پایش
سال:1402 | دوره:22 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

مقدمه «برنامه آموزش هنگام ازدواج» یکی از راهبردهای تقویت بنیان خانواده در کشور بوده و مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی این برنامه به سفارش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اجرا شده است. مقاله حاضر به نتایج مرتبط با آگاهی و رضایت زوجین پرداخته است. مواد و روش کار مطالعه با هدف بررسی «آگاهی زوجین» از نوع مداخله ای و با هدف بررسی «رضایت زوجین» از نوع مقطعی بود. جمعیت مطالعه شامل «زوجین واجد شرایط آموزش های هنگام ازدواج» و مداخله شامل «آموزش هنگام ازدواج» بود. حجم نمونه مراکز آموزشی مساوی 96 مرکز برآورد شد و نمونه گیری از کل مراکز کشور به صورت «تصادفی ساده» انجام شد. حجم نمونه معادل 2880 نفر (15 مرد و 15 زن از هر مرکز) برآورد شد و نمونه گیری به «روش غیرتصادفی آسان» بود. داده ها توسط دو پرسشنامه جمع آوری شده و با نرم افزار SPSS-18 تحلیل شدند. یافته ها قبل از آموزش، میانگین امتیاز آگاهی مساوی 8/78 (انحراف معیار = 1/693) بود که پس از آموزش به 9/34 (انحراف معیار = 1/639) افزایش یافت. کلاس ها به صورت حضوری و غیرحضوری (آنلاین و آفلاین) برگزار شده بودند و نتایج نشان داد که آموزش از نظر آماری منجر به افزایش معنی دار امتیاز آگاهی در افرادی شده است که در کلاس های حضوری و آنلاین شرکت کرده بودند و کلاس های آفلاین تاثیری در افزایش آگاهی نداشته است. آموزش منجر به افزایش آگاهی در شاغلان و غیرشاغلان و در تمامی گروه های تحصیلی شده بود. همچنین آموزش منجر به افزایش آگاهی در عمده گروه های سنی شده اما تاثیری در گروه سنی46 تا 55 سال نداشت. 87/1 درصد افراد دارای «رضایت زیاد و خیلی زیاد» از «تاریخ برگزاری آموزش» بودند و 90/3 درصد «رضایت کلی از برنامه آموزش» را به میزان «زیاد و خیلی زیاد» گزارش کردند. حدود 60 درصد افراد معتقد بودند که مدت زمان کلاس ها مناسب است. رضایت کلی زنان از برنامه بیش از مردان بود. گروه های سنی کمتر دارای رضایت کلی بیشتر بودند. رضایت غیرشاغلان بیش از شاغلان بود. افرادیکه تحصیلات دکتری داشتند، دارای بیشترین رضایت کلی از برنامه بودند. نتیجه گیری نتایج نشان دهنده موفقیت «برنامه آموزش هنگام ازدواج زوجین» در دستیابی به اهداف کوتاه مدت مانند افزایش آگاهی بوده است. بررسی تاثیر این برنامه بر اهداف بلند مدت (مانند تاثیر بر پیامدهای ازدواج)، نیاز به طراحی انواع دیگری از مطالعات دارد.

مقدمه نتایج خود مراقبتی برای افراد بیمار شامل کاهش علایم و عوارض بیماری است و در مورد افراد سالم سبب پیشگیری از ابتلا در بسیاری موارد و تشخیص زودرس در سایر موارد می شود که نتایج ارزنده ای به دنبال دارد. در طول دهه های اخیر مطالعات وسیعی انجام گرفته و عوامل خطری را که سبب افزایش احتمال ابتلا فرد به بیماری های قلبی عروقی می شوند را مشخص نموده اند. آگاهی از این عوامل خطر و چگونگی کنترل آنها این فرصت را بوجود می آورد که بتوان از بروز این بیماری ها پیشگیری کرده و یا در صورت ابتلا از شدت آن کاست. مواد و روش کار این مطالعه یک پژوهش مداخله ای قبل و بعد در دو گروه مداخله و کنترل بود. جمعیت مورد مطالعه افراد میانسال تحت پوشش دانشگاه های علوم پزشکی بودند. در هر دو گروه مداخله و کنترل، وضعیت خودارزیابی و خودمراقبتی در زمینه سلامت قلب و عروق سنجیده شد ولی آموزشها فقط برای گروه مداخله داده شد. سپس مجددا شش ماه بعد از مداخله وضعیت هر دو گروه سنجیده شد. نرم افزار SPSS24 جهت ورود داده ها و تجزیه و تحلیل استفاده شد. یافته ها در مجموع1470 نفر مورد بررسی قرار گرفتند که 66 درصد زن، 34 درصد را مرد و90 درصد متاهل بودند. برخی شاخصها در گروه مداخله عبارت بودند از: " دریافت آموزش در زمینه سلامت قلب و عروق" قبل از اجرای برنامه 29 درصد، که بعد ازآن به 87 درصد افزایش یافت. "ارزیابی وضعیت سلامت قلب و عروق" قبل از اجرای برنامه 64 درصد، که بعد از آن به 89 درصد افزایش یافت. " آگاهی از عوامل خطر قلب و عروق و انواع آن" قبل از اجرای برنامه 86 درصد، که بعد از اجرای آن به 96 درصد افزایش یافت. "اقدام جهت حل عامل خطر شناسایی شده" قبل از اجرای برنامه 46 درصد، که بعد از اجرای آن به 56 درصد افزایش یافت. این تغییرات از نظر آماری نیز تفاوت معنی داری داشتند. نتیجه گیری تغییرات و بهبودی شاخص ها در گروه مداخله قابل ملاحظه بود. جهت تداوم این بهبودی، استقرار مستمر برنامه آموزشی مورد نیاز است و با توجه به اینکه این شاخصها شامل اثرات کوتاه مدت و تا حدودی میان مدت این برنامه ی آموزشی هستند، پیشنهاد می شود برای ارزیابی اثرات بلندمدت، با فاصله ی زمانی بیشتر مطالعات تکمیلی انجام شود.

مقدمه در ایران، نیمی از کل موارد مرگ و 79 درصد مرگ ناشی از بیماری های غیر واگیر به بیماری های قلبی وعروقی نسبت داده می شود. از طرفی، بیش از 76 درصد کل بار بیماری ها و اولین علت مخارج سلامتی فاجعه بار در ایران مربوط به این بیماری ها است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت و روند ارایه خدمات خطرسنجی بیماری قلبی عروقی به تفکیک جنسیت، برای انجام مداخلات لازم در مراکز خدمات جامع سلامت استان اردبیل انجام شد. مواد و روش کار این مطالعه از نوع مطالعه توصیفی، تحلیلی در دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود که با استفاده از داده های موجود در نظام ثبت سیستم شبکه بهداشی انجام شد. جامعه آماری این مطالعه، زنان و مردان 80-40 سال مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت جهت انجام خطرسنجی سکته های قلبی، عروقی استان اردبیل در طی سال های 1397 تا پایان 1401 بودند. اطلاعات جمع آوری شده وارد نرم افزار اکسل شد. به منظور پیش بینی آینده به روش رگرسیون خطی از تابع FORCAST استفاده شد. یافته ها نتایج این مطالعه نشان دهنده شیوع نسبتا بالای برخی از عوامل خطر بیماری های قلبی و عروقی از جمله سابقه فشارخون، دیابت، چاقی شکمی، مشکوک به دیابت، ابتلا به اختلال لیید، نمایه توده بدنی 30 و بالاتر در زنان بود. هم چنین نتایج مطالعه نشان داد 38/3% مردان و 761/72% زنان در سطح خطر 20-10 درصد، 34/8% مردان و 65/2% زنان در سطح خطر 30-20 درصد و 28/9% مردان و 71/1% زنان در سطح خطر بالای 30 درصد قرار داشتند. نتیجه گیری زنان نسبت به مردان بیشتر در معرض خطر بیماری و عوارض قلبی عروقی هستند. شناخت عوامل خطر شایع در منطقه به تمرکز مداخلات بر اقدامات پیشگیری و درمانی اثربخش و اتخاذ سیاست های آگاه از شواهد به منظور کاهش این عوامل خطر کمک می کند.

مقدمه سرطان کولورکتال یک مشکل سلامت جهانی است. اکثر بیماران با تشخیص زودهنگام قابل درمان هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر غربالگری سرطان کولورکتال براساس مدل پیشگیرانه سلامت در شهر قم انجام گرفت. مواد و روش کار این مطالعه به روش توصیفی-مقطعی روی 300 نفراز افراد بالای 50 سال، مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستانهای آموزشی شهر قم در سال 1400 انجام شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازه های مدل سلامت پیشگیرانه و مشخصات جمعیت شناختی و پزشکی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و رگرسیون لجستیگ چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان 10/68±, 57/67 بود و 48/8 درصد از ایشان را مردان تشکیل می دادند. اکثریت شرکت کنندگان در مورد تشخیص زودرس سرطان کولورکتال آگاهی نداشتند و تنها 11 درصد آزمایش های تشخیص زودرس سرطان کولورکتال انجام داده بودند. رابطه مثبت معنی دار بین سن، سابقه خانوادگی مثبت ابتلا به سرطان، آگاهی و تاثیر اجتماعی با تشخیص زودرس سرطان کولورکتال وجود داشت. نتیجه گیری یافته ها نشان داد که آگاهی، سن، سابقه خانوادگی مثبت ابتلا به سرطان و تاثیر اجتماعی از عوامل موثر بر تشخیص زودرس سرطان کولورکتال بودند. از نتایج مطالعه حاضر میتوان در تدوین برنامه های سیاستی و آموزشی به منظور افزایش انجام رفتارهای تشخیص زودرس استفاده نمود.

مقدمه واکسیناسیون بیماری کووید-19 به عنوان راه حل ایده آل نظام سلامت برای کنترل همه گیری این بیماری است. این مطالعه با هدف بررسی عوامل تاثیرگذار بر واکسیناسیون کووید-19 در کشور ایران انجام شد. مواد و روش کار این پژوهش مقطعی بخشی از یک مطالعه ملی بود که طی آن زنان و مردان ایرانی بالای 18 سال با اخذ رضایت، در آن شرکت کرده و مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به روش خوشه ای بوده و داده ها از طریق تماس تلفنی مبتنی بر پرسشنامه محقق-ساخته در پاییز سال 1400 جمع آوری شد. در این مطالعه عوامل تاثیر گذار بر انجام یا عدم انجام واکسیناسیون با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک و در محیط نرم افزار SPSS-22 بررسی شد. یافته ها در این مطالعه اطلاعات گردآوری شده 2649 نفر از 31 استان کشور مورد بررسی قرار گرفت. حدود 88 درصد از شرکت کنندگان سابقه تزریق حداقل یک دوز واکسن داشتند. نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد نسبت شانس واکسیناسیون کووید-19 بین زنان و مردان مساوی است و متغیرهای سن و وضعیت تاهل تاثیرمعنادار در این نسبت ندارند. نسبت شانس واکسیناسیون کووید-19 در دانشجویان و شاغلان (دولتی /نظامی) به ترتیب 2/3 و 3/5 برابر بیشتر از دارندگان مشاغل آزاد بود. نسبت شانس یاد شده در افراد با درآمد بسیار خوب حدود 60 درصد کمتر از افراد با درآمد بسیار بد بود. این نسبت در افراد ساکن شهرها حدود 40 درصد کمتر از افراد ساکن روستاها بود، و در افراد دارای تحصیلات دیپلم حدود 30 درصد کمتر از دارندگان تحصیلات دانشگاهی بود. همچنین نتایج نشان داد نسبت شانس واکسیناسیون کووید-19 به ازای افزایش هر واحد نگرش مطلوب، حدود 11 برابر بیشتر می شود. نتیجه گیری احتمالا بالاتر بودن نسبت شانس واکسیناسیون کووید-19 در افراد شاغل در سازمان ها و ادارات و نیز دانشجویان به دلیل الزام سازمانی به تزریق واکسن بوده است. به نظر می رسد در روستاییان و افراد کم درآمد هم تبعیت از سیستم بهداشتی و نیز دسترسی به واکسن های ارایه شده درشبکه بهداشت (و نداشتن تردید در انتخاب) باعث استقبال آن ها از واکسیناسیون شده باشد.

مقدمه حضورگرایی به دلیل ارتباط با طیف وسیعی از مسایل سلامتی از جمله کیفیت مراقبت و ایمنی بیمار مسیله ای مهم و چالش برانگیز در حوزه سلامت محسوب می شود. در عین حال، تاب آوری کارکنان به ویژه پرستاران به عنوان قشری که بیشترین تماس را با بیمار دارند، مولفه مهمی برای تداوم و کیفیت مراقبت از بیماران و سلامتی خودشان محسوب می شود. لذا این مطالعه با هدف تعیین سطح حضورگرایی پرستاران بخش های ویژه و ارتباط آن با تاب آوری شان انجام شد. مواد و روش کار مطالعه کنونی از نوع توصیفی-همبستگی بود که طی آن اطلاعات لازم 300 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ویژه (با نمونه گیری تصادفی) توسط ابزارهای پژوهش از جمله پرسشنامه تاب آوری و حضورگرایی گرداوری شد. بعد از انتخاب تصادفی پرستاران با استفاده از چارچوب نمونه گیری، و اخذ رضایت به منظور شرکت در پژوهش، ابزارها به صورت برخط در اختیار آنان قرار گرفته و اطلاعات جهت تحلیل به نرم ا فزار SPSS نسخه 16وارد شد. داده ها با آمار توصیفی و استنباطی نظیر همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. یافته ها نیمی از پرستاران مورد مطالعه در دهه چهارم زندگی قرار داشتند و 87% زن و اکثریت دارای مدرک لیسانس بودند. نزدیک به یک سوم پرستاران سابقه کاری بین 12-6 سال در بخش و بیمارستان کنونی، و هم چنین سابقه کار در بخش ویژه داشتند. اکثریت معتقد بودند برنامه ریزی طبق درخواست آنها صورت نمی گیرد. نزدیک به نیمی حضورگرایی در سطح متوسط داشتند و سطح تاب آوری اکثریت آنها نیز بیش از متوسط بود. بعد از حذف اثر متغیرهای مخدوش کننده، در مدل رگرسیون ارتباط بین حضورگرایی و تاب آوری نشان داده شد. مدل رگرسیونی طبق ضریب تعیین توانست 91% واریانس را پیش بینی کند. نتیجه گیری با توجه به نتایج مطالعه کنونی، به مدیران توصیه می شود با برنامه ریزی برای کاهش حضورگرایی، ضمن افزایش تاب آوری پرستاران، جهت ارتقای کیفیت مراقبت گام بردارند.

مقدمه اضطراب، افسردگی، پریشانی و بی خوابی، مسایل روانی مرتبط با بیماری کووید 19 هستند. سبک زندگی سالم منبع ارزشمندی برای کاهش شیوع و تاثیر مشکلات بهداشتی و بهبود سلامت، مقابله با عوامل استرس زا و بهبود کیفیت زندگی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر ترس ناشی از کرونا بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت به واسطه گری نقش متغیر اضطراب انجام شد. مواد و روش کار پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی است. جامعه مورد مطالعه 384 نفر از کارکنان سازمان های دولتی شهر اهواز در سال 1399بودند. نمونه گیری به صورت خوشه ای انجام شد. داده های مورد نیاز در نیمه دوم سال 1399 از طریق پرسشنامه ی حاوی اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های استاندارد سنجش سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت، پرسشنامه ترس از ویروس کرونا و مقیاس اضطراب ناشی از کرونا جمع آوری گردید. تحلیل داده ها به روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارآماری SPSS نسخه 28 و PLS Smartانجام شد و برای بررسی نقش واسطه ای متغیرها از آزمون بوت استراپ استفاده شد. یافته ها دامنه سنی نمونه های مورد بررسی 60-24 با میانگین 6/07 ±, 40/74 سال به دست آمد (50% مرد و 50% زن). نتایج نشان داد بین ترس و اضطراب ناشی از کرونا همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد. متغیر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت، با هریک از متغیرهای ترس و اضطراب ناشی از کرونا همبستگی منفی و معنی دار دارد. بر اساس یافته های پژوهش ترس ناشی از کرونا و سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت به طور غیر مستقیم و به واسطه اضطراب بیماری کرونا رابطه آماری معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری اضطراب بیماری کرونا رابطه ترس بیماری کرونا و سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت را به طور کامل میانجیگری می کند. به طور کلی می توان گفت با افزایش ترس از کرونا، اضطراب بیماری کرونا افزایش یافته و در نتیجه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت دچار افت می شود.

مقدمه شیوع کووید19 پیامدهای روانی زیادی بر اقشار مختلف جامعه از جمله پرستاران داشته است. ترس و اضطراب ناشی از اپیدمی کووید-19 در پرستاران علاوه بر ایجاد ناهنجاری های روحی و روانی باعث کاهش کیفیت خدمات و افزایش هزینه های نظام سلامت می گردد. این مطالعه باهدف تعیین میزان اضطراب پرستاران ایرانی در دوران اپیدمی کووید-19 انجام شد. مواد و روش کار در این مطالعه فراتحلیل، کلیه مقالات علمی منتشر شده تعیین میزان اضطراب در دوران اپیدمی کووید-19 در پرستاران ایرانی در 5 پایگاه داده ای و موتور جستجوگر Google Scholar جستجو و ارزشیابی کیفیتی شدند. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I2 و مدل متارگرسیون برای ارزیابی متغیرهای مظنون به ناهمگونی در سطح معناداری 0/05 بررسی شد. در نهایت، تعداد 15 مقاله با استفاده از نرم افزار CMA تحلیل شد. یافته ها بر مبنای مدل اثرات تصادفی، میانگین و انحراف معیار اضطراب پرستاران ایرانی در دوران کووید-19 برابر با 29/96 به دست آمد. بیشترین میانگین و انحراف معیار اضطراب پرستاران در شهر اسلامشهر استان تهران در سال 1399 برابر با 44/08 و کمترین میانگین و انحراف معیار اضطراب پرستاران در بوشهر در سال 1399 برابر با 4/37 به دست آمد. همچنین بین حجم نمونه و میزان اضطراب پرستاران ایرانی در دوران اپیدمی کووید-19 ارتباط معنادار وجود داشت. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که پرستاران در دوران همه گیری کووید-19 از اضطراب رنج می برند. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران نظام سلامت باید اقدامات جدی به منظور کاهش اضطراب پرستاران در دوران بحران به کار گیرند.

مقدمه امروزه سیستمهای مراقبت سلامتی متمرکز بر بیمار است. میزان رضایت بیمار از کیفیت مراقبت پرستاری دریافت شده یکی از مولفه های اصلی مدیریت کیفیت در سیستم بیمارستانی هست. با توجه به این که کووید-19 بیماری جدیدی است که از سال 1398 در ایران شیوع پیدا کرده است، این تحقیق با هدف تعیین ارتباط کیفیت مراقبت بیمارستانی با رضایت بیماران بستری در مراکز درمانی کرونا استان ایلام در سال 1399 انجام شد. مواد و روش کار این تحقیق یک مطالعه مقطعی بود که به صورت تمام شماری بر روی 200 بیمار بستری در مراکز درمانی کرونای استان ایلام از ابتدای دی ماه سال 1399تا ابتدای فروردین ماه 1400 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و علایم بیماری، نسخه کوتاه اصلاح شده پرسشنامه کیفیت مراقبت از دیدگاه بیمار (QPP-12) و رضایت بیماران (PSI) بود. داده ها با استفاده از spssنسخه22 و آزمون های آماری توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در تمام مراحل معنی دار تلقی شد. یافته ها میانگین و انحراف معیار سنی بیماران 15/05±, 49/62 بود. میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت مراقبت بیمارستانی از دیدگاه بیماران 5/83±,46/99 بود و در83 درصد موارد کیفیت مراقبت در حد مطلوب بوده است. همچنین میانگین و انحراف معیار نمره رضایتمندی بیماران 0/340±,3/47 بود و 87 درصد بیماران رضایت متوسط را بیان کردند. بین رضایتمندی بیمار با کیفیت مراقبت بیمارستانی ارتباط آماری مثبت و معنی دار مشاهده شد نتیجه گیری کیفیت مراقبت می تواند نقش موثری در افزایش رضایت مندی بیماران داشته باشد و مدیران بیمارستان ها با افزایش کیفیت مراقبت سبب کارآیی و اثربخشی سازمان و در نهایت ارتقای رضایت بیماران خواهند شد.

مقدمه در موارد نتایج غیرطبیعی پاپ اسمیر، کولپوسکوپی انجام می گردد. زنانی که جهت انجام کولپوسکوپی ارجاع داده می شوند، سطح بالایی از استرس را تجربه می کنند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره حمایتی بر استرس زنان آماده کولپوسکوپی طراحی شد. مواد و روش کار این مطالعه شبه تجربی بر روی 72 زن دارای نتایج پاپ اسمیر غیرطبیعی و آماده کولپوسکوپی مراجعه کننده به مرکز آموزشی-درمانی علوی اردبیل انجام گرفت. مشارکت کنندگان به صورت بلوک بندی تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. در گروه مداخله، همراه با پمفلت حاوی اطلاعات مربوط به کولپوسکوپی، مشاوره حمایتی در گروه های 3 نفره، سه روز در میان به مدت سه جلسه 60-45 دقیقه ای توسط پژوهشگر در اتاق مشاوره مرکز آموزشی-درمانی علوی برگزار شد. برای گروه کنترل، فقط پمفلت حاوی اطلاعات مربوط به کولپوسکوپی ارایه شد. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس استرس درک شده بود که قبل از مداخله و بعد از مداخله در صف انتظار کولپوسکوپی سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار25SPSS انجام و از آزمون های t مستقل و ANCOVA با کنترل اثر نمره پایه استفاده شد. یافته ها در این مطالعه، دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و مامایی، تفاوت معنی داری نداشتند. میانگین (انحراف معیار) نمره ی استرس قبل از مداخله در گروه مشاوره (4/24) 35 و در گروه کنترل (5/13) 33/54 بود. میانگین (انحراف معیار) نمره ی استرس بعد از مداخله در گروه مشاوره (5/31) 34/33 و در گروه کنترل (8/52) 33/4 بود. نتیجه گیری مشاوره حمایتی نتوانست در کاهش استرس زنان آماده کولپوسکوپی موثر باشد. توصیه می شود در مطالعات آینده از سایر راهبرد های مدیریت استرس مانند بازساختی شناختی و ذهن آگاهی در زنان آماده کولپوسکوپی استفاده گردد.

سردبیر محترم، واژه معنویت (Spirituality) از فعل لاتین Spiro به معنای نفس کشیدن و زنده کردن و کلمه لاتین Spiritus به معنای نفس، هوا، زندگی و روح گرفته شده است. معنوی بودن به این معناست که شخص با چیزی فراتر از خودش که قابل توضیح نیست، ارتباط برقرار می کند که معمولا به هدف زندگی و آرامش درونی او مرتبط است. به عنوان مثال، اعتقاد به خدا موجب تقویت معنویت در فرد می شود که بر ابعاد سلامت جسمی، روحی-روانی و اجتماعی او اثر می گذارد. آیه « الذین آمنوا و تطمین قلوبهم بذکر الله الا بذکر الله تطمین القلوب؛ همان کسانی که ایمان آورده اند و دل هایشان به یاد خدا آرام می گیرد، آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرامش می یابد» مصداق عینی این موضوع است. معنویت بعد غیر مادی انسان را تشکیل می دهد و به معنای یافتن معنی و هدف در زندگی است که منجر به تعالی، معنادار بودن و هدفمندی زندگی انسان می شود. بعد روحانی انسان در توسعه و تکامل او نقش بسزایی داشته و موجب انسجام و یکپارچگی وجود انسان می شود و کمک می کند که بهتر با خدا، خود و محیط پیرامون ارتباط برقرار کند. معنویت موجب ایجاد روابط، یافتن معنا و توسعه حس هویت فردی می شود. معنویت کمک می کند تا انسان جایگاه خود در جهان و هدف و دلیل وجودی خود را درک کند. . .

سردبیر محترم: آبله میمون (MPX) یک ویروس مشترک انسان و دام بازپدید از جنس Orthopoxvirus است که گاهی اوقات می تواند به انسان منتقل شود. با جهانی شدن و گسترش سریع در سراسر جهان، MPX در سراسر قاره ها توزیع شده است و در صدر نگرانی های جهانی قرار گرفته است. با توجه به همه گیری C OVID-19، شیوع اخیر این ویروس نگرانی هایی را در مورد بیماری های جدی و همراه، از جمله خطرات برای باروری افراد مبتلا شده ایجاد کرده است. این ویروس می تواند از طریق تماس با حیوان آلوده، سطوح آلوده به ویروس، یا فرد آلوده از طریق مایعات بدن (از جمله انتقال عمودی)، زخم ها، قطرات تنفسی، ترشحات تنفسی، ضایعات پوستی یا به طور قابل توجه از طریق مایع منی و واژن منتقل شود. درک پاتوفیزیولوژی به تعیین مکانیسم اثر ویروس آبله میمون کمک می کند. بسیاری از سوالات در مورد آبله میمون بی پاسخ مانده است. درک عمیق تر از این مسایل به توسعه رویکردهای پیشگیرانه و درمانی برای ناباروری ویروسی و عفونت های مقاربتی کمک می کند. اما از آنجایی که آلودگی مایع منی به ویروس های دیگر می تواند اثرات نامطلوبی بر باروری مردان داشته باشد، تا زمانی که تمام جنبه های بیماری مشخص نشود، توصیه می شود در حین انجام فعالیت های جنسی احتیاط لازم برای کاهش خطر ابتلا به ویروس آبله میمون ها اتخاذ شود.