شبکه بی مقیاس یک مدل انتزاعی برای شبکه های اجتماعی برخط یا شبکه های نظیر به نظیر است که دارای ویژگی تبعیت از توزیع درجه قانون توان هستند. به سبب این ویژگی ها، این شبکه ها نسبت به انتشار بدافزارها (نظیر ویروس و کرم) آسیب پذیری بیشتری دارند. از روش های مدل سازی و شبیه سازی برای ارزیابی رفتار انتشاری بدافزارها در شبکه های بی مقیاس و تحلیل راهبردهای دفاع در برابر انتشار بدافزارها استفاده می شود. اما زیاد بودن تعداد رخدادهایی که باید پردازش شوند و همچنین در نظر گرفتن جزئیات گره های شبکه، روش های شبیه سازی گسسته-رخداد موجود را برای اجرا بر روی این شبکه های بزرگ و پیچیده نامناسب کرده است. از این رو، برای مدل سازی رفتار انتشاری بدافزارها، مدل های سیال، که در آن ها نیازی به دانستن جزئیات شبکه نیست، مناسب تر به نظر می رسند. در این مقاله، برای مدل سازی سیال انتشار بدافزارها، یک شبکه بی مقیاس را به طور انتزاعی در قالب یک شبکه ستون فقرات متشکل از ابرگره هایی نمایش داده می شود که هر کدام شامل چندین گره شبکه هستند. هر ابرگره در صورت آلوده بودن، می تواند آلودگی را به صورت یک جریان سیال به گره های همسایه خود منتشر سازد. به این ترتیب مدل سازی فرآیند اصلی انتشار بدافزارها، بدون در نظر گرفتن وضعیت آلودگی هر گره و جزئیات دیگر صورت می گیرد. برای ارزیابی روش پیشنهادی، از روش شبیه سازی عامل مبنا استفاده شده است. نتایج ارزیابی نشان می دهند که شبکه های بی مقیاس بزرگ را می توان با استفاده از روش پیشنهادی مدل سازی نموده و انتشار بدافزارها را در این شبکه ها مورد مطالعه قرار داد. همچنین، به عنوان مطالعه موردی، تاثیر مصون سازی های تصادفی و هدفمند گره ها در مدل های پیشنهادی ارزیابی شده اند.