیت های ورزشی مختلف بر شاخص های مرتبط با دیابت نوع 2 است. مواد و روش ها: جستجو در بانک های اطلاعاتی فارسی و لاتین PubMed، ScienceDirect، Google scholar، Magiran و SID با کلیدواژه های exercise training، resistance training، High-intensity interval training، diabetes، Insulin sensitivity و HbA1c، تمرین مقاومتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین هوازی، تمرین ترکیبی، دیابت نوع 2 و حساسیت به انسولین برای بازیابی مقالات منتشر شده در بازه زمانی 2010 تا 2022 انجام شد. نتایج: در مجموع از 140 مقاله در غربال اولیه، 35 مقاله مورد بررسی نهایی قرار گرفتند. تمرینات هوازی و به خصوص تمرینات با شدت بالا (HIIT) می تواند اثرات سریع تری در روند کنترل و کاهش قند خون بیماران داشته باشند، با این حال اثرات مثبت تمرینات مقاومتی برای بازده زمانی طولانی تری باقی می ماند. نتیجه گیری: اثرات سودمند انواع تمرینات ورزشی در کنترل شاخص های گلسیمیک بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به اثبات رسیده است با این حال مطالعه حاضر نشان داد اثرات مفید تمرینات مقاومتی در مقایسه با تمرینات استقامتی می تواند برای زمان طولانی تری ماندگار باشد، لذا پیشنهاد می گردد متخصصین حوزه پزشکی و ورزشی در هنگام ارائه برنامه های تمرینی به بیماران دیابتی به اهمیت نوع و شکل تمرینات ورزشی اهتمام لازم را داشته باشند.

سابقه و هدف: گرانولوم پایوژنیک دهان یک بیماری شایع و غیرنئوپلاستیک است. این تومور عروقی علت مشخصی ندارد و به عوامل مختلفی مانند تروما، ویروس هایی مانند HSV-1، تغییرات هورمونی و همچنین عوامل دیگر مانند رویش دندان یا دارو نسبت داده می شود. از نظر بالینی بدون درد است و تمایل به خونریزی دارد. ضایعه اکثراً به رنگ قرمز و به ندرت ممکن است همراه با آبسه پریودنتال و تحلیل استخوان باشد. معرفی بیمار: دختری 7 ساله با ضایعه بدون درد لثه ای که در دو ماه گذشته به آرامی رشد داشته بررسی می شود. نتیجه گیری: برای تشخیص قطعی چنین ضایعاتی نیاز به بیوپسی است. درمان آن معمولاً برداشتن با جراحی است اما اخیراً استفاده از لیزر در درمان ضایعات بافت نرم مرسوم شده است.