گیاهان زینتی
سال:1397 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

این پژوهش به­ منظور مقایسه اثر عصاره­ های گیاهی مرزه، زیره سیاه و گل سرخ با 8-HQS روی عمر گلجایی گل بریده آلسترومریا انجام شد. عصاره­ های گیاهی در 3 سطح (10، 20 و 40 %)، 8-HQS در سه سطح (100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) و تیمار شاهد (آب مقطر) به همراه ساکارز 3 % بصورت پیوسته در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر همه تیمارهای مورد استفاده نسبت به شاهد در حفظ عمر گلجایی بیشتر بوده است. تیمارهای 200 و 300 میلی­ گرم در لیتر 8-HQS به ­ ترتیب با 83/19 و 66/19 روز بیشترین عمر گلجایی را داشتند. در بین عصاره­ های گیاهی تیمار 20 % مرزه با 18 روز بیشترین عمر گلجایی را داشت. بیشترین جذب محلول (81/1 میلی­ لیتر در هر گرم وزن تر) به تیمار 20 % مرزه تعلق داشت. تیمارهای 10، 20 و 40 % مرزه به همراه 200 میلی­ گرم در لیتر 8-HQS موفق­ ترین تیمارها در حفظ وزن تر بودند. کمترین باکتری محلول گلجایی متعلق به 200 میلی­ گرم در لیتر 8-HQS (Log 10 CFU ml-1 3) بود. تیمارهای 20 % مرزه و 200 میلی­ گرم در لیتر8-HQS به ­ ترتیب با 46/4 و 93/4 % کمترین نشت یونی را بخود اختصاص دادند. تیمارهای 40 و20 % مرزه موفق­ ترین تیمارها در کاهش تجمع MDA بودند. با توجه به نتایج فوق، استفاده از عصاره مرزه به ­ عنوان ترکیبی طبیعی و سازگار با محیط زیست جهت بهبود خصوصیات پس از برداشت و افزایش ماندگاری گل بریده آلسترومریا توصیه می­ شود.

گلکاری در بین 10 تجارت اول خارجی کنیا است. گلایل یکی از 4 گل بریده مشهور در دنیاست که محبوبیت زیادی به­ خاطر تحمل گرما و شکل­ و رنگ ­ های متنوع دارد. البته ماهیت فسادپذیری و زوال در این گل، باعث کاهش عمر پس از برداشت آن شده است. هدف آزمایش ارزیابی اثر تیمار پالس 600 میلی­ گرم در لیتر 8-هیدروکسی کینولین سولفات همراه با 5 درصد ساکارز قبل از انبار سرد مرطوب (0-5 روز) روی کیفیت و عمر گلجایی گل شاخه بریده گلایل رقم ’ فادو‘ در مقایسه با شاهد (آب مقطر) است. کاشت پداژه­ های گلایل در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی باغبانی در گروه تولیدات گیاهی باغبانی و خاکشناسی دانشگاه اگرتون در کنیا انجام شد. آزمایش در 2 فصل اجرا شد. یک آزمایش 2 تا 6 عاملی بر پایه طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار طراحی شد. مدل Pro GLM به شکل تجزیه واریانس دو مرحله­ ای و آزمون مقایسه میانگین توکی در سطح آماری 5 درصد استفاده شد. تیمار پالس اثرات معنی ­ داری روی پارامترهای کیفی گلایل نسبت به شاهد مثل: وزن تر (7934/0 ± 214/82 گرم)؛ وزن خشک (P=0. 0272) داشت. اثر متقابل پالس و انبار سرد مرطوب باعث حداکثر عمر گلجایی (287/0 ± 5/11 روز) و گلچه ­ های باز (15/0 ± 11) شد. بیشترین جوانه باز نشده (212/0 ± 18/5) در گیاهان شاهد ثبت شد. این گیاهان کمترین جذب آب (26/0 ± 87/23 میلی­ لیتر) را در مقایسه با پالس و انبار سرد (193/0 ± 98/31 میلی­ لیتر) داشتند. گل­ های تیمار پالس در انبار سرد کیفیت خود را تا 4 روز حفظ کردند. داده­ های این آزمایش بیان می­ دارند که این تکنولوژی می­ تواند کیفیت و ارزش تجاری این گل ­ ها را بهبود ببخشد.

موشکافی جنبه­ های مختلف افزایش رویشی سرو کوهی ایرانی یکی از مهمترین اولویت­ ها در رابطه با جلوگیری از انقراض این گونه­ ها به حساب می­ آید. در این پژوهش اثر سویه­ های مختلف اگروباکتریوم رایزوژنز، ترکیبات هومونی مختلف (ایندول بوتریک اسید، پاکلوبوترازول، پوتریسین و سدیم نیتروپروساید)، فصول مختلف و جنسیت­ های متفاوت در توانایی ریشه­ زایی دو پایه نر و ماده سرو کوهی مورد بررسی قرار گرفت. ریشه­ زایی قلمه­ های نیمه خشبی سرو کوهی در هر دو پایه در پاییز موفقیت­ آمیزتر بود. قلمه­ های گرفته شده در سپتامبر بالاترین درصد ریشه­ زایی را در پایه ماده داشتند در حالی که تفاوت معنی­ داری در توانایی ریشه­ زایی در پایه­ های نر که در دسامبر و سپتامبر گرفته شده بود دیده نشد. گرایش به ریشه­ زایی در پایه ماده بیشتر از نر بود. تیمار پایه­ های ماده با IBA ریشه­ زایی را به نصف کاهش داد و حتی این تنظیم کننده رشد ریشه­ زایی را در پایه نر نسبت به کنترل به صفر رساند. تفاوت در درصد ریشه­ زایی بین پایه­ ها تا حدی به­ وسیله تفاوت ژنتیکی مشاهده شده در دو پایه با استفاده از تکثیر تصادفی مکان­ های ژنی آن­ ها قابل توجیه خواهد بود. سویه A4 اگرو باکتریوم رایزوژنز در مقایسه با دیگر سویه­ ها ریشه­ زایی را در پایه ماده به 5/53 درصد رساند. تشکیل ریشه­ های نابجا مرتبط با جنسیت در سرو کوهی که به کمک داده­ های ژنتیکی حمایت می­ شود راه را برای مطالعات پایه­ ای برای آشکار نمودن حلقه گم شده در سازوکار ریشه­ زایی گیاهان آشکار خواهد نمود.

در شرایط اقلیمی ایران یکی از فاکتورهای مهم و تعیین­ کننده کمیت و کیفیت گل تولیدی، انتخاب ارقام مناسب گل­ های پیازی است. به منظور معرفی ارقام برتر گلایول برای کشت، آزمایشی شامل پنج رقم ’ روما‘ ، ’ ویس سنساتیو‘ ، ’ نووا لوکس‘ ، ’ آمستردام‘ ، ’ وایت پراس پرتی‘ در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گل و گیاهان زینتی اجرا شد. نتایج نشان داد که تفاوت بین ارقام از لحاظ کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. بطوریکه، بالاترین ارتفاع بوته، تعداد و وزن پداژک ها در رقم آمستردام مشاهده شد. بیشترین میزان طول و عرض برگ، تعداد گلچه، طول سنبله و قطر ساقه در رقم ’ ویس سنساتیو‘ مشاهده شد. بیشترین عمر گلدانی (66/9 روز)، وزن پداژه اصلی(80/40 گرم)، قطر پداژه اصلی (56 میلی­ متر) و اندازه گلچه (25/9 سانتی­ متر) در رقم ’ روما‘ مشاهده شد. نتایج تجزیه همبستگی میان صفات نیز نشان داد که قطر پداژه اصلی با وزن آن (r=+0. 92) و طول سنبله با طول برگ( r=+0. 98) همبستگی مثبت و معنی­ داری دارند. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از آنالیز داده­ ها، ارقام ’ روما‘ و ’ ویس سنساتیو‘ به لحاظ افزایش شاخص های عملکرد به عنوان جایگزین برخی از ارقام قدیمی و رایج ( از جمله ’ وایت پراس پرتی‘ ) برای کشت در شرایط کشور می­ توان توصیه نمود که به جهت رقابت در بازارهای داخلی و خارجی از اهمیت زیادی برخوردار است.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات سطوح مختلف تنش شوری و محلول­ پاشی 6-بنزیل آمینوپورین (بنزیل آدنین) بر ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی یاسمن زمستانه بود. بنابراین آزمایشی در سال های 96-1395 در مرکز تحقیقات گلخانه ای دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) انجام شد. این آزمایش بصورت فاکتوریل بر اساس طرح کاملا تصادفی با چهار سطح تنش شوری (2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر) به عنوان عامل اول و سطوح مختلف بنزیل آدنین (کنترل (عدم کاربرد)، 25 و 50 میلی گرم در لیتر) به عنوان عامل دوم در 3 تکرار (مجموع 36 واحد آزمایش) انجام شد. صفاتی مانند وزن تر و خشک وزن گل، تعداد گل، درصد کلروفیل a، b، کل، کاروتنوئید و آنزیم سوپراکسید دیسموتاز گیاه یاسمن زمستانه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطوح شوری و بنزیل آدنین تاثیر معنی داری بر تمام صفات داشت. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در شوری هشت دسی زیمنس بر متر به طور معنی داری از فعالیت این آنزیم در تیمار دو دسی زیمنس بر متر بیشتر بود و بالاترین فعالیت آن در تیمار هشت دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. از سوی دیگر، در بررسی اثرات استفاده از بنزیل آدنین، مشاهده شد که این تیمار اثرات مثبتی بر تمام صفات مورد بررسی دارد و اثرات آن­ ها وابسته به غلظت است. در پایان می توان گفت، با وجودی که تنش شوری اثر منفی بر یاسمن زمستانه داشت، تیمار بنزیل آدنین اثرات منفی تنش شوری را کاهش داده است.

هدف اصلی این مطالعه، بررسی تأثیر استفاده از تنظیم کننده­ های رشد گیاهان بر طول عمر گلجایی دو نوع گل بریده میخک در حالت نرمال و تحت تنش اتیلن می­ باشد. میخک یکی از پرطرفدارترین گل­ هایی است که به علت حساسیت به اتیلن دارای عمر گلدانی کمی است اثر تنظیم کننده­ های رشد گیاه بر چندین ویژگی فیزیولوژیک تحت تنش اتیلن و شرایط طبیعی مورد مطالعه قرار گرفت. اثرات تیمار کوتاه مدت با بنزیل آدنین، سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات بر روی دو نوع میخک (Dianthus caryophyllus L. ) استاندارد و میخک کوچک چند گل، در معرض شرایط اتیلن مورد بررسی قرار گرفت. تیمار کوتاه مدت با بنزیل آدنین 100 میکرومولار بیشترین تاثیر را بر کلروفیل کل داشت وتیمار با 100 میکرومولار اسید سالیسیلیک باعث افزایش کربوهیدرات­ های محلول و همچنین افزایش طول عمر گلجایی گل بریده گردید. متیل جاسمونات 400 میکرومولار باعث افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز شده و میزان پرولین را در میخک­ های بریده افزایش می­ دهد. تمام صفات در نظر گرفته شده توسط استعمال اتیلن خارجی کاهش یافت و هیچ یک از تیمارهای کوتاه مدت تنظیم­ کننده­ های گیاهی نتوانست اثرات نامناسب اتیلن خارجی را از بین ببرد. میخک­ های استاندارد نیز نسبت به استعمال اتیلن مقاوم­ تر ازمیخک­ های کوچک چند گل بودند.

به دلیل محدودیت­ های اقتصادی و زیست محیطی پیت ماس به­ عنوان بستر کشت گیاهان زینتی، محققین به دنبال جایگزین مناسب این نهاده در صنعت گل و گیاه می­ باشند. زئولیت به دلیل قدرت بالای جذب آب و همچنین خاصیت تبادل کاتیونی بالا، پتانسیل جایگزینی به جای پیت ماس، در بستر کشت گیاهان را دارد. به­ منظور بررسی امکان جایگزینی زئولیت به جای پیت به عنوان بستر مناسب در پرورش گیاه زینتی دراسنا، زئولیت در شش سطح جایگزینی (0، 10، 20، 30، 40، 50 درصد حجمی) در بستر کشت شاهد (2پیت + 1پرلیت) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، در سه تکرار و سه گلدان در هر تیمار به اجرا در آمد. در بستر­ های کشت، خصوصیات شیمیایی شامل هدایت الکتریکی، اسیدیته، درصد نیتروژن، کربن آلی، نسبت C/N، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و خصوصیات فیزیکی شامل جرم مخصوص ظاهری، تخلخل کل و تهویه­ ای و درصد رطوبت ظرفیت زراعی اندازه­ گیری شدند. شاخص­ های رشد شامل ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد برگ، وزن تر و خشک برگ، ساقه و ریشه در گیاه دراسنا اندازه­ گیری شدند. نتایج نشان داد بیشترین میزان ارتفاع ساقه در تیمار 10 درصد زئولیت به دست آمد و در مقادیر 40 و 50 درصد، ارتفاع نسبت به شاهد تفاوت معنی­ دار نداشت. وزن تر برگ در همه تیمارهای زئولیت به طور معنی­ دار بیشتر از شاهد و در شاخص­ های دیگر رشد، تیمار 10 درصد زئولیت سبب پاسخ بهتر گیاه شد. با افزایش مقادیر زئولیت در درصد­ های بالا، میزان جرم مخصوص ظاهری افزایش یافت و میزان تخلخل با افزایش مقادیر زئولیت کاهش یافت. درصد تخلخل، هدایت الکتریکی، تخلخل تهویه­ ای و درصد رطوبت ظرفیت زراعی بیشترین تأثیر را روی شاخص­ های رشد در محدوده 10 تا 20 درصد نشان دادند.